Wersja do druku
Antestorku, Kochana, jak dobrze, ze się odezwalas, czekalam na Twoje slowa. Dorotko, nie wiem, czy slusznie, ale czuje w Twoich slowach taki spokój - chciałabym zeby moje odczucia były słuszne... Nie martw się wagą, zbijesz ją jak już się unormuje Twoja sytuacja, będzie dobrze. Całuje i zycze duzo sily i optymizmu... Uśmiecham się do Ciebie :-)
jak czytam jak na Ciebie działa ta terapia az sie boje keidy zaczne swoją...
jestes bardzo silną osóbką...
powiedz masz jeszcze kompulsy?
Wiesz, Antestor, ja tez ciągle mysle nad ta terapia, bo ostatnio ciagle mysle o jedzeniu :( obsesja, no i na wakacjach tyle przytyłam, znow biore sie za sb :roll: widze, ze ta terapia jest straszna, ale moze cos pomoze, mam nadzieje, a ile to ma trwać w ogóle? buziaki i powodzenia!
Hej Kochani!
Wiecie co... to okropne samopoczucie podczas terapii pojawia się dlatego, że wiele rzeczy się w człowieku rozwala, takich, które budował i które go chroniły przez lata... ciężko to znieść... ale warto. W tym tygodniu przeżyłam przełom, a raczej mały kroczek, ale do przodu. Wierzę, że wyzdrowieję. A dla tych, którzy się zastanawiają nad terapią: sam sobie człowiek nie pomoże, bo problemy z jedzeniem są tylko objawem czegoś, co siedzi głęboko i rozwala człowieka od środka. Dlatego nie bójcie się tego i nie zwlekajcie. Będzie bolało, ale żeby pozbyć się chorej części siebie trzeba pocierpieć.
Ja się przestraszyłam strasznego tempa tycia i codziennych kompulsów i od wczoraj jestem na takiej śmiesznej dietce oczyszczającej, o której ktoś gdzieś kiedyś (ale jestem konkretna :wink: ) pisał. (taka 5-dniowa). Trzymam się ładnie i czuję, że było mi to potrzebne, bo strasznie zaśmieciłam swoje ciałko przez ostatnie tygodnie.
Paula, przez 4 tygodnie miałam CODZIENNIE kompulsy... ale nie po 5000 kcali, tylko po 3000 mniej więcej (chociaż czasem więcej...). Nie było jednego dnia bez totalnej obżerki na wieczór, kiedy już mi się wracało z przełyku, a ja dalej jadłam...
Wszystkich mocno ściskam!!!!
hej ! fajnie,że terapia powoli zaczyna przynosci korzyści :D cały czas trzymam kciuki :!:
a to jest terapia dla osob z typowymi kompulsami czy anoreksja/ bulimia? :!: :?: :?:
bylam u kilku lekarzy i za kazdym razem czułam,że lekarz traktuje mnie nie powaznie, bo mam kompulsy, a nie bulimie. wiec nie raz czułam się gorsza od bulimiczek, ze nie rzygam :arrow: chore myslenie :oops: :roll:
wielu ludzi chyba mysli,że kompulsy to nie jest powazne zaburzenie i samemu mozna sobie z tym poradzic.- np. u mnie w domu wszyscy. i sama nie wiem czy się wkręcam czy to jest choroba :roll:
Hehe... to jest terapia dla ludzi z nerwicą... do tej pory w ogóle nie było rozmów na temat kompulsów, tzn. mówiłam o tym przedstawiając się, ale drążymy zupełnie inne sprawy, które stoją Za kompulsami.
Co do osób, które dziwnie na Ciebie patrzą - albo naprawdę nie kumają o co chodzi, albo się boją tematu, więc go bagatelizują... jeżeli nie potrafisz sobie z tym poradzić, czujesz, że to silniejsze od Ciebie, to jest to zaburzenie i koniec. I nieważne, czy da się je sklasyfikować i nazwać, ważne, że w jakimś sensie rujnuje Ci życie. To wystarczy, żeby stwierdzić, że jest zaburzeniem i że jest poważne. Moja przyjaciółka, po psychologii (!) w ogóle nie zareagowała, jak jej na gg napisałam, że mam kompulsy, a jak napisałam, że chyba lepiej było się nie odchudzać, to stwierdziła, że nie, najwazniejsze że jestem szczupła. Jej milczenie odebrałam jednoznacznie: wymyślam sobie jakieś pierdoły. Ale mam to gdzieś, inni ludzie nie są wyrocznią, najważniejsze co Ja czuję. Nie wiem, gdzie szukałas pomocy, ale nie zniechęcaj się, w końcu trafisz na kogoś, kto będzie wiedział co robić.
Pozdrawiam i dzięki za wsparcie!
Hej :) weszłam własnie na forum i widze Twoje wpisy :) fajnie, że jestes. Musze Ci powiedziec, ze zacheciłas mnie swoim przykładem i umowiłam sie do tego psychologa, na 7 sierpnia. Ide akurat do tej osoby, bo podobno umie wyczuc sprawe i skierowac jakby co na odpowiednie leczenie, niczego nie bagatelizuje i naprawde potrafi pomoc, pwoiedzial to inny lekarz, wiec mam nadzieje, ze to prawda :roll: mam już dość niepanowania nad wlasnym zyciem, oby mi to coś pomogło, jak i pomaga Tobie:*
Dokładnie! Ale niestety problem trudno zrozumieć dopóki się nie pochodzi w tych cudzych butach ...Cytat:
Zamieszczone przez antestor
Super to słyszeć! Bardzo dobry to znak, że czujesz, że coś się zmienia, że lepiej siebie rozumiesz!Cytat:
Zamieszczone przez antestor
Mądre słowa choć ja uważam, że czasami nie można walczyć a trzeba zrozumieć i zaakceptować ...Cytat:
A dla tych, którzy się zastanawiają nad terapią: sam sobie człowiek nie pomoże, bo problemy z jedzeniem są tylko objawem czegoś, co siedzi głęboko i rozwala człowieka od środka. Dlatego nie bójcie się tego i nie zwlekajcie. Będzie bolało, ale żeby pozbyć się chorej części siebie trzeba pocierpieć.
Ciesze sie antestorku ze terapia daje pozytywne efekty. Bardzo mnie to cieszy.
Napisalam ze daje efekty,bo tak naprawde pomogla Ci uswiadomic ze jednak jest cos nie tak i trzeba cos z tym zrobic.
Slusznie piszesz....Nie mozna sie zniechecac od razu.Trzeba szukac pomocy do skutku. Wiadomo,ze nie od razu Krakow zbudowano,ale tak jak piszesz,robisz male kroczki,do przodu.O to wlasnie chodzi.
Trzymaj sie cieplutko.
Buzka:**.
Hej!
Wpadam na chwilę na zaniedbany przeze mnie wątek. Przede wszystkim dziękuję najwytrwalszym za nieustanne wsparcie :D Jestem Wam bardzo wdzięczna :D
Wiem, że terapia mi pomaga i że będzie lepiej, ale na razie ciągle mam jakieś kryzysy, czuję się ogólnie źle no i niewiele się zmieniło, jeżeli chodzi o kompulsy... odnośnie odżywiania, to dorwałam książkę Montignaca i jego wywody są dla mnie przekonujące. Staram się jeść zgodnie z jego zasadami (nie twierdzę, że to rozwiąże mój problem, ale może trochę pomoże...) i na razie mi całkiem nieźle idzie (nie licząc kompulsów, które są na szczęście coraz słabsze :D ).
Pozdrawiam wszystkich, myślę, że już niedługo spróbuję wrócić na forum na stałe. problem polega tylko na tym, że nawet, jak się jakoś trzymam, to kiedy tutaj wchodzę i zaczynam czytać różne wątki, to (nie mam pojęcia dlaczego), często łapią mnie kompulsy...
Do zobaczenia!
Witaj Antestorku :)) ...dawno mnie u CIebie nie bylo :)
ale wreszcie jestem :) widze ze ostatnio mialas ciezki okres...ale moze faktycznie ta terapia wreszcie pomoze CI uwierzyc w siebie...ja na razie walcze sama i chyba coraz lepiej mi to wychodzi chociaz dolki tez czasem mam...i te kompulsy glupie....
ale nie mozemy sie poddac...kiedys przeciez wszystkie potrafilysmy zyc normalnie i nie myslec bez przerwy o jedzeniu .!!
Hej Antestorku! Wiesz, że ja też tak miewam, ze jak czytam forum, a ostatnio artykuł o anoreksji i bulimii, to zaczynałam myśleć o jedzeniu,a co gorzej o tym, ze może powinnam wymiotowac i ze podziwiam te dziewczyny?
Mam nadzieje, ze u Ciebie lepiej, dziekuję za wsparcie i czekaj na maila z relacją z mojej wizyty u lekarza :)
Powoli, powoli, z tkaimi sprawami to nie ma magicznego raz dwa a raczej walka, i to byc może na całe życie ...Cytat:
Zamieszczone przez antestor
Trzymam kciuki!
wracaj, czekamy!
Cześć Słoneczko:)
Długo tutaj nie bywałam, bo sama nie miałąm się czym pochwalić.
Ale wiedz, że często myślałam o tobie, i 3mam mocno kciuki żebyś wkońcu wyzdrowiała i do nas wróciła :D
Buziaki:)
Hej wszystkim!
Czy Wy, kurde, widzicie mój ticker?????????? To już jest przegięcie... od wczoraj jestem na dietce 1300-1400 kcal i mam wszystko w tyłku. Muszę zrzucić chociaż do 60, bo już nie mogę na siebie patrzeć, przegięłam!!! Jestem wściekła na siebie jak cholera :evil:
Dzięki za Wasze wsparcie, trudno byłoby mi bez Was... ale jak widać kiepsko mi idzie...
Ale mnie frustracja dopadła, no naprawdę, jak stanęłam na wadze i popatrzyłam w lustro, to się wściekłam.
Dobra, nie zrzędzę już, mam nadzieję, że uda mi się to zrzucić, bo jak nie, to............. :evil:
Buziaki dla wszystkich!
Pociesz się, że nie tylko ty się zapuściłaś a ja też. Dzisiaj się o mało nie popłakałam przed lustrem, ale sama sobie zgotowałam taki los :evil:
Dasz radę, 3 mam kciuki za ciebie:)
A ja już zlikwidowałam mój tickerek, bo nie mogłam patzreć ani na niego, ani na siebie :roll: nie wiem, jak zmieszczę się w kieckę na wesele siostry :roll: i mam ochotę na płatki z mlekiem :roll: i nie zjem ich tylko dlatego, ze jest u mnie koleżanka i byłoby wstyd przy niej sie obżerać :cry:
Meeg85, ja też idę na wesele w przyszłym miesiącu, w czwartek ide jakąś kiecke oglądać, ale nawet nie mam zamiaru przymierzać :roll: Bo nie chcę się dołować, a moje ubrania strasznie ciasne się zrobiły, wstyd w lato tak się zapuścić i obrzerać :oops:
Ja sie właśnie odchudzałam z myślą o lecie, cieszyłam sie, że wejdę w stare ciuchy, te za duże miały pójść na Caritas i na allegro i co? Musze w nich chodzic :( porażka :!: i nadal chce mi się jeść :!:
Anestorku co u Ciebie?Jak idzie mądra dietka :?:
Meeg 85, ja też mam coś takiego, tylko u mnie to nie jest apetyt, tylko oczy jedzą :roll: , a pozatym u mnie w domu wszyscy ciągle coś na ogkrągło jedzą, jakiś chory dom :wink:
U mnie nie oczy jedzą, tylko rzeczywiście ja, w takich ilosciach, ze szkoda gadac :roll:
Wyjeżdżam na 2 tygodnie, trzymaj się Antestorku :) i wiesz, jestem zdecydowana, że też chcę iść na terapię, jeszcze nie wiem dokładnie gdzie, zaczne pewnie gdzie we wrześniu/październiku, ale chcę :)
Słoneczko do mnie wpadłaś, a u ciebie nic nie napisałaś. Jak zdrówko i samopoczucie?
Buziaki:)
Witaj Antestorku!!!!!
Zobaczysz wszystko będzie dobrze i spadniesz do tych 60 raz dwa !!!! Ja widzę Twój tricerek :)
Odewzij się jak najszybciej!!!! Ja od poniedziałku biorę się za siebie :)
Cmok cmok
Hej, Kochane!
Z mądrą dietką jest...hmmmm... no jest mądra i tyle. Ale jej nie stosuję... miałam w zeszłym tygodniu przełom w terapii i od tygodnia nie mam silnych kompulsów (tzn. i tak jem trochę za dużo, ale to już nie to co było). Waga się nie zmienia (w jakimś sensie to dobrze, bo w górę też nie idzie), czuję się znacznie grubsza (o 5 kg od najniższej w tym roku), ledwo wchodzę w swoje najmniejsze i najfajniejsze ciuszki... co najgorsze, obawiam, się, że nawet, jak mi przejdą kompulsy, to nie będę w stanie się odchudzać, bo znowu wpadnę w jakiś schiz. Obawiam się, że muszę sobie w ogóle dać spokój, czyli w najlepszym razie zostać na tym, co jest teraz... :cry: :cry: :cry: Nie podobam się sobie, fajnie wyglądałam ważąc 59 czy 58.5 :cry:
A już nie zrzędzę...
Całuski dla wszystkich, życzę Wam wytwałości i zdrowia...
Brzmi to bardzo rozsądnie i świetnie, że tak krok po kroku zmieniasz, nie żadne niebezpieczne mobilizacje/desperacje. Powoli, powoli a do celu dojdziesz!Cytat:
Zamieszczone przez antestor
Witaj Antesrorku:) Wpadłam się przywitać. Super,że utrzymujesz wagę, naprawdę...
I nie martw się będzie dobrze:)
Pozdrawiam:)
Echhh, rozumiem Cie, moja siostra tez mi mówi, żeby po powrocie z wczasów się już nie odchudzać :roll: ale ja też bym chciała więcej schudnać :(
Ten poprzedni przełom był pozorny, znowu się przez 2 tygodnie obżerałam... ale zaczynam dochodzić do tego, co oznacza to moje obżeranie, na raie nie bardzo przechodzi, ale jestem dobrej myśli. Na wagę nie wchodzę, już czuję, że jest dużo, bo jestem taka pulpetowata... ale nie będę sobie dokładać, terapia i tak jest cholernie ciężka.
Martwię się strasznie o paulaniunię, bo zniknęła jakiś czas temu, a była w kiepskim stanie... z takimi zaburzeniami to tylko profesjonalnie można się uporać...
Meeeg, mam nadzieję, że na wzasach było extra i że wracasz zdrowa i zadowolona :D A do terapii jak zwykle zachęcam, sama wiesz dlaczego... :wink: :***
Promycku, dziękuję Ci bardzo i ściskam :D
ALEXL, z tym rozsądkiem bywa różnie, ale staram się i dziękuję za wsparcie :D
Kasiu, dzięki, że widzisz :D Nie wiem, czy mi się uda, ale może jak wyzdrowieję z mojej nerwicy i nie tylko, to spadnę do 60, w końcu nie zaszkodzi być laską, co? :D :*
Dominiczko, jak ja Cię rozumiem... u moich rodziców było to samo, ciągle żarcie i żarcie, jak tam czasem przyjeżdżam, to nie mogę się nadziwić, ile można żreć :shock: Jak tam Twoje żarłoczne oczy? Całus!
Na razie znowu się żegnam, powoli dochodzę do siebie i za jakiś czas może będę coś pisać u Was. Pa!
Nie staraj się za mocno - ważne jest by dać sobie luz, iść z prądem, co będzie to będzie, najpierw rozpracuj większe problem a później przyjdznie czas na resztę. 3mam kciuki!Cytat:
Zamieszczone przez antestor
Hej Antestorku :) wybieram sie w środę do lekarza, mam nadzieje, ze w koncu trafie na osobę kompetentną, która mi pomoże. Życze powodzenia w dalszym leczeniu :)
hej Antestor :)
buu, jak ja dawno Cie nie odwiedzalam... wiem, wiem powinnam sie wstydzic ;)
poczytalam sobie co tam u Ciebie, zeby nie miec zaleglosci :)
ciesze się, ze myslac w pelni racjonalnie o dietce, jestes dobrej mysli :) mam nadzieje,ze tylko te dobre mysli sie urzeczywistnia :) trzymam za Ciebie mocniutko kciuki :) powodzenia :)
Witaj antestorku:) Dzięki za otuchę:) I może rzeczywiście tak właśnie jest że mnie długo nie było dlatego jestem sama, choć nie zupełnie:)
Miłego dnia życzę :)
Witaj Antestorku ;* Długo mnie tu u Ciebie nie było... Opowiadaj co u Ciebie? Jak waga, ćwiczenia i w ogóle wszystko? ;> miłego weekendu ;*
OMG, jak waga... ostatnio było 64, ale to chyba z tydzień temu...
Skończyłam 3 miesiące terapii, ale wracam na następne 3 niedługo, bo nie ma zbyt dużej poprawy... czuję się okropnie, ciągle jem...
Dzisiaj postanowiłam znowu sporóbować wziąć się za siebie, zaczęłam dzień od aerobiku (mam fajne DVD), zjadłam dietkowe śniadanko, zaczęłam sprzątać, odkurzać itp. Mam w planie dietkowy obiad (makaron z cukinią i pomidorami) - ale tak ładnie jest prawie codziennie. Po obiedzie "coś" we mnie wstępuje i wieczory są straszne... :( :( :( spróbuję dzisiaj się trzymać, ale bardziej liczę na cud niż na samą siebie... siebie ciągle zawodzę...
A Wam dziękuję za pamięć i pozdrawiam serdecznie!!!
64kg to nie jest źle! :)
eh... skad ja to znam? ;/ u mnie jest tak samo... ladne sniadanko, obiad, a pol godziny po obiedzie mam napady i bym mogla non stop jesc...;/potem ide na rowerek i spalam to co zjadlam...;/ bledne kolo...;/ nie wiem czemu tak sie dzieje...;/ ale uda nam sie! nie jestes sama, pamietaj, ze masz nas, ze bedziemy Cie wspierac, ze mozesz na nas liczyc! uda nam sie! pozdrowka ;* 3maj sie Antestorku! ;*
Witaj!! Szczerze mówiąc, to przestraszyłaś mnie, ze jest tak źle, że nie widzisz poprawy :roll: ale mam nadzieję, ze jednak będzie lepiej, że sobie poradzisz!! Trzymam kciuki, ja też niedługo zaczynam, ciekawa, jak to będzie u mnie! Diety u mnie też nie ma :roll:
Pmiętamy, pamiętamy i mam nadzieję, że będzi lepiej. Problem rozpoznajesz a to już 90% sukcesu.
Znowu tu zajrzałam i postanowiłam napisać co u mnie. Stęskniłam się za Wami i Waszymi wspierającymi postami :D
W przerwie (po 3 miesiącach terapii miałam 3 tygodnie przerwy) byłam u siostry w Anglii przez 10 dni, było super i co najważniejsze nie objadałam się :D Bynajmniej nie było dietkowo, ale jadłam normalnie bez napadów. Od mojego powrotu minął tydzień, zaczęłam kolejne 3 miesiące terapii i póki co nadal się trzymam. Ale jak tylko wpadnie mi do głowy odchudzanie, natychmiast pojawia się myśl o napadzie. I muszę sobie powiedzieć, że się nie odchudzam, jem 1800-2000 i nie wchodzę na wagę, to wtedy jest ok. Co więcej, zaczynam się sobie podobać taka jaka teraz jestem, NAWET uważam, że wyglądam dosyć szczupło (a 5 kg poszło w górę! :D ).
Piszę to wszystko dla tych z Was, które się wahają odnośnie terapii, albo mają jakiś kryzys i zastanawiają się, czy warto kontynuować. WARTO. A, dam nawet wykrzyknik! :wink: Odkrywam w sobie tyle dziwnych uczuć (w sumie nie dziwię się, że tak je głęboko wyparłam...), ale czuję, że teraz to będzie sensowna praca nad sobą. Dodatkowym plusem będzie uwolnienie się od napadów i w ogóle będzie cudnie.
Na razie Was nie odwiedzam, bo zauważyłam, że jak próbuję wrócić na forum, to działa to tak jak postanowienie o odchudzaniu - muszę walczyć z napadem. Nie mam pojęcia czemu, ale na pewno zamierzam wrócić, jak już będę na to odporna.
Wielki uścisk dla wszystkich! Dziękuję, że jesteście :D