Taki sobie pamiętnik nintjowy ....

Po pierwsze - bardzo dziękuje wszystkim za wsparcie Minerwa :* mgirl:* bucik :*
Bucik :arrow: myśle ze gdybym to dalej ciagneła to bym schudła bo waga zaczeła mi juz spadac i ostatnio jak sie wazyłam bylo ok 60,5 kg. Ale juz byłam tym tak zmęczona, bolalo mnie gardło no i ten okropny dół. Po prostu zaczełam się bac o siebie że jeśli tak dalej pójdzie to nawet studia rzuce i wogóle co ze mną będzie w przyszłości. Tu już nie chodzi o samo odchudzanie ale mysle ze to całe odchudzanie miało duży wpływ bo i od znajomych się zaczełam odsówać co więcej, wszyscy mi działają na nerwy i nikogo nie mam ochoty widziec, rozmawiać.
Bo to wszystko jest jakis zamknięty łancuch ogniwo 1- zaczynasz normalną dietę -2 idzie dobrze więc zaostrzasz - 3 nie wyrabiasz - 4 łapiesz doła - 5 obżerasz się - 6rzygasz -7 łapiesz jeszcze większego doła - 7potem sie podnosisz i znowu dieta i powrót do punktu 1
A bilans kaloryczny w koncu wychodzi u mnie na zero :] czyli nic nie chudne.

Pogadałam troche z mamą, ale o rzyganiu jej nie powiem- zalamała by sie kobieta. Sproboje jakos sama z tym walczyć. Ale kurde! Ja naprawde nie wiem jak mam jesc? Co mam jeść! Ja nie chce przytyć! A dzisiaj co niby rano ok ale i tak zjadłam 2 paczki groszków! O tyle dobrze ze nie więcej bo jak byłam w sklepie to juz miałam kupic i chipsy i jeszcze jakies ciasteczka na wage ale sie powstrzymałam.

Jejku ja nie chce żeby moim życiem żądziło jedzenie, zeby to co mam/lub nie mam w żolądku warunkowalo to w jakim jestem humorze, ale jednocześnie źle sie czuje w swoim ciele i chcialabym schudnąć ale nie kosztem swojego zdrowia i psychiki. Bo jaki sens będzie jesli obudze się pewnego ranka, stane na wadze a ona pokaze 50 kg ale jak stane przed lustrem to zobacze dziewczyne z podkrązonymi oczyma, z nędzną gastką włosów na głowie i ziemistą cerą i co gorsze w pewnej chwili zdam sobie sprawe ze nie mam ani znajomych ani nikogo!
POWIEDZCIE MI CO JA MAM ROBIC!??!??

Suonko .. ;*
Jestem młoda, niedoświadczona, ale mam nadzieję, że to, co napiszę trafi do Twojego serduszka.

Każdy może identyfikować się z potrzebą dopasowania się do świata.
Każdy z nas w pewnym stopniu zmaga się też z poczuciem własnej wartości.
Spędzamy wiele czasu, dążąc do osiągnięcia perfekcji w każdym aspekcie naszego zycia, no i nie zdajemy sobie sprawy że kierowani desparacką potrzebą bycia idealną - składamy w ofierze swoje ciało i umysł.
Samego siebie trzeba wyrażać używając swojej inteligencji, zdolności oraz dobrych uczynków. Na tym polega PRAWDZIWE piękno, które nie ma nic wspólnego z wielkościa ciała.
Próbując być "doskonałą" zewnętrznie, poświęcasz to, kim jesteś wewnątrz.
Musisz wiedzieć, że wszyscy bez wyjątku już jesteśmy DOSKONALI.

Sukces leży w Twoim sercu, umyśle oraz duszy, nie w wyglądzie fizycznym.

Olciuś zazdroszcze Ci rodziców, że tak Cię wychowali, że wiesz w czym naprawde tkwi wartośc człowieka... moim tylko mnie do książek zaganiali no i grzeczna musiałam byc... ale zawsze kuzynki (od strony taty) były "szykowne" i pomocne w domu, a znowu kuzynki od strony mamy zawsze były ładniejsze i fajniejsze. Zawsze tylko było "popatrz na..." "ona jest..."

wiesz, poczucie własnej wartości jest u mnie poniżej zera. to co napisała Ninti w 101% dotyczy również i mnie. :(

ostatnio zauważyłam pewną przerażającą własnośc... mam tak nudne życie (choc w dużej mierze to moja wina) ze jedynym urozmaiceniem jest odchudzanie... pewnego dnia się obudziłam i stwierdziłam "Boże, co ja będę robic jak już schudnę?" ja praktycznie nie mam zycia towarzyskiego, nigdzie nie wychodze, wstydze sie siebie. tak, wstydze sie siebie... :(


no ale dosc okazywania slabości, nie będe zaśmiecac wątku Ninti
chciałam tylko pokazac/moze udowodnic ze odchudzanie różnie wychodzi w zależności podejscia do niego.... Tobie się udaje, bo jesteś zupełnie inna niż ja :wink: i tak trzymaj :wink:

Olcieek :arrow: moze młoda i niedoświadczona ale bardzo madrze mówisz :)
bucik :arrow: aj z tym zasmiecaniem to tez powiedzialas :p chyba po to jest to forum zeby pisac co nam na duszy lezy :)

Bucik wspomnial o nudzie w życiu itd ... to ja jeszcze troche posmęce na swój temat.
Jak szłam na studia to jakos mialam wielkie nadzieje ze bedzie fajnie, ze poznam fajnych ludzi i ze w koncu zaczne korzystac z zycia ale jakos wszystko wyszlo nie tak a ja teraz jestem własciwie bez przyjaciół i własnie odchudzanie stało sie dla mnie sposobem na wypełnienie jakiejs pustki.

A teraz musze sie jakos wziac w garsc, wymyslec jakies zajęcie... nie wiem... wyjsc do ludzi. Ojj ... cięzko bedzie, ale na razie to ja o sesji musze myslec i o zaliczeniach bo zbliza sie to badziewie wielkimi krokami :roll:

ojc rozczuliłam się troche nad sobą wczoraj :wink: ale już jest lepiej i sie za siebie mocno biorę teraz :!: i nie ma zmiłuj :twisted:

No mam nadzieję, że dzisiaj już troszku lepiej ;)

Pozwolę sobie na jeszcze jeden krótki wywód.

Szanuj siebie. Szanuj wyjatkowość własnego wnętrza i pozwól, aby emanowała z niego cała Twoja indywidualność. Każda choćby najdrobniejsza cząsteczka Twojego ja, nieważne jaka - piękna, szalona, czy dziwaczna- jest godna najwyższej czci- ponieważ wszystkie razem tworzą CAŁĄ CIEBIE.
Będąc sobą zawsze znajdziesz pokrewne dusze.

Trzymaj się dzisiaj cieplutko ;*
Codziennie masz się trzymać, nie rozpadać :P

Buźka ;**

No pięknie - dziś znowu miałam "rozmowe z klozetem" :? Rano wstałam zaczełam jeść śniadanie no i znowu utrata kontroli - stwierdziłam ze za dużo, że przytyje....
Nie wiem co robic? Chyba musze powiedziec w domu zeby mnie ktos kontrolował, ale przeciez nie moge powiedzieć ze rzygam!
Co to sie porobiło :(

Ehh i tak potem jadłam :/ ale juz nie wymiotowalam bo mam tego dosć. Chciałoby sie powiedzieć ze rzygam na to rzyganie heh.
A dziś nawet nie bardzo mi sie chce jeść, a pozatym to nawet boje sie cokolwiek wziąć do ręki bo nie wiem jak to sie skonczy.
No pięknie ... ludzie boją się choroby, nieszcześcia, wojny a JA boje sie jedzenia http://www.traider.pl/forum/gfx/wtf.gif

Cytat:

---

ludzie boją się choroby, nieszcześcia, wojny a JA boje sie jedzenia

---

pięknie powiedziane...

Ninti wiem, ze Ci ciężko i wiem, że nie łatwo przestac to robic... tego trzeba przede wszystkim chciec. bo zdrowie jest jednak ważne :wink: trzymam za Ciebie kciuki

Olciek, piękne słowa, szkoda tylko, że niepotrzebnie powiedziane, to i tak jest "poza mną" i nigdy do mnie nie dotrze... no moze wraz z waga 55kg

ninti myslę że naprawdę powinnaś komus powiedzieć, oczywiście fakt,ze ty też musisz chcieć ale myslę,że samej będzie Ci trudno sobie z tym poradzić.
ja jestem pewna że kazda z nas ma w sobie coś wyjątkowego- i nie chodzi tu tylko o wnętrze ale i wygląd- a to że mamy te parę kilo więcej i co z tego??, mozna miec śliczny uśmiech- na widok którego od razu się ludziom radośniej robi, ciekawe spojrzenie czy sliczne włosy- przecież waga to nie wszystko, można byc chude, miec super sywetkę i nic poza tym. Ja nie jestem żadna pięknością, jest mnie trochę za dużo ale nigdy nie uwazałam sie za brzydką czy mało interesującą. I takie postrzeganie siebie naprawdę dużo daje, wtedy od razu inaczej na nas ludzie patrzą.

pozdrawiam cieplutko i trzymam kciuki :P