Wątek: Dietka lekka, łatwa i przyjemna

Jestem już całkowicie nawrócona na swoją dietę.Dzisiaj i wczoraj króluje ogórkowa i pasztecik.
Mam nadzieję, że w grudniu zgubię ze 4 kg i wreszcie przestanę być stówką.

Jakiś czas temu przeszukałam całe mieszkanie , żeby znależć kasetę z autohipnozą o odchudzaniu. Bez rezultatu. W poniedziałek otwoeram szufladę, którą zresztą otwieram kilka razy dziennie, i oto leży ona sama i prosi - wysłuchaj mnie. I jak tu nie wierzyć w znaki.

Ela
wiem ,że węglowodany są be, ale mój organizm po prostu domaga się jabłek. Coś w tym musi być, bo ja tak wogóle nie przepadam akurat za tymi owocami. Ale dzięki za wsparcie. Jak czytam Twoje poetyckie opisy DC i zachwyty nad smakami zupek i batoników, to ąz się robi żal, że to nie moja dieta. Ale też i wynik masz naprawdę piękny i krzepiący.

Organizm to boss - trzeba go słuchać W takim układzie nie powiem juz nic w temacie jabłek - ja osobiście nie przepadam za nimi. Ale za to soczysta pomarancza mmm..... :P

Mój boss mówi - Elka wiesz co - fajnie jest bo taki zdrowszy jestem ale te proszki to wiesz... mam ich tak trochę dość

Cóż - wynegocjuję z nim chyba jeszcze te 2 i pół tygodnia - , a potem dam sobie spokój z dietą na dwa - trzy miesiące. No tak nie do końca. Cel - zejśc poniżej 80 i nie wchodzić ponownie. Odbuduję się w tym czasie i wiosną będe mogła zacząć znowu. Przecież teraz i tak nie dam rady pociągnąć tej zabawy do wagi docelowej.

No więc Aganko - podsumowując - daję Ci przez ten czas fory - możesz mnie podgonić :P

NAPISZE JEDNO




PODZIWIAM !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

U mnie dzisiaj klimaty norwidowskie ..tak smutno, że aż Bogu smutno...

Ciekawe skąd się bierze smutek. I dlaczego wszystko zmienia się w jednej chwili.Jeden klik i wszystko jest czarno-białe. Nauczyłam się żyć z przypływami dojmującego smutku, ale zawsze fascynuje mnie nagłośc takiej zmiany.

Kiedyś starałam się z tym walczyć, a teraz wiem ,że trzeba się w niego zanurzyć jak w szaroniebieską mgłę, wszystko zostawić daleko, zajrzeć w siebie pobyć ze sobą.Jeszcze niedawno dzieci pytały - mamo, czemu jesteś smutna... Teraz już nie pytają ,bo wiedzą, że to mija.

Być może zniknę na parę dni, bo nie umiem się dzielić smutkiem, on jest tylko mój.

MASZ NIEZWYKŁY TALENET DO WYRAŻNIA WŁASNYCH MYŚLI..........
ZNIKNIJ SKORO UWAŻASZ ŻE POWINNAŚ ALE WRÓĆ DO NAS GDY TYLKO ZATĘSKNISZ

Hohohohoho,



dużo
dla grzecznej

Buziaki

MAM NADZIEJĘ ZE ZACZĘŁAŚ PORZĄDKOWAĆ MYŚLI.......................[/b]

Nie ma chyba gorszej samotności niż ta we dwoje. Czy można zatrzymać łzzy bezsilności?
Czy można się w życiu tak bardzo pomylić?

Gdyby można było wszystko zmienić i zacząć jeszcze raz... Czy znów popełniłabym tyle błędów? Ale przecież nie wszystko było błędem.
Wczoraj synowie zaskoczyli mnie i wzruszyli do łez. Widząc mój smutek , zrobili składkę i przynieśli mi piękną ,czerwoną różę , żeby mnie pocieszyć. Ale w mojej sytuacji nie ma dobrych rozwiązań, są tylko złe i bardzo złe.

ZAWSZE JAKIEŚ ROZWIĄZANIE TRZEBA WYBRAĆ............. NIESTETY

FAAAAAAAAAACECI