Wersja do druku
Witam! Postanowilam spróbować czy mi się uda znaleźć to czego szukam od dawna. Sposobu na dietę życia.
Taka, by to życie dyktowało mi dietę a nie odwrotnie...
Wiem, że wiele jest dróg. Wiem, że każdy człowiek to sposób...
Ja postanowiłam przy pomocy tego forum spróbować znaleźć moja drogę...
udało mi się tu dotrzeć :)witaj norko. chyba nam sie tu uda znalezc taką diete
Witaj Elu! Fajnie, ze juz nie jestem sama. I na pewno razem idzie sie razniej. Nawet gdy jest pod gorke.
A pod gorke jakos tak ostatnio idzie mi ciagle. Chcialabym aby wreszcie choc jedna z mym trosk o dzieci zakonczyla sie pozytywnie. No i ta moja praca! To tez jest taki wysysacz energii.
Przy tym wszystkim absolutnie nie znajduje w sobie sily by starac sie o siebie. :(
I kolo sie zamyka. Znalazlam jednak dzis fajny artykul na ten temat. Boziu jak ja bym chciala by wreszcie to sie zmienilo...
Jak wygrałam ze zmęczeniem i brakiem energii. - Flow Mummmy
Nie wiem jak tutaj zamieszcza sie cokolwiek, emotki, linki... Na razie ruszam sie po omacku.
Troche to denerwujace!
A jak ty sobie radzisz?
Oooo, widze, ze i emotki i linki sie zamieszczaja jak trzeba. Dobra nasza!
W tym artykule wyczytalam kilka porad jak pozbyc sie tego uczucia ciaglego zmeczenia i zniechecenia. No coz, nie jest latwo na pewno gdy ma sie kamienie u nog zaczac sie wiecej ruszac, ale mam teraz nowy rower i musze go wykorzystac. Chyba najlepiej zaraz to zrobie! ;)
Ja też próbuję
wiem jak to jest gdy praca wykańcza psychicznie, ostatnie miesiące wracałam do domu jak po dniówce na hucie, po rozmowie i to nie jednej ostatnie tygodnie układają się fajnie, ale zadra i niepokój że to tylko chwilowe z tyłu głowy siedzi , oby było tak jak jest teraz będe przeszczęsliwa, jednak nie wiem czy da się charakter zmienić, raczej nie a jesli już to nie tak szybko.
Oby Ci się Norko poukładało tak jak sobie życzysz, trzymam kciuki
artykuł ciekawy, w okienku wpisywania nie widzę zadnych ikonek żeby wklejać emotki itp
Dzień dobry :) Chciałam króciutko tylko spytać na początek, czy moge dołaczyć? :)
jasne :) no kurcze że też tu nie można wpisywac krótszych wiadomosci niż 50 znaków :)
Fajnie Patynko, ze i ty tutaj jestes.:)
Elu- kazde forum ma swoje mozliwosci i zasady funkcjonowania. Faktycznie szkoda, ze nie ma ikonek emotek czy linkow pod reka jako przycisk. No ale trudno. Jest jak jest. Co zrobisz jak nic nie zrobisz...
Rozmyslalam dzisiaj jadac rowerem jak niewiele potrzeba, by w jednek chwili cos sie wydarzylo i to wydarzenie poprawilo lub zepsulo ci nastoj...
U mnie tak bylo gdy w pewnej kombinacji przerzutek (ktorych jeszcze sie nie naumialam),spadl mi nagle lancuch w nowym rowerze.;)
I co ? i ciach po dobrym nastroju!
Reszte drogi powrotnej do domu pokonalam na pieszo prowadzac moj nowiutki rower...
Na szczescie w domu syn mi to naprawil, ale reakcja mej drugiej polowki...nazwijmy ja niezbyt mila...od razu zabrala mi resztke przedpoludniowej radosci...:(
Norko
szkoda że taka jest reakcja drugiej połówki cokolwiek niezrozumiała, wiem że prosto się mówi, ale nie przejmuj się tym, jesteś wspaniała i to jest najwazniejsze i gratuluję zdolnego syna co umiał naprawić co tzreba
Dzien dobry! Sen mnie obudzil i jakis taki niepokoj w sercu, ktory nie pozwolil ponownie zasnac...
Ach te emocje! Rozmaitego kalibru...
I mysli, ktore nachodza nas i powoduja ze mamy sklonnosc do nadinterpretacji faktow...Ech! Jakie to wszystko pokomplikowane... I jak sie z tym uporac?
Ostatnio duzo na ten temat czytam. Probuje sobie poradzic w chaosie emocji jaki w ostatnich tygodniach czuje...
Emocje zastępcze, czyli co tak naprawdę czuję? - Joanna Szypuła
Elu- zycze ci z calego serca by twa sytuacja w pracy wreszcie sie ustabilizowala. Bys podpisala stala umowe, ktora da poczucie bezpieczenstwa. Wiem co sie czueje gdy nie mamy pewnosci co bedzie z nami za miesiac czy dwa. :(
Ja dostalam moja stala umowe nie tak szybko. Najpierw mialam na rok, potem przedluzono na kolejny, a po dwoch latach dowiedzialam sie,ze moje stanowisko bedzie finansowane ze stalego zrodla i nie bedzie mialo juz charakteru projektowego.
Oby u ciebie Elu odbylo sie to szybciej...
Teraz jednak, mimo ze nie mam juz takiej obawy czy mnie nie zwolnia, to dalej nie mam spokoju ducha. Zmienila sie bowiem sytuacja personalna, wrocila z macierzynskiego osoba, z ktora od poczatku mialam trudna relacje. Troche sie jej, mimo ze jest duzo mlodsza balam. I do dzis czuje sie jakas taka oceniana i rozliczana z tego co potrafie a czego nie potrafie. I dla mojej wiotkiej samooceny, kazda jej krytyczna uwaga jest dziobaniem w niezagojona rane.:(
Moja druga polowa tez mi w tym nie pomaga,by to bolace miejsce sie zagoilo...:(
Raz po raz czestuje mnie uwagami na temat pt. Jak mozna tego nie wiedziec czy nie potrafic...
...a takie uwagi podkopuja me watle poczucie wartosci. :(
Czemu ono jest takie slabe? Naprawde nie wiem. I nijak mi nie pomagaja w danej chwili fakty, czyli to co osiagnelam i kim jestem...
Ot zycie!
Dziekuje ci za to co napisalas o mym synku... To tez jest moje pole minowe w naszej rodzinie.
Czekam kazdego nowego dnia, by jego sytuacja zyciowa sie zmienila...
Norko, mam nadzieję, że artykuły, które czytasz, chociaż trochę wspomogą Cię w tym, żeby pozbyć się zmęczenia i zniechęcenia. Nagromadzenie tylu problemów nie ułatwia codzienności, dlatego bardzo współczuję i mam nadzieję, że i w sprawie dzieci i relacji w pracy coś ruszy i zmieni się na dobre. Może na poczatek chociaż w tym drugim, bo tu jednak więcej może zależeć od Ciebie. Rower to bardzo dobry pomysł na nabranie dystansu i znalezienie w sobie nowej siły. A że nie od razu udała się pierwsza wyprawa? Humorami co poniektórych naprawdę szkoda się przejmować. Żebyś jeszcze tylko potrafiła przetłumaczyć to sama sobie.
Elu, a Ty bądź dobrej myśli i uwierz, że zmiany w pracy już są. Dni gorsze na pewno będą się zdarzać, jak wszędzie, ale nie trać czasu na myślenie o tym. Wiesz już, że bywa tak i tak, ale zatrzymuj myśli tylko na tym, co znowu będzie dobre. I za nic się nie daj!
Dzień dobry dziewczyny :)
Czy mogę do was dołączyć?
Miałam trochę problemów z założeniem konta ale jak widać już je mam :)
Alez sie ciesze Nusiu, ze i ty do nas dolaczylas! :) :)
No faktycznie troche tu jest zamieszania, bo mozna sie zarejestrowac i na samym portalu dieta.pl i na grupach wsparcia czyli na forum...
No ale wiadomo...czasami pierwsze koty za ploty!;)
Dobry wieczór drogie panie, albo ładniej brzmi dziewczyny. Mogę i ja sie przykleić do Was.??????Cytat:
Zamieszczone przez Norka62
Chetnie przeczytam te podlinkowane artykuły to będzie punkt zaczepienia do wymiany zdań.
Ale to już może jutro bom baaaaardzo utrudzona dzisiejszym dniem i upałem.
Witam, ale ładna gromadka się tu spotkała :). Jeżeli tylko założycielka nie przegoni, to może uda się czasami to i owo przegadać :). Też mam w planie przeczytanie tych artykułów, ale zdecydowanie już nie teraz, bo bardzo późno. Dobrej nocy.
dzien dobry
fajnie widzieć tyle milych duszyczek na wątku
ja pisze wcześnie rano bo czekam na transport do pracy
no bo umówiłam się z jedną dziewczyną że będziemy jeżdzić na zmianę tydzień na tydzień , będzie ciecie kosztó i zaoszczędzone parę groszy a po drugie po wczorajszej awarii auta zdałam sobie sprawę że jest ryzyko w samotnej jeździe
Dzien dobry! Witajcie kobitki. Witaj Gabionku!
Ja pisze chetnie wczesnie rano ...bo wtedy najlepiej mi sie pisze. Nikt mi nie przeszkadza, ani niczego ode mnie nie chce...bo wszyscy jeszcze spia! :)
Ela- wspolny dojazd do pracy to bardzo madry pomysl. Duza oszczednosc a poza tym razem zawsze razniej...czego dowodem jest ta nasza grupa. ;)
Do wrzuconych artykulow zachecam. Szczegolnie ten pierwszy blog mi sie spodobal... nie sadzilam ze w sieci mozna znalezc tyle ciekawych kobiet. I jak widac po moim przykladzie, czasami te mlodsze jakos lepiej potrafia sobie radzic z zyciem niz te starsze.
Moj sposob odzywiania znowu zeszedl na manawce. :( A tak dobrze mi juz szlo...nomen omen...zarlo.
I co ? Kilka zaproszen towarzyskich i juz po moich postanowieniach trzyania sie regul. :(
No ale nic. Nowy ranek, nowe mozliwosci. Dzis zrobie sobie dzien postny, by dac wyciszyc sie jelitom.
Milego dnia dla wszystkich!
Dzień dobry!
Elu, fajnie, że udało Ci się dogadać z kimś w sprawie dojazdu do pracy. To jednak często naprawdę spory wydatek, zwłaszcza, gdy trzeba jechać dalej.
Norko, tak jak piszesz – nowy dzień, nowe wyzwania i możliwości. Podobno postanowienia najlepiej robić właśnie na jeden dzień i z tego jednego dnia potem się ze sobą rozliczać.
Artykułów niestety jeszcze nie doczytałam :(
Dobry wieczor! Patynko nie czytalas tych artykulow? A szkoda, bo to kopalnia prawd i oczywistosci, ktore warto sobie przypominac i...jeszcze-bagatelka-wcielac w zycie. ;)
Ja dzisiaj na tym blogu znalazlam jeszcze jeden tekst, ktory powinnam sobie chyba wydrukowac i powiesic w widocznym miejscu...http://psiakosc.com/emoty/emoty-1/whistling.gif
Stres, kortyzol i magnez, czyli dlaczego nie warto tłuc talerzy. - Flow Mummmy
Moje cale przedpoludnie to byl permanentny stres. Najpierw nie moglam sie zalogowac by rozpoczac homeoffice. Przestraszylam sie, ze uruchomilam jakas blokade i w ogole nie rusze z miejsca. A pracy mam mnostwo.
Zadzwonilam wiec do szefowej, z ktora odbylam wazna, bo dotyczacej mej przyszlosci rozmowe. Chce zredukowac od stycznia moje godziny i rozmawialysmy o moim zarobku... Narazie musze czekac na jej decyzje. Gdy rozmowa sie skonczyla zaczelam czytac mejle i zaraz dostalam jakby obuchem. Szefowa wyslala mi wczoraj wiadomosc, z ktorej wynika, ze ja mocno rozczarowalam, iz nie wywiazalam sie z powiezonego mi w piatek zadania...
Moj Boze co za deja vu! W kolejnym miejscu pracy przyszlo mi uslyszec, ze jestem dla kogos "rozczarowaniem"! I to mi, osobie ciagle watpiacej w swoja wartosc... :(
Faktycznie cale rano w piatek meczylam sie nad skomplikowana tabela, ktora mialam wykonac na cito. Myslalam ze ja zrobila mimo stresu i pospiechu dobrze...a tu masz!
Prawda jest, ze ostatnio gonie w pracy w pietke. Zadanie goni zadanie. I te stare znajome zadania jakos mi ida, gorzej, ze musze uczyc sie obslugiwania nowych programow i wiekszosc rzeczy robic online.
A to mnie bardzo stresuje. Czuje sie gorsza, mniej lotna, wolniejsza w tej materii od innych, ktorzy sa ode mnie mlodsi. A sa poza jedna osoba wszyscy. A od tej starszej kolezanki nikt nie wymaga tego co ode mnie. :(
Ach ja chce na emeryture... Trudno... ide do swej norki poplakac w katku...
Norko, nie chowaj się, to nie jest dobry pomysł. Bardzo współczuję, bo rzeczywiście sytuacja jest mało interesująca i może dołować. Ale jak będziesz się z tym zamykać, to będzie tylko trudniej. Pisz, ile potrzebujesz i możesz. Niedobrze, żebyś zostawała sama ze smutnymi myślami. Nie rozumiem, dlaczego od starszej koleżanki wymagają mniej? Może od początku potrafiła dać do zrozumienia, ile czego zrobi i było jasne, że nie ma sensu oczekiwać od niej więcej. Ty jesteś ambitna, więc może uznali, że mogą oczekiwać więcej? Tak sobie tylko gdybam. Ale też myślę, że jeżeli faktycznie szefowa zredukowałaby Ci te godziny, ale jednocześnie zostawiła wynagrodzenie bez zmian, to nie byłoby tak źle. Faktycznie jednak najpierw musisz poczekać na jej decyzję.
Artykuły w końcu poczytałam. Rady na poprawę nastroju i obniżenie stresu, jak znalazł, więc może uda Ci się je zastosować chociaż częściowo. Próbuj, trzymaj się i pisz!
Norko, może widzą że jesteś bardziej zdolna od tej starszej koleżanki, w końcu szybko ogarnęłaś o co chodzi w tej nieznanej dotąd dla ciebie pracy, życzę Ci aby szybko poprawiła ci się w niej sytuacja.
Wiem, co czujesz bo ostatnio przeżywałam podobne stresy, u mnie na szczęście na razie się poprawiło, choć ciągle z tyłu głowy słyszę ze to chwilowe, to chce wierzyć że jednak nie że już tak fajnie będzie.
Mam nadzieję że i u ciebie ci się poprawi iże nie odbiorą ci godzin
Witam w nowym dniu, mam nadzieję, że otwierającym nowy rozdział...
Zdecydowalam się na chorobowe bo zrozumiałam, że tak jak się czuję teraz nie dam rady pracować...
Elu- złe się wchyba wyraziłam, bo nastąpiło nieporozumienie. Redukcja godzin to nie jest kara, a moje własne życzenie, które wyraziłam w styczniu i teraz szefową zapytała mnie czy chcę jej nadal, bo od nowego roku będzie nowy pracownik i ona by mu dała te moje godziny.
Ta rozmową z szefową odbyła się wcześniej zanim dostałam ten mail z krytyka, że ja zawiodłam, bo myślała, że może mi w pełni oddać to zadanie z prowadzeniem exelowej listy.A ja dalej robię tam błędy i ona musi je naprawiać.
Taka krytyka w innym czasie, gdy byłam silniejsza psychicznie, nie byłaby tak dołującą... ale teraz gdy moja depresją podniosła znowu głowę te słowa były jak gwóźdź do trumny.
W ciągu wczorajszego dnia zrozumiałam, że to wszystko nie dotyczy tylko mnie, że w całej firmie jest napięta sytuacja, wszyscy są w stresie i podminowani. No ale takie słabe ogniwa jak ja nie potrafią sobie z tym poradzić jak ci zdrowsi i silniejsi.
Lekarka powiedziała mi,muszę panią na jakiś czas stamtąd zabrać, bo inaczej nie ma szansy na to by nowy lęk zaczął działać jak trzeba.
Dotarlo do mnie po rozmowie z przyjaciółka, że muszę po powrocie zmienić styl pracy i nie przyjmować każdego zleconego zadania że słowami, "zaraz się tym zajmę". Musze uświadomić innym, że moje stałe obowiązki mają priorytet, bo inaczej piętrzą się w taką górę, za której mnie nie widać.
Jasne, że czasami coś jest tak ważne, że nie może czekać. Ale to powinny być odstępstwa od reguły a nie reguła...
Chcac by mnie lubiano i ceniono staram się nie rozczarowywać innych i nie odmawiać. No ale to prosta droga do born out!
Mam jednak trochę utrudniona sytuację, bo moje stanowisko jest takie pomocnicze, asystenckie...więc niby powinnam być do pomocy, no ale!
Wezme sobie do serca słowa, które wczoraj usłyszałam od ciebie Patynko i postaram się być bardziej taką jak waszą pani sekretarka...
Norko, bardzo mocno trzymam kciuki z to, żebyś to postanowienie zadbania o siebie i wyznaczenia granic innym wcieliła w życie :)
Norko bardzo dobrze powiedziała lekarka, przecieć i tak nie byłaś w stanie pracować to po co do pracy chodzić, czas wolny przeznacz dla siebie na to by przemysleć pewne tematy i zadbać o siebie i swoje zdrowie. przytulam i pozdrawiam
Dzien dobry!
Sobota, a ja,jak codzien zreszta pobudka przed szosta. Leze, analizuje, rozmyslam. Wstalam wiec, zrobilam sobie kawe i rozpoczelam kolejny dzien.
Uspokoilam sie nieco po tych dwoch dniach w domu i teraz zastanawiam sie co dalej zrobic...
Mam minimum 5,5 lat do emerytury. Nowej pracy nie mam sily szukac. Zreszta gdzie? Biurowej pracy lzejszej a lepiej platnej nie znajde. Tu gdzie jestem zarabiam co prawda grosze, ale i czas i forma sa bardzo luzno traktowane. Moge przyjsc i wyjsc kiedy chce. Byle by tylko swoja robote zrobic. No i poza tym goracym mniej wiecej 3-miesiecznym okresem- lipiec-sierpien-wrzesien jest w zasadzie, jesli chodzi o pensum zadan luznie. Meczacym jest fakt, ze mam tu gdzie jestem funkcje pomocnicza i kazdy moze mi zlecic jakas dodatkowa robote. A ja jak dotad, a jestem juz czwarty rok na tym stanowisku, nie potrafie stawiac granic.
Sama sobie tez robie presje, ze musze udawadniac kazdego dnia, ze nie jestem glupia czy tez glupsza od innych...i ze to i to i to tez potrafie.
Meczy mnie rzecz jasna takie podejscie, ale zmienic go nie umiem. Bo nie ma we mnie sily i przekonania, ze jestem wystarczajaco dobra, taka jak jestem. Ciagle staram sie zasluzyc na uznanie innych.
I na nic proba przekonywania siebie sama ...ze jestem w pierwszej "10"... :(
W poprzedniej pracy bylo z tym duzo lepiej. Czulam sie w swych oczach wyzsza w hierarchii zawodowej, mialam kolezanki w pracy, ktore staly o oczko nizej. To one mi pomagaly a nie ja im. I to podbudowywalo moje generalnie watle poczucie wartosci.
Mysle teraz skad to sie wzielo? Skad ja mam to wrazenie bycia nie wystarczajaco dobra? Czy wpoil mi to ojciec, ktory fakt studiowania przeze mnie pedagogiki kwitowal slowami...no fajnie, ale czemu nie medycyna czy prawo? Moja siostra jednak, ktora podobnie byla wychowywana,nie skonczyla zadnych studiow a jednak ma duzo wieksze poczucie wartosci. Czyli nie ma co wszystkiego spychac na rodzicow, duza czesc mej zmory siedzi we mnie samej.
Zdaje tez sobie rzecz jasna sprawe, ze czlowiek, ktorego mam przy boku, nie polepsza a pogarsza te sytuacje.
Jednak co moge zrobic? Odejsc po 35 latach wspolnego zycia? Dokad? I czy naprawde bylabym wtedy szczesliwsza, majac odczucie ze i to w mym zyciu bylo porazka? Ze sobie z tym nie poradzilam, ze nie umialam pewnych zachowan w mym malzenistwie wypracowac...
Ech, chyba skoncze z tymi rozwazaniami. Bo dreptam w miejscu.
Norko, zmiana jest możliwa, ale to Ty musisz jej tak naprawdę chcieć … :(
Norko
bardzo bym chciała żeby Ci się udało dostrzec własna wartość. Masz mnóstwo zalet tylko musi to do Ciebie przemówić, wiem, ze to nie proste ale można,
Mi się udało, choć nie powiem że są jeszcze chwile kiedy stare myślenie wraca ale staram się to dusić w zarodku.
ciężko jest gdy partner nie wspiera ale masz wspaniałe dzieci.
Ja sobie powtarzalam reguralnie że jestem mądra zaradna itd. co tam chcesz , pomogła mi ksiązka potega podswiadomości tam były takie rady i nie tylko że sobie to mówiałam ale zapisywałam w zeszycie. czy to pomogło czy to zbieg okoliczności nie wiem, ale efekt jest.
I powiem ci że mój partner też zmienil się gdy ja się zmienilam
co do szefowej tez postanowilam zmienić nastawienie i już jej uwag nie traktuję jako atak
choć jak mówię są dni że jest inaczej ale walcze z tym nadal
Pamiętaj że jesteś mądrą wykształconą osobą, dobrą zona mama corką i przyjaciólka
i masz grupkę osoób które cie bardzo kochają
miłego dnia
Dzien dobry!
Elu, twoje slowa to balsam dla mej duszy. To balsam dla mego okaleczonego poczucia wlasnej wartosci. Bo tak analizujac, co sie wlasciwie stalo, ze tak mocno to mna wszystko wstrzasnelo, tak szybko i skutecznie spowodowalo chec rezygnacji i zaszycia sie gdzies w kacie, zrozumialam ze chyba glowna role odegrala tu nowa hierarchia w pracy. Duzo mlodsza kolezanka, ktora po powrocie z macierzynskiego stala sie szefowa naszego zespolu uswiadomila mi jaka role mam tam do odgrywania. Mam funkcje pomocnicza. To prawda. I ona byla taka od poczatku gdy mnie zatrudniono, jednak latwiej bylo mi znosic smycz, gdy trzymala ja glowna szefowa, tylko ciut ode mnie mlodsza, niz dziewczyna mogaca byc moja corka.
Wiem. Nie ja pierwsza jestem w takiej sytuacji. I mam dwa wyjscia. Albo odejsc i szukac nowej pracy. Albo to zaakceptowac.
Pierwszy opcja wydaje mi sie nierealna, bo przy mojej slabej kondycji psychicznie nie dam rady znalezc czegos nowego i co wazniejsze w tym nowym- "wykazywac sie", udajac jakiego to super pracownika zatrudniono.
Tu gdzie jestem teraz, cos sie tam juz ustalilo, wiedza, ze jestem chora. Co prawda wiedza ze glownie fizycznie, ale teraz dostarczajac chorobowe od psychiatry dotrze do nich, ze i psychicznie rowniez... :(
I poniewaz, takiego pracownika jak ja, czyli majacego dokument o 50% niesprawnosci nie tak latwo jest sie pozbyc... beda musieli sie jakos ze mna zaaranzowac.
No ale i ja z nimi tez.
Musze wymyslic nowa strategie zachowan. Postawic lepiej czy tez widoczniej granice. No i przeorganizowac prace. Juz teraz, po tej krotkiej przerwie widze, gdzie popelnilam blad. Na co nie powinnam sie byla zgodzic ale i co powinnam byla jednak zrobic juz w sierpniu przed urlopem. No i nastepnym razem ustrzec sie tego bledu...
W tym wszystkim brak mi bylo do tej pory checi o zawalczenia o swe cialo. Caly czas zbieram sie by rozpoczac te nowa diete sirt.
Dieta SIRT – zasady, efekty i opinie. Czy dieta sirtuinowa jest skuteczna? Przepis na zielony sok, sałatkę i smoothie | Strona Zdrowia
Dzien dobry!
Taaaaa...miałam nadzieję, że tą dieta sirtuinowa to będzie strzał w dziesiątkę, ale widzę, że to jest raczej dieta na wiosnę, lato niż na jesień - zimę. Absolutnie nie mam teraz ochoty bowiem na zimne zielone koktajle czy sałatki z surowych warzyw.:(
Dzis natknęłam się w necie na ten artykuł i już sama nie wiem co o nim myśleć. Nie jest to rzecz całkiem nową z tym oswajaniem problemu jedzenia i jak sądzę, dalej nie uregulowana w mej biednej głowie...
https://www.hellozdrowie.pl/bycie-na...-nieskuteczne/