jak pomóc schudnąć dziecku, które waży 60kg i ma 6lat??

Witam,
mam do Was taką serdeczną prośbę. Może zaczne wszystko od początku.

Moja koleżanka ma dwójkę rodzeństwa. Dwóch braci, jeden w wieku 20lat a drugi 6-ciu. Ani ona ani rodzice nie są za szczupli, poprostu otyli. Starszy brat jest szczupły ale tylko dzięki ograniczaniu jedzenia...Ale jestem załamana 6- letnim Bartkiem, który wazy 60kg...Rodzicom nie brakuje pieniedzy, mają własną firmę więc wiadomo nie mają bardzo dużo czasu dla dziecka. W zamian za to kupują całą lodówkę jedzenia, która dziecko ma do dyspozycji. Bartuś jest takim zywym, wesołym chłopcem ale żal mi patrzeć na to jak je, jak wygląda. Wyobrażacie sobie przecież? Ale rodzice nie zdają sobie z tego sprawy, cieszą się że dziecko ma apetyt, wszystko mu smakuje...Nie da im się wytłumaczyć, ze w przyszłści będzie kaleka- on cały czas tyje..Moi rodzice też chcieli żeby mi niczego nie brakowało kiedy doratałam i bardzo dobrze, zresztą do teraz tak jest. Tez miałam wszystko na zawołanie- no ale bez pezwsady...

Kiedy tylko do nich przychodze, bartek je. To sałtakę, to chipsy to czekolade, batony. POPROSTU WSZYSTKO!! Przyjechali ostatnio do nich znajomi i przywieźli mu wielką czekoladę (300g) i merci. Wszystko zjadł na miejscu.
Ja im tego nie wytłumacze, oni poprostu tego nie rozumieją, a może nie chcą zrozumieć.
Czy jest jeszcze szansa zeby takie dziecko odchudzić...?

Wszędzie jest go pełno, mieszkają w domku więc ciągle jest na dworze- no ale co z tego jak non stop je...
Co mogę zrobić? Bo widzę, że rozmowy ani z koleżanką ani z rodzicami nie pomagają...Na pewno nie zgodza się na rzadne diety, wizyte u lekarza.

:shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock:

Jezusieprzenajświętszy!

Hmmmmmm nie powiem Ci nic odkrywczego. ale chyba MUSISZ ich przekonać....Nie wiem, do spółki z lekarzem... Może masz jakiegoś znajomego lekarza?

Może powinnaś zareagować ostro? Znaczy ochrzanić ich?

Straszne!

Ja byłam grubym dzieckiem, ale nigdy do tego stopnia!!!

Cóż, życzę Ci powodzenia!

Boże jak ja isę ciesze ze mam mądra mame :D Ja jak byłam takim dzieckiem od urodzenia to mama mi mleko z woda rozrabiała zeby mnie tylko nie utuczyć :roll:

Jeżeli ten chłopiec chodzi do przedszkola to niech przedszkolanka albo pielegniarka w przedszkolu da to do zrozumienia rodzicą żeby dziecku zmienić nawyki żywieniowe. Naprawde to katastrofalana sytuacja :shock: Żal mi dzieciaka ze ma takich rodziców :?

Przeciez to jest straszne 6 lat i 60 kilo? to co będzie w wieku 10lat - 100kilo? Może poszukaj w necie czegoś o otyłych, czym to grozi, poszukaj jakieś opinie matek tak grubych dzieci i wydrukuj i pokaż...nie wiem co począć, ale wiem jedno trzeba pomóc...

jezusie! moja cora ma 6 lat i wazy 18 kilo!! jak to mozliwe ze ten Bartek tyle wazy?! trzeba uswiadomic rodzicom( co to wogole za rodzice???) ze ich dziecko jest chore ze grozi to zdrowiu i ŻYCIU ich dziecka!!

A on niechodzi do szkoły,czy raczej przedszkola?
Nauczycialka nic niemówi?
A ten Bartus sam nieodczuwa tego?Dzieci inne mu niedokuczaja?
Faktycznie moze wydrukuj im artykuły czym to grozi.W soboty jest program o rodzinach "grubasów"(może popatrzą jak to ciężko tym dzieciom coś zrobić).
Kurcze niekumam takich rodziców!!!Praca pracą,ale dziecko najwazniejsze jest!!Zamiast miłości -czekolada :roll:
Opiepsz ich pożądnie ,może cos dotrze nim będzie jeszcze gorzej!!

Według mnie najgorsze co mozesz zrobic to pouczyc rodziców. z doswiadczenia wiem. ze takie rozmowy nie maja sensu, bo mimo ze pokiwaja glowami i sie z toba zgodza to jak sobie pojdziesz to po prostu bedziesz be bo sie wtracasz a to w sumie nie twoja sparawa. nawet wykladowca z dydaktyki i pedagogiki powtarzal na zajeciach ze to jest najgorsze rozwiazanie. ja bym pogadala z bratem, ktory zrozumial ze pelna lodowka i wolny dostep do niej to nie wszystko, zeby prztlumaczyl bratu ze tak nie mozna, wlaczylabym tez do tego siostre. nie napisalas ile ma lat tylko ze tez ma troszke za duzo cialka. jako rodzenstwo powinni miec na uwadze dobro mlodszego- otylosc w tym wieku to po prostu zaniedbanie ze strony rodzicow.

Tak sobie siedze i mysle o tym biednym Bartku. i doszlam do wnisku ze jalepiej jakby z rodzicami rozmowe przeprowadzila przedszkolanka albo nauczycielka. wtedy moze rodzice zrozumieja ze krzywdza swoje dziecko. az strach myslec jakie to male serce jest obciazone :(

Czytając te wasze posty coraz bardziej myśle aby samemy wybrac się do lekarza i porozmawiać z nim. Chodzi do przedszkola, ale przedszkolanki nie reagują. Smutne, ale prawdziwe.. :cry:

Rodzice są wykształceni mają własną firmę i sama tego nie rozumiem...Jak mogli dopuścić do czegoś takiego.
Siostra ma 23 lata, już naprawdę nie wiem co zrobić. Myslalam też o tym żeby porozmawać z tym starszym bratem, spróbuje...

Tylko jak to teraz wytłumaczyć dziecku, kiedy tylko jest w domu je.
On cały czas tyje, zresztą rodzice kiedyś już coś tam mówili że może troche za dużo waży, ale pewnie nie mają sumienia mu odmówić jedzenia, słodyczy.
To nie jest tak, że rodziców nie ma po całych dniach w domu i nie widzą tego- oni są, tylko ciesza się że dziecko ma apetyt.

Czytając te wasze posty coraz bardziej myśle aby samemy wybrac się do lekarza i porozmawiać z nim. Chodzi do przedszkola, ale przedszkolanki nie reagują. Smutne, ale prawdziwe.. :cry:

Rodzice są wykształceni mają własną firmę i sama tego nie rozumiem...Jak mogli dopuścić do czegoś takiego.
Siostra ma 23 lata, już naprawdę nie wiem co zrobić. Myslalam też o tym żeby porozmawać z tym starszym bratem, spróbuje...

Tylko jak to teraz wytłumaczyć dziecku, kiedy tylko jest w domu je.
On cały czas tyje, zresztą rodzice kiedyś już coś tam mówili że może troche za dużo waży, ale pewnie nie mają sumienia mu odmówić jedzenia, słodyczy.
To nie jest tak, że rodziców nie ma po całych dniach w domu i nie widzą tego- oni są, tylko ciesza się że dziecko ma apetyt.

To jest taK ZE rodzice myślą ze wiedza co dla ich dziecka jest najlepsze i z pewnością nie dadza sobie wmówić ze popełniaja błedy, tu musi zareagować ktoś, kto mógłby nieżle nastraszyc tych rodziców, jakie beda skutki w przyszłości, jak tak dalej pójdzie. Najlepiej lekarz. A dziwne ze w przedszkolu nic nie mówią.
Przeciez tam co jakis czas waża mierza dziecko i powinni dac rodzicom do zrozumienia ze cos jest nie tak.
Jak masz możliwośc to pogadaj z lekarzem,jeśli rodzice nie biorą pod uwage myśli ze trzeba isć do lekarza.
Wiesz niewiele można zrobić,skoro oni nie widza w tym nic złego.
Mozesz opowiedziec jakas historie otyłego dziecka z następstwami jakiś chorób i w ten sposób dac im do zrozumienia, ze ich dziecko tez jest na to narażone.
Dla przykładu.
Mam kuzynkę ,ma 4 lata i waży tez bardzo duzo, byłam raz u nich na obiedzie, ja zjadłam porządny obiad, który mi podali, a ona podwójny, ja zjadałam na deser małą porcję lodów, ona dostała podwójna duża i wciąz jęczała "dokładka"
Jak zobaczyłam jak to dziecko biega to sie przeraziłam, wystarczy minuta a ona juz jest zmęczona, spocona i nie ma siły na zabawe.
I wiesz co jest najdziwniejsze, ze jej mama jest pielegniarką i nie widzi nic złego w tym.
A dziecko wygląda jak baleronik.
Więc nie wiem czy mozna wpłynąc na decyzję ludzi dorosłych, przeciez oni sa nie omylni....

Nie demonizujmy rodzicow.. Moze oni sie czuja sami zaplatani troche... Maja grubego synka, ale kochaja go i nie chca mu niczego odmawiac... Sama wiem jak trudno mi odmowic dziecku czegos.. Ja wiem ze tym sie krzywde robi, ale rodzice czesto wlasnie tak dzialaja..

Albo na zasadzie ze wyrosnie z tego "dzieciecego tluszczyku".

Moze mama tego chlopca wie co jest grane tylko nie wie z kim o tym porozmawiac?

Zgadzam sie z Kama ze pouczanie nic nie da bo mama automatycznie nastawi sie anty jesli zasugerujesz ze krzywdzi wlasne dziecko.

Tylko jak dla mnie jest jeszcze druga strona medalu. ta pani ( mama Bartka) moze wcale nie chciec Twojej pomocy, bo moze uznac to za wscibstwo i wtracanie sie w ich życie. To ze Ty pojdziesz do lekarza to nic nie da. Takie jest moje zdanie.

Całkowice zgadzam się z rudakotka...

Cytat:

---

Maja grubego synka, ale kochaja go i nie chca mu niczego odmawiac

---

Właśnie dokładnie tak jest, poprostu nie mają sumienia mu odmawiać kolejnego batona czy czekolady...

Cytat:

---

Albo na zasadzie ze wyrosnie z tego "dzieciecego tluszczyku

---

Z tym się również gadzam, bo większośc rodziców którzy mają otyłe dzieci tak właśnie myslą..., ze wyrośnie z tego. Ale 60kg to nie jest dziecięcy tłuszczyk :?


No tak, porozmaiwam z lekarzem, ale przecież nie przywleke tego lekarza do nich do domu...To nie jest tak, że oni mają gdzieś moje zdanie, poprostu nie chcą go "krzywdzić" dietą..
Ale przecież to może mieć fatalne skutki..zresztą już ma :roll:

Najlepiej chyba byloby bardzo delikatnie zasugerowac mamie ze jej syn nie jest zdrowy. Chociazby powiedziec ze tyle slodyczy zniszczy mu zeby, ale nie tonem oskarzycielskim tylko tak mimochodem.

Mozesz tez z mlodym pogadac jesli sie dobrze dogadujecie i zapytac go o szkole, czy ma wielu kolegow.. Jesli zacznie sie migac albo szczerze powie ze cos jest nie tak, ze sie z niego smieja - mozesz pojsc do jego mamy i powiedziec jej o tym.

On chodzi jeszzce do przedszkola, do zerówki.
Koledzy go lubia, ale przeciez to taki wiek że nie wiadomo co oni mówią do niego o nim...

Najpierw porozmawiam z sostrą, bo to ona jest z nim najwięcej w domu...
Postaram namówić ją żeby nie jadł tyle słodyczy..
Zobaczymy co z tego wyjdzie..

Wszystko byloby prostsze gdyby maly chodzil juz do szkoly...w przedszkolu chyba nie przeprowada sie bilansu,a w szkole taki bilans robiony jest co jakis czas i zawsze gdy dziecko ma skrzywienie kregoslupa, plaskostopie, ogolnie jakis problem z postawa czy np. wlasnie nadwage to dostanie skierowanie do lekarza. Jestem pewna,ze Bartus dostalby skierowanie do dietetyka. jednak z reguly jest i tak,ze czesto nawet takie skierowanie rodzice ignoruja,bo nikt im nic nie zrobi jak z niego nie skorzystaja... Tyle tylko,ze skierowanie mogloby im dac do myslenia, moze by sie przejeli,a bez tego to watpie aby zrobili cos z tym fantem. Wszelkie uwagi beda odbierac jako ATAK. Ty CHCESZ POMOC,A ONI WEZMA CIEBIE ZA NAJgORSZA HMMMM...:> Moze nawet przytakna Ci,ze masz racje,ale jak tylko po takiej rozmowie wyjdziesz od nich z domu- zostaniesz za plecami obgadana i nazwana od najgorszych, bo sie wtracasz, bo sama nie jestes lepsza, bo pewnie im zazdroscisz takich madrych i pieknych dzieci itp. itd. To ciezka sprawa i podziwiam Cie,ze probujesz pomoc temu chlopcu. On sam sobie nie poradzi, nie rozumie istoty problemu,a poza tym czerpie przyjemnosc z jedzenia slodyczy. Kto wie, moze nawet zatapia w nich swoje kompleksy...W kazdym razie jest za maly,aby samemu stawic czola nadwadze. Nadzieja jest tylko w rodzicach i to ich trzeba jakos przekonac.Najlepiej malymi kroczkami. Moze nie mowic im niczego wprost,ale delikatnie zasygnalizowac. Oni sami powinni dojsc do wniosku,ze nadwaga Bartka to juz choroba. Powazna choroba

Wiem, że temat został założony dość dawno, ale sytuacja Bartka poruszyła mnie do tego stopnia, że postanowiłam napisać parę słów a przede wszystkim chciałam zapytać Ciebie Cheerli jak obecnie wygląda sytuacja?
Myślę, że faktycznie pouczanie rodziców to zły sposób. Ja bym spróbowała oprócz rozmów z rodzenstwem, zorganizować dziecku czas poza domem. Jeśli rodziców stać to nie będzie problemu. Chodzi o to aby Bartek nie miał okazji do jedzenia, aby myślał o czymś innym. Np zajęcia sportowe, basen, siatkówka, co dziecko lubi. Zaproponować rodzicom na zasadzie; "czyjeś dziecko chodzi i jest super". Jest wielce prawdopodobne, że Bartek będzie miał problemy z ćwiczeniami, dlatego trzeba zadbać aby była to przede wszystkim zabawa. Możliwe, że chłopiec nie będzie się czuł dobrze przy większym wysiłku, może to da rodzicom automatycznie do myślenia. Poza tym porobiłabym zdjęcia rodzince, (w końcu jest to przecież piękny zwyczaj) uchwycając przy tym wygląd Bartusia. Często jest tak, że dopiero jak zobaczymy siebie czy innych na zdjęciu to doznajemy szoku: "ja tak wygladam?! o rany!!!" Może zadziała, gdy rodzice zobaczą swojego synka na fotce...
Sposobów jest kilka..jedno jest pewne takich sytuacji nie można bagatelizować, trzeba działać i to wspaniałe cheerli, że uznałaś to za oczywiste :)
Bardzo Cię proszę napisz jak teraz ma się Bartuś?
Całusy
Lidia[/u]

w tamtym roku robilam praktyki w poradni chorob metabolicznych... pani doktor w poniedzialki i wtorki przyjmowala dzieci z nadwaga...

z tego co pamietam to kuracja polegala w ten sposob, ze dziecko musialo przyjsc z rodzicem... (skierowanie od lekarza rodzinnego).. potem bylo wazone - byl pomiar tkanki tluszczowej i pogadanka... oraz rodzic dostawal dzienniczek zywienia - musial napisac co dziecko jadlo przez 2 dni... dokladnie bez oszustw...

i potem byl omawiany jadlospis... np. w tym miesiacu dazymy do tego by wyeliminowac slodkie napoje... jak to sie uda eliminujemy produkty smazone - do 2 w tygodniu... potem np. ograniczamy slodycze do weekendow... i dzieci na prawde chudly !!!

fakt faktem mialam okazje zbierac wywiady zywieniowe od dzieci z otyloscia - ktore przebywaly na oddziale.. i takie dzieci z reguly nie dostrzegaja problemu... wrecz sa w stanie Ci powiedziec ze je zanudzasz i czy dlugo jeszcze to bedzie trwalo...

dlatego moim zdaniem pierwszym krokiem jest rozmowa z rodzicami... przedstawienie za i przeciw... najlepiej pokazanie co otylosc moze zrobic z czlowieka... z jakimi to sie wiaze schorzeniami - wrecz najlepiej moze troche przebarwic... bo to rodzic musi zrozumiec rowniez w czym tkwi problem :)

ahhh i jeszcze jedno :) byla organizowana szkola zdrowego zywienia dla dzieci i rodzicow... i przychodzila tez pani z zaprzyjaznionej silowni... np. byly organizowane ferie dla dzieci na silowni - za 2 tygodnie 50 zloty... albo np. obozy dla dzieci grubaskow :)

patrzcie jak zwykłe ejdzenie w dzieciństwie ma wielki wpływ potem na sytuację.
Gdybym nie żarła jako dziecko jak szalona, nie była co chwila dokramiana fast foodami, słodyczami, nie jadła 4 porcji obiadu, to obeszłoby się bez potrzeby gubienia 20 kilogramów.
Mam to za sobą, a jednak trudno jest pozbierać się po diecie.

Nie wiem - może uznacie mnie za wyrodną matkę....-moja Julcia ( 3, 8) waga ok(102 cm, 14 kg). - nigdy nie byłą w MCDonald, niejadła fast food - poza kilkoma sporadycznymi przypadkami w wakacjie (chociaż i tak wybierała pomidorówkę....)..... Nie chcę jej krzywdzić od dziecka.. jak dorośnie to jej wybór.. ale teraz jest tyle potraw super smaczych, że nie trzeba gościć w "foast foodach"... Ale powim coś jeszcze - ostatni na imprezie - jadła PIERWSZY RAZ CHIPSY - i było nam trochę wstyd - jak się na nie rzuciła. WNIOSEK: WSZYSTKO Z UMIAREM... ALE GENERALNIE JESTEM PRZECIWNA PODAWANIU DZIECIOM ŻYWNOŚCI "SZUCZNEJ".......Moja córcia je lizaki, czekoladę, itp - tylko Fast Foodów unikamy .. i jest ok..

kupic rodzicom lustro i niech spojrza na to dziecko...jak ono wyglada...