Wersja do druku
Wiem,ze to moze dziwny temat i glupi,ale moze ktos ma inne zdanie(??!!)Chcialabym w koncu zaczac walczyc z tym co mam (a mam 74kg przy wzroscie 162cm) :( Na razie nie wierze,zeby mi sie to udalo...Mam JUZ :cry: 19 lat,a jakos nie widac poprawy jezli chodzi o moja wage.Moze ktos ma podobne problemy??Czekam na Wasze historie.Jestem tutaj nowa i jeszcze nie wiem jak to wszystko dziala,ale mam nadzieje,ze sie w tym polapie :) Czekam na Was!!:)
hej Gosiaczku...
moja historia... hmmm... tez jest mi trudno zabrac sie za siebie, bo uwazam, ze mam lekko walniety stosunek do jedzonka. walcze z tym i pewien sukces mam juz na swoim koncie, bo bylam dokladnie w Twoim wieku, kiedy opamietalam sie po dluugim okresie obzarstwa. Pierwszy raz zaczelam odchudzac sie juz w podstawowce, a okres szkoly sredniej to ciagle skoki wagi.. raz porzadnie w gore, raz w dol. ogolnie ciagle tendencja wzrostowa.
mam 158cm wzrostu, a kiedy dumnie sciskalam w lapach swiadectwo maturalne nosilam zawstydzajace 72kg na swoim biednym szkielecie. Zaczynaly sie wakacje, a ja musialam sie kamuflowac w wielkiej bluzie i dzinsach co budzilo powszechne oburzenie otoczenia. Zaczelam sie odchudzac- niezbyt zdrowo, ale we wrzesniu warzylam juz 65kg i bylam przeszczesliwa. potem wyjechalam na studia i udalo mi sie utrzymac te wage.
Kiedy poznalam mojego chlopaka wazylam ok 62kg. niestety chcac mu dogodzic gotowalam pyszne obiadki i tak dobilam znowu prawie do 70kg. Dwa lata temu przeszlam na zdrowsze odzywianie, a od roku staram sie nie jesc kolacji. Ostatni posilek przypada wiec na okolo godz.16ta. Czasami ciut wczesniej, czasami pozniej. nie potrafie jesc jak wrobelek, wiec jak jem to porzadnie. Zrezygnowalam z bialego pieczywa, ale posilek bez dopychacza typu:ciemny chleb, makaron, ryz lub ziemniaczki prowadzi jedynie do tego, ze wczesniej czy pozniej znowu musze cos pozrec. na dzien dzisiejszy waze ok 58kg,ale nie jestem zadowolona ze swojego wygladu i baaaaaardzo chcialabym zejsc do 55kg. czy na tym sie skonczy?! dobre pytanie...
diete zaczynam prawie codziennie od nowa, a przynajmniej srednio raz na tydzien. Z ruchem tez bywa roznie- niektore dni sa bardzo aktywne, w niektore nawet nie ruszam sie z domu i krzesla. Jedno jest pewne- im mniej mysle o tym, ze sie odchudzam- tym lepsze mam wyniki, bo nie mysle tez o jedzeniu :)
ale sie rozpisalam... mam nadzieje, ze ktos to przeczyta...... :lol:
Ola
Oczywiscie,ze przeczytalam i bede tak robic z kazda przychodzaca do mnie wiadomoscia(chociaz sie postaram). Gratuluje tego czego juz nie masz(kg) i mysle,ze uda Ci sie Olu:) Wirze w Ciebie calym serduszkim,a chyba mam duze:) hihi :lol: Od dzisiaj jem jogurciki,kefirki,owoce i warzywa:) Bez chlebka i ziemniakoow juz nauczylam sie zyc,bo nie ciagnie mnie do tego typu jedzonka za bardzo.Jezeli ktos kto tu sie zjawi i to przeczyta ma ochote sie przylaczyc do mnie to zapraszam!!Na dzien dzisiejszy wga wyjsciowa 74 kg(chyba):)No czas powoli klasc sie do loozeczka:)Dziekuje jeszcze raz Olu za Twoja wiadomosc i zapraszam goraco do pisania innych:)Do "uslyszenia"!! :wink:
Hej, gosiaczku mamy prawie takie same wymiary (ja mam 74kg przy 159 cm). Powiem szczerze, ja tez zawsze zostawialam odchudzanie na "od jutra". A w to "jutro" co bylo? znowu to samo, czyli odchudzanie "od jutra". To bledne kolo mogloby trwac do konca swiata :( Ale nie to jest najgorsze. Najgorsze bylo to, ze z dnia na dzien spadala moja samoocena. doszlo do tego, ze czulam sie beznadziejnie, nic mi sie nie chcialo, do wszystkiego bylam nastawiona na nie, nie chcialam sie pokazywac ludziom i wychodzenie z domu nie bylo czyms przyjemnym (ale spoko, nie wpadlam w jakas chorobe psychiczna czy fobie :) ) I to bym nazwala problemem psychicznym, jesli chodzi o poczatki dietkowania...
A jak juz udalo mi sie wytrzymac pierwszy dzien na diecie, to pojawialy sie u mnie problemy fizyczne... Po prostu zle sie czulam, bylam ciagle zmeczona, najgorszy byl bol glowy nie do wytrzymania wrecz, nadcisnienie (bolaly mnie tez oczy - masakra) i wymiotowalam. Nie wiem czemu tak moj organizm reagowal na zmiany, bo mozecie mi wierzyc, ze byly to zmiany rozsadne, zgodne z zasadami zdrowego zywienia.
W kazdm razie, dla mnie poczatki diety nie sa najciekawsze (psychologiem nie jestem a wymadrzam sie jakbym co najmniej doktorat miala - ale to moje spostrzezenia tylko)
Wniosek jest jeden - do odchudzania trzeba dojrzec, wszystko siedzi w glowie, wszystko mozna przezwyciezyc, nawet swoje slabosci. I tego wlasnie wszystkim zycze cala soba (a sporo mnie jest :D ) :!:
Widze,ze kolejna osobka napisala:) Bardzo mnie to cieszy,poniewaz jestem tu od wczoraj i milo jak ktos odpisuje :lol: Godzina prawie 12.30,a ja dopiero pool godziny temu wstalam-wstyd :oops: Znowu sniadanie bede jadla o 16-hehe,bo tak mam autobusik do pewnego sklepu :lol:
Marcysiu bedzie dobrze:) Ja juz bylam pod opieka kliniki w Poznaniu, w Zielonej Górze; kardiolog roowniez mnie "maltretowal", a i tak niec nie pomoglo... Jestem tego samego zdania,ze wszystko zalezy od psychiki :| Tylko jak tu ja namówic na to co ja chce :?: hihi :) Czekam na Twoja dalsza relacje,bo moze to "jutro" naprawde nadejdzie...:) Zycze powodzenia :lol:
hej! ja przy wzroscie 169cm wazylam 70,5 kg i byalm z tego powodu bardzo nieszczesliwa. powiedzialam wiec sobie-DOŚĆ!! Od 22 kwietnia do polowy maja bylam na diecie ok.1200 kcal(nie liczylam ich wprawdzie,ale tak ok.tyle wychodzilo), nioe jadlam zeimnaiakow tylko ryz, ryby, mieso tylko drobiowe,duzo owocow i warzyw, czasem cos slodkiego, pilam ok.2 l wody dziennie, duzo sie ruszalam.. schudlam w tym czasie do 64,5 kg,ale potem te 2 kg nadzrobilam ale nie tyje juz wiecej,mimo tego,ze troche,,nadrobilam'' te stracone kalorie. dzieki cwiczeniom nie mam efektu jojo, z czego bardzo sie ciesze. od srody przechodze na diete 1000 kcal,a potem moze zrobie ,,13'. chi\cialabym schudnac przynajmniej jeszcze 10 kg, a najlepiej 15.3mam kciuki za ciebie!!zobaczysz,uda sie!!
witam ;) a ja pozwole sobie nawiazac do tematu: czy poczatek jest trudny..? hmm, moim zdaniem, drogi gosiaczku wcale nie jest trudny ;)! najtrudniejsza jest ta swiadoma, z calym przekonaniem decyzja o poczatku - prawdziwa decyzja a nie kolejne: od jutra, wiec dzisiaj musze sie pozegnac z jedzonkiem ;) znamy to wszystkie, oj znamy :)
ale poczatek moze byc fajny, wlasnie dlatego ze jest poczatkiem - pomysl sobie, ze dieta to nowa przygoda i tak ja traktuj - troche jak zabawe, troche jak eksperyment :) pomysl, ze niektorzy chetnie pozbyliby sie swoich doswiadczen w tej dziedzine wlasnie w zamian za swieze podejscie do zagadnienia - za ta niezlomna wiare w to, ze uda sie :)
uwierz - i sprobuj, nie masz zadnych zlych doswiadczen z dietka, wiec ciesz sie nia, opisuj nam jak ci idzie, smiej sie z malo kalorycznych serkow, przepros ze zdrowym jedzonkiem Naprawde dietka nie musi byc straszna, moze byc fajna - zreszta przekonaj sie sama :) 19 latek to mlodosc w pelni - sama mam tyle hehe a nie mam sie za babcie niedolezna :)
zycze powodzenia i wiecej wiary :)
uda Ci sie, zobaczysz
pozdrawiam
far
Witajcie :) Hmm , no więc widzę , ze nie jestem tu sa,ma. ja tez zawsze chciałam sie odchudzac , schudam 2 kg,m przytyłam 7 i tak w kółko. Obudziłam sie dopiero, gdy moja waga zbliżała sie już do setki.....było 95 kg przy 172 cm wzrostu. Wtedy powiedziałam stop, muszę coś z tym zrobić . Od tego czasu minęło 88 dni a ja nadal walczę dzielnie o każdy gram. na razie chyba wygrywam, ale wiem, ze to dopiero początek. Obiecałam sobie, ze tym razem nie zboczę z raz obranej drogi. I nie zboczę , chociaż wiem, że łatwo nie będzie.
Hmm, początku chyba do trudnych nie należały ( a może nie należą.bo te moje 88 dni to dopiero początek przecież ), ale za łatwe tez nie można ich uznać . Wszystko zależy od siły woli . Moja nieco szwakuje, ale nie pozwolę jej sie złamać . :)
Dlugo mnie tu nie bylo...PRZEPRASZAM :oops: Po tym czasie moge Wam powiedziec,ze milo slyszec od kogos:"Goska czy Ty schudlas??" :lol: 4 kilo jednak robi rooznice w samopoczuciu. ! wrzesnia wyjezdzam do Niemiec i pewnie znowu pozbede sie paru kilogramoow,poniewaz w Reichu bede 10 miesiecy i nie bede tam lezec :wink: W koncu cos sie zmieni,ale trudno bedzie bez mojego misiaka... Mam nadzieje,ze wytrzymam tyle bez niego i po tym czasie wrooce i bede juz z nim na stale :D Oby tak bylo... Pozdrowionka i dziekuje za wpisy :)