Wersja do druku
Ach te weekandy... gdyby nie to, że mamy wolne i możemy odpocząć mogłyby w ogóle nie istnieć.
Całe 5 dni od pn do pt staram się i trzymam dietę, a przychodzi sobota i niedziela i wszystko szlag trafia :roll: . Następuje jakieś cudowne odprężenie i jem dużo za dużo.
A to obiadek u babci, a to wyjście na pizze albo lody ze znajomymi, albo jakąś wodeczke :wink:
Napiszcie prosze jakie macie opatentowane sposoby na oparcie się weekandowej pokusie
No to będzie jeszcze raz :wink:
U mnie weekend to prawdziwa masakra. Potrafię cały tydzień przetrwac na diecie, a przychodzi sobota i niedziele, i obżeram się jak świnia :oops: serio, bez wyjątku... Ale ponoc to z nudów, więc natychmiast trzeba się czymś zając :!: Tak, tylko, że ja najczęściej najpierw wcinam, a potem się czyś zajmuje - użalaniem się nad sobą :?
Ech, masakra i jeszcze raz masakra....
a ja nie mam problemów z weekendami i choc to naturalne nie rozumiem tego ze ktos ma z tym problem
jest powiedziane ze sie odchudzam i koniec i nie ma wyjsc na pizze albo lody
poprostu tu wchodzi w gre samozaparcie inni jedzą pizze ja zamawiam sałatke
ciezko mi zrozumiec ze ktos nie umie sie powstrzymać :?
Mi akurat nie ciezko, bo roznie jest, jedni maja tak, drudzy tak. Jedni potrafia sie opanowac, a drudzy nie. Wiec proponuje nie uogolniac. I nie mierzyc innych ludzi swoja miara, to chyba logiczne i jasne.
I zeby nie bylo, tez nie mam problemow z weekendami, to dla mnie dni jak kazde inne i nie robie wyjatkow.
ja nie ugolniam pisze jak jest jak ja mysle
popieram to co napisałas to dzien jak kazdy inny i nie ma wyjątku
sporo osob czytałam ma problem w weekedami, przez to ze nie mam tego problemu nie rozumiem tego choc sie staram
po prostu w weekend ma się więcej wolnego czasu, mniej obowiązków. Siedzi sie w domu i myśli o jedzeniu albo imprezuje (i je), albo tez sa uroczystości, typu rodzinny obiad
np u mnie nie ma co tydzien rodinychh obiadków a jak są to jem to co mało kaloryczne uwazam ze obiadki u babci to tlko tania wymówka by sie najeść niestet to moje zdanie
ja tez imprezuje wiec alkohol rozumiem (piwa nie pije napewno) ale jak ide ze znajoymi to jet powiedziane ze ja na diecie i oni to rozumieją tez nie wolno tego tak traktowac ze ide z nimi to musze jesc to co oni np. pizze np. ja bym nie mogła
No tak, tylko, że znajomi od razu: "Aaaa, porzestań, nie masz się z czego odchudzac!", albo "To popatrz na mnie!, ja się powinnam odchudzac, a nie ty!" No i skonczyła się na tym, że unikam takich wypadów.... :?
A ja mam odwrotnie- jak gdzies wyjdę ze znajomymi, którzy wiedzą, że sie odchudzam, to łatwiej mi się pilnować, niż jak jestem sama. Im bardziej wszyscy pieją z zachwytu, jaka jestem szczupła i jak to nie powinnam sie odchudać, tym bardziej zapieram sie w sobie :wink: Po prostu wiem, że każdy mój wafelek zostanie zauważony (nie to, że złośliwie mnie obserwują, ale jak ktoś od dłuższego czasu nie je takich rzeczy wcale, to się zapamiętuje) i stąd czerpie siłę, żeby nie ulec :)
Natomiast 'luźne' wieczory w domku, przed telewizorem, to już jest problem i nie znam na niego sposobu :lol:
Joasia55, robisz duzy błąd, ze rezygnujesz. Ja wiem, że to baaaaaaaardzo trudne wytłumaczyć im o cho chodzi, przekonac, słuchac tych ciągłych namawiań do jedzenia, ale... warto się przemóc w sobie i chodzić. Stanowczo mowic nie, nawet jak dziwnie patrzą. Ja się tak strasznie bałam np w zeszłym roku, jak pojechałam ze znajomymi na sylwestra na kilka dni w góry na narty... Byłam na diecie, a oni dzień w dzien pili, duzo jedli, namawiali mnie... Sama nie wiem jak z tego wybrnęłam. ale w sumie z piciem jest najmniejszy problem, bo to tego namawiac nikt cię nie będzie. Gorzej jest, jak idzie sie do knajpki np na obiadek i wszyscy zamawiają po 2 dania, a ty co? rosołek? wodę? herbatę... ehh
Oj, to u mnie by bylo wrecz odwrotnie :D Z jedzeniem by byl spokoj, gdybym powiedziala, ze nie dziekuje, za to z piciem gorzej . " Noo wiesz, z nami sie nie napijesz?! No weeez" :D
Weekendy były katorgą. Do czasu. W pewien poniedziałek doszło do mnie, że prawie nic nie jadłam cały weekend. Dlaczego? Bo byłam zawalona całkowicie robotą-do 3 w nocy. I teraz mam metode na te dwa paskudne dni:) Praca. W czasie tygodnia umawiam się ze znajomymi, a w weekend wypełniam swój kalendarz po brzegi.
Taaa, może i macie racje... wezmę to pod uwagę, a weekendy też staram się zapełniac czasem, no bo np. co będzie z przerwą świąteczną? Prawie 1,5 tygodnia wolnego :!: To się nazywa dłuuuuugi weekend :!: :!: :D
ale ci dobrze...
a ja sie boje wigili i pirwszego dnia swiat. obiadek u rodzicow. a wigielie spedzam u tesciow i rodzicow. i jak tu sie odchudzac. musze cos wymyslic . na razie nie mam zanego planu.
Wigilijna wieczerza jest raz w roku. Ja zamierzam spędzic ja jak należy. Przecież cały dzień się pości po to, by wieczorem zasiąść do obficie nakrytego stołu
Mam podobnie. Tez obchodze "podwojne Swieta". Jedne u siebie , drugie u tesciow ;) Pysznego jedzonka bedzie masa ! U siebie sie tak nie boje, bo salatke bede miala robiona osobno bo z jogurtem, szyneczki jakies chude i dam rade. Gorzej z pierogami (mam nadzieje,ze nie zjem duzo, bo wczesniej bedzie barcz i zurek z grzybami) bo je uwielbiam no i ze slodkosciami i kutia. I ja sie wlasnie najbardziej obawiam slodkiej czesci swiat. Musze wytrzymac jakos ladnie i z umieraem, bo z odmawianiem nie ma mowy !Cytat:
Zamieszczone przez yasminsofija
Yasminsofijo, damy rade, zobaczysz ! Poprostu podwojna mobilizacja i nabieranie sil by przetrwac nam potrzebne! Z reszta co to dla nas :)
mam nadziej sshanon! teraz jeszcze wrocila ze stanow moja szwagierka i przywiozla ze soba mnostwo tradycji amerykanskigo zarcia( boze jak ja tego nienawidze) wiec nie bardzo mnie cieszy wizyta u tesciow. a i te pierogi. tesciowa robi fantastyczne. co do poszczenia. z drugiej strony jak sie wyposzcze to pozniej bede pelnymi garsciami nabierac a to przciez bedzie wiecor. najbardziej boje sie ze bede sie umiala powstrzymac i bedzie kiepsko . znow bede miala ochote isc do kobelka a tego nie chce. no i ze rozepcham zolodek.
Oj, nie martw sie. Wiadomo Swieta, ale nie moze byc az tak zle. Nie mozemy tez wychodzic z zalozenia, ze nic nie zjemy bo to nie prawda i wytrzymamy troche, a potem rzucimy sie na te wszystkie pysznosci i wspanialosci. Po prostu sprobujmy wszystkiego co lubimy, nie rzucajac sie na to. Moze powinnysmy juz sprecyzowac sobie jak sobie porzadzic z jedzonkiem, zeby pozniej nie "przeimprowizowac" zjadajac wiekszosc rzeczy. Z reszta nie dramatyzujmy! Jestesmy juz tyle czasu na diecie i odmawiamy sobie tylu rzeczy, ze te pare dni nie beda taka katorga! Jestesmy juz przeciez nie tylko psychicznie ale i fizycznie przestawione na nowy sposob jedzonka, wiec na pewno nasz zoladek nie zniesie wielkich porcji! Poza tym chyba dalej patrzymy na Swieta z perspektywy czasu nie odchuzania, kiedy sie jadlo az do przesady. Teraz bedzie inaczej, w koncu nie na marne poszlo tyle czasu i wyrzeczen zmieniania naszych nawykow zywieniowych! Bedzie dobrze, zobaczysz sama ! Na dodatek perspektywa nadchodzacego sylwka doda nam sil, jestem pewna!
I nie martw sie, amerykanskie jedzenie jest paskudne w wiekszosci, wiem, bo Mama moja wrocila pol roku temu ze Stanow i gwarantuje Ci ze sie na nie rzucisz! Jak naszego zarelka sobie odmawiasz to tamtego spokojnie! Pozdrawiam :)))