Nie ma jak rodzinne wsparcie :(

Dziś zupełnie niepotrzebnie wdałam się z moją matką w rozmowę na temat odchudzania. Powiedziałam, że chciałabym być taka szczupła, jak byłam w liceum, ale to raczej mało prawdopodobne do osiągnięcia.
Na to moja własna matka patrzy na mnie z zastanowieniem i z uśmiechem mówi mi
"Przeciez Ty zawsze byłaś okrągła!
Aż mnie zamurowało :(
Zdeterminowało mnie to do przekopania papierów i pokazania mojej matce na piśmie wyników badań przeprowadzanych corocznie w szkolnych gabinetach, a które otrzymaliśmy po skończeniu szkoły średniej. Co roku, obok wagi i wzrostu była adnotacja: niedowaga (co nietrudno obliczyć np. 160cm wzrostu 42kg wagi).
I wiecie, co na to moja matka?
"To pewnie było tylko chwilowe"
!!!!!!!!!!!
Tak mi powiedziała!
Nie wiem, dlaczego dla mojej matki całe życie byłam "okrągła" (czytaj: gruba)
Moja siostra, dzisiaj szczuplutka, żeby nie rzec chuda, w czasach nastoletnich była nawet pulchna, nie gruba, ale trochę tego tłuszczyku miała. Ale nie, moja matka uważa, że ona zawsze była szczupła, a teraz szczególnie. I teraz przypominam sobie, że w tamtych czasach, mojej matce zdarzało się kupować siostrze jakieś ciuchy bez jej obecności, tak "na oko" i te ciuchy ZAWSZE BYŁY NA NIĄ ZA MAŁE i trzeba było je oddawać.
Zdołowało mnie szczerze, to, co od niej usłyszałam. Aha, jeszcze mi wypomniała, że któregoś lata, zdaje się w wakacje z III do IV klasy LO byłam w Niemczech i tam przytyłam. To prawda, ale zanim skończyły się wakacje, ja zdążyłam schudnąć do mojej przedwakacyjnej wagi. Ale tego już moja mama nie pamięta, tylko to, że wtedy wróciłam grubsza.
Nie macie pojęcia, jak się poczułam, aż musiałam się tu "wypisać" by mi ulżyło :(
Życzę powodzenia wszystkim odchudzającym się, trzymajmy się !

Loui,

z rodziną tak już jest, że mimo, że nas bardzo kochają czasami potrafią przedobrzyć :-) Powiedz swojej mamie, jak bardzo dla Ciebie ważne jest jej wsparcie i z pewnością wszystko będzie OK! Grunt to dobra komunikacja :-)