DYSKRYMINACJA???

Witam Wszystkich :) Od dziś przyłączam się do Was :D ..Też mam ponad 20 kg do zgubienia i nie wynika to tylko z moich postanowień bo teraz już z przymusu..Wczoraj postanowiłam się wybrać do restauracji w której pracowałam przed urodzeniem córki bo ponoć zawsze moglam tam wrócić i wiecie czego się dowiedzialam?że jeśli chcę tam pracować to "muszę coś ze sobą zrobić"tz.schudnąć..Wpierwszym momencie byłam w szoku ale pewna Pani szybko mnie z niego wyprowadziła dodając że chodzi o prezencje którą straciłam..Czy uważacie że kobieta z nadwagą nie może Wam podawać jedzenia?To faktycznie takie odrażające czy może ja jestem faktycznie przewrażliwiona?bo już sama nie wiem co mam myśleć..Ale chyba w pewnym sensie się cieszę bo nareszcie ktoś otworzył mi oczy na realia tego świata a ja przez chwilę myślałam że liczy się coś innego..I to chyba pointa mojego tematu..Czy ktoś z Was spotkał się z czymś równie okropnym czy to tylko ja jestem tak wyjątkowym egzemplarzem?

PS.Serdecznie pozdrawiam i życzę silnej woli(bo mi jej zazwyczaj brakuje w osiągnięciu właśnie tego celu) no i sukcesów :D

generalnie jest to przejaw dyskryminacji - w sadzie mialabys szanse.
tylko tu chyba nie chodzi o to?
chcesz cos ze soba zrobic, wiec zrob. nie dla pracy (dla tej konkretnej), a dla siebie i dla innych "prac"...
w sumie c odo widaokow grubych osob, to mam mieszane uczucia - sama przeciez walcze z nadwaga, ale skreca mnie na widok dziewczat, ktore waza ponad 90 kilo i wcinaja na moich oczach (na oczach osoby, ktora od pol roku odmawia sobie tych wlasnie pysznosci, a i wczesniej ich wiele nie jadla...).

problem w tym, ze jesli poszlas tam (do pracy) "bo powiedzieli, ze mozesz wrocic", to nie opowiadalas na oferte pracy, wiec moga powiedziec, ze wcale nie potrzebuja pracownika i juz. byla niedawno taka sprawa w zwiazku z praca w butiku odziezowym - oficajlnie moga podac inne powody, przez ktore cie nei przyjma, faux pas jest z ich strony, ze "powiedzieli ci w twarz".

powodzenia na nowej drodze - odchudzaniowej drodze.

Mysle, ze to bylo dosc chamskie z ich strony. Mozna bylo inaczej to zalatwic, ale coż.. ludzie są jacy są :(

Ja nie spotkałam się z podobnym przypadkiem, ale kto wie... może jeśli starałabym się o pracę np. w sklepach z młodzieżową odzieżą - gdzie przeważnie pracują dziewczyny w rozmiarze 34-36 to może faktycznie spotkałabym się z podobną reakcją :?

Trzeba znaleźć we wszystkim pozytywne strony: Może więc będzie to dla Ciebie motywacją do zrzucenia kilku kilogramów :?: :D Ja kiedys tak miałam... po chamskiej uwadze jednej osoby zaczęłam się odchudzać, bo powiedziałam sobie, że nie pokażę się jej więcej na oczy w takim stanie i jak się następny raz spotkamy, to zobaczy na co mnie stać.

Przykro mi,że coś takiego Cię spodkało :cry:
Niestety my przyjmujemy ostatnio schematy "z zachodu".Otóż np. w USA (gdzie jest przecież tyle grubasów) jest taki schemat postępowania: jeśli są dwie osoby o takim samym wykształceniu i nmiej więcej takim samym stażu pracy, a o różnych tuszach, zawsze przyjmął osobę szczupłą.Tłumaczy się to tym,że osoba szczupła, a więc nie ma problemów :wink:
Niestety ja się już z tym spotkałam.Zwraca się teraz nie tylko uwagę na wykształcenie , ale też na wygląd i prezencje.
Jeśli chodzi o odchudzanie, to chudnij dla siebie, dla swojego zdrowia i dla lepszego samopoczucia :lol:
Życzę powodzenia i wytrwałości :lol:

kurde, bo to jest taka głupia sytuacja w sumie, ale zastanówcie się... idziecie do sklepu z ciuchami młodzieżowymi tam dziewczyna, 30 kilo nadwagi i koszulka z napisem np. "sexy" no trochę absurdalne, co? :) sama ważę za dużo i powinnam bronić ludzi z nadwagą, ale... tak już się przyjęło i nic się z tym nie zrobi... no trudno :( kwestia wychowania, kultury, zwyczajów... no cóż, nasze zdanie też skadś się bierze... wiem, że łatwiej mi tak mówić, skoro sama tego nie przeżyłam... ale jak już któraś z Was słusznie zauważyła, może to być doskonała motywacja :)
pozdrawiam i główki do góry :D

hej !!!
niestety osoby puszyste są ciągle narażone na dyskryminację :( mi sie raz zdażyło, ze idąc ulicą jakiś facet mnie zaczął wyzywać: że wszyscy narzekają na politykę a przecież ja mam co jeść że jestem taka gruba że z pwnością przeze mnie inni nie mają co jeść!!! że on nie ma pracy i że nie ma co do garnka włożyć!!!! wyobrażasz sobie??? jakbym była winna wszystkiemu złu na świecie :( powiedział wiele przykrych rzeczy a przecież wcale mnie nie znał przeszlam tylko obok niego :( ..... wielokrotnie czulam na sobie kpiace spojrzenia ale jak tylko spojrzałam na tego kogoś od razu odwraca wzrok. Mam wtedy ochote spojrzeć temu komuś w oczy i powiedzieć "Myślisz, ze jesteś lepszy ode mnie?" ale ja wiem że on nie jest lepszy i to ja patrzę mu w oczy kpiąco....

To okropnie niesprawiedliwe, ale prawdziwe. Dyskryminacja istnieje niestety. Mam wrażenie, że osoby puszyste kojarzą się z niezdyscyplinowaniem i gnuśnością. Bo skoro sama nie umiem "doprowadzić się do porządku", to jak tu powierzyć mi jakieś poważne zadanie... Odczuwam to czasem w pracy, gdzie klienci na początku często nie traktują mnie serio. To mija, jak tylko powiem pierwsze zdanie, ale jest jednak odczuwalne.
Co do sytuacji w jakiej się znalazłaś, myślę, że byli poprostu szczerzy. W pewnych miejscach oczekuje się od personelu pewnej prezencji, bo tego wymaga wizerunek firmy... Nie przez przypadek wszędzie trzeba składać CV ze zdjęciem. Przykre, ale przynajmniej wiesz na czym stoisz...
Pozdrawiam :)

ale to chyba tak jest, że osoby majace nadwagę, mają problem z sobą... no bo dlaczego ja jestem gruba, a moje koleżanki nie? przemiana materii to jedno... ale to ja wpieprzałam przez pół nocy czekoladę, to ja miałam napady obrzarstwa jak bulimiczka, to ja... długo by wymieniać... ale dlaczego jak schudłam 2o kilo, zaczęłam znow jeść i te 2o wróciło...??? bo mam ze sobą problem... i to, że teraz znów walczę, to, że tym razem trwam dłużej niż kiedyś, nie znaczy, że problem się skończył, nie znaczy, że mogę mówić o nim w czasie przeszłym :(
smutno mi, ale faktem jest, że to JA odpowiadam za to jak wyglądam i JA będę ponosiła tego konsekwencje, póki JA nie postanowię czegoś z tym zrobić :(
więc nie ma co smęcić, trzeba wziąć się do roboty :) mam nadzieję, że teraz mi się uda, bo mam jakby trochę lepsze podejście do diety i tego całego odchudzania :) i mam nadzieję, że Wam się uda i oby tych sytuacji było jak najmniej... i jeszcze jedno, myślę, że takie gadanie kogoś obcego to jeszcze można olać, gorzej jak usłyszymy jakieś świiństwo z ust kogoś bliskiego, tego tak łatwo się nie zapomina, boli jak cholera :(

Agassi, pod tym względem, że to my sami jesteśmy sobie winni to się zgadzam. Bo to przez nasze obżarstwo, itp. Ale nikt nikomu nie powinien zarzucać, że jest gruby. Bo przecież wśród tych grubasów jest kilka osób, które są otyłe nie z powodu obżarstwa tylko spraw zdrowotnych. Jeżeli mi ktoś powie jesteś gruba i będzie nie miły, to trudno popłaczę sobie w kątku i stwierdze jestem sama sobie winna. Ale co ma czuć ten grubasek, który nie jest szczupły nie z powodu swoich błędów. Jest mu wtedy na prawdę przykro.

oki, ale jaki jest procent tych, którzy są grubi, z powodu problemów zdrowotnych? chyba niewielki...
to tak jak z żebrakami... nie damy, bo na piwo... a może jacyś naprawdę potrzebują na chleb...
ale nie można obrażać ludzi... i tu już jest kwestia kultury, bo wszystko można rozpatrywać pod różnym kątem... ludzie, którzy obrażają innych, nie ważne czy z powodu wyglądu, czy czegokolwiek innego, są niewychowani, a my stoimy ponad nimi :D

Wiecie, tak sobie myślę, że macie rację. Sama jestem odpowiedzialna za swoją wagę i za to, że się ona nie zmienila przez tyle lat... Ale to nie wpływa na moja wartość jako pracownika. Jest przecież wiele slabości, a tylko konsekwencje naszej są tak bardzo widoczne... Np co powiedzieć o alkoholikach. Nie widać na pierwszy rzut oka, pracę dostaną bez problemu, dopiero potem wychodzi szydło z worka. A my jesteśmy w pierwszej linii do odstrzału. I to jest NIESPRAWIEDLIWE.
Co do obrażania, zależy co usłyszę. Jeśli ktoś obiektywnie i bez złych zamiarów mówi, że jestem gruba, to przecież stwierdza bardzo widoczny fakt. I o co tu się obrażać. Ja ostatnio uslyszalam od znajomej osoby, że taka Jagna ze mnie :roll: W zamiarze miało to być miłe bo kontekst był taki :mimo, że gruba to jednak calkiem, całkiem. A to, że zrobilo mi się przykro... to już zupelnie inna sprawa. Natomiast gdyby mnie ktoś zaczepil na ulicy jak to się przytrafiło Justimiśce , oh, uslyszałby kilka cierpkich słow... :evil:

Najgorsze jest to, że ja rozumiem tych pracodawców... I to daje mi kolejną motywację :wink:

hej, hej, hejjjjj..........przeczytałam Twój wątek oraz odpowiedzi innych dziewczyn. I dodam swoje pare słów.

Otóż ja właśnie sobie studiuję socjologię...i zaczyna się wyścig szczurów : bo zaczynam już staże zaliczać, praktyki itp sprawy. A zaczełam to wszystko z 24 kilogramową nadwagą !!!

Było mi ciężko...szczególnie mój pierwszy staż w zeszłe wakacje. Otóż była to sobie firma badawcza, testująca min tzw. prereklamy. Ale mniejsza o to. W każdym razie ważna firma....czułam się tam nijak...z powodu nadwagi oczywiście! Bo ludzie byli rewelacyjni, szef cudowny....i nikt, nigdy nie dał mi do zrozumienia, że jestem za gruba do tej pracy. A ponieważ strasznie się starałam (zaczynałam o 9.00 a kończyłam czasami nawet o 22......) więc wszyscy w firmie patrzyli na mnie przychylnie, pomimo wielu braków w moim wykształceniu...wiadomo...studenci-stażyści nie są tak oklepani, jak ktoś, kto w branży jest od np 10 lat.
Być może komuś migneła myśl : ech, jest gruba, pewnie powolna i leniwa.
Ale jakoś udało mi się zatrzeć w ich głowach takie myśli.
wiem jednak, że gdybym schudła.....to JA SAMA miałabym o połowe mniej problemów....o połowe mniej fobii.....i zamiast myśleć : jestem gruba, pewnie myślą, że jestem do niczego, myślałabym, jak zrobić to, co mam zrobić najlepiej.
Pamiętam jednego badacza...facet z dość sporym brzuszkiem...a tam, co ja mówie...gruby i tyle. I był najlepszy w branży...najlepszy w badaniu konsumentów piwa :shock: Po prostu zasada jest taka, że jakaś blond-laska o wymiarach Barbie nie wzbudza zaufania przy testowaniu reklam piwa...w każdym razie mniejsze, niż ów facet, po którym to widać, że lubi sobie owe piwko wypić, nie sztuczny, zabawny, lekko rubaszny w obejściu....po prostu bomba!

Za tydzień jade na rozmowe w sprawie kolejnego stażu. Boje się. I to boję tego, czego nie powinnam : boje się, że mnie odrzucą, ze względu na nadwage. A powinnam się bać, że np się nie sprawdze.
Zobaczymy. Jeśli doświadcze takiej to dyskryminacji, to Wam o tym powiem :?

Mi samej, o zgrozo, nadwaga pomogła w innej pracy : w więzieniu.
Otóż prowadze tam badania z psychologii społecznej.Zaczynałam razem z koleżanką blond-pięknością.
Zgadnijcie, kto wytrzymał tam 2 lata, wśród tych śliniących się facetów? .....otóż ja......
Ją nie traktowali poważnie...raczej jak obiekt seksulany.
Mi natomiast powiedzieli, że jestem swojska, fajna, nie sztuczna babka, z która to można i pogadać i się pośmiać.
I ani razu....naprawde...nie usłyszałam od nich ani jednego słowa o mojej tuszy. Jestem w szoku....od nich, to ja bym się właśnie spodziewała masy obelg i kpin.

Ech......tak to bywa.


Nagadałam się.

Życze wytrwałości....dziewczyny mają rację. Chudnijmy dla siebie.

WITAJCIE
no to i ja się wpiszę po "mojej" MAMADU, chociaż jest to kontrowersyjne,
co chcę napisać.Długo sama nie mogłam sobie dać z tym rady.
Jakiś czas temu tematem "Rozmów w toku" była otyłość.Na krzesełku
przed publicznością siedziała ładna, wymalowana i starannie ubrana
dziewczyna.Twierdziła, że z otyłością jej dobrze, jest zadowolona ze swego
wyglądu.Ma wielbicieli.
W pewnym momencie głos zabrał przystojny młody człowiek, ktOry zapytany
przez Drzyzgę, czy chciałby mieć taką dziewczynę, odparł stanowczo, że nie....
bo osoby otyłe śmierdzą ...chociażby z tego powodu, że trudniej im się
porządnie umyć.
W pierwszej chwili zatkało mnie, dziewczyna zaprotestowała....ale ja zaczęłam
myśleć, cholera, jest w tym sporo prawdy. Niestety.
Poza tym latem, przy znacznej otyłości, same wiemy jak się czujemy.
No cóż, taki jest powód dla którego zaczęłam swój wątek "zaczęłam się odchudzać,
bo przestałam mieścić się w wannie" Ania

Aniu....no, święta racja.....ciekawe czemu to ja nie lubie ze wszystkich pór roku lata? :? Bo mi duszno, bo się poce, bo zadyszka...chociaż staram się dbać strasznie o siebie...ale wiadomo... :oops:

Może pod koniec sierpnia będe mogła w takim oto kostiumie wyskoczyć między ludzi......?


http://www.elno.com.pl/obrazki/akces...znic2_duzy.jpg

nie wykluczam smrodu ze strony osoby szczuplej, ale same wiemy, ze im sie jest grubszym, tym sie bardziej poci, a im sie bardziej pocimy, tym bardziej smierdzimy (nie da antyperspirantu rozpylic na calym ciele :)).
no niestety. faktow nie przeskoczymy.

osobiscie draznia mnie osoby, ktore ewidentnie o siebie nie dbaja - juz pisalam kiedys, dziewczyna 30 kg nadwagi, w jednej rece drozdzowka, w drugiej batonik - wkurzam sie, bo sama mialam duza nadwage, a nigdy nie jadlam "az tak i az tyle".

denerwuje mnie tez, kiedy osoba otyla mowi, ze "dobrze jej z jej tusza" - no bo przepraszam, ja rozumiem, ze o gustach sie nie dyskutuje, ale jak moze byc komus dobrze, skoro nie moze wejsc na drugie pietro (a jak juz wejdzie, to leje sie z niego pot), skoro nie moze podbiec do autobusu, jesli nie miesci sie w tramwaju (w sensie trudno jest mu sie przecinac w ktorakolwiek strone), jak moze byc dobrze, skoro kazda droga meczy, skoro stawy zaczynaj szwankowac, skoro nie mozna uprawiac wielu sportow, skoro serce "juz nie to"?

takie mowienie "lubie siebie ze swoja nadwaga" to dla mnie oszukiwanie samej siebie - zwyczajnie... ta osoba boi sie spojrzec prawdzie w oczy.

zeby nie bylo calkiem ot, to tylko dodam, ze z takiego chorobliwego zaprzeczania, wypierania sie swojej choroby moze nas wyporwadzic zimny prysznic w postaci odmowy przyjecia do pracy z powodu duzej nadwagi.
i jeszcze raz podkreslam NIE POPIERAM DECYZJI PRACODAWCY, JEST NIEZGODNA Z PRAWEM.

MAMADU
życzę nam ( sobie również ) tego z całego serca.Buziaki.Ania

Wszystkie mamy rację mówiąc, że musimy spojrzeć prawdzie w oczy. Że przez to, że jesteśmy grube, to nie jesteśmy dokonałe. Ale jest drugi aspekt tego. Nikt z tego powodu nie pownien obrażać drugiej osoby tylko dlatego, że jest gruba. Ja widzę jednak, że grubi są do końca nieakceptowani. Szmaja piszesz, że dziwisz się jak widzisz grubą osobę, która wcina bułę lub batona. Ale właśnie dziwienie się z tego powodu doprowadziło do tego, że ja bałam się otworzyć buzię na ulicy. Może batonami się nie objadałam, ale czasami jak byłam w długiej podróży z rodziną i jedliśmy, np. kanapki. To nawet jak jadłam malutką kanapeczkę to ludzie potrafili się na mnie patrzeć z wytrzeszczem oczu i dezaprobatą, jak taka gruba osoba może cokolwiek jeść. jak ona się nie wstydzi. Doprowadziło to do tego, że czasami jak mąż prosił, albo dziecko żeby na chwilę im potrzymać pączka to ja go chowałam bo bałam się spojrzeń ludzi. Tak nie powinno być.
A ludzie też są nie w porządku. Bo z jednej strony patrzą się na Ciebie z przerażeniem jak jesz. Ale ja widzę, że jak jeżdżę na rowerze to też patrzą się na mnie z kpiną w oczach, jak by chcieli powiedzię "Grubasie tobie i tak nic nie pomoże". To w tym wypadku nie rozumiem. Powinni patrzeć się raczej z przychylnie, że ktoś próbuje coś ze sobą zrobić.

Cytat:

---

Zamieszczone przez gosikmt

Szmaja piszesz, że dziwisz się jak widzisz grubą osobę, która wcina bułę lub batona. Ale właśnie dziwienie się z tego powodu doprowadziło do tego, że ja bałam się otworzyć buzię na ulicy. Może batonami się nie objadałam, ale czasami jak byłam w długiej podróży z rodziną i jedliśmy, np. kanapki.

---

tak, ja rozumiem skad sie wziela dyskryminacja... tylko ja troche o czym innym - to jakby moj problem. ja po prostu niegdy nie stolowalam sie w kfc, mc donaldzie itp., nigdy nie zjadalam wiecej niz przecietny czlowiek, a pomimo to przytylam (glownie bylo to spowodowane tym, ze przestalam na studiach cwiczyc, a wczesniej ruszalam sie bardzo duzo) - dlatego osobiscie uderza we mnie fakt, ze ONA/ON przytyl na wlasne zyczenie, bo ja gdybym jadla w ten sam sposob, to bylabym jeszcze grubsza - zreszta moje "przemyslenia" sa oparte na konretnym przykladzie dziewczyny, ktora widze przez dwa dni, kiedy jestem w pracy (takie cos na uczelni, w holu) - widze ta dziewczyne na kazdej przerwie, i praktycznei an kazdej wychodzi do pobliskich sklepow po "przekaske" (baton, bulka, slodki gazowany napoj). tylko tyle.

rozumiem tez te obawy przed zjedzeniem kanapki, szczegolnie, ze wokol mnostwo dzeiwczyn, ktora na pokaz "nie jedza, bo jesc nie wypada, bo ona dbaja o linie".
nie zrozum mnie zle - ja zwyczajnie tez mam problemy z waga i moge byc drazliwa na tym punkcie :).

Szmaja ja Ci powiem, że ja akurat w KFC to byłam tylko dwa razy w życiu, w McDonaldzie najczęścięj raz na pół roku. Z tym, że u mnie wzięła się ta otyłość ze złych nawyków żywieniowych, które były we mnie wpajane od dzieciństwa. I ja tak przywykłam do dużego jedzenia, że nie mogłam się obyć bez tłustych ciężkostrwanych rzeczy, itp. To one doprowadziły mnie do takiego stanu. Też boję się myśleć co by było gdybym korzystała częściej z fast-foodów.

heheh, dziewczyny, jak ktoś szuka motywacji, niech tu wpadnie, po tym wszystkim jeść się odechce :D
jak się naczytałam o tym śmierdzeniu, poceniu itd :P
to chyba nie jest z tym poceniem tak, bo ja pocę się mniej niż niektóre chude koleżanki :P ale może jakiś wyjątek ze mnie :twisted:
ale fajne jesteście :)
i ja wiem jak to jest z jedzeniem :( jeszcze niedawno jadłam jak nikt na mnie nie patrzył... nawet rodzina :( wafelek na ulicy? żeby pomyśleli, że nie dość, że z takim dupskiem, to jeszcze wafelki je... przechodziłam etak kompulsywnego jedzenia... mam nadzieję, że to już częściowo za mną :) ale to było tak, że wszystcy się dziwili, dlaczego ja jestem gruba, skoro tak mało jem... tylko ja jedna wiedziałam, co potrafię w domu wyprawiać :(
ale to już zupełnie inna sprawa...

AGASSI
nie tylko Ty jedna wiesz...
Ładna z Ciebie dziewczyna.Ania