Wychodzi na to że lepiej nie chudnąć ;/

Schudłam, tak 4 kg. Może to i mało, na tylew czasu odchudzania jakis miesiąc (naturalnie z przerwami ;/) Ale już rodzina wyzywa mnie od anorektyczek, ze jestem chora psychicznie, ze skończe jak szkieletor, moja siostra robi mi psychoanalize. I najlepsze ze wmawia mi ze jestem egoistką bo gotuję jedzenie tylko dla siebie, chodze po sklepach jak przydup i non stop sprawdzam kalorie. I tak oto MOJA WSPANIAŁA RODZINKA zepsuła mi całą radość odchudzania... Nie dość że gotują pieczenie, boczki, rolady to dosłownie NON STOP mówią ZJEDZ OBIAD. A kiedy widze te tłuste rzeczy które mama gotuje to mi sie robi niedobrze ;/ Wczoraj znów to samo - weź sobie pączka Martusiu, pączek ma MAŁO kalorii. I tak przez cały dzien. W kółko. A jak ważyłam 65 kg, to mi tatuś z 20kilową nadwagą RADZIŁ jak schudnąć. Chodział za mną i powtarzał, żebym nie jadła kolacji. Siostra kiedy jadłam obiad robiła wielkie oczy "Boże tyyyyyle sobie nałożyłaś". Wkońcu kończyło się na tym, że z płaczem odmówiłam przyjmowania jakichkolwiek posiłków. A pootem przychodzili do mojego pokoju i namawiali zjedz sobie martusiu zjedz... I cykl się powtarzał. Wkońcu jak teraz waże 58 to też im nie pasuje. JA już chyba mam dosyć, czy oni nie potrafią zrozumieć że dla mnie te 55 kg jest WAŻNE. Że tyle POWINNAM WAŻYĆ przy wzroście 164? Że to nie jest ANOIREKSJA? Kiedy im to mówię mama wygłasza mowę"Wiesz córka mojej koleżanki też się tak odchudzała i straciła okres" .. A to moja wina że walnięta była? Ja jem 1200 kcal im mało, jak jem 'normalnie' to zaraz się zaczynają przychrzaniać. :shock: Chyba mam dosyć..

ehh ja mam tak samo...kiedys mama mi cały czas powtarzała ze jak nie schudne to zaden chłopak na mnie nie spojrzy i ze powinnam sie zaczac odchudzac...no i zaczełam...teraz babcia mi mowi ze wygladam jak smierc na choragwi , wszyscy mi mowia ze skonczy sie to dla mnie anemia....ale oni tego nie zrozumią ze jak człowiek sie napali np. na zrzucanie kilku kg. to je zrzuci....mi cały czas groza ze jak nie zaczne jesc normalnie to mi neta odłacza i takie tam....ehh ale jestem z Toba :):* pozdrawiam

Hej grubaski :) Muszę się pochwlaić. Wczoraj nabyłam w sklepie spodnie w rozmiarze 38 !! Aż nie mogłam uwierzyć!! Miałam już dosyć tych 40, jak szłam do skepu to mi się płakac chciało. A teraz taki soprajs :) W dodadtku oglądałam wczoraj moje zdjęcia klasowe z przed roku i twarz mi się wydłuzyła i już nie jestem taka pyza. tZN w pewnym stopniu, bo jescze 5kg przede mną. :) Pozdrawiam

Mnie również dogadują. Być może u mnie nie widać aż tak bardzo nadwagi, zresztą nauczyłam się ją kamuflować. Mam 175 cm i ważę wciąż 68 kg. Marzę o 5 z przodu. ;)

A żeby rodzinka dała mi spokój, to często jem przy nic swoje posiłki, żeby WIDZIELI, że się nie głodzę.

pzdr. :)

No niestety. Kiedy się za coś zabieramy to nagle jest źle....Naprawde ciężka sytuacja, kiedy bliscy nie potrafią zrozumieć, że to dla Twojego dobra. Trzymaj się

Cytat:

---

Zamieszczone przez ameise

Być może u mnie nie widać aż tak bardzo nadwagi, zresztą nauczyłam się ją kamuflować. Mam 175 cm i ważę wciąż 68 kg. Marzę o 5 z przodu. ;)

---

amaise napisz jak to robisz, bo ja też mam 175, waga podobna i kompletnie nie wiem jak sie ubrac... najczęściej chodzę w szerokich rzeczach, bo wstyd mi :oops: a ja w liceum dopiero :roll:

jak dzisiejszy dzień, udało sie uczynić go lekkim? :D

teraz dopiero widzę, że jesteś tego samego wzrostu :lol:

a co do rodzinki... miałam podobnie, ale odkąd zaczęłam "olewać" to co mówią i nie słuchać ich w ogóle gdy zaczynał się temat jedzenia, znudziło im się i już w ogóle mojego odchudzania nikt nie komentuje i nie namawia też do jedzenia... chociaż tacie zdarzają się jeszcze 'wpadki' w tym temacie czasem ;)

Cześć Wam:) jestem tu nowa i tez maiała problemy z rodzinką.tata mi mówił bym schudła bo za dużo waże a później mama nękała i chodziła za mną z jedzeniem. Aż przyszedł taki moment, że sie poddałam bo szczerze mówiąc do osób z silna wolą nie należę, chociaż bardzo bym chciała. Teraz mój papcio tez mówiże za dużo waże i chcę schudnąć, ale nie wiem jak. Pomóżcie mi!!! Bardzo Was prosze.

Też miałam problemy z rodziną.Najpierw ważyłam za duzo,ciągłe docinki ojca,matki,ze wygladam już jak pyza.Tata wysportowany ale mama sama ma z 20kg za dużo..Teraz przyzwyczaili sie do tego,ze dla mnie trzeba kupowac osobne jedzenie,mleko 0,5%,warzywa na patelnie,chleb chrupki,marchweki czy gorące kubki.Tylko,ze raz na jakis czas zaliczam wpadkę i wage mam te samą.obecnie 61kg przy 169cm.Ech,na codzien jakos staram sie tak ubierac,by nie było widac tych zbednych kgmów ale juz mi sie to znudziło.Od dzis zaczełam sie odchudzac razem z kolegą.Podałam mu swoja wagę i bedziemy razem sie pilnować.Tym razem musi sie udac,bo byłoby mi wstyd zawiesc nie tylko swoje ale i jego oczekiwania.W końcu obiecałam.Będzie dobrze:DDD.Zamierzam do maja stracic zbędne kgmy i wreszcie przekonac sie jak wyglada życie chudzielca.Ale jak pomysle,ze kiedyś wazyłam 75kg i jakiego wtedy miałam doła,uuuff,ciesze sie,ze jest jak jest teraz -o niebo lepiej.Wiem tylko,ze rodzina bedzie mnie atakowac jak schudne wiecej niz 5kg ale co zrobic.Bede twarda :D

Rodzice mogą nieźle wkurzyć. Też raz się przez nich popłakałam :) Ale co tam. Bądź uparta. Zrób im na złość i zobaczą jaka możesz być zgrabna i będą ci zazdrościć :D

@bucik

Moja budowa jest mniej więcej taka, że mam dość szczupłe ramiona i nogi dokolan. I na tym kończą się szczupłości heh. Niestety mam szerokie biodra, ale i na to jest sposób: raczej unikam biodrówek, tzn. dżinsów, bo to dodatkowo poszerza; tak samo, jak kilka kilogramów dają te nieszczęsne wybielania na dżinsach, na nogawkach na wysokości bioder [tzn. bardzo blisko]. I nigdy nie noszę przykrótkich spodni, zawsze są dłuuugie, dodaje to sylwetce smukłości.

Noszę swetrey, ale nie dłuższe, niż do kości biodrowych; nie za szerokie, ale też nie obcisłe, w końcu brzuszek nie może mieć ciasno. ;)

Sava ale twoja waga jest w porządku :) Jesteś wysoka więc nie możesz przecież ważyc 50 kg bo to już podchodzi pod anoreksję :) Dwa kilo w dół i bedzie idealnie, nie przesadzaj :D
Hmm wiecie co moi rodzice już się przyzwyczaili i już się mnie tak nie czepiają. Nawet kupują mi odpowiednie jedzenie... Ale niestety jak poszłam na imieniny do ciotki to cały czas wpychała we mnie ciasto albo bigos albo coś jescze innego :shock: Ale NIE DAŁAM SIE!! :P We're the champiooooons tralla :)
Ogólnie dieta mi całkiem nieźle idzie tlyko że hmm cąły czas jestem głodna i myslę o jedzeniu.. może dlatego że jak siedze w domu to tylko odliczam do obiadu... POrzyjdzie szkoła i się wszystko unormalizuje, ja myślę. Wczoraj byłam z mamą na siłowni i ćwiczyłam 40 min na bieżni :shock: a potem mi się tak słabo zrobiło że szok :shock: A właśnie, miałam zapytać! Całymi dniami czuję się zmęczona i mi się nic nie chce ;/ To przez dietę. Ktoś zna jakiś poobudzacz? Bo kawy nie chcę pić, słyszałam ze nie poowinno sie.. a herbaty nic mi nie dają;/

mnie dziś tata też dał popalic... "trochę" się zdenerwował, że stoi cały dzień przy garach (mama w pracy :? ) zeby nam cos ugotowac a ja jem tylko mały kawałek kurczaka gotowanego, zamiast całego talerza rosłu z mega porcją makaronu, pieczonego kurczaka, sterty ziemniaków i jakiejś sałatki maczanej w oleju :? :( :evil:

i jak tu mu wytłumaczyc, że córcia się odchudza :roll: :?:

@bulek

przyjrzyj się tabelom kalorycznym i znajdz te produktu, ktore maja minimalna liczbe kalorii. Ja wynalazłam kapuste pekinska, brokuly i fasolke szparagowa [dwa ostatnie - kuouje mrozone] i robie sobie dania z tych produktow - 25 dkg brokulow lub fasolki gotuje krotko, szybko przekladam na talerz i posypuje przyprawa do gyrosa [brokuly] i startym plasterkiem sera.
efekt: duzo, sycaco, a tylko 120-140 kcal.

inna przegryzka - odtluszczony serek wiejski [150 gr] + 10 dkg pokrojonych rzodkiewek. = 130 kcal.

jeszcze inne rozwiazanie: karotka warzywna Fortuna - pol litra ma 100 kcal, a mozna saczyc przez godzine, poltorej, bo az takie pyszne to to nie jest ;)

Ja też kiedyś przez moment miałam problem z rodzicami. Udało mi się wtedy przyzwoicie schudnąć, ale bez strasznego przegięcia, ważyłam 55 przy 169. Zresztą nie byłam dzieckiem, byłam juz na studiach i myślałam naprawdę rozsądnie. Niestety koleżanka mamy posiadająca nieco anorektyczną córkę wmówiła jej, że mam anoreksję i zaczęło się. Wszyscy na okrągło gapili mi się w talerz.Ja już wtedy zakończyłam odchudzanie i tylko starałam się wagę utrzymać, ale zdarzyła się np. awantura, że nie chcę trzeciego kawałka ciasta. Nie wiem, może dwóch poprzednich nie zauwazyli.
Od dwóch lat jestem mężatką i nie mieszkam z rodzicami. Minęło parę lat, sytuacja trochę się zmieniła, bo teraz moja mama (wreszcie) wzięła się za odchudzanie i z 90kg zeszła do 65. Chyba teraz by mnie zrozumiała. Powiem więcej, teraz chyba powinnam ją podejrzewać o anoreksję :)

Co do waszego odchudzania, pamiętajcie dziewczyny, że samymi warzywkami się nie wyżywicie. Skutki będzie widać po włosach, paznokciach itp.. W diecie musi być przyzwoita ilość białka i wcale nie oznacza to dużej ilości kalorii.
Jeśli jednak sądzicie, że jogurt, czy mleko wystarczą, to jesteście w błędzie, mają białko, ale malutko. Ściągnijcie sobie tabele z podaną obok kalorii ilością białka, albo czytajcie napisy na opakowaniach. Podpowiem tylko chudy twaróg i wszelkie chude mięsa, czy ryby. Mają około 20g białka na 100g produktu.
Przed szkodliwymi skutkami odchudzania możecie się w jakimś stopniu chronić łykając w tabletkach witaminki, żelazo, preparaty wzmacniające włosy.

8) Nie poddawaj się Bulek, dobrze wiesz , że Rodzina nie ma racji . Rób tak żebys się lepiej czuła 8)

Pozdrawiam !! :D [/img]

hehe, to w takim razie moja rodzina jest inna :) mieszkam teraz w madrycie(wymiana erasmus) i jak przyjechalam na swieta to mowili tylko: " nic nie chcialam mowic, ale jakos rzeczywisice wyglodnialas w tym madrycie..." tzn, ze niby za duzo jadlam, a wlasnie mi sie zdawalo, ze jak na swieta to mega malo :)

Czesto docinki sa wynikiem zazdrosci :)

Mama czy siostra zazdroszcza silnej woli i tego ze umiesz sie odciac od slodyczy czy podziekowac po jednym schabowym.

..ehh w sumie to nie za dobrze :/ .. wsparcie rodziny jest tu chyba najwazniejsze ;] ..ja mam dobrze sie w domu ;] ..mama pyta czy napewno cos jadłam bo martwi sie zebym znowu w szpitalu nie wyladowała ale pomaga mi ;] ..kupuje jogurciki light i duzo owocow ;] ..gotuje dla siebie, a dla mnie osobno ryz, rybe w folii czy gotowanego kurczaka ;] ..tak mi łatwiej ;) ..ale jak wazylam bardzo mało tez juz sie darła <CO> ..taki urok rodziców ;)

u mnie jeszcze nie jest zle... jak bylo 58, to matka kazdemu przez telefon: Boże, jak ta Julia utyła...
W koncu zapytalam czym sie tak chwali, a ona ze nie chwali tylko martwi. Przez wiekszosc czasu od wakacji do konca lutego bylo miedzy 54-52 i ja przy tej wadze za grubo wygladam. teraz sie zebralam. juz nie jestem glodna specjalnie. pierwszy tydzien mama usilnie gotowala obiady. a dzis: a zjedz to, zjedz tamto, bla bla, wiedzialam ze chce powiedziec ze wpadne w anoreksje. umiem juz jej odmawiac, ale wkurza mnie jak caly czas siedzi i cos je... przerzucila sie na platki z jogurtem i ciagle zre. w nocy, rano, w poludnie... az mi sie niedobrze robi. jesli bedzie we mnie wmuszala, to zarcie bedzie ladowalo w kiblu. trudno. i mi kilka dni temu wmawiala, ze ja nie spale tluszczu, bo juz mam taka budowe. odpowiedzialam tylko:nie, nie spale, mam taka budowe, to ciekawe gdzie mi poszlo to czym sie przez cale wakacje paslam. nikt w rodzinie w mlodosci nie byl gruby i "obtluszczony", to i ja nie mam tego po kims. samo z siebie sie nie wzielo. nawet jak rano jade na rowerku to slysze ze sie zamecze itp. a moze mi ruch potrzebny, zeby na starosc nie wygladac jak swinia?

już widze jakbym takim tekstem mamusi walnęła... :twisted: chyba by glebła na zawał, ale julix naturalnie masz rację, zreszta to wolny kraj i każdy ma prawo robic z soba co chce

U mnie tak samo;/ rodzice bardzo sie starali zebym zauwazyla ze tyle jem, ze przytylam itd itp w pewnym momencie bałam sie juz stawac na wage :P a teraz posądzaja mnie rowniez o anoreksje i odmawiaja zakupu herbatek :P:) i ciagle slysze ich zlosliwe komentarze. 3maj sie :)

u mnie mama jak kiedyś jadłam to było: "dziecko, opanuj się, ile Ty jesz, nikt Cię nie będzie chciał jak będziesz gruba" itp.
teraz jak mało jem, to w domu jestem: szkieletorem, wieszakiem, anorektyczką itp ;|
przeszkadza jak jem dużo, i jak jem mało ;|
masakra ;//
nienawidzę takich gadek!
zresztą...kto je lubi ;/;/;/

Niestety moja droga rodzinka tez mi dogaduje :( Dlategop wpadlam na pomysl by wziasc sie za siebie podczas POSTU powiedzialam im wszystkim czego niebede jadla albo w bardzo malych ilosciach i ze to "tylko" w ramach postu. oni uwiezyli i juz sie nie czepiaja a ja jem ile mi potrzeba i chudne !!! :) :) :wink:

dziewczyny!
a nie da się tak, żeby rodzina nie wiedziała, że się odchudzacie? ja np. jak nie mam na coś ochoty, to mówię, że byłem u lekarza i że kazał mi odstawić ziemniaki i chleb, bo mam problemy z cholesterolem czy coś. a jak nie mam ochoty na obiad, to mówię, że jadłem na mieście. nikt u mnie nie wie, że się odchudzam, bo właśnie wiem, że moi domownicy (mieszkam z babcią i z dziadkiem, a nie z rodzicami) wyszliby z siebie, w końcu jaka babcia pozwoli kochanemu wnukowi schudnąć??;) to byłaby jej największa porażka. a tak, ona nie widzi, że nie jem, a ja chudnę. 8) i wszyscy są zadowoleni.:) a co jakiś czas można też powiedzieć, że się czymś przytrułyście i chcecie jeden dzień np na płynach jechać. ;) działa, wystarczy trochę fantazji i nikt się nie będzie czepiał.

pzdr, trzymam kciuki w walce z rodziną.

Rodzinka potrafi dopiec, też ciągle słyszę, że w anoreksję wpadnę, nie mówiąc juz o docinkach które słyszę jak sobie obiad czy śniadanie robię :?
Gotuję ładnie, jem z rodzicami ale jak odmówie ciasta czy ziemniaków albo załóżmy naleśników to w domu awantura i hasełko mojej mamy "dopóki mieszkasz pod moim dachem będizesz jadła to co ja ci każę!"
jasne...
ale potem miło jest sie pochwalić zgrabną córką i jeszcze gadać ze to dzięki domowym obiadkom tak zeszczuplała :? nie ma to jak prawda :?

U mnie niestety teraz jest tak samo... :roll: nigdy nie byłam chuda, od wieku 4 lat byłam 'pyzą' :) teraz, moje schudniecie jest dla wszystkich wielkim szokiem... kiedys wysyłali mnie na obozy odchudzajace, nawet chowali jedzenie, teraz- w kółko gadaja, ze zaczynam mieć anoreksje, ze juz jestem przezroczysta [ ;) ], podsuwają tłuste jedzenie. Obłęd... :roll:

Wyłamię się i stwierdzę, że moi rodzice naprawdę są wspaniali jeśli chodzi o odchudzanie i wagę.
Tylko rok temu wkurzała mnie mama - non stop mówiła mi że przytyłam (oczywiście miała rację, ale przynosiło to dokładnie odwrotne efekty - zazeranie kompleskow itd.), zmusiła mnie na przejście na kopenhaska (rzucenie jej po tygodniu jojo i takie tam), ale w końcu zrozumiała ze nie tędy droga i potem było ok : )
a teraz jest super! rodzice cieszą się, że schudłam te parę kilo, mam pomaga mi sie dalej odchudzać, chociaż uważa, ze juz nie musze (jassne).
W ogole moge liczyc na zrozumienie, bo i mama i tata wiele razy w zyciu sie odchudzali (z roznymi efektami ; )
I najlepsze - moge jeśc co chcę i za bardzo się tym nie przejmują (jakbym chciała mieć anę to droga wolna dopoki nie bede szkieletem lol ;p). Nawet tym ze miesiac temu zostałam wegetarianką i bojkotuje wszytskie posiłki w ktorych skład wchodzi padlina : D

musialam sie tym z wami podzielic ; )

To i ja sie wpisze.
Jak zaczełam odchudzanie to miałam podobniusio jak autorka wątku. Z tym że ja stopniowo zaczełam , bo najpierw mama mi kupiła Pu Ehr a potem sie zaczał ciemny chleb, i na końcu ryż i jogurty light. Docinali mi że i tak gruba nie jestem ( a mialam 83 kg na 176 cm :shock: ) i po co sie bede odchudzac. Ale w sklepiej jak czasami przymierzałam spodnie to moja matka sie odzywała "ale ona troche ma :roll: " I bądz człowieku mądry. Na chwile obecna nic już nie gadaja, na początku jadłam jejobiady teraz swój ryż. Jem z waga, i są narazie cicho. I tylko tak przy domownikach jem bo np jak ktos w gościny jest to nie jem w kuchni, bo ludzie nie zrozumieją. Najbardziej mnie wkurza też że mamie sie zdarzaja wpadki typu "no zjedz tego schaba,a odrazu nie przytyjesz" albo jak jest ciasto"no zjedz, codziennie nie mamy ;/" ( a wtedy akurat było codziennie LOL"

Po prostu nie mozemy się poddawać i musimy dążyć do naszego celu.
Oni nie potrafią sie postawić w 100% w naszej sytuacji...
To my żądzimy naszym życiem, równiez wyglądem i to my chcemy czuć się dobrze we własnym ciele.
Amen ;)