Witam wszystkich!

Postanowiłam schudnąć.
Jakie to kobiece, prawda? Która z nas nie poczyniła nigdy takiego postanowienia...? Ja już wielokrotnie. Czasami udawało mi się nawet w nim wytrwać... dłużej lub krócej (częsciej było to niestety "krócej" niż "dłużej"). Rok temu udało mi sie dotrwać do końca diety, czyli do ukochanych 56kg na wadze. Niestety rezultatem nie cieszyłam się długo i znów mam te wstrętne 70kilka Znów też postanowiłam się z tym rozprawić. Muszę to w końcu zrobić dobrze, czyli na stałe, bo mam już dość ciągłego chudnięcia i tycia. W moim obecnym ciałku nie wyglądam źle. Nakupiłam sobie sporo ciuszków, które nawet lubię i dobrze w nich wyglądam. Problemem jest to, że nie czuję się dobrze wewnętrznie. Cały czas marzę o tamtych, chudszych czasach, o tych zwiewnych sukienkach, o szczupłych dżinsach, o zakupach nie na zasadzie "w co ja bym sie zmiesciła" ale "co mi się podoba", o spojrzeniach mężczyzn (a Ci niestety(!) w 90% wolą szczupłe) itd. itp. Poza tym mam problemy ze stawami, bólami pleców, mało się ruszam, nie mam kondycji. Nic dziwnego, nadwaga musi się odbić na stanie zdrowia, inaczej być nie może. Sylwestra mam spędzić na nartach. Ochotę mam na to ogromną, ale wiem, że jeśli nie zredukuję wagi, wrócę z tych gór z poważnymi kontuzjami. Moje stawy nie wytrzymają jazdy na nartach Tak więc muszę się wziąć za siebie, dla lepszego samopoczucia, wyższej samooceny i dla zdrowia (no i dla tych męskich spojrzeń rzecz jasna ). Moja dieta nie będzie niczym skomplikowanym, 1000kcal i codziennie ruch. Stawiam na pływanie, siłownię (dobre na kręgosłup), rower, aerobik, orbitrek, taniec i co się jeszcze da, byle się ruszać. Daje sobie 100 dni na schudnięcie. Jeśli to się uda, odzyskam sylwetkę pod koniec grudnia, czyli akurat na wyjazd. Zaczynam od jutra i postaram się dać z siebie wszystko

Aha, mam 24 lata i 170cm wzrostu

Zapraszam do wspólnego odchudzania
Gorąco pozdrawiam!