lost in the supermarket

Witam,

Jestem świeżynką na forum, ale drogę przez odchudzanie już znam..

Odkąd pamiętam zawsze byłam zaokrąglona.. niekiedy za bardzo, ale nikt się jakoś tym nie przejmował.. i ja też niespecjalnie zawracałam sobie głowe moim wyglądem. Zresztą podczas okresu dojrzewania, gdy zaczęłam rosnąć kilogramy stawały się mniej widoczne.. ale rosnąć przestałam.. a waga nadal mnie goniła.. dogoniła mnie już w LO. Wówczas ostro wzięłam się za siebie.. tzn zaczęłam latać na randki.. i to latanie mi służyło.. mniej się jadło - więcej przebywałam na świeżym powietrzu, długie wycieczki, ogniska..

Cała sielanka skończyła się jak zaczęłam studia. Obiekt uczuć się zmienił - a i z nauka zajmowała mi więcej czasu. Zmienił się mój tryb życia i od razu corazbardziej wypełniałam fotel, na którym siedziałam. Gdy moja waga przekroczyła 80 kg i przestałam się już poznawać na zdjęciach postanowiłam wziać się za siebie. Zapisałam się na aerobik, zaczęłam odżywiać się wg Metody Montignac.. i zrzuciłam 10 kg. Byłam dumna z siebie.

Efekt jednak nie utrzymał się długo.. studia się skończyły, wyjechałam do innego miasta.. później do innego państwa. Obecnie siedzę w Anglii.. waga znów wskazuje ponad 80 kg, ale przyznaję się moja w tym zasługa. Pracuję na zmianę nocną - jem głownie na stołówce to niedobre angielskie jedzenie (czasem jedynie przyniosę coś własnego z domu - ale przeważnie nie mam czasu gotować). Do pracy jeżdże autkiem, bo bezpieczniej w nocy. W sklepie natomiast tyle pokus.. te ciastka, słodycze - często się skuszę.

Brakuje mi motywacji. Wkońcu siedzę w Anglii - na około dużo większych ode mnie dziewczyn, otyłość już nawet wśród dzieci.. mój rozmiar ubrań w sklepach nie jest największy (ha! w Polsce czasem nie ma nawet mojego rozmiaru). A dużo większe ode mnie panie się nie przejmują swoim wyglądem - chodzą w rzeczach, których ja nie włożyłabym - bo by mi było po prostu wstyd..

Może ktoś mi pomoże, pokaże techniki motywacji.. i techniki unikania pokus w supermarketach ;)

Pozdrawiam serdecznie
(obecnie z Polski - z urlopu)
Dana vel halwaya

Dano - zrobiłaś już świetny początek.

Myślę że powinnaś wrócić do sprawdzonego Montigniaca, a w ramach motywacji powiesić sobie na lodówce (włożyć do portfela) zestaw dwóch zdjęć - zdjęcie Twoje i zdjęcie Twojego ideału kobiecej urody...

Powodzenia..

Montignac'a w dalszym ciągu stosuje.. tylko często skuszę się na rzeczy niedozwolone w tej metodzie :( czasem mam wyrzuty sumienia.. a czasem wmawiam sobie "taka ilość mi nie zaszkodzi.. raz można" (i tych razów przybywa).
Tutaj w Anglii nie mam żadnego wsparcia, nie mam koleżanki, która by ze mną poszła na aerobik.. zresztą po pracy myślę o tym by tylko wskoczyć do wanny i słodko zasnąć.
Przynajmniej w pracy mam trochę gimnastyki - bo się nalatam, nadźwigam - praca typowo fizyczna. Więc całe zło widzę w jedzeniu.

Dobry pomysł z tymi zdjęciami :)
będzie mnie odwodził od jedzenia..
hehe mam tylko nadzieje, że mój chłopak nie przytyje (od tego zdjęcia ideału na lodówce ;))
Dzięki za odpowiedź
pozdrawiam

Halwayo, witaj ;)

Nie masz koleżanki, z którą mozesz pójść na aerobik? Pójdź sama, gwarantuję Ci, że na pewno poznasz tam kogoś, z kim będziesz mogła pogadać, a jaka będziesz z siebie dumna;)

Do supermarketu staraj się nie chodzić głodna, najlepiej z listą zakupów, o alejce ze słodyczami zapomnij, że istnieje (w tym sklepie nie sprzedaje się słodyczy;))
Jeżeli przy kasie napotkasz jeszcze słodycze, to pomyśl sobie, żę własnie ktoś próbuje Tobą manipulować i skłonić Cię jeszcze przed samym wyjściem ze sklepu, żeby coś kupić - ale Ty jest silna i odporna na takie niskie chwyty :D

Super, że wybrałaś metodę Montiego, bo ona uczy ODŻYWIANIA SIĘ a nie tylko ODCHUDZANIA.

Pozdrawiam i powodzenia!

Olinko,

ja właśnie zapomniałam dodać, że ja w supermarkecie pracuję :( i dokładnie wiem, że słodycze tam się też sprzedaje.. ale staram się na tą alejkę nie wchodzić :)
Najczęściej też zakupy robię zaraz po pracy, rano, gdy jestem głodna.
Ale listę staram się zawsze robić, mój chłopak jest w tym też pomocny - bo strasznie marudzi i zakupy chce zrobić jak najszybciej :)

co do aerobiku - może faktycznie złamię się i pójdę sama.. zobaczymy :)
dzięki za porady
pozdrawiam

Hej Dziewczyny:)

Jeśli chodzi o słodycze to wiecie co zawsze próbowałam się ograniczać, ale..... mój narzeczony (z ktorym mieszkam) jest słodyczożercą, to jest po prostu straszne. Najgorsze w tym wszystkim jest to że gdy tak patrze na Niego jak wcina, ciastka i te wszystkie smakołyki, nie moge sie powstrzymac i podjadam z Nim. A potem mam doła, że znowu nie wytrzymałam. No i niestety to podjadanie odbiło sie na mojej wadze w ciagu 2.5 roku moja waga skoczyła z 62 kg na ponad 90, koszmar. :cry:

no to najprościej narzeczonemu też wprowadzić ban na słodycze
- niech wspiera Ciebie, a nie drażni :)

zresztą ja nie wiem jak oni (faceci) to robią.. jedzą te słodycze - i nic po nich nie widać

Oj zakaz podziałałby tylko w dzien, a co z tego skoro On nawet w nocy wcina słodkości, rano tylko papierki znajduje :) A kilogramów mu nie przybywa, chociaż to dobrze, jedna osoba mniej do odchudzenia :) Jak idziemy do hipermarketu, to tylko oczka mu się świeca jak widzi słodycze! I tak to jest z facetami :)

Halwaya a może spróbuj ćwiczyć z facetem? Albo kup sobie sorzęt do domu i ćwicz gadając z nim - facetem znaczy się, nie ze sprzętem (to moja opcja)...

Kaffko - oj jak dobrze ja to znam... Mój Książę Małżonek potrafi zjeść 2 paczki ptasiego mleczka na raz. A i tak jest szczuplejszy ode mnie. I to dużo. Co w powiązaniu z faktem, że jest ode mnie dużo wyższy...

:?

ja sobie zaczęłam wmawiać ostatnio, że w tych wszystkich cukierkach, ciastkach i czekoladkach są pająki i inne robaki.. często przypominam sobie o tych moich wyobrażeniach, gdy wyrzucam już papierek do śmieci ;)

teraz mam dodatkowe pokusy - jestem na urlopie w Polsce i jem wszystko to, czego mi w Anglii brakuje - tzn w praktyce jestem karmiona przez rodzinkę.. bigosy, pierogi, białe kiełbaski.. eh.. ciężko jest

a co do ćwiczenia z facetem - on ma tylko jeden ulubiony sport - przewracanie stron gazety ;) ale myślę, że na basen udałoby się go wyciągnąć.. spróbuje!

Halwaya :)
Wiiitaj :))
Ja tez jestem za granica... a dokladniej - w Irlandii i przeraza mnie to jedzenie.
Nie to zebym byla jakas strasznie wybrzydzajaca - bo w Polsce to nawet jadalam za duzo :oops: ale tutaj... tutaj nie potrafie nic przelknac :// Lece na jogurtach, owocach i warzywach. Warzywa sa okropne, jakies zdrweniale, bez smaku. Jem ryby i ryz. Ciemny chlebek i tego typu pokarmy. Tutaj wszystkich to dziwi. Pytaja sie, czy w Polsce tak ludzie jedza. Dla nich normalny obiad to zupa z plastikowego pojemnika, spaghetti z worka do odgrzania, hamburgery i coca-cola. Niedobrze mi sie robi jak widze te przygotowane na tackach odbiady, ktore tylko trzeba wrzucic do mikrofalowki....
rozumiem tez Ciebie. Tutaj nie ma problemu z zakupem ubran... Normalnie bylam taka szczesliwa kiedy przeszlam sie po sklepach z odzieza. Nosze rozmiar spodni 42-44 :oops: w Polsce znalezienie takiego rozmiaru o mlodziezowym kroju graniczy z cudem. Tutaj rozmiary sa chyba od 34 do 52, i nawet wiecej... Czyli kazdy moze sie ubrac :) No i to jakos tak nie motywuje wiekszosci ludzi.. Grube [naprawde grube] dziewczyny siedza w McDonaldach, oblizuja ociekajacy z palcow tluszcz. Oczywiscie ubrane w obcisla bluzeczke z pepkiem na wierzu. W pepku obowiazkowo kolczyk. Po takim sniadanku/obiadku/kolacji w leca sobie kupic jakas szmatke i nie maja z tym problemu. Troche im zazdroszcze, ze maja takie podejscie. Ja przez to cale odchudzanie jestem juz lekko nienormalna. Dobrze , ze zdaje sobie z tego sprawe... ;))

Co do supermarketu to..
Hm... W niemieckim sklepie [LIDLu] sa taaaaakie tanie slodkosci. 0.30 euro za paczke ciastek [400gram] nadziewanych kremem waniliowym. i jak tu sie nie skusic? I to wszystko jest takie tanie...
Ale trzymam sie jakos ;)Po prostu staram sie wyobrazac siebie nie w sytuacji kiedy schudne, tylko w styuacji jak bede sie czuc po zjedzeniu tej slodkosci...
No i chetka przechodzi ... ;)))

Pozdrawiam :)

No to ja się cieszę, że mnie ktoś rozumie.
W Anglii jest dokładnie tak samo jak piszesz.. ludzie nie przywiązują wagi do tego co jedzą i jak wyglądają - i też im zazdroszę - samopoczucia oczywiście, ale gdybym nie czuła się źle z moją wagą - nie miałabym motywacji niczego zmieniać.

Będąc tam też lepiej się czuję, bo na ulicach mijam osoby o większych gabarytach.. przy czym w Polsce mam wrażenie, że jestem słonikiem. Ale będę walczyć i po to tu jestem :)

Jesli chodzi o motywację, ja przez cały okres diety mialam na pulpicie komputera zdjęcie Salmy Hayek w mini spódniczce...Pomogło. Ważę 50kg. W schudnieciu pomogła mi choroba - zaszkodził mi jogurt - chyba nie pierwszej świerzości - z pestkami dynii. Cierpiałam bardzo, z wymiotami i biegunką trafiłam na pogotowie. Dlatego też radzę stosować sprawdzoną dietę, bez udziwnień, których bez diety nie zjadłabyś. Nie funduj żoładkowi zbytniego szoku...
Trzymam za Ciebie kciuki!!

http://md66.fm.interia.pl/g/Guess__by_Arwendur.jpg

jak na razie takie zdjęcie motywacyjne znalazłam ;)
bez twarzy.. bo wyobrażam sobie siebie

p.s. dobrze, że mój chłopak nie widzi, że oglądam na necie zdjęcia półgołych kobiet ;)

Eee tam:) Mój nie miał nic przeciwko, że zamieściłam Salme:) Bo sam sie w nią lubił wpatrywać :lol: A teraz mi mówi, że lubi patrzec na mnie...

Plan odchudzania:

1) dieta: powrót do Metody Monignac - bez żadnych moich modyfikacji i naciągnięć ;)
co oznacza też odcięcie się od alkoholu - a ja często sobie drinkuję :/
i odcięcie się od słodyczy - moja największa pokusa i uzależnienie

2) czas start: diete rozpoczynam po powrocie z urlopu. Teraz jestem w kraju i wszyscy mnie rozpieszczają i dokarmiają: praktycznie to co chcę - to mi gotują. Jak mam się odchudzać - to przynajmniej z daleka od innych. Teraz zrobiłabym tylko przykrość bliskim, którzy dla mnie przygotowali bigosik, smalczyk, pierożki.. ah zrobię im niespodziankę jak przyjadę następnym razem.

3) motywacja: dziewczyny miały dobry pomysł z zastosowaniem zdjęć motywacyjnych, to chyba jedyna metoda, bym się opanowała przed otworzeniem lodówki.. albo moimi wypadami sprzed kompa do kuchni.. bo nie ukrywam - zdarza się

4) planowanie: często zakupy robiłam z dnia na dzień - kupując to na co miałam w danej chwili ochotę.. nierzadko wybierałam coś przypadkowego, gdy nie miałam pomysłu na obiad. Teraz opracuję sobie 2-tygodniowy plan żywieniowy i zakupy będę robić ściśle wg listy. Mój facet zaakceptował już ten pomysł (mówiłam wam, że on nie lubi kręcić się po sklepie ;))

5) ruch: w zasadzie w pracy mam zapewnioną niezłą gimnastykę, ale i tak czuję się, że spadłam z formy.. pomyślę nad jakąś formą ruchu.. może uda mi się kogoś namówić na basen.. albo po prostu poskaczę sobie troszkę w domu (pod nami nikt na razie nie mieszka)

6) cel: wyznaczam sobie 60kg - może powinnam działać metodą małych kroków, ale myślę, że jak będę świadoma ile kg mi ciąży - bardzej będę zdeterminowana się pozbyć niepotrzebnego balastu.. boję się też, aby nie poprzestać w połowie drogi, zadowalając się połowicznym rezultatem - tak jak to miało miejsce podczas mojej poprzedniej próby.

7) wsparcie: liczę na wasze wsparcie.. wam się będę wyspowiadać, wam się będę chwalić, wam się będę żalić.. dacie radę? :D


pozdrawiam wszystkie walczące dzielnie grubaski :)

BRAWO, plan realny i cel realny :wink: będzie dobrze! widzę że byłaś na tym wątku o odchudzaniu - teraz to już na pewno pójdzie dobrze :D
trzymam kciuki :wink:

Plan bardzo fajny i ma wieeeelkie szanse powodzenia.

Będziemy Cię pilnować http://www.elendili.pl/images/smiles/icon_ogat.gif

Grunt to rozsądek, a jak widzę w planie go nie brakuje :D

Uda się, zobaczysz!

No skoro wy we mnie wierzycie - to ja was nie mogę zawieść ;)
Dzięki za wsparcie. Jesteście kochane :)

gratuluję zdrowego podejścia do sprawy :) z takimi mocnymi postawieniami na pewno się uda!! :) jak nie znajdziesz koleżanki do aerobicu, to spróbuj faceta wyciągnąć na basen, może być przy tym duży ubaw :D ewentualnie radzę dużo, dużo spacerować, oczywiście we dwoje - przyjemne z pożytecznym :)

miłego dietkowania, będę wpadac tutaj i zaglądać jak Ci idzie :)

p.s. pomysł ze zdjęciami jest rewelacyjny :) ja mam motywację, bo na biureczku stoi moje zdjęcie ze studniówki... wtedy ważyłam jakieś 57kg... ehhh jak mi się chce jeść, to patrzę na to zdjęcie i jakoś pomaga :) spróbuj i Ty poszukać starych zdjęć z przeszłości i porównaj z obecnymi :) efekt murowany ;)

rzeczywiście w Anglii jest strasznie kiepskie jedzenie jesli chce sie odchudzac. byłam tam miesiąc w wakacje i przytyłam 3 kg. a teraz musze w sumie zrzucić jakieś 10-12.
mam nadzieję, że jak się przyzwyczaję do nowego trybu życia [zaczęłam studia] to jakoś mi pójdzie...
trzymaj się.

Z moją motywacją coraz lepiej..

Byłam wczoraj u mojej najlepszej koleżanki, u której w czerwcu bawiłam się na weselu. Przeglądałyśmy razem zdjęcia z tej imprezy.. i ja zaniemówiłam jak zobaczyłam siebie.. nie, nie wierze ten gruby potwór to ja? było mi po prostu wstyd.. Normalnie zawsze uciekam sprzed obiektywu.. albo to ja stoję po 'bezpiecznej' stronie i tak naprawdę ostatnio siebie nie widziałam!

Przynajmniej teraz do mnie dotarło, że jak coś ze sobą nie zrobię będzie jeszcze gorzej.. eh..

Właśnie dlatego ja ostatnio jakoś nie mam dużo zdjęć ze sobą w roli głównej. Przebudzenie bywa bolesne, ale i motywujące ;)!

Miłego dnia!

hehehe, coś wiem o zdjęciach...ostatnio to ja tylko fotografuję...żeby broń boże nikt mi nie wyrwał aparatu z ręki i nie zrobił mi zdjęcia...na tydzień w wiśle mam tylko 1 zdjęcie i to w dybach, gdzie mi widać głowę i ręce :wink: a zdjęć zrobiłam z 200 8)

no cóż, twoje 82 kg to nie moja 100, ale to chyba zadne pocieszenie...

buziaczki

:arrow: Korni,

faktycznie setka to nieco więcej - i właśnie dlatego będziesz moją bohaterką gdy osiągniesz swój cel!

a wracając do zdjęć - to zmartwiło mnie tak naprawdę jedno.. zdjecia ślubne to pamiątka tej mojej koleżanki - i na nich już zawsze będę gruba :(

hej :)
przeczytałam tutaj wszystko od początku - bardzo podoba mi się to, jak piszesz i co piszesz :) cieszę się, że motywacja rośnie! będę Cię odwiedzać i, zgodnie z życzeniem, wspierać tak, jak inne odchudzaczki :)
pozdrawiam bardzo ciepło!

halwaya :) faktycznie zdjęcia motywują strasznie :) ja ostatnio też robiłam ich naprawdę mało.. wakacje 2004 - 56-57kg... maj/czerwiec 2006 - 73-75kg... rozumie się samo przez siebie :( porównanie tych zdjęć i przymierzania starych ciuchów podziałało na mnie strasznie motywująco i jak widzisz już... mam prawie 9kg do tyłu :) wciąż nie czuję, że jest idealnie, ale staram się ;) Tobie teżna pewno się uda!!! :) będziemy Cię tutaj motywować i podtrzymywać w dietce, więc mam nadzieję, że będzie łatwiej :) buziaki!!! :)

Coś słyszałam o MM u Ciebie?? jestem MM od 4 lat :D

Dylemat..

Spędziłam trochę czasu ukadając mój plan żywienia na po-urlopowe tygodnie - i muszę przyznać, że nawet mi to zgrabnie wychodzi.. książka "Montignac Nad Wisłą" jest całkiem przyzwoicie opracowana, więc pomysłów nie brakuje.. cóż z tego, gdy w torbie jednak leży zapakowane całe pudełko batoników PrincePolo (taki prezent od babci). No nic.. będzie chyba dla gości (a dla mnie ćwiczenie silnej woli).

Dylemat pojawił się w trakcie opracowywania planu.. pracuję na zmianę nocną, więc w dzień raczej śpię - jak dostosować sobie posiłki? Do tej pory jadłam śniadanie o 8 wieczorem, obiad o 2 w nocy, a kolacyjkę o 8 rano (z tym, że moje śniadanie bardziej przypominało obiad właściwy). Logicznie rzecz biorąc - swój 'dzień' zaczynam w nocy, więc wówczas powinnam spożywać śniadanie - ale biologicznie chyba nie jestem tak do końca przestawiona na taki tryb życia, bo to zawsze po pracy moje posiłki były raczej w formie śniadania.

Jedzenie w pracy to też sprawa skomplikowana. Byłam zawsze pupilką kucharki i zawsze dostawałam wieelkie porcje jedzenia.. zawsze mi coś odkładała.. jak poprosiłam o kawałek - dostawałam dwa. Czasem były zamówienia specjalne - poprosiłam o surową marchewkę - dostałam wraz z dwoma pączkami. Ona po prostu miała misję: dokarmić mnie (i utuczyć). Zawsze nam jeszcze do stolika doniesie jakieś smakołyki - i my tak jemy, by nie zrobić jej przykrości.. Jakiś czas temu rozpracowałam jej okrutny plan utuczenia mnie i oświadczyłam, że teraz obiady będę sobie z domu przynosić.. patrzy teraz na mnie jak zbity pies.. ale będę twarda - jak będzie trzeba powiem, że NIENAWIDZĘ tego całego angielskiego żarcia.. (a ona odpowie 'huh?")

no rzeczywiście nielada owoc do zgryzienia.
jest taka dziewczyna na forum - Triskell, ktora mieszka w Stanach i prowadzi tryb życia ciut podobny do Twojego. tzn. wstaje jakos popoludniu [2-3 czy jakos tak] i chodzi spac nadranem. wiec moze jej zapytaj jak to z nia jest...

a moje osobiste zdanie jest takie, ze pierwszy posilek powinnas miec zdecydowanie jak najbardziej weglowodanowy, bo to pierwszy posilek i jeszcze dzien. a potem bardziej bialkowe i warzywne.

co do kucharki to moze jej powiedz po prostu, ze się odchudzasz i ze bedziesz jesc ale tylko odchudzone potrawy. moze zrozumie a jak nie to dalej stosuj swoja metode.

powodzenia.

Dzięki.. spróbuje się z Triskell skontaktować! Może ona mi pomoże :D

a tak całkiem poważnie - to chyba na mnie najlepiej działa stres. Od razu odechciewa mi się jeść.. dziś nawet nie byłam w stanie przełknąć kolacji..

a czym stres spowodowany?

głupia sprawa.. podróżą. Jutro jadę do Gdańska.. w środę wylatuję do UK. Smutno mi jakoś znów rozstawać się z rodziną.. tak nawet łezka mi się w oku kręci..

a dla poprawienia nastroju, żeby smętnie nie było..
wczoraj i dziś spotkały mnie wielkie niespodzianki :)
dostałam od rodziny śliczne prezenty..
odezwali się do mnie znajomi, z którymi już dawno nie miałam kontaktu

hej :)
tutaj jest wątek Triskell. polecam, bo można się wielu ciekawych rzeczy dowiedzieć o zrzucaniu sadełka :) chociaż trudno przebrnąć przez ponad 500 stron ;)

szczęśliwej podróży dzisiaj :)

Jak ja bym chiała, żeby mi się jeść nie chciało.... w stresie szamam ile się da.

Doleciałam już do tej mojej Anglii.. i nawet jakoś nastrój mi się poprawił.. i chyba wiem czemu.
Już nie jestem jedynym grubaskiem w zasięgu wzroku.. na ulicy mijają mnie dużo większe panie. Mimo wszystko motywacja dalej silna.
Teraz się zacznie walka. Już jest kilogram mniej na zachęte ;)

Pozdrawiam

podobno tam tak jest...nie sprawdzałam, ale w polsce jest obsesja odchudzania i faktycznie u nas grubas to widowisko :?
ale może ty zapoczątkujesz tam dobry zwyczaj :wink:
trzymam za ciebie dalej mocno :D

Zadzwonił dziś kolega z pracy z ważną informacją

Weź koniecznie własny lunch ze sobą do pracy. Zmieniła się firma obsługująca naszą kawiarienko-stołówkę i jedzenie jest okropne! (dziwne stwierdzenie jak na Anglika) .. do wyboru masz głownie frytki z frytkami i jako surówka frytki.. ceny też poszły w góre, więc weź koniecznie swoje jedzenie, bo na pewno Ci nie będzie smakować

no i okoliczności przyrody mi sprzyjają.. dziś jeszcze podrażnie w pracy rodaków gołąbkami, które mi rodzinka zapakowała na drogę.. a od jutra Montignac... zaczynamy!

--
Korni - tak Anglicy zaraz w ślad za Amerykanami stają się narodem otyłym, ale oni bynajmniej się tym jakoś nie przejmują - przynajmniej takie wrażenie sprawiają

Hej Halwaya,

USA jest krajem kontrastow - ja np. nie widuje praktycznie ludzi bardzo otylych, bo na mojej uczelni panuje kult sportu i ciala (haha, ja taki wyjatek z Polski jestem :)). Bez generalizowania, ale otylosc dotyka glownie tych mniej zamoznych, ktorzy kupuje junk food (bo to najtansze), nie stac ich (albo szkoda im kasy) na karnet na silownie, a glowna rozrywka jest siedzenie na kanapie przed tv i podjadanie. Z drugiej strony, wsrod moi znajomych ze studiow codzienny jogging czy silownia jest uznawanego za cos normalnego, nie wspominajac juz o wyczynowych sportowcach, ktorych mam na uczelni ponad 50%. Sama staram sie trzymac perspektywe, czyli nie zwracac uwagi na wyglad innych - jest ciezko, ale da sie zrobic :).

halawayko, wejdź na wątek triss, ona też ma podobny rozkład dnia i jakos sobie z tym poradziła :wink:

a co do frytek...to hm...jeśli są z surówką, to może sama surówka??

co do otyłości, to zgadzam się z tym co saccharine napisała...i w sumie u nas jest to samo, jak masz kasę to jesz zdrowiej, masz kasę na siłownię, kremy anty i inne specyfiki np tabletki wspomagające...a jak nie masz...to jesz chleb :evil:

niestety...ja kasy nie mam, a chcę schudnąć i to zrobię bez wspomagaczy :wink:

pozdrawiam