Wersja do druku
Ja lubię krytykę! ;) Jeśli dotyczy rzeczy dla mnie ważnych, na których mi zależy, jest obiektywna, prawdziwa, pozwala spojrzeć na problem z innego punktu widzenia - wtedy często ma wpływ na zmianę moich pogladów, co jest bardzo pozytywnym zjawiskiem. Ot co.
Pozdrowienia dla wszystkich z Krakowa, bylam pod papieskim oknem wczoraj wieczorem, zanioslam Mu zonkile i swiece. Tak w ogole to ja jestem wlasnie z Krakowa, od paru lat (juz osmiu) mieszkam i pracuje w Warszawie, tu jednak zostalo serce.
Poza wszystkim innym uwielbiam spotykac na ulicy znajomych, ktorzy zmieniaja sie na moj widok w slupy soli ;)
Mam do Ciebie pytanie:
w jaki sposob jesteś "obojętna" jedzeniu,chodzi mi o to ze potrafiłaś tyle wytrzymac na diecie :?: niezałamałaś się
jesteś (przepraszam wszystkich jak kogoś uraże) na tym portalu chyba najbardziej doświadczoną,kompetętna osobą ,nadajesz się nawet na dietetyczkę :wink: (może nią jesteś :wink: )
prosze cię ostatni raz (jesli niesprawi ci to kłopotu) ,napisz mi proszę wszystkie złe węglowodany <bo w necie coś znaleśc niemoge>z góry dziękuję :D
Nie jestem dietetyczkai nie zajmuje sie zawodowo odchudzaniem
Jak wytrzymalam? Wytrzymywalam pierwsze dwa, trzy miesiace, kiedy musialam sie przestawic z wielkiego zarcia na diete. Ale wtedy mialam supermotywacje w postaci tego ze wazylam wiecej niz kiedykolwiek przedtem.
Potem juz nie musialam wytrzymywac, nauczylam sie zyc w ten sposob - z kontrola limitu kalorii, z nierobieniem problemu z jednego zjedzonego ciastka i natychmiastowym powrotem do zdrowego, normalnego sposobu jedzenia. Moze trudno w to uwierzyc, ale do niczego sie nie zmuszam.
Dodatkowe motywacje - coraz mniejsze ciuchy, coraz bardziej zachwycone oczy bliskich mi osob, zwlaszcza mojego mezczyzny, coraz wiecej zawisci w oczach "kolezanek", coraz ladniejsze cialo... Po co to psuc?
Co do zlych weglowodanow, to przede wszystkim cukier, alkohol, biale pieczywo, bialy ryz, bialy makaron. Wiecej pozniej, bo sie spiesze
Racja, motywacja jest nam bardzo potrzebna.
Co do motywacji jeszcze, dzis spotkalam znajoma, ktora nie widziala mnie ze dwa lata, albo lepiej. Widziala mnie w poczatkowym okresie mojego "roztywania sie", jak wazylam pewnie z 92-94 kg (na oko). Wbilo ja w ziemie. Stala i slowa nie mogla powiedziec, az nasi wspolni znajomi zaczeli sie pokladac ze smiechu. W koncu powiedzialal, ze slyszala ze schudlam, ale sobie mnie nie wyobrazala w ogole. Faktem jest, ze ostatnie dni mnie troche sciagnely (nadal waze 66 kg, a nie 68, jesli utrzymam te wage przez nastepny tydzien, zmienie suwaczek), w dodatku ubrana bylam wyjatkowo wyszczuplajaco, ale i tak prawda jest taka, ze jestem moze nie chuda, ale coraz bardziej normalna.
I takie chwile tez mnie motywuja, nawet trudno sobie wyobrazic, jak bardzo
Znowu darowizna punktowa ode mnie. Tym razem nie za sukces, podejscie itd., ale za to, ze umiesz o tym swietnie, porywajaco pisac :)
Jesli zechcesz to proponuje, abysmy po osiagnieciu celu wspieraly sie w utrzymywaniu wagi.
P.S. Jestem "baranek".
WITAJ MARGOLKO!!!!!!!!!!
SIEDZĘ OKUTANA W FOLIE I WYSMAROWANA OLEJKAMI WG TWEGO PRZEPISU I CHCĘ CI PRZESŁAĆ NAJ NAJ NAJ PODZIEKOWANIA . NIE SĄDZIŁAM ŻE MAM W SOBIE JESZCZE TYLE WOLI DO WALKI O SIEBIE.
JESTEŚ NIEOCENONA W SWOICH RADACH I WYTRWAŁOŚCI.
POZDRAWIAM
KASIA
;)
kasiu, milego olejkowania
musze ci przyznać jesteś jedyną osobą na tym portalu której przeczytałam wszystkie posty :roll: