PROBLEM Z AKCEPTACJĄ SAMEJ SIEBIE

WITAM WSZYSTKICH!!!
POSTANOWIŁAM UTWORZYĆ TEN WĄTEK PONIEWAŻ CZYTAJĄC POSTY RÓŻNYCH OSÓB ZAUWAŻYŁAM ŻE WSZYSTKIE (ALBO BARDZO WIELE) MAJĄ TEN SAM PROBLEM -PROBLEM Z ZAAKCEPTOWANIEM SAMEJ SIEBIE. NADWAGA TO JEDNO A NIELUBIENIE SWOJEGO CIAŁA TO DRUGIE , CO PRAWDA TE DWIE RZECZY ŁĄCZĄ SIĘ ZE SOBĄ DOŚĆ CZĘSTO ALE TO NIE TO SAMO, NIE JEST PRAWDĄ ŻE TO TYLKO ZBĘDNE KILOGRAMY POWODUJĄ ŻE SIBIE NIE LUBIMY TO TKWI GDZIEŚ W NASZEJ PSYCHCE.
POMÓŻMY SOBIE WZAJEMNIE I PODZIELMY SIĘ Z INNYMI DOŚWIADCZENIAMI LUB SPOSOBAMI JAK TO ZMIENIĆ, BO Z TYM TAK BARDZO CIĘŻKO SIĘ ŻYJE...
SAMA MAM TEN PROBLEM OCZYWIŚCIE CZASAMI SOBIE Z TYM RADZĘ A CZASMI NIE BARDZO.
JAK PRZEŁAMAĆ SIĘ PRZED WYJSIEM NA BASEN CZY UBRANIEM STROJU NA PLAŻY, MOŻE MACIE JAKIEŚ CUDOWNE RECEPTY?
KASIA

Masz rację Kasiu. Mogę to powiedzieć na własnym przykładzie. Nie lubie siebie, wręcz czasami nienawidzę. Jednak nie lubię się oszukiwać. Nie znam sposobów na polubienie siebie. To w dużej mierze zależy od innych.

Dziś mam dołka (jak przez ostatni miesiąc - -') i nie umiem na razie napisać więcej na ten temat...

Sluchaj Kasiu Kotlarska ja mam ten sam problem co ty.Też mam problem z zaakceptowaniem samej siebie.Mam bardzo duże kompleksy na punkcie swojego wyglądu.Wierz mi że ja nie mogę już nawet patrzeć na siebie w lustrze a jak mam się ważyć to mnie szlag trafia bo nie lubię tego robić żeby się nie denerwować.Nie lubię siebie za swój wygląd.Pozdrawiam.Ania

NO KOBIETKI WIĘCEJ WIARY !!!

CO JEST CZY TAK NAPRAWDĘ NIE WIDZICIE SWOJEGO PIĘKNA !!!ONO JEST W ŚRODECZKU W WASZYCH SERDUSZKACH (na pewno tam jest tylko nie patrzycie dogłębie tylko powieszchownie)MOJA RADA TO UŚMIECH NA TWARZY ,TROSZKĘ LUZU I PRZEDE WSZYSTKIM NIE BÓJCIE SIĘ KRYTYKI INNYCH LUDZI!!!PRZESTAŃCIE SIĘ PRZEJMOWAC CO SOBIE INNI MYŚLĄ !!!
CO Z TEGO ŻE MAMY PO 20 ALBO I WIĘCEJ CM TU CZY TU !!!
JA NIE MAM PROBLEMU Z BASENEM IDE I JUŻ A ŻE KTOŚ PATRZY CO MNIE TO NIECH SIĘ PATRZY !!!IDĄC NA DYSKOTEKĘ POTRAFIĘ SAMA STANĄĆ NA ŚRODKU PARKIETU I TAŃCZYĆ I WYGŁUPIAĆ SIĘ !!!
I CO Z TEGO ŻE 18 PATRZĄ NA MNIE JAK NA ....HAHAHA
MAM TO GŁĘBOKO W POWARZANIU

ALE NAPRAWDĘ UŚMIECHAJCIE SIĘ I DAJCIE SIĘ POZNAWAĆ A NA PEWNO BĘDZIE LEPIEJ !!!!

pozdrawiam cieplutko i główki do góry

Jest na to metoda, nazywa się ona DYSTANS. Podpisuję się ręcami i nogami pod tym, co napisała darcialwica.

nie kazdy jest silny psychicznie, nie kazdy tez wie jak sobie z tym radzic. czasem warto poszukac pomocy u osob trzecich.
nie chce tu powtarzac, bo darcialwica swietnie wszystko opisala.
glowa do gory 8)

może i tak jest że nie każdy jest silny ale ze smutkiem muszę się przyznać że zawsze musialam sobie z problemami radzić sama NIESTETY DLA MNIE TO DO MNIE ZAWSZE PRZYCHODZI GRONO OSÓB Z PROBLEMAM i proszą o radę i pomoc JA NIESTETY TAK W 100% NIE MAM DO KOGO PUJŚĆ I WYKRZYCZEĆ CO MNIE BOLI a niestety czasami są takie sytuacje
teraz jak już jestem mężatką taką moją przyjaciółką jest mama ale wiadomo że za panny nie o wszystkim rozmawia się z rodzicem!!!
DLATEGO WIEM ŻE JESTEM SILNA I PORADZĘ SOBIE Z TĄ MOJĄ NADWAGĄ I ZRZUCĘ TĄ MAS E TŁUSZCZU!!!!

POZDRAWIAM dARIA

ja nie mam zadnej cudownej recepty. Prawda jest taka, ze to czy siebie akceptujemy czy nie, nie zalezy od liczby kilogramow, ani od urody, ani od niczego co jest na zewnatrz nas. Nawet zachowanie i stosunek innych ludzi do nas nie musi byc decydujacy. To jest w srodku. Moze trudno w to uwierzyc kobietom marzacym o szczuplej sylwetce, myslacym ze w cudowny sposob zmieni sie ich nastawienie do samej siebie jak schudna - ale tak nie jest, nie musi byc. Ja mam pewnosci siebie i samoakceptacji za pluton wojska. Kilogramy mi w tym nie przeszkadzaly, choc teraz czuje sie lepiej

Ja sądzę, że zrzucenie zbędnych kg i cm bardzo mi pomoże. Kiedy dobrze wyglądasz, czujesz się bardziej pewna siebie, inaczej na siebie patrzysz. Ja tak sądzę i mam nadzieję, że pomoże mi to zmienić stosunek do samej siebie.

Może kiedyś uda mi się tak powiedzieć:

http://myn.ath.cx/~smola/graphics/garfield1540.gif

Byłoby miło. Walczę, ale nie zawsze mi się to udaje. To nie jest sprawa dnia, lub dwóch... Pracuję nad tym, staram się...

Kto wie, może mi się w końcu uda. Na razie życzę wszystkim innym wypowiedzenia szczerze takich słów:)

kiedy to tak naprawde nie chodzi o to, zeby sobie mowic ze sie jest pieknym bedac grubym. Pewnosc siebie oznacza ze wiesz, ze nie bedac piekna jestes najwspanialszym czlowiekiem na swiecie.

MARGOLKA123
O TO WŁAŚNIE CHODZI CO NAPISAŁAŚ NIE MUSI SIĘ BYĆ PIĘKNA ŻEBY BYĆ PEWNYĄ SIEBIE I TYM SAMYM LUBIĆ SIEBIE ,TYLKO JAK TO OSIĄGNĄĆ? TO JEST SZTUKA ALE TRZEBA SIEBIE POLUBIĆ BO BEZ TEGO NICZEGO SIĘ NIE OSIĄGNIE W ŻYCIU I TO W KAŻDYM JEGO ASPECKCIE.
DZIĘKI ZA TE SŁOWA , CHYBA COŚ BARDZO WAŻNEGO MI UŚWIADOMIŁY.
PA PA KASIA

Kasiu, ja przestałam lubić siebie, kiedy przekonałam się, ze inni mnie nie lubią :cry:

Dzieciaki na podwórku, potem koledzy w szkole - uświadomili mi,ze jestem "inna", bo mam nadwagę. Uświadomili mi to już na całe zycie... stąd myslę brak samoakceptacji w wielu przypadkach osób puszystych :cry:

Potem przyszła pierwsza miłość, nieudana zresztą - bo on mnie nie chciał. Wybrał inną, szczuplejszą.... w dodatku moją przyjaciółkę.... :cry: W mojej nienawiści do siebie utwierdził mnie właśnie ten pan, który zaczał interesować się mną dziwnie po roku, kiedy byłam już w zaawansowanym stadium anoreksji :cry:

Stąd mniej więcej moja hierarchia wartości: szczupły=akceptowany, lubiany, podziwiany, gruby=godny pogardy.

I nie jest to bynajmniej uzalanie się nad sobą i zwalanie winy na otoczenie, lecz suche fakty.

Sorki za powiew pesymizmu.

Kasiu bardzo dobry temat

Latina wstrząsające doświadczenia...zresztą miałam też podobnie jak byłam gruba to praktycznie zero kontaktów z chłopakami i nabijali się ze mnie a jak schudłam to ci sami którzy niedawno mnie wyzywali i nie chcieli nawet ze mną rozmawiać zaczęli sypać słodkie słówka i próbować wykorzystać...taka niestety jest natura ludzka....
ale przy okazji zauważyłam też coś innego... wtedy mimo iż schudłam,miałam wręcz początki anoreksji ale nadal nie lubiłam siebie i nawet jak dajmy na to koleś na ulicy zagwizdał albo powiedział coś "miłego" to myślałam że się nabija i dalej pogrążałam się w nienawiści do siebie i dążeniu do doskonałości... ale jakoś tak się stało sama nie wiem jak że zmieniłam nastawienie... przytyłam znów ale staram się lubić siebie a przynajmniej nie dawać po sobie poznać że się nie lubię...jestem uśmiechnięta zawsze chętna do zabawy,pomocna,koleżeńska...ludzie mnie lubią,nawet zainteresowanie u płci przeciwnej mam spore,większe niż nie jedna szczupła cicha myszka... i mam gdzieś że na ulicy jakiś nieznajomy dzieciak krzyknie "ale gruba",bo o wiele ważniejsze jest dla mnie że kumple mówią o mnie np że jestem najfajniejszą laską w klasie,że każdy chce isć ze mną na imprezę,że mnie akceptują taką jaka jestem bo daję im zauważyć moje wnętrze a nie tylko wygląd...
a odchudzam się dla siebie żeby się lepiej poczuć we własnym ciele i żeby się nie wstydzić chodzić w modnych ciuchach które uwielbiam...
nie wiem czy ja to w miarę jasno opisałam,bo wydaje mi się że nie bardzo :)
pozdrawiam optymistycznie!

ja tez siebie nie akceptuję , na pewno częsciowo wynika to z tego ,że inni mnie nie akceptują ,że niewazne co zrobię i jak bym nie była zadbana i pachnaca mimo tuszy zawsze dla nich jestem gruba i niewarta zachodu , gorsza . Pewnie jest to kwestia charakteru równiez ale tak swiat jest zbudowany że aby uwierzyc w siebie trzeba chociaz troche wiary innych ludzi w nas.

Korciu i Kasiugruba - przykro mi również z powodu Waszych doświadczeń. Ale nie jesteśmy jedynymi.... Powiedzmy sobie szczerze: gdyby świat nie był omamiony szczupłymi ideałami i ludzie nie traktowaliby kogoś otyłego jak gorszego - to czy byłyby takie choroby jak anoreksja czy bulimia :?: Ja jestem pewna, że nie.

Gdyby świat nie wartościował ludzi pod względem ich wyglądu a konkretniej tuszy - i gdyby akceptowane byłyby tak samo chudzielce jak i puszyste w krótkich bluzkach - to czy my byśmy się odchudzały :?: 3/4 z nas by tego nie robiło, jestem tego pewna.

Chcemy być podziwiane, piękne, akceptowane, lubiane, doceniane, dowartościowane... dlatego się odchudzamy. Żyjemy w tym a nie innym świecie i musimy dostosować się do niego i jego...ehm...wymogów....

Ale skoro zarówno Kasiagruba, Korcia, Latina i ...jakieś kilka tysięcy babek z tego forum postanowiło, że z jakichśtam względów, nieważne jakich - bez dodatkowych kilogramów będzie im się żyło lepiej - to pozbędziemy się ich :!: :D I nie ma mowy o innej opcji :!: :D Damy radę 8)

Witam serdecznie :D

Zapraszamy wszystkich bywalców do ustanowienia nowego rekordu Forum... :idea: :D

Miło zrobić coś razem... skoro potrafimy sie wspaniale wspierać w trudnych chwilach, doradzac sobie w przeróżnych kwestiach to na pewno wirtualne spotkanie w większym gronie może okazać sie interesujące :)


Czas bicia rekodru ustalono na:

9 maj 2005 (poniedziałek) godz. 19:00


Szczegóły i idee przedsięwzięcia można prześledzić w temacie: Termin bicia rekordu ustalony 9 maja 19:00!

Zatem zapraszamy wszystkich do logowania się na Forum między 18:30 a 19:30

Do zobaczenia :wink:

ja tak nie mam... nie mam problemu z samoakceptacja, może dlatego ,ze mimo wagi zawsze byłam bardzo zadbana i efektowna a wiec mimo tych kilogramów spojrzenia męskie się na mnie zatrzymywały. Jesli jestes adorowana przez facetów nie myslisz tak bardzo o tym ze jestes gruba, owszem , gniecie cie to , uwiera.. ale nie masz takiego poczucia bycia najgorszą. Myslę ze to ze lubie siebie przekłada sie na to ,ze lubia mnie inni ludzie..
Uwazam ze nie zaleznie od wagi powinnysmy o siebie dbać, miec zrobione włosy, paznokcie, makijaz, chodzić wyprostowane z podniesiona głowa i usmiechem. Nauczyłam się tego, dla kilogramów zostawił mnie ten dupek mój maz ale pokazałam mu ze nie kilogramy sa najwazniejsze.. jesli ma sie dobre samopoczucie i wiare w sama siebie to łatwiej chudnąc.. naprawde..
dziewczyny.. dbac o siebie, podnieśc głowy w górę, isc do fryzjera i kosmetyczki.. dopieszczajmy w nas samych kobietę.. czujmy sie jak kobiety.. a kilogramy niech sobie ida od nas..