Jak schudnąć i wyleczyć się z bulimii?

Mam zaledwie, a może aż 17 lat i nadwagę a do tego jeszcze dochodzi bulimia. To mnie przerasta. Nienawidzę swojego ciała. Nienawidzę siebie. Chiałabym coś z sobą zmienić ale nie potrafię. Od Nowego roku miałam zacząć stosować dietę, ale nie wytrzymałam i znów się nie delikatnie mówiąc "nawpieprzałam" Wstyd mi za siebie :oops: . Chciałabym schudnąć, jak niejedna osoba, ale nie mogę. Mam napady obżarstwa i trudno mi z tym żyć. Ważę już 80 kilogramów przy wzroście 171cm. Można by powiedzieć, to jeszcze nie tak najgorzej, przynajmniej nie ważę ponad 100, ale jak patrzę na swoje szczupłe koleżanki to od razu robi mi się smutno. Przychodzę z lekcji do domu i zaczynam płakać, pomijając fakt, że znów mnie "napadło" Piszę na forum, gdyż potrzebuję wsparcia, jakiejś bratniej duszy, która pomogłaby mi schudnąć a jednocześnie pozbyć się tego nałogu. Szukam kogoś z kim mogłabym powalczyć (i powspierać się na wzajem) w walce o zdrowie i idealną figurę.

cześc droga Kocico doskonale wiem co czujesz ja tą straszną chorobę mam za sobą i chętnie Ci pomogę bo samemu nie da się wyzdrowieć.Ja jestem dowodem na to,że można żyć normalnie.Od czasu końca tego koszmaru skończyłam studia ijestem szczęśliwa.Ważne jest to ,żę chcesz wyzdrowieć- pamiętej nie traktuj bulimii jako sposobu na dobrą figurę. ja jak zaczynalam bylam szczupla a wymiotowanie traktowalam jak sosob na to by jeść co chcialam i nie tyć .Ale to jest jedynie metoda na utratę zdrowia i urody .Nie daj się chorobie.Możesz pisać gdy będzie Ci ciężko postaram się pomoc.CAłUJĘ i trzymam za ciebie kciuki.

to widze, Kocico, ze jest z nami podobnie, ja tez kiedys wymiotowalam, ale uporalam sie z tym sama, bo w domu i tak na prawqce, to chyba nikt nie moglby i nie potrafilby mi pomoc...
ale to nie koniec podobienstw...
ja mam 18 lat, 171 wzrostu i waze 79kg, a chcialabym wazyc co najmniej z 14kg mniej...
zawzielam sie i teraz na pewno dam rade, nic mnie nie powstrzyma...
ostatni raz.

Kurcze, doskonale cię rozumiem. Ja miałam bulimię zaledwie przez 4 czy 5 miesięcy, ale i tak ostro zniszczyłam swoje ciało. Ale udało mi się przestać wymiotować, jednak nadal mam problemy z żołądkiem i boję się tego, że kiedyś się obudzę i znóz wacznę wymiotować.
Pomyśl na to z innej strony. Nie masz bulimi dlatego, że nienawidzisz swojego ciała tylko dlatego, że kochasz swoje ciało i chciesz żeby wyglądało lepiej. A skoro tek to musisz się zdrowo odżywiać i ćwiczyć, a nie wymiotować. Ale w sumie ty to chyba wiesz.
Ja też mam 17 lat. Za mało wzrosty i za dużo kilogramów : ) Mam 164 cm i 63 kg. Już trochę udało mi się schudnąć przez ostatnie tygodnie. A skoro mi się udało (a było to naprawde nieprawdopodobne) to tobie też musi.
Trzymam kciuki.

Dzięki z góry, że są osoby, które :) chcą pomóc i wspierać drugą osobę. Wierzę, że zdołam wyleczyć się z bulimii a jednocześnie pozbyć się nadwagi trzymam także za was kciuki. RAZEM ŁATWIEJ!!!

Wagę mam względnie prawidłową...
ale kilka razy zwymiotowałam po tym jak się "nappieprzałam"
i doszłam do wniosku, że odbira to całą przyjemność jedzenia....
a dużo lepiej jest np... trzymać jedzenie długo w ustach (niekoniecznie żuć) i to nie po to by wypluć... ale u mnie pierwsza i najważniejsza rzecz to było nauczenie się jedzenia wolno
a drugo tego, że jem dopiero 15-30 min po tym jak poczuję apetyt (cóż niestety trzymam sie tego tylko kiedy jestem na diecie akiedy odstawiłam diete na świeta to przybyło mnie 3 kg)...
trzymam za was kciuki
i życze powodzenia

sama widzisz Kocico,że nie jesteś sama.Jest o wiele lepiej gdy masz świadomość ,że jest ktoś kto przeżywa lub przeżył to co Ty.Nie wolno się podawać choć na początku jest cholernie trudno.Ważne jest to co napisała Beem trzeba się nauczyć jeść powoli i czuć smak tego co się je.Ja w trakcie terapii znalazłam sposób-kiedy miałam ochotę zjeść całą lodowkę najpierw zaczynałam sobie wyobrażać co będzie potem.Godzine męki w toalecie,bolące gardło i wyrzuty sumienia.Nawet mając chwile przyjemności jedząc same pyszności to konsekwencje są tego nie warte.Wiesz mi ,żę lepiej jes najeść się owoców i cieszyć się iich smakiem niż pochłaniać slodycze a potem pędzić do kibla.Wiażne są male sukcesy.Nie jesteś sama .Trzymam kciuki i pozdrawiam!

bulimia nie pozwoli ci sie odchudzic, a to dlatego, ze cukry rozkladaja sie juz w ustach - w ślinie, gdy jedzenie wpada do zoladka zostaja same wartosciowe rzeczy, a cukier - czyli to co powoduje tycie- juz jest strawiony.. wiec przy wymiotowaniu jest juz za pozno - cukier juz dawno odlozyl sie w biodrach .. mnie to przekonuje a ciebie??

to nie dokońca jest tak prosto z tym trawieniem, owszem zaczyna się już w jamie ustnej ale to dotyczy wszystkich grup składników.Owszem cukier rozkłada się najszybciej ale tyko w czystej postaci -słodycze to przedewszystkim tłuszcz a ten zalega w żołądku najdłużej bo ok.4 godz.aPoza tym przy dużej ilości jedzenia w przypadku bulimi jest ono żle rozdrobnine i ciężko trawione więc zalega długo.To co pisze to nie jest pochwała tej choroby,a tylko sprostowanie.Gdyby to było takie oczywiste z tym trawieniem to nie było by tyle bulimiczek.To ,ze niektóre chore tyją mimo wymiotów wynika z tego ,że przy takiej ilości jedzenia nie są w stanie zwrócić wszystkiego lub że od napadu obżarstwa mineło zbyt wiele czasu do próby zwrócenia.nie jest mi to obce bo sama byłam chora a teraz zdaża mi się pracowć jako opiekunka takich dziewczyn .Pozdrawiam

widzisz goldi21 tym sposobem sprawilas, ze wszystkie bulimiczki beda jeszcze wiecej wymiotowac, az wyrzygaja swoj zoladek, zeby tylko sie wszystkiego pozbyc..

a gwoli sprostowania twojego sprostowania. slodycze to jest cukier w czystej postaci. to same weglowodany proste, ktore rozkladaja sie najszybciej, a nie tluszcz. bo slodycze, to nie tylko czekolada... poza tym cukier to rowniez wszelkiego rodzaju pieczywo, makarony, ryz, a nawet owoce. bulimiczki nie obzeraja sie tylko slodyczami..

a jedzenie u bulimiczki w zoladku jest swietnie rozdrobnione, a do tego popijane spora iloscia plynow juz w czasie jedzenia, tak, zeby moglo latwiej wyleciec.. od napadu obzarstwa do wymiotow mija czas rownowazny przejsciu z kuchni do lazienki, wiec nic nie jest trawione, a to ze niektore i tak tyja spowodowane jest tym, ze maja jeszcze resztki rozsadklu i wiedza, ze wymiotowanie jest szkodliwe i nie robia tego zawsze - kosztem ogromnych wyrzutow sumienia dlatego, ze sie zjadlo, w miejsce wyrzutow sumienie dlatego, ze sie zwymiotowalo.

jesli rzeczywiscie pracujesz z takimi dziewczynami, to powinnas na takim watku jak ten odwodzic dziewczyny od tego sposobu walki z nadwaga, a nie racjonalizowac go, co powoduje, ze one sobie tlumacza naukowo jak powinno to wymiotowanie skutecznie przebiegac...

droga Batik! to nie była zachęta do pogłębiania choroby.Jak zresztą napisałam sama bylam chora ito dlugo.Jeśli tak to odczytałaś to szkoda.To nie są naukowe wywody tylko Zycie!Napisałam tylko ,że nie zgadzam się z opinią o trawieniu .To nie jest wymądrzanie się gdy masz inne zdanie.Opinia ,ze namawim do skutecznego rzygania jest bardzo nie sprawiedliwa bo samo przeżylam 3letni koszmar.Chciałam tylko ,że bylo jasne ,że bulimia niesie niebezpieczeństwo znacznej ,tragicznej w skutkach utraty wagi.Znam bulimiczkę ważącą 42 kilo.Nie można mówić ,że bulimia się nie opłaca bo się nie chudnie.Niektóre dziewczyny traktuja tą straszną chorobę jak dietę.Lepiej by pisać ,że trzeba z nią walczyć bo wyniszcza a nie ,Ze nie daje dobrych rezultatów.Mam nadzieję ,że rozumiesz moje intencje.Wierz mi ,Ze osobomw sumie takim jak ja (nigdy się nie ma pewności, ze to nie wróci) życze jak najlepij uważam tylko ,że trzeba rozmawiać dlatego staram się to wyjaśnić.Mam nadzieję ,że rozumiesz droga batik.Wszystkich na forum pozdrawiam.

goldi21.. nie twierdze, ze namawiasz do bycia bulimiczka.. to by bylo chore. chodzi mi tylko o to, ze ja staralam sie udowodnic dziewczynom, ze wymiotowanie nic nie da, bo jedzenie nawet zwymiotowane utuczy - mnie to przekonalo
swoim wpisem staralam sie przekonac do rzucenia tego sposobu odchudzania chociaz ta czesc z kobietek, ktora musi wszystko zrozumiec i miec naukowo udowodnione... a ty moj misterny plan zepsulas twierdzac, ze tak wcale nie jest :wink:
mamy te same cele, tylko sposoby ich osiagniecia sa rozne.. miejmy tylko nadzieje, ze dziewczyny, ktore to czytaja przekonaja sie, ze bulimia to choroba i trzeba z nia walczyc. nie wazne, ktore argumenty uznaja za lepsze, wazne, zeby przestaly wymiotowac...

pozdrawiam

Cieszę się ,że tak uważasz Batik! Zgadzam się z tobą ,że ważne jest to by argumenty trafialy do chorych dziewczyn.Może nawet lepiej bardziej wprost.Przyznaje chyba ,że zrobiłam się bardziej formalna od kiedy tam pracowałam ale nigdy nie zapomnialam , ze bylam chora .Może tylko schowalam to w podświadomości. Myśle też ,że im więcej głosów tym więcej pola do zastanowienia. Teraz cos do Kocicy : napisz jak tam samopoczucie, odnioslaś jakiś maly sukcesik? Pozdrawiam

Podaję ci adres poradni gdzie leczy się bulimię:
Centrum Psychoprofilaktyki i Terapii
Psychomedica
00-743Warszawa
ul.Nabielaka6/2
(róg belwederskiej)
tel.(22)840-64-75 840-64-76
fax(22)840-64-77
e-mail:psychomedica@psychomedica.pl
a jeśli chcesz schudnąć to proponuję zastosować jakąś dietę i dużo ruchu.Podstawą odchudzania jest ruch.Zapisz się na basen lub zafunduj sobie rowerek stacjonarny do domu.Dobrze by bylo gdybyś zaczęla trenować jakiś sport.Polecam aerobic.Pij dużo wody mineralnej.Unikaj smażonego i pieczonego jedzenia.Jedz 5posilków dziennie ale w malych ilościach.Jedz dużo owoców i warzyw oraz surówek warzywnych.Pij dużo herbatek odchudzających.Polecam herbatkę figura1 oraz herbatkę wspomagającą odchudzanie ojca klimuszki.Ta pierwsza herbatka ma dzialanie odchudzające i przeczyszczające.Kupisz ją w każdej aptece.Kosztuje 4zł.Mam nadzieję że ci się uda i trzymam kciuki za ciebie.Powodzenia!Pozdrawiam.Ania

A ja ma mprawie 19 lat i wręcz przeciwny problem, nigdy nie byłam jakoś bardzo gruba ale zawsze miałam z tym problem :// zawsze miałam fioła na punkcie mojego wyglądu, zawsze coś nie tak.. typowa rozkapryszona smarkula, w dodatku jedynaczka. Wiem że miałam pomieszane w głowie ale mi to przeszło, prócz problemu który pozostał czyli bulimia.. męczę się z tym prawie 3 rok, od roku jest coraz gorzej, faktycznie trace na wadzę, wymiotuje wszędzie a wczesniej np przy rodzinie potrfiłam się powstrzymać bo w sumie się bałam... jeszcze trochę i dojdzie do anorskeji, będzie bulimia i anoreksja, a czytałam nawet o tym tutaj: Anoreksja i bulimia tylko zastanawiam się czy anoreksja może być chorobą świadomą?? ale najważniejsze to co mam robić? jak walczyc...? może nie wiem, spędzać czas tylko obok rodziny? albo coś tego typu... nie chec im o tym mówić bo wiem jak zareagują, wtedy każy w okoł bedzie biegać jak przy małym dziecku a potrzebuje tylko trochę zrozumienia i pewności siebie że potrafie... co robić?

hej!

Miałam objawy bulimiczne od kilku lat, dopiero od kilku miesięcy biorę po prostu leki od specjalisty...ich brak powoduje u mnie nawrót napadów objadania się już po dwóch, trzech dniach..Są sytuacje, kiedy przestajesz wierzyć, że dasz radę..ja w pewnym momencie objadałam się codziennie, leki bardzo mi pomogły..

To bardzo złożony proces wyjście z czegoś takiego wiem bo sama to przechodziłam. Na samym starcie nie rozróżniałam w ogóle kiedy jem emocjonalnie (czyli w wyniku jakichś zdarzeń i pod wpływem stresu, emocji), a kiedy moje ciało faktycznie tego potrzebowało. Nie pomagały też złe nawyki żywieniowe... Napisałam do psychodietetyk - https://www.ewakolaczyk-dietetyk.pl żeby mi pomogła dzięki czemu dziś ciesze się zdrowiem. Wiadomo nie było łatwo, brak wsparcia z otoczenia i ciągły stres w pracy, ale to są rzeczy, które nie miną więc trzeba nauczyć się z nimi radzić.

Na takie problemy warto zastosować się do profesjonalnych metod leczenia i pójść do profesjonalnego dietetyka. Nie wolno bagatelizować takich spraw, ponieważ tutaj chodzi o to co mamy najcenniejsze, czyli zdrowie. Wysyłam sprawdzonego dietetyka, który pomógł mi w trudnych chwilach w życiu

przyjazny-dietetyk