A co Wy na to??

Od kiedy pamiętam, zawsze tak było...raz chudłam..raz tyłam...Aż wreszcie naprawdę się za to wziełam :) przy 164 cm najpierw..85>70>65>55.. :!: ....byłam taka szczęśliwa :D ......i tu się zaczęło :cry: Od całej rodziny( no nie mąż -był zachwycony)...tylko słyszałam...jak ty wyglądasz,! nie wiem czy przyzwyczaili się do mnie takiej okrągłej?...czy też były inne powody?.....dodam że czułam się fantastycznie,i naprawdę się sobie podobałam :oops: ...jak nigdy. To było nie do zniesienia...obcy ludzie...i znajomi...mówili że odmiana na dobre.....bliscy nie!! Tak wię zdołowana podjadałam sobie troszkę :( ....i teraz przez zimę przytyłam....do 64 :!: ....i ....znowu walczę....tyle tylko że już nikogo nie posłucham :!: ....bo teraz dla odmiany słyszę że przytyłam :evil: ....to taka moja historia ----smutna...

Tofka, nie watpie, ze latwo Ci nie bylo, ale przeciez dla siebie sie odchudzasz, a nie dla rodziny. Chociaz doskonale rozumiem jak to doskwiera, kiedy ciagle slyszysz komentarze, ze masz za duzo, albo za malo :x
Ja mam tez 164 cm i daze do wagi 55 kg. Kiedys strasznie przejmowalam sie wszelkimi uwagami (moja waga osiagnela 76 kg). W tej chwili jak mi jakas ciotka powie, ze straaaaasznie przytylam, to sie smieje i mowie jej, ze nawet wiecej niz straaasznie. :wink: Jasne, ze zle sie czulam z taka waga, dlatego tez zabralam sie za siebie - ale tez dla siebie. Mieszkam jakies tysiac km od mojej rodziny, wiec nie musze sluchac uwag na temat mojej tuszy, natomiast moj "luby" twierdzi, ze wygladam doskonale. Tak wiec fakt, ze sie odchudzam wynika tylko z moich potrzeb. dzis waze 64-65 kg i czuje sie coraz lepiej we wlasnej skorze.
Poszukaj sobie zabawnych argumentow nt swojej figury (niezaleznie od tego, czy bedziesz za chuda, czy za gruba) - to zbije ich z tropu....albo....walcz ich bronia. Jesli ciocia ci powie, ze masz za duzo w biodrach, to odpowiedz jej, ze ona tez sie conieco zaokraglila tu i owdzie. Efekt murowany 8)
Trzymaj sie dzielnie. w koncu nie jestesmy dziecmi, zeby sluchac kazdego. :!: