dieta to wlaka wczorjsza bitwe przegralam ale wojne wygram!

musialam tu wejsc i napisac to co czuje choc juz jakis czas temu postanowilam ise odseparowac od internetu wszelkich forum o odchudzaniu itd ale skutek jest jeszce gorszy..musze wyrzucic z siebie te zle emocje jakos:(

wiec jestem mloda osoba nigdy nie zadowolona ze swojej wagi udawalo mi sie jednakosiagac poprzez diety i cwiczenia wymarzona wage..jednak cos sie we mnie wypalilo... objadam sie niemozliwie juz od jakis dwoch lat z przerwami na diety juz mi siwe wydawalo ze udaje mi sie po skonczonej diecie nie tyc nie obzerac sie ale jesc po prostu z umiarem i zdrowo z zachowaniem umiarkowanej chociaz aktywnosci fizycznej..ale to jednak i tak wrocilo..najgorsze ze logicznie rzecz biorac wydaje sie to takie proste przeciez nikt nie wpycha mi na sile jedzenia wiem ze tlumie w ten sposob emocje ale jestem przez to nieszczesliwa!! :( w ostatni miesiac utylam prawie 10 kilogramow ale jadlam tzn objadalam sie a aktywnosc fizyczna prawie zertowa czasem na pare dni wskoczylam na diete ale co z tego jak potem znow objadanie ...czuje sie bezsilna a z drugiej strony widze wyjscie z tego a nie wiem z jakich przyczyn nie ide w kierunku tego wyjscia..najgorsze ze cierpi na tym kazda sfera mojego zycia najbardziej dowarzyska a takze zawodowa,,moje kochanie sie powoli oddala tzn ja to robie i nie mam prawa wymagac zeby wytrzymywal to dluzej..wie o moich problemach z waga ale nie wie o tym objadaniu sie:(w zyciu bym mu nie powiedziala!!moj meszczyzna widzio te 10 kilogramów za duzo i jest zszokowany ze nabralam je w takim tepie ,rozumiem ze moze mu to troszke przeszkadzac i nie wymagam ze ma mnie akceptowac taka jaka jestem bo nie taka mnie poznal i takiej ja sama siebie nie akceptuje z reszta co tu akceptowac 10 kilogramów wiecej" nabitych"przez obzarstwo?? :oops: tak mi wstyd!!!zauwazylam ze strasznie sie denerwuje np zalezy mi zeby dobvrze wygladac dajmy na to na imprezie ktora jest za miasiac to zamiast robic cos w tym kierunku to ja sie tak stresuje ze jem w rezultacie tyle jeszce bardziej na impreze nie ide..mam dosc takiego zycia dosc tych kompulsów tymbardziej tak jak pisalam wczesniej ja widze wyjscie znamprzyczyne tego"chyba znam" wydaje mi sie ze chodzi w;lasnie o n\swego rodzaju nerwice i tlumienie emocji ..a wiec widze to wyjscie..pomozcie mi podarzac w jego kierunku..nie chce stracic tego co mam choc i tak duzo juz w zyciu stracilam :cry: zalezy mi na moim kochanie nie powiem mu o kompulsach nie ma mowy!!chce po prostu poradzic sobie z tym sama i raz na zawsze o tym zapomniec wiem wyslecie mnie do psychologa ...to glupie ale nie pojde ..zrazilam sie bo juz raz bylam..prosze nie piszcie ze sama sobie nie poradze prosze chce wsparcia!!!wiem ze musza zajsc zmiany w moim zyciu nie tylko w jedzeniu..chce po prostu poczuc szacunek do siebie bo objadajac sie tego szacunku nie mam..po prostu gdzies sie wypalila wiara ze moze sie udac choc gdzies gleboko czuje jakas ukryta -nie wiem gdzie- sile zeby to przezwyciezyc

Oj Kulka20... Musisz wreszcie się zmobilizować: dieta, ćwiczonka i żadnego objadania!!!!
Przez miesiąc utyłaś 10kg, dobra stało się, ale teraz czas je zrzucić. To wszystko zalezy od Twojej psychiki i nastawienia. Wiesz dobrze i bardzo chcesz schudnąć tak? Chyba nie tylko dla zgrabnej figury, ale też dla lepszej samooceny! Weź się w garść! Masz straszne kompleksy, ale napewno uda Ci się je pokonać! Bardzo mocno trzymam za Ciebie kciuki i będę tu do Ciebie wpadać i wspierać! Zobaczysz, że uda Ci się i dasz radę! Napewno wiele dziewczyn z tego forum Cię wesprze! Tylko obiecaj, że od jtra zabierzesz się za dietkę!!! Okey?

Powodzenia

zajefajna wiesz az mi lzy naplynelu do oczu ze ktos wierzy ze moze ja nie jestem taka beznadziejna..ale boje sie ze jutro sie znowu zuce na jedzenie..wiem ze wszystko przez to strace..a najbardziej trace siebie:(mamplan na jutro..ale ile ja juz mialam takich planów...fakt wiem ze potrafie bo zadzrzalo sie ze skutecznie walczylam z kilogramami ale teraz to co przezywam jest straszne..ale ciesze suie ze weszlam na to forum..boje sie jutra:(ale dziekuje ze napisalas:*

hej napewno nikt nie myśli o Tobie, że jestes beznadziejna!!! A jutro musisz się postarac i przestać się objadać. Przecież robisz to dla samej siebie!!! Pierwsze dni są najtrudniejsze, a potem już pójdzie z górki! Liczę na Ciebie. Troche samozaparcia i uda Ci się! Jestem pewna że dasz radę

Hej Kulka!
Nie jesteś sama, jutro zobaczysz w tym temacie setki osób! Wszyscy Cię wspieramy i dołącz do nas szybciutko! Zacznij mniej jeść, jeść zdrowo i troszkę ćwiczyć! Ja dzięki temu forum tak właśnie zaczęłam i teraz jest mi dobrze jest mi super!
Codziennie mniej kg, zdrowe jedzonko, chociaż mój mężuś się opycha (nawet w nocy), ja nie robię mu wyrzutów (bo tylko się wtedy kłócimy), tylko konsekwentnie brnę w moją dietę a on patrzy i nadziwić się nie może. No cóż.
Ja tam w Ciebie wierzę i zacznij faktycznie od jutra, wymyśl sobie jadłospis na jutro (niskokaloryczny) i go realizuj!
Potem pojutrze i dalej, dalej...
POWODZENIA! Głowa do góry!

ahhh przeciez ja lubie sobie pocwiczyc poruszac sie ale jak tam sie objadam to nie mam ochoty na nic1!nawet z nikim rozmawiac!1to straszne :( dlatego wlasnie objadalam sie mialam wszystko ze tak powiem w d**ie i szlam spac..po prostu nawet mi nie zalezalo zeby to spalic bowiedzialam zeby spalic takie ilosci jedzenia to musialabym cwiczyc chyba z 5 godzin :cry:
przestalam gdziekolwiek wychodzic i nie bede tego robic dopoi sie lepiej nie poczuje nie chodzi mi tutaj o jakies konkretne schudniecie ale o pozbycie sie tej"opuchlizny"bo po takim bzarstwie sie po prtostu puchnie,chce tylko poczuc sie lzej na poczatek odzyskac jakas radosc w sobie:(i chce byc dla mokjego kochania taka jaka bylam na poczatku usmiechnieta wesola fajna zgrabna dziewczyna..

tak zaplanowalam na jutro jak radzilyscie jedzenie beda tzn maja to byc warzywa serek wiejski i piers kurczaka i moze byc kromka pelnoziarnistego chlebka i soczek ze swierzych marchewek..

bardzo bym chciala moc jutro napisac o sukcesie

dzierkuje wam :*potrzebuje wsparcia teraz bardzo:(

Przytulam Cię mocno! Bądź dzielna!

Będziemy Cię tu wspierać. Natomiast nie wiem, czemu się tak zaparłaś, że nie pójdziesz do psychologa - czasem to jest konieczne po prostu. Ja miałam takie kłopoty (akurat nie zjedzeniem), że musiałam skorzystać i z psychoterapii i psychiatry nawet, ale się wyzbierałam - także dzięki nim.

W każdym razie problem jest na pewno w Twojej głowie, w Twoim nieradzeniu sobie ze stresem itp. Życzę Ci mnóstwa sił do przezwyciężenia go!

WSPÓŁCZUJĘ...:(:(
wiem co to znaczy obzarstwo...czytając Twoją historię czuję się jakbym to ja ją napisała...mogę powiedzieć Ci tylko jedno...psycholog troszkę pomoże, ale i tak najwięcej mozesz zdziałac Ty...
Ja opanowałam chorobę (tak, tak to jest choroba). Opanowałam, nie mowie jeszcze o wyleczeniu, bo od sylwka nie obzarlam sie ani razu tak jak kiedys...byly dni ze jadlam wiecej ale od razu mowilam sobie STOP. Chyba musialam zmądrzec do tej decyzji, przyjzec sie swojemu zyciu z boku....Ja po obzarstwie rowniez nie cwiczylam, siadalam na kompa najczesciej...moj chlopak tez nic nie wiedzial...sytuacja identyczna jak Twoja...
W sylwestra uswiadomilam sobie ze rok 2006 byl przez to najgorszy w moim zyciu, i nie chce tak samo powiedziec w sylwka 2007.. Pomyslalam tez: jesli obezre sie jeszcze raz, jestem na dnie, kompletnym smieciem....i tak się tego postanowienia przestraszyłam, że postanowilam to zmienic i juz sie nie obzeram! Ty tez- musisz cos z tym zrobic! Sama dobrze o tym wiesz...I musisz mi wierzyc- z tego da się wyjsc. Ale musisz to zrobić TY SAMA, nikt w tym nie pomoze....Jesli czujesz, ze chcesz sie nazrec, wyjdz z domu, spedzaj wiecej czasu ze znajomymi i mow im o tym co czujesz itp...nie badz samotnikiem, bo to mowie Ci- najgorsza przyczyna obzerania się....wczesniej myslalam, ze wcale nie jestem samotnikiem...ale dopiero teraz zdałam sobie sprawe jak bardzo sie od znajomych oddalilam...na szczescie ocknelam sie w porę :))

Kulka20,
z danych w niku widzę, że jesteś młodą osóbką, czasami dobrze jest posłuchać tych którzy taką drogę już przeszli; wiem doskonale z własnego doświadczenia, że sprawy związane z zaburzeniem łaknienia związane są z psychiką, i z jakimiś jej problemami; nasze wsparcie może pomóc ale nie zawsze wystarczy;
czasami dobrze jest się udać do specjalisty; i nie ma w tym nic wstydliwego ani nie mądrego a wręcz przeciwnie; sama miałam kiedyś problemy z dawkowaniem jedzonka, i pewnie gdyby nie pomoc kilku mądrzejszych ode mnie osób to mogłoby sie to tragicznie skończyć; dzięki nim wyszłam z tego a teraz też staram się pomagać innym;
jak patrzę wstecz to aż mnie dreszcz przechodzi, a trzeba Ci wiedzieć, że wsparcie nie zmieniło mojej walki w sielankę bo nikt nie walczył za mnie, było okropnie ciężko, trudno, pociłam się ze strachu, każdego dnia jak tylko otworzyłam oczy, ale dałam radę, przede wszystkim ze względu na bliskich którzy mnie wspierali;
o kurcze a ile razy nie udawało mi się, tego to już nawet nie liczę, bo wpadłabym w depresje a na co mi to!!!
trzeba wyciągnąć wnioski.... czyli....
czy ty naprawdę chcesz tego o czym piszesz???!!!.
bo chyba wiesz, że nie wystarczy wiedzieć co jest dobre żeby to robić, nie wystarczy znać konsekwencje czynu, żeby uniknąć zaniedbania.
Nie wystarczy chcieć, żeby coś się stało, ba nie wystarczy nawet jeden krok żeby dojść z Katowic do Rzymu, podróż jest dłuuuuga i z pewnością będzie męcząca zwłaszcza, że podróżujesz zupełnie sama i to na piechote :)
czyli od czego zaczynamy? a no trzeba byłoby określić na początek mocne strony, każdy je ma wiec nie ściemniaj, że Ty akurat nie :)
Takie mocne strony pomogą Ci później w trudnych chwilach.
Trzeba wziąć się za siebie i na początek zobaczyć ( tak nawet bardzo krytycznie wobec siebie) co w twoim życiu Ci się nie podoba, ale poza Twoim ciałem i poza tym, że się objadasz. Co w życiu sprawia Ci trudność, kto Cię wkurza albo może robił to w przeszłości.
Zastanów się nad tym, to może wydawać się banalne, ale to właśnie z takich banałów i malutkich rzeczy składa się rzeczywistość i nasza psychika też.

pozdrawiam Cie cieplutko i odezwij się jak Ci poszło, jakby coś to jestem do dyspozycji 8)

kulka nie zamartwiaj sie troche silnej woli i motywacji i napewno z nam ci sie to uda:-) bede wpadac do ciebie i sprawdzac jak ci sie dietkuje:) najtrudniej jest zaczac bo pozniej juz z gorki:) pozdrawiam :)

Kulko, najgorsze rozwiązanie to myślenie o sobie w kategoriach "jestem beznadziejna i nigdy mi się nie uda". No bo jak się zmotywować, kiedy się nie wierzy w siebie? Sama mówisz, że kiedyś ci się udawało. Dlaczego nie miałoby się udać teraz? Wystarczy odrobina samozaparcia i... nasze wsparcie w trudnych momentach :D
Ja tam w ciebie wierzę. Mocno. I wiem, że ci się uda! Tylko proszę cię, myśl o sobie pozytywnie. I nie zamykaj się w czterech ścianach! Wychodź z domu, spotykaj się z ludźmi, baw się! Te kilka nadprogramowych kilogramów nie odbiera ci przecież do tego prawa :) Zobaczysz, że życie zrobi się bardziej interesujące :D No i będziesz miała mniej czasu na siedzenie w domu i objadanie się ;)

Kuleczko, będzie dobrze :D Zobaczysz. Musisz "tylko" się zmobilizować i przestrzegać dietki. Zaglądaj tutaj na forum a napewno sobie poradzisz. Kobitki tutaj są niesamowite - zawsze pomogą, pocieszą albo nakrzyczą jak jest coś nie tak ;)

Głowa do góry :D Jak się postarasz to za dwa miesiące nie będzie tych 10kg. Kochana, uwierz w siebie i zacznij działać :D


Pozdrawiem Cię gorąco i trzymam kciuki :D

Miłego Dnia!

po pierwsze dziekuje za taki odzew.naweet nie sadzilam ze takie wypowiedzi osob ktorych praktycznie nie znam tak podniosamnie na duchu..

do resimy:jezu tak mi dodało wiary to ze tobie sie udalo z tego wyjsc ze zapanowalas nad tym ja sama tez wiem ze to zalezy odemnie tylko odemnie ale nie wiem co po prostu gdzies w srodu mówi mi ze i tak sie nie uda i w rezultacie zawsze sie konczy tak samo:(
moj rok 2006 tez byl wlasnie z tego powodu mocno do bani..byly momenty kiey nawet schudlam i te momenty pamietam jako krotki powrot do zycia ale niestety nie na zawsze..bo TO WRACALO:(I TEZ NIE CHCE PRZEZYWAC TAKIEJ WIOSNY JAK W TAMTYM ROKU KIEDY ROWNIEZ MIALAMMEGA JOJO I NA dodatek MOJ PIERWSZY POWAZNY FACET MNIE ZOSTAWIL :cry:
Teraz soie strasznie boje bo znow mam faceta i znow historia sie powtarza odizolowuje sie od niego nie chce nigdzie wychodzic tlumaczemu ze to przez to ze przytylam i ze musi m i dac troc\szke czasu zebym mogla zajac sie soba bo tego potrzebuje..dal mi ten czas.a ja juz pierwsze dni tak bardzo zmarnowalam :cry:

tak bardzo nie chce zeby to sie skonczylol tak jak w tamtym roku..wiem ze to zalezy odemnie tylko dlaczego ciagle poddaje sioe temu czemus co zmusza mnie do tego co robie

Ale pozytywne jest to ze napisalam na tym forum,mimo wszystko mi lzej

do greci:przemyslalm to co napisalas probowalam sie zastanowic na d soba..co w sobie lubie??hmmm nie wiem czy jest taka rzecz co ja wlasciwie w sobie lubie???nie wiem:(wiem tylko tyle ze nienawidze swojego obzarstwa i to mi przyslania wszystkie inne byc moze i pozytywne cechy..robie sie przez to leniwa drazliwa co mi sie nie podoba w moim zyciu??teoretycznie wszystko pieknie ladnie chlopak studia oboje rodziców no troche malo znajomych ale to z mojej winy oddalilam sie strasznie od nich:(jedyne co moze mi sie nie podoba w zyciu ogolnie to to ze ludzie sa czesto nie wrazliwi :cry: tacy bezwzgledni i sie nie cackaja ..chociaz im pewnie latwiej w zyciu..nie to co ja taka rozmamłana klucha ale bylabym inna wiem o tym gdzybym tylkonie miala swojego problemu wlasciwie to najgorszy problem jaki mam bo za inim ciagna sie inne czyli brak zycia towarzyskiego problemy z chlopakiem z rodzicami straszne lenistwo i wieczny smutek:(

no dzis jest lepij postanowilam hmmm choc moze po prostu probuje bo z postanowien nic nie wychodzi.a wiec zjadlam dzis zdrowe niskolaroczyne sniadanko chyba nawet az za bardzo niskokaloryczne bo bylo ohydbe mówiac szczeze:miseczka wrzyw gotowanych :? na sniadanie to racxzej naprawde malo smaczne danie az mi bylo niedobrze po tym
musialam zagryzdz jablkiem troche a tfu..jutro jesli nie bedzie obzerania to musze jakies inne sniadanie wymyslic aczkolwiek zalezy mi bylo zeby bylo malo kaloryczne bez cukru przedewszystkim no ale warzywa to to napewno nie beda

teraz bede jesc piers kurczaka gotowana choc sie zmuszam bo po ostatnim moim obrzarstwie kilkunasdtodniowym a moze i kilku miesiacznym czuje sie taka pelne ubralam bluze taka sportowa i wyobrazcie ze mnie ciisnie klekko w pasie bo jest na zamek taka krotka no rmalnie porazka :cry: posprzatalam pokoj powywalalm wszelkie smieci ktore zalegaly tu tak jak smieci w mojej glowie..mimo wsztystko ciezko jest kiedy spojrze na siebie na to co ZNOWU stracilam przez obzarstwo :(

Kuleczko, jak możesz to powiedz ile ważysz? Bo chyba nie zdradziłaś nam tego...

Kochana, nawet jeśli dużo straciłaś przez swoje obżarstwo, to napewno jest coś pozytywnego w Twoim życiu :D Nie załamuj się. Masz Mężczyznę, którego kochasz i który kocha Ciebie :D Jeśli nie masz siły zmieniać się dla samej sziebie spróbuj dla niego.

Od dzisiaj zaczynasz Nowe Życie - myśl o diecie w tych kategoriach :D Zmieniaj i ulepszaj wszystko co Ci przeszkadza w byciu szczęśliwą. Na efekty nie będziesz musiała długo czekać :D

A o przyciasnej bluzce nie myśl - załuż jakąś inną ;) a tą schowaj - zobaczysz, niedługo będzie na Ciebie za duża :D

Głowa do góry!

kulko:) po pierwsze nic nie straciłaś przez obżarstwo poza czasem,
a powinnam zacząć chyba od pierwszej rzeczy, która mnie tak ruszyła w Twojej wypowiedzi, że gdyby nie odległość to chyba dałabym Ci tegiego kuksańca:)
a mianowicie to, że nie masz w sobie żadnych zalet
ja Ciebie prawie nie znam a już po tym co piszesz jestem w stanie powiedzieć, że jesteś bardzo wrażliwą młodą osobą, to raz a dwa, to to że masz przecież chłopaka, któremu zależy na Tobie a Tobie zależy na nim, wiec nie może być tak, że nie ma w Tobie nic dobrego; i nawet jeśli w Waszym związku coś się psuje to nie obwiniaj się na zapas, wina leży zawsze po obydwu stronach, a czas pokaże co z tego będzie,
Jeśli chodzi o Twoją dietę to nie radzę Ci jeść tak jak zaczęłaś, takie podejście nie zaprowadzi
Ci do wymarzonej wagi, wierz mi, ostra dieta może wywołać tylko anemie, i choroby szybciej niż zdążysz cieszyć się doskonałą wagą;
widzisz to jest tak, że każdy inaczej reaguje na stres; ja na przykład kiedy straciłam mojego najlepszego przyjaciela praktycznie w ogóle przestałam jeść i spędzałam godziny na zapewnieniu sobie dużej dawki ruchu;
wierz mi nie było fajnie.....
moje ciało zaczęło zachowywać się naprawdę dziwnie, i gdyby wcześniej ktoś powiedział mi, że tak dziwnie będzie to wszystko przebiegało to bym go wyśmiała.
No ale natury nie oszukasz, teraz to już wiem, wtedy jednak stwierdziłam, że skoro nie mogę zapanować nad tym co się stało to przynajmniej zapanuję nad swoim ciałem,
o rany ale dałam wtedy sobie wycisk, choć tak naprawdę to moim celem wcale nie była utrata wagi, zależało mi na tym, żeby udowodnić sobie, że coś jeszcze ode mnie zależy.
Na skutki nie musiałam długo czekać, anemia przyszła pierwsza.
W Twoim przypadku też musiało wydarzyć się coś podobnego (schemat niestety zawsze jest bardzo podobny) tylko poszłaś w przeciwnym kierunku, postanowiłaś dać sobie odrobinę przyjemności w postaci jedzenia
a jedzenie bez strachu, że się przytyję to wierz mi jest przyjemność :) wkrótce tego doświadczysz :) jestem tego pewna

tak więc podsumowując

nie stosuj takich diet, dobrze Ci radzę, no ale oczywiście zrobisz jak będziesz uważała

ja po zimie trochę przybrałam na wadze i też chcę wrócić do mojej starej wagi, załatwiłam się tak tylko dlatego, że zaczęłam mniej się ruszać a jem praktycznie tak samo,
teraz jem po prostu mniej słodkości i więcej zielonego:)
no i nie PODJADAĆ między posiłkami!!!!
w tej chwili jestem już nawet po obiadku:) na który zjadłam makaron spagetti z pesto, na tym muszę wytrzymać do wieczora, bo kolacja dopiero ok, 18g. a wtedy duuuuuuzzzzza porcja warzyw :)
a teraz idę na spacerek do parku z moim psiakiem

pozdrawiam

ps. zastanów się też nad swoim pokojem, czasami dobrze jest zrobić naprawdę gruntowny porządek :) czyli zacząć walczyć z lenistwem malutkimi kroczkami, zobaczysz, że szybko będziesz z siebie zadowolona
Moja Babcia mówiła, że najlepiej zacząć porządkować swoje życie od ułożenia ubrań w szafie:)

leeeeeeeeeceeeeeeeeeeęęęęęęęęę

Ja jednak zdecydowałam się wtedy pojsc do psychologa...Bo to lekarz jak lekarz, skoro chodzimy do dentysty, to dlaczego nie do psychologa? To nie jest głupie, nie jesteśmy ich pierwszymi przypadkami. Gdy ja się obzerałam myslalam, ze jestem z tym jedyna na swiecie- błąd... Jest nas pelno ! Ale przeciez to ukrywamy...i Ty ukrywasz i ja ukrywałam...Jednak nie wstydz się lekarza psychologa... podczas jednej mojej wizytu u tej pani, musiałam na kartce rozrysować moje mysli. tzn- diagram kołowy i ile o czym myślę....ok 3/4 tego koła to było jedzenie;/ rozumiecie to? Bo nie chcialam sciemniac przed sobą ani przed nią... pozostałe 15% to inne mysli...a przeciez to tylko jedzenie!!! sfera zycia do ktorej nie powinnismy przywiązywac az takiej wagi...a jednak... to pozwoliło mi zrozumiec jak gleboko siedze w tym bagnie... wiedzialam, ze musze z tego wyjsc i wierzyłam w to, ze kiedys wyjdę...pytanie było: kiedy? :( Wreszcie postawiłam sobie w sylwka to ultimatum....albo wyjdę, bede usmiechnietą dziewczyną tak jak kiedys, albo bede zrec i niszczyc siebie, tu juz w ogole nie chodzilo o wyglad lecz o moje uczucia...byłam zdruzgotana... moja odpowiedz byla oczywista: muszę z tego wyjsc. Teraz nie mogę powiedzieć, że jestem calkiem zdrowa...bo od sylwka minely 2 miesiace dopiero....postanowilam, ze jesli nie bede sie obzerac do czerwca, czyli pol roku od sylwka to wtedy moge powiedziec ze jestem zdrowa....:))

Kochanie moje! Głowa do góry...Wiem, ze to tak trudno zacząc wlasciwie nowe zycie od jutra....Najlepiej wlasnie ustal sobie jakąs datę...Niech to bedzie 1 marzec... Początek nowego miesiąca... Wypisz na kartce swoje pozytywne cechy i na drugiej kartce negatywne....Teraz spójrz...Przeciez te negatywne mozna zmienic prawda?:) Trzymam za Ciebie kciuki, bo wiem przez co przechodzisz! Ale uda Ci się :))) dobrze by bylo tez znalezc sobie jakąs pasję, hobby, zeby nie siedziec w domu, bo to tam sie objadasz prawda? Wyjdz z domu, wyjdz do ludzi!!! Rozmawiaj z nimi. I nie oddalaj się od chlopaka!!! Nie mow mu, ze potrzebujesz przerwy, bo wykorzystasz ją teraz na obzeranie się ! Spedzaj czas z nim.... :) Uda Ci się! Ja tez myslalam, ze się nie da...Ale się da...Trzeba bardzo chcieć... i jednak- trzeba duzo silnej woli... bo nie ma sensu codziennie zaczynac od nowa... BUZKA KOCHANIE:*:*

witajcie pierwszy raz od jakiegos czasu nie jestem obzarta ale i tak nie trzymalam sie calkiem diety zjadlm na raz 3 jablka a potem banana a wbrew pozorom zalatwilam sie tak wlasnie dzieki owocom pieczywie i brakiem ruchu :cry: no ale chocisz tyle ze sie opaietalam i od godz 18 juz nic nie jadlam wiec nie czuje tego paskudnego ciezaru w brzuchu niestety aktywnosc ruchowa znow zerowa ale bede sie starala codziennie cos cwiczyc tymbardziej ze jestem posiadaczka stepera i skakanki :)

co do mojejwagi..a wiec:155cm wzrostu waga kolo 56 a moze 57 mam ciezkie kosci i naprawde przy 46 wygladam ladnie jezu pamietam czasy jak wazylam 40 :( a teraz jestem nie tyle gruba co tlusta po prostu i ogarnia mnie bezradnosc jak na to patrze

nie zjem juz dzisiaj nic moze wezme jakas relaksujaca kompiel..tylko ze ona mimo wszystko nie sprawi mi takiej przyjemnosci bo caly czas wiem o tym ze mam na sobie 10 kilo zbednego tluszczu na ktory sobie sama zapracowalam :cry: :oops:

pozytywem jest to ze podtrzymujecie mnie na duchu
naprawde dziekuje za tyle dobrych słów

Witaj Kulka20!
Widzę, że jesteś już bliżej swojego celu. Kochana nie myśl o tym, że "masz na sobie 10kg zbędnego tłuszczu". Może takie myśli mogą trochę zmotywować, ale jak ja tak myslę o sobie to jeszcze bardziej się załamuję. Najważniejsze, że teraz chcesz się pozbyć tych kilosków i nie dasz za wygraną! Życzę powodzenia.

wiecie co?sama sie nie moge nadziwic ale wlasnie jestem po ok 20 minutowej gimnastyce głównie posladków i nóg i 10 minutowej sesji na steperze.. :) wiem nic wielkiego i nic mu to specjalnie teraz nie da ale kurcze przez to nie ciagnie mnie do jedzenia

wezme ta kapiel uzyje mojego zelu wyszcuplajacego z ziaji i ujedrniajacego z dove

ciagle mam swiadomosc jak wiele przedemna jeszce i jest mi ciezko ale kurcze wkoncu trzeba zaczac od czegos

kochane mam ochote jutro na sniadanie zjesc jakis koktajl lubie takie płynno mleczne rzeczy macie jakis pomysł na jakis taki wlasnie dietetyczny koktajl :?:

hmmm ja tam się nie znam na koktajlach...
Wiesz co? Zmotywowałaś mnie do ćwiczeń! :? Musze wreszcie ruszyć tyłek i zacząć ćwiczyć :)

No, kulko, super, że ćwiczysz! To bardzo dobry początek :)

Hej Kuleczko :] Jeśli jeszcze nie zjadłaś śniadania to ja sobie często miksuję pomarańczkę z jogurtem naturalnym albo kefirem albo maślanką i z łyżką (płaską) miodu, czasem dodaję łyżkę czy dwie musli albo otrębów. Wzięłam przepis z jakiejś diety i aż się sama zdziwiłam że to takie dobre. No przynejmniej mi bardzo smakuje :]

Tak czytam twoje posty i widzę już pierwsze malutkie zmiany w sposobie myślenia. To bardzo dobrze, pamiętaj, nie możesz uzależniać swojego szczęścia tylko i wyłącznie od kilogramów, a chyba to niestety właśnie robisz. Jedyną osobą, która postrzega Cię przez pryzmat Twojej wagi jesteś Ty sama! Dużo dziewczyn przede mną juz Ci o tym pisało, ale ja napiszę jeszcze raz: najważniejsza jest wiara w siebie i pokochanie siebie oraz swojego ciała, nie patrząc na to ile tłuszczyku w nim siedzi :> Mam na roku jedną koleżankę, która, jeśli się jej dobrze przypatrzeć, ma jakieś 20 kg nadwagi. Piszę "jeśli się dobrze przypatrzeć", bo ona kompletnie się swoją wagą nie przejmuje. Jest jedną z bardziej roześmianych osób jakie udało mi się poznać, ubiera się tak fajnie, że aż jej zazdroszczę stylu i... w rezultacie patrząc na nią nikt nie widzi smutnej grubaski, tylko fajną, wesołą, seksowną dziewczynę. Swoim wyobrażeniem o sobie po części kreujesz samą siebie, a takie wyobrażenie przecież można zmienić. My wszystkie tutaj wierzymy, że Ci się uda :]

Teraz odnośnie diety. Miska gotowanych warzyw na śniadanie to rzeczywiście nie jest najlepszy pomysł. Nie dość, że niedobre, to w dodatku jeszcze za mało kaloryczne jak na śniadanie. Dieta nie może być niesmaczna, bo tylko się do niej zniechęcisz i zacznesz traktować jak przymusowe zło - a powinnaś jak świadomie wybrany sposób odżywiania, który pomoże Ci schudnąć i sprawi, że będziesz zdrowsza, piękniejsza.. (wiesz, dużo witaminek i te sprawy). Czyli jako prezent od siebie dla siebie. Spróbuj poczytać coś o zasadach odżywiania, poszukaj dietetyczych przepisów (Super Linia ma naprawdę niezłe diety, niektore dania z nich do tej pory czasem robię) i próbuj, wymyślaj, eksperymentuj.. oczywiście na ile starczy Ci czasu. No i bardzo przydaje się, jeśli się lubi gotowanie ;] I świetnie, że zaczęłaś się ruszać, teraz muszisz postarać się, żeby weszło Ci to w krew. To naprawdę dużo daje. Ja latem ubiegłego roku dużo biegałam i efekty były niesamowite! Niestety większość sadełka ostatnio mi wróciło i teraz zaczynam od nowa :p Ale dam radę! Tak samo jak i Ty :> Uda się - to jest właśnie to, w co trzeba przy odchudzaniu mocno wierzyć :>

no dzis zjadlam na sniadnie starte jablko z łyzka dzemu nieksoslodzonego i otrebami bylo pyyyszne choc i tak mamwrazenie ze za duzo wegli w tym bylo:/koktajl musze wypróbowac tylko soebie musze sprawic mikser..niech juz bedzie wieczor ..ahhh kurcze jeszce troche nie wierze w to ze mozna tzn wieczorami zwlaszcza po udanym dniu zaczynam wierzyc natopmiast w ciagu dnia..hmm..zzwalszacza ze dopierodrugi dzien zmian

ale do przodu musze sie przemóc

pozdrawiam was goraco i dziekuje za wsparcie :)

przeczytałam całość

i aż mnie w dołku ścisło, bo mam tak jak Ty, kuleczko, i nie wiedziałam, że aż tyle dziewczyn ma podobne problemy.
też na przemian jem i sie odchudzam, tyje i chudnę. a to doprowadza mnie tylko do denerwowania sie na siebie, wręcz nienawidzenia siebie nawet nie za wagę, ale za tą słabość.
a najgorsze jest to, że jem praktycznie tylko słodkie... wczoraj moim jedynym pożywieniem byla paczka paluszków, pudełko ciastek, 2 kawałki placka i sok... zjadlam jeszcze 2 jabłka i pomarańcza. tyle.
i z punktu kalori nawet sie zmieściłam w tym 1500 czy tam ileś, no nie? ale z punktu jakości...

i postanawiam sobie ciągle diety, że sie nie dam, że skończe za słodyczami, że one nie beda nade mną rządzić... i co? dziś znowu zaczęłam od placka i ciastek...
żałosna jestem, nawet nie beznadziejna, tylko po prostu żałosna

i zawsze kończy się na tym, że postanawiam sobie, dziś jeszcze sobie pozwole na słodycze, a od jutra kończę z tym i ostra dieta... a zazwyczaj to "jutro" kończy sie jak każde inne...


ale nie dziś
po przeczytaniu Twojego wątku i historii dziewczyn postanowiłam walczyć bo przerwać ten zaklęty krąg...

dziś już koniec
nie jutro a dziś
nie zjem już nic, może owoc gdy będę bardzo głodna
mam siłę i się nie poddam

i od poniedziałku 2 tygodnie bede na 800kcal
wiem, że to mało, że niezdrowo itd.
ale to nawet nie jest dieta, tylko ogromna chęć udowodnienia sobie czegoś, tego, że potrafię, że dam radę, że mam siłę.
potem będzie zdrowo 1000-1200kcal
ale przez te 2 tygodnie potrzebuję ogromnego kopa motywacyjnego, bo jeżeli się uda, to juz nic nie stanie mi na przeszkodzie
i będę Cię odwiedzać, bo WIEM, że się nam uda!

trzymaj się ciepło



_________________
W każdym motylu tkwi cud. Czeka by być podziwianym...
http://www.madzik.pl/gify01/nowee/mbutterfl.gif

wiek: 18lat
wzrost: 175 cm
cel: z 73kg do 55kg

obecnie: 66 (67?)kg

http://img530.imageshack.us/img530/8...117472lzp3.jpg

http://2.uploadmirror.com/uploaded/5...9_36_34534.gif

buciku milo mi ze wpisalas sie na moim watku kurcze wiem jak jest ciezko a;e trzeba acisnac zeby i trwac wiadomo ze jak beda efekty to bedzie juz z gorki najgorzej tak naprawde uwierzyc!ale trzeba sie zmusic chociaz przez te 2 tygoidnie udawac przed soba ze wierzymy nawet jesli tak nie jest a napewno pozniej juz rzeczywiscie poczujemy wiare i motywacje i beedzie duzo łatwiej :*

buciku i jeszce jedno..juz niestety mialm okazje przezywac poczatek wiosny z zapasem kilogramów pomyslalm wtedy -jaka ja bylam głupia ze w lutym chociaz sie za siebie nie wzielam przeciez jeszce mialam w miare komfort bo mozna bylo zaslaniac sie sweterkami plaszcykami chocic na spacerki spalac bez obciazenia psychicznego ze jutro nie mam co na siebie wlozyc..ze zmarnowalm ten czas a teraz przezywa takie frustracje!!

i wlasnie tto wszystko sobie przypominam i powiedzialm sobie nigdy wiecej takiej wiosny!!! :evil:

pamietam z kolei wiosne przed ktora se odchudzalam jaka bylam szcesliwa ze sloneczko za oknem ahhhh a ja takaleciutka i piekna..i wiesz co??cieszmy sie ze obudzilysmy sie teraz a nie np w polowie kwietnia..biorac pod uwage tegoroczne anomalia pogodowe licze ze wiosna moze nadejsc juz w polowie marca a wiec jeszce mamy czas i wykorzystajmy to..trzeba docenic ten czas ktory nam zostal wcale nie jest tak zle..co bysmy zrobily jak jutro by zapowiedziewli 25 stopni ciepła hmm??ojj napewno nie bylo by za ciekawie!dlatego mamy jeszce czas i nie zmarnujmy tego nawet jesli teraz jest ciezko!!!!

nie będzie nic piękniejszego niz wiosna w szczupłym wydaniu :wink:

dlatego od razu trzeba się brać do roboty, nie narzekać, nie biadolić, tylko zagryźć zęby i DZIAŁAĆ, żeby potem, na wiosne, nie mieć do siebie żalu, że się mogło, a jak zwykle nici z tego wyszły.

trzeba zakasać rękawy i ustalić konkretny plan, dobry plan. Nie tego co się musi, ale tego co się CHCE osiągnąc, natępnie sumiennie go realizować z uśmiechem na twarzy, optymizmem w serduszku i wiarą w siebie w główce.

jeśli pozwolisz, zakotwiczę sie na Twoim wątku, by wzajemnie strzec się tych okropnych kompulsów i wspierać w codziennym budowaniu swojej samoakceptacji oraz podnosić na duchu w trudnych chwilach
licze też na odzew innch dziewczyn, które mają lub miały z tym problem (i nie tylko), bo nic tak nie buduje jak świadomość, że nie jest się samemu, wzajemna pomoc i PEWNOŚĆ, że można, tylko trzeba chcieć
:)


tymczasem
wypiję filiżankę kawy i idę ćwiczyć
na szczęście lubię ćwiczyć i biegać i dlatego tylko przytyłam niewiele w stosunku do ilości jedzenia, które pochłaniałam...
potem pozastanawiam się nad swoimi dobrymi stronami, tak jak to radziła któraś z poprzedniczek i ustalę jakiś jasny plan działania.

wpadnę wieczorkiem i napiszę, co ustaliłam :)

miłego niedzielnego popołudnia:)


_________________
W każdym motylu tkwi cud. Czeka by być podziwianym...
http://www.madzik.pl/gify01/nowee/mbutterfl.gif

wiek: 18lat
wzrost: 175 cm
cel: z 73kg do 55kg

obecnie: 66 (67?)kg

http://img530.imageshack.us/img530/8...117472lzp3.jpg

http://2.uploadmirror.com/uploaded/5...9_36_34534.gif

SUPER BUCIKU!!BARDZO SIE CIESZE ZE TU BEDZIESZ!!NAPISZ COS O SOBIE:)JA WIECZOREM NAPISZE JAK MI POSZLO I CO ZMIERZAM DALEJ!


TO BEDZIE SZCUPŁA WIOSNA!!!

GIŃCIE PRZYCIASNE SPODNIE ODSTAJACY BRZUCHU I WIELKA DUPO!!!!!!1 :twisted:

:lol: :lol: :lol:

dzisiejszy dzień poszedł całkiem fajnie
nie był iście dietetyczny, ale zrobiłam coś, z czego jestem dumna... powiedziałam sobie nie.
:roll: :)
Powiedzmy że kalorycznie zjadłam wedlug zapotrzebowania kalorycznego
Z ćwiczeń godzinne bieganko (cała godzina 8) ) 8min abs i 8 min strecz

plan zapowida się następująco
2 tygodnie 800kcal i ćwiczenia umiarkowane ale codzienne
potem 1000-1200kcal i ćwiczenia ostre ale niestety rzadsze, ponieważ mam teraz ferie a po feriach niestety masakra szkolna + dodatkowe lekcje + zapisuje sie na prawko

co ja mogę o sobie powiedzieć :lol:

mam 18 lat i niezbyt chlubną, 3-letnią historię odchudzania w której miesci się przytycie 17kg w ciągu ok. 2 miesięcy oraz bulimia z (teraz) falą kompulsów
i jednemu i drugiemu mówię stop i na pewno nie jestem propagatorką tego stylu życia.
po prostu trochę się pogubiłam i to było (jest?) moje katharsis na zyciowe problemy.
jeżeli chodzi o moją samoakceptację, to właściwie jej nie ma, bo te ciągłe kompulsy sprawiły, że nie mam szacunku do siebie, swojego ciała i zdrowia... ale to moze też uda się mi jakoś rozwiązać...
nie traktuję wagi 55kg (mój cel) jako złotego środka
po prostu chcę ją osiągnąć, bo zawsze realizowałam swoje cele i porażka nie wchodzi w rachubę :roll: tak już jestem przyzwyczajona przez siebie samą (jestem bardzo ambitna, aż za ambitna co mnie po cześci także i niszczy (ED))

gdybym tak miała się opisać to bym powiedziała: indywidualistyczno-realistyczno-perfekcjonistyczno-idealistyczna pesymistka z nutką kobiecej próżności i egoizmu, cholernie ambitna i uparta
ja widzę same plusy :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Motto życiowe
"Nawet najgorszy upadek jest lepszy od niepodjętej próby"

8)


_________________
W każdym motylu tkwi cud. Czeka by być podziwianym...
http://www.madzik.pl/gify01/nowee/mbutterfl.gif

wiek: 18lat
wzrost: 175 cm
cel: z 73kg do 55kg

obecnie: 66 (67?)kg

http://img530.imageshack.us/img530/8...117472lzp3.jpg

http://2.uploadmirror.com/uploaded/5...9_36_34534.gif

no to buciku jestesmy podobnymi osobowosciami choc ja chyba za malo uparta i nie wiem..napewno baaardzo wrazliwa w sumie to chyba dobrze ale tylko do pewnego stopnia

aa no i z ed tez mam problemy :(

niewzne to bylo a teraz bedzie ..co ja gadam juz jest inaczej!
dzisiaj jadlam glownie owoce co wcale nie jest wbrew pozorom takie dietetyczne :? i mieso gotowane z kurczaka

ale to nic wazne ze zadnego obzarstwa nie bylo nie jadlam juz od 17 no i jeszce seria cwiczonek byla co prawda nie tak duzo jak ty ale ja nie jestem specjalnym typem sportowca poki co bede sie trzymac tej mojej lekkiej gimnastyki i steperka i tak jestem zdania ze w moim wypadku dieta to podstawa a cwiczenia zwlaszcza w poczatkowej fazie sluza nie tylko redukowaniu wagi ale przedewszytkim poprawie samopoczucia :D

ciagle sie gdzies tam boje i jestem zalamana ile[przedemna ale coz jedziemy dalej

fajnie ze jestes :D

dzięki :) i nawzajem :wink:

co do strachu... ja też się trochę boję, najbardziej tych dwóch tygodni, ale jak to się mówi... strach ma wielkie oczy
a dwa tygodnie szybko miną

ja sobie zawsze powtarzam, że nie mogę się ani bać ani poddawać, bo w dzisiejszym świecie nie ma miejsca dla słabych kobiet :roll:

:twisted: :twisted: :twisted: do dzieła :twisted: :twisted: :twisted:


_________________
W każdym motylu tkwi cud. Czeka by być podziwianym...
http://www.madzik.pl/gify01/nowee/mbutterfl.gif

wiek: 18lat
wzrost: 175 cm
cel: z 73kg do 55kg

obecnie: 66 (67?)kg

http://img530.imageshack.us/img530/8...117472lzp3.jpg

http://2.uploadmirror.com/uploaded/5...9_36_34534.gif

witajcie

dzis mam zly nastroj nie to zeby dieta nie poszla tzn uwazam ze o conajmniej jedno jablko za duzo bo zjadlam 4 :/jakas maslanke jeszce i jakies 3 platki ryzowe trocheotrebów po 17 juz nic tylko herbata zielona i jeszce cwiczylam i to zwiekszylam czas cwiczen bo do kazdego cwiczenia dodalam jedna serie czyli 4 serie na kazde cwiczenie ale mimo tego mam gorszy dzien..zwatpienie??nie wiem ale jak widze ile pracy przedemna :(

musze sie liczyc z gorszymi dniami i zmiennoscia nastrojów wiem ze grunt zeby sie nie poddac.. dlatego mimo ze teraz bez usmiechu na twarzy trwa dalej..ja bym to chciala po prostu pstryknac palcami i zeby bylo juz wszystko cacy tak sie nie da i musze sie z tym godzic

pozdrawiam a ty buciku jak tam?:*

u mnie też gorszy dzień

i nie wiem czy powodem są nieudanie dobijające zakupy (zakończone kupieniem paska, a miały być spodnie) czy to cholernie nieskie ciśnienie...

ech

no tak ale wiesz ja sie juz odchudzalm kilka razy i dieta ty;lko wtedy sie udala kiedy nie zwracalam na te dni uwagi nie poddawalam sie i szlam dalej wkoncu nadchodzila znowu poprawa nastroju potem znow byl gorszy ale trwalam..trwalam az osiagnelam cel..

wiec musimy sie nastawic na takie dni ale musimy wiedziec ze za kilka dni a moze i jutro bedziemy znowu happi a kiedy juz rzeczywiscie zobaczymy efekty to wogole bedzie super choc musimy wiedziec ze i wtedy moze nas dopaść dół

nie poddawajmy sie :*

Kulka20
wlasnie przeczytalam Twoj watek, nie martw sie, tylko uwierz w siebe. Zbierz sily i trzymaj sie celu, jaki przed soba postawilas. Bedziesz z pewnoscia szczuplejsza, kiedy bedziemy walczyc razem. Kazda z nas tuaj ma troszke, lub wiecej niz troszke, zbednego cialka i jakos razem pchamy ten glaz pod gore. ....wspieramy sie nawet mimo wpadek:)

To jak? ...

Moze na dobry poczatek, zalozysz sobie straznika wagi????

ja w tym całym bagnie siedze 3 lata
i naprawde mam serdecznie siebie dość

buciku a ja pierwszy raz zaczelam sie odchudzac jak mialam 13 lat :roll: a problemy z jedzeniem kompulsami anoreksja i bulimia mialam od 16 roku zycia a moze i wczesniej..tteraz mam 20 :/

wspierajmy sie to zalezy wszystko od nas!

dziekuje za wsparcie a straznika nie zakładam jakos mnie nie mobilizuje :oops:

mnie motywuje ten straznik, bo jak wejde powyzej tego, co na nim, np dzis, mam wiecej:( to latwiej mi sie powstrzymac od jedzenia zeby wrocic do wagi ze straznika...ale kazdy faktycznie ma swoje motywatory. Trzymaj sie.

o motylku jestes z gliwic?:)jak fajnie ja mam blisko :)moze by sie udalo poodchudzac wspolnie jakos spotkac sie na jakims fitnesie ..to nie takie glupie no i dobrze sie rozumiemy:*:)

dzis na sniadanie 3 platki ryzowe jeden cieniutko posmarowany niskoslodzonym dzemem a pozostale dwa z odrobina serka toponego i ogorka wyszlo razem jakies 150 kcal:)
na drugie sniadanie jablko jeszcze przedemna obiad i kolacja nie ppzniej niz o 17 no i wieeeeeeelkaaaaaa porcjaaaa...cwiczen :D

A ja straciłam faceta z którym byłam 4 lata :( Tez raczej przez to że przytyłam :( I tez mu sie nie dziwie... brał mnie ważacą 52 kg... a skoro potem wazyłam z 15 kg wiecej to cóz...