Stoję na zakręcie i nic co wybiore nie jest dobre

Witajcie
Mam 26 lat i nie 20 ale z 50 kilo do zrzucenia :-( Może tego nie widać ale tak jest. Nigdy nikomu nie przyznaję sie do swojej wagi - nawet mężowi, który jest bardzo szczupły i tylko nieco starszy ode mnie (30).
W zasadzie nie wierzę w to, iż kiedykolwiek uda mi sie schudnąć - zawsze kiedy próbowałam - pełana deteminacji- waga na nowo wracała na swoje miejsce + dokładki kilogramów. Przez ostatnie 7 lat skutecznie udało mi się przytyć z 84 do 117.mimi ciągłego postanowienia , że wkońcu nieco zrzucę.
Nie mam pojecia co robić, nie mam juz sił na nowe diety, brakuje mi motywacji i wsparcia, mam chronicznego doła.

To w zasadzie tyle chciałam powiedzieć. Przepraszam jeśli przeczytałeś/łaś to i poczułaś sie zniesmaczona - nie to było moim zamiarem. Uznałam poprostu, że w końcu muszę to z siebie wyrzucić.

akrim 115 a w zasadzie teraz już 117

znajdz moje watki (zwlaszcza ten "moja historia"). Zaczynajac odchudzanie wazylam 105 kg, i mialam dokladnie 50 kg do zrzucenia. Nosilam rozmiar 50, dzis jestem miedzy 42 a 40

Wiesz
zanim cokolwiek napisałam czytałam Twoje wypowiedzi. Podziwiam Twoją silną wolę, radość zycia ale przede wszystkim gratuluje suksesu. Jest to nie lada wyczyn.:)))

Cześć Akrim115
ja tez mogłabym zacząć swoją historię podobnymi do Twoich słowami: przez ostatnie 8 lat udało mi się skutecznie zwiększyć wagę z 60 do do 110. Podejmując ciągłe walki z nadwagą, chudnąc i tyjąc na nowo mój organizm ustalił sobie "optymalną wagę", która od roku wskazuje średnio 100-105 kg. Jestem nowa na tym forum trafiłam na nie kilka dni temu dokładnie w takim samym stanie w jakim Ty znajdujesz się dzisiaj. Miałam doła giganta, wizję zbliżającego się lata i rolę lwa morskiego na plaży :evil: ale dzięki osobom z forum zrozumiałam, że więcej jest ludzi, którzy mają takie same problemy jak ja. Dałam sobie jeszcze jedną szansę, zdołałam uwierzyć, że mi się uda. Pomyślałam sobie, że nie mogę się poddać, że jeżeli nie podejmę walki, to tak jakbym pogrążyła samą siebię.
Ty też nie rezygnuj, nie pozwól, aby wygrały słabość i obżarstwo. Głowa do góry jestm z Tobą.
Zaczęłam nowy temat http://forum.dieta.pl/forum/viewtopic.php?t=58340 przyłącz się do mnie, pomóż mi się odchudzić, ja pomogę Tobie, razem będzie nam łatwiej

tak wyglądały moje pierwsze kroki na tym forum http://forum.dieta.pl/forum/viewtopic.php?t=58300

Akrim...skoro poczytałaś wątek Margolki i pewnie inne.....to już wiesz, że można!!!!!!!
A z tym forum to już zupełnie...kilogramy lecą, że aż się miło patrzy. Widze, że wpadła do Ciebie LoonaLoona.....to dobrze, że razem zaczniecie.
Ja zaczełam razem np z Luną64 ( mniej więcej w tym samym czasie) oraz jeszcze innymi dziewczynami....i jest łatwiej...o wiele łatwiej, jak dwie osoby zaczynają i startują razem..bo się razem "trzymają w ryzach".

Mysle, że każda z nas wiele razy zaczynała...a potem tyła z nawiązką.

Nie myśl o tym.
Pomyśl sobie: teraz albo nigdy.
I życze, aby to "nigdy" nigdy nie nastąpiło :wink:

Poczytaj sobie też wątki na "Sukcesach".

I ściśle określ postanowienia dietetyczne...a potem to już się tylko trzeba ich trzymać i walczyć z własną psychiką...chociaż, po pierwszych sukcesach, to aż się chce chudnąć!

Zmień styl życia zupełnie...ja tak zrobiłam. Najgorzej było mi przyznać się przed sobą, że jestem uzalezniona od jedzenia: jem, kiedy jest mi źle, kiedy jestem nieszczęśliwa, kiedy płacze, że jestem gruba.....jedzenie stało się substytutem szczęścia...ale tylko substytutem!!!!!!!!! Jego marną imitacją!!!

Koniec z tym...koniec z pizza, czekoladą, hot-dogami...... czy warto dla chwili przyjemności, płynącej z np zjedzenia ciastka być przez całe życie nieszczęsliwym?????

http://www.adelga.com/pod/hotdog.jpg



Oczywiście, że nie !!!!!!!!!!!!!!!!!

Więc bierz się do pracy nad sobą....ustal diete, ruch jaki do tego będzie....i do przodu, do przodu.............

http://www.bonneterre.fr/images/deta...anier-vert.jpg

Kobietki
Naprawde jesteście wspaniałe :) Nawet nie spodziewałam się, że ktoś to będzie czytał a juz napewno, że będzie dodawał mi otuchy. To naprawdę budujace. Z całą pewnością zacznę dietę, muszę to zrobić dla mojego mężą, mojej córki, która przychodząc z przedszkola skarzy się, że "dzieci znów mówiły, że jesteś gruba" ale przede wszystkim dla siebie samej!!!!
Muszę kochać siebie samą - tak było do tej pory, nadwaga mi zbytnio nie przeszkadzała (a przynajmiej zawsze znajdowałam jakieś usprawiedliwienie) ale juz tak nie jest - nienawidzę swojej tuszy, z całego serca jej nie nawidzę ! Chcę kochać siebie - ale szczupłą i taka w końcu będę.


Do miłego

Cieszę się, że się nie poddajesz :!: :D
Tusza zniewala, a my przecież chcemy być wolne :D
Ja się już teraz nie dam. Będę walczyć z moim "słodkim" nałogiem. Zaczynam się ruszać. Zapisałam się na siłownię i studio cardio, spędziłam tam dzisiaj 1,5 godz.(50 min szybka jazda na rowerze, reszta ćwiczenia na siłowni) Stwierdziłam, że nie będę się przejmować zdziwionymi spojrzeniami wszytkich pakerów i chudych lalek, które patrzą się na mnie jak na dziwadło. Czuję się dzisiaj wspaniale, nie mam wyrzutów sumienia, że za dużo zjadłam i nie zamartwiam się, że życie przecieka mi przez palce, a ja podjadając użalam się nad sobą. Chce mi się żyć, śpiewać i tańczyć mimo, iż jeszcze nic nie schudłam. Akrim 115 polecam ruch, działa tak samo jak czekolada :wink:

Helow!!!!!!!

Ja sie też tym już nie przejmuje. Aczkolwiek, musze przyznać, że na fittnessie, na który chodze, patrzą na grubasków z dużą życzliwością.....czyli tak, jak patrzeć powinni!!!!!

Nie wiem, czy zauważyłyście, ale jak grubasek idzie ulicą i coś je ( cokolwiek: pizze czy jabłko) to wszyscy się na niego gapią , jakby chcieli powiedzieć: a ta jeszcze je ??????
A jak grubasek idzie na aerobik, to też się tak patrzą : a ta tu czego? Nie wstydzi się pokazywać?(jedna z forumowiczek o tym pisała)

Ech, na głupote nie ma rady.........to własnie dobrze, że ludzie otyli przychodzą ćwiczyć!!!! Brawa dla nich!!! Brawa i uznanie, że chcą coś ze sobą zrobić!!!!

Nie można się przejmować...ja na to już gwiżdżę!!! Chodze na basen...kiedyś, zanim utyłam, trenowałam płetwonurkowanie. Ostatnio weszłam, a na basenie paru pakerów, prosto z siłowni...patrzą się na mnie i widze ich głupie usmieszki i kpiny. Wchodze do basenu, no i jak zwykle zaczynam pływać...raz żabą, raz kraulem....umiem pływać...dobrze, stylowo. Co prawda, dostaje zadyszki, ale do kwestia powrotu do dawnej kondycji.
No więc zaczynam pływać, i kolesie też zaczynają pływać. Boszeeee.......oni nawet nie potrafili krytą żabką! Szok! Pływali jak panienka z wielkim make-upem!!!
Zrobiło im się głupio....wyszli po chwili.
I tyle..a ja miałam dziką satysfakcję.

Nie...ja nie mam nic przeciwko ludziom, co nie pływają jak zawodowcy...ale ja się z nikogo nie śmieje!

No, to tyle na dziś!!!!

Mamadu zgadzam się z tobą w 100%.
Spróbuj tylko biedny grubasku przekąsić coś na ulicy, a w oczach wszystkich patrzących na Ciebie zaraz wyczytasz pogardliwe "nawet na ulicy nie mogą się powstrzymać od jedzenia".
Bardzo się cieszę, że pokazałaś tym na basenie :D
Ja miałam dzisiaj podobne przeżycie. Weszłam do studia cardio, a tam 2 takie wytapetowane lalunie w markowych strojach fitness, spojrzały na mnie z pogardą i pytaniem "a ta tu czego?" W trakcie treningu okazało się, że dziewczynki wszytkie ćwiczenia wykonują 2 razy wolniej, krócej i z dwukrotnie mniejszym obciążeniem. W końcu wyszły. Przyznam, że miałam nieziemską satysfakcję. :lol: GRUBASKI GÓRĄ :!:

AKRIM :D :D :D witam Cię cieplutko!!!

Powiem Ci tylko jedno walcz,walcz dziewczyno :D :!: :!: :!: Nikt Ci nie obieca,że będzie łatwo-wprost przeciwnie!!!Ale naprawdę warto podjąć tą walkę!!!!Moja trwa już 4 miesiące i efekty są takie jak widzisz na suwaczku!

Zapraszam do siebie!!!

Trzymam za Ciebie kciuki!!!Uwierz w to,że Ci się uda :!: :!: :!:

http://adonai.pl/kartki/15/6.jpg

WITAJ AKIM. Jak przeczytałam twój pierwszy post, to poczułam się jakbym czytała siebie. u mnie też było tak na początku. W ciągu 8 lat przytyłam z 75 do 119kg. Próbowałam wiele razy i się nie udawało. Ale teraz wiem, że musi się udać. Powiedziałam sobie: mam ostatnią szansę, jak teraz się nie uda to już nigdy. No i w ten sposób udało mi się już zrzucić ponad 17kg. I wiem, że to nie koniec. Nie jest to łatwe, ale bycie grubaskiem też nie jest przecież proste. Zobaczysz z każdym zgubionym kilogramem będziesz coraz szczęśliwsza.
Życzę Ci powodzenia, trzymam mocno za Ciebie kciuki i wierzę, że się uda. Zaglądaj często na forum, a będzie Ci łatwiej znieść odchudzanie.

Cześć Akrim :D
co u Ciebie ?
jak dzisiaj mobilizacja do odchudzania? Pamiętaj, nie możesz się poddać :!:
Ja tu na Ciebie czekam i będę Cię wspierać :!: :!: :!:
Najlepiej zacznij od zaraz, jutro wcale nie będzie prosciej.
NIE PODDAWAJ SIĘ

HEJ SŁONKO!!!
WIESZ JESTEŚMY DO SIEBIE TROSZECZKE PODOBNE JA TEZ MAM 26 LAT I ZAWSZE WALCZYŁAM Z MOIMI KILOGRAMAMI ALE ZAWSZE MÓWIŁAM DO SIEBIE "ŻĘ MUSZE SIE ZAAKCEPTOWAĆ TAKĄ JAKĄ JESTEM" I DZIEKI TEMU ŻE AKKCEPTOWAŁAM SIEBIE TO DOSZLAM DO TAKIEJ WAGI JAKA MAM DZISIAJ :oops: ALE Z TYM JUZ KONIEC!!! CHCE ZAAKCEPTOWAĆ SIEBIE W O WIELE MNIEJSZEJ WERSJI :lol:

Hej Akrim :)
To i ja, kolejna 26-latka dołączam i kciuki trzymać będę bardzo mocno! :)
Przede wszystkim uwierz, ze dasz radę! Bo dasz na pewno!
To, że tu trafiłas to już pierwszy duuuuuuuuży krok!
ja też odchudzam sie od zawsze, ale dopiero teraz, z tym forum i Tymi Wspaniałymi Osobami udało mi się zrzucić część kilogramów.. dziś mija równo pół roku, jak tu jestem - TO PIĘKNE PÓŁ ROKU!
Dasz radę!
POZDRAWIAM GORĄCO :) Ania

Cieplutko i serdecznie witam Was wszystkie - te które juz poznałam i te które jeszcze poznam.
Zasiadłam dzisiaj wyjatkowo późno ale nie mogłam sie powstrzymać. Poczytałam sobie Wasze posty i słowa otuchy jakie przesyłacie i się najzwyczajniej w świecie ..........poryczałam :oops:
Rany, tak trudno w to uwierzyć, że jest tyle życzliwych osób :D

Dobra, koniec z miłą gadka czas sie przyznać do klęski ! Nic jeszcze dzisiaj ze soba nie zrobiłam :!: Być może jest to wynikiem, iż nie potrafię pogodzić faktu, że przez cały dzień w pracy niczego nie podjadam za to później pakuje ile sie zmieści i jeszcze więcej. Idę spać okrąglutka jak piłeczka. Mam wyrzuty sumienia i na tym koniec. - WSTYD -

Dziewczyny ! Chyba ogłoszę pierwszy dzień mojego odchudzania - dniem bez cukru, będzie to i tak mały sukces bo piję dużo a jeszcze więcej słodzę.

Tak jutro dzien na gorzko ale bedzie to "słodki" pierwszy krok

CAŁUSKI - DO JUTRA

Witaj Akrim
Nie rozumiem, dlaczego takie jest temat Twojego wątku, bo według mnie masz dwa wyjścia:
- zostawić wszystko takim, jakie jest
- zrobić coś ze swoim życiem i schudnąć raz na zawsze
Jesteś pewna, że nic, co wybierzesz, nie będzie dobre? :P :twisted:

Witaj Albino

Wyjaśnienie jest proste:
- jak dotąd mimo wielokrotnych prób zrzucenia kilogramów, tak naprawdę nic nie osiągnęłam. Chudłam i tyłam, za kazym razem z nawiązką !
Oczywiście mogę pozostawić sprawy swojemu biegowi i pozostać taka jaka jestem - co jest w sumie złym rozwiązaniem, bo nie prowadzi to do niczego tylko pozostawia mnie w martwym punkcie, mogę również po raz n-ty zacząć stosować jakąś dietę i narazić się na rozczarowanie, które z biegiem czasu zrekompensowane zostanie dodatkowymi kilkoma kilogramami. I to również do niczego nie prowadzi, chyba tylko do jeszcze większej nadwagi.

Jak by nie partrzeć / oczywiście jest to subiektywny punkt widzenia/ każe rozwiązanie jest lub raczej było złe. Ale co mam zrobić, jak nie bedę próbować to też niczego nie osiągnę. Wiara jest chyba podstawą sukcesu a tej na razie mi brakuje :(

Akrim
przeszłość się nie liczy
Wybij sobie ją z głowy i przestań oceniać swoje możliwości z perspektywy tego, co już było. Bo ja wierzę, że może Ci się udać, jeśli dasz sobie szansę.
Bądź cierpliwa i nie poddawaj się, wiara na pewno przyjdzie z którymś straconym kilogramem.

Moim zdaniem jesli nawet przez cale zycie nie postepowalas madrze (w aspekcie odchudzania), nie przesadza to, ze nie mozesz tego zmienic.
Warunek - przestaniesz myslec o diecie, a zaczniesz - o zdrowym, szczuplym, nowym zyciu. Bez wpadek, bez uzaleznienia od jedzenia wieczornego czy cukrow. Wszystko jest w zasiegu reki, pod warunkiem ze sie to chce osiagnac

Akrim, nie możesz tak podchodzić, że nigdy Ci się nie udawało to tym razem na pewno też się nie uda. Tym razem musi się udać. Jeżeli chcesz naprawdę schudnąć to dasz radę. Ja też to ostatnie podejście odkładałam z tygodnia na tydzień, bo myślałam, że się nie uda. Ale w końcu stwierdziłam, jak to może być, że jedzenie jest dla mnie ważniejsze, mimo że powoduje, że jestem gruba, ociężała, nie lubię samej siebie i nie mogę patrzeć się w lustro. Akrim jedzenie nie jest tego warte.
Dla mnie też na początku problemem było jedzenie w domu po pracy, bo też rzucałam się na wszystko. Ale teraz szykuję sobie dzień wcześniej to co mam zjeść po pracy, planuję ten posiłek i jak wrócę to szybciutko go przygotowuje. Nie możesz pozwolić, żeby głód i apetyt nad tobą panowały. Jak muszę chwilkę poczekać aż mięsko się np. upiecze lub ugotuję, to piję wodę, albo skubnę kawałeczek ogórka. Pierwsze dni były trudne, ale zobaczysz organizm się przyzwyczai i będzie lepiej znosił takie napady.
Akrim wiedz, że musisz schudnąć, nie tylko dla siebie, żeby być piękną, ale także dla swojego zdrowia.
Kiedyś w jakimś programie usłyszałam, jak pewna pani powiedziała, że lekarz kiedyś jej powiedział, że musi schudnąć, bo "jak długo silnik od malucha pociągnie ciężąrówkę". I teraz te słowa ciągle wiszą nademną i jak mam jakiś dołek, to sobie je zawsze przypominam. Nie chcę być najedzona, naopychana jedzeniem, a do tego gruba i niezdrowa.
Akrim trzymaj się. Naprawdę uda Ci się. Tylko powiedz sobie, że ten raz będzie ostatni, że dajesz sobie ostatnią szansę na dietkę.
Jesteśmy z TOBĄ.

O,o.o....Gosik ma b. dobry pomysł. Też tak robie.......w drodze z uczelni do domu wypijam jedną, małą wode min. Wchodze do domu i nie pałaszuje wszystkiego w zasięgu ręki.... :wink:

Akrim
Przede wszystkim to co wybierasz w danej chwili, jest dla Ciebie najlepszym wyborem jakiego mołaś w tym momencie dokonać. Nie ma złych wyborów. Widocznie w danym momencie mogliśmy zrobić tylko właśnie tak.

Sam fakt, że tu jeseś jest Twoim najlepszym wyborem.
Ja walczę z nadmiarem 40(czasem 30) kg już prawie 15 lat i ciągle nie tracę nadziei. Nadzieja podobno umiera ostatnia.

Zyczę Ci sukcesów

Witam, moim problemem nie jest jedzenie, niestety. Hormony, które musiałam przyjmować, przytyłam31kg. Najgorsze jest to, że nie mogę się ich pozbyć dietą. Jeśli macie jakieś rady chetnie wysłucham. :)