Wątek: Czas na zmiany! Zbędnym kilogramom już dziękujemy!!!

Witajcie,
nazywam się Ania i mam 21 lat. Większość pamiętników zaczyna sie od słów - odkąd pamiętam zawsze miałam nadwagę - nie inaczej jest też ze mną. Nie bede sie rozpisywać jak przez lata tłuszczyk opanowywał moje ciało i czuł się w nim jak w domu - koniec z tym, czas pozbyć się intruza!
Tak naprawdę moje odchudzanie jeszcze nigdy nie zakończyło się z takim sukcesem jakbym tego chciała. Co jakiś czas wpadam na genialny pomysł - że oto nadszedł dzień w którym w końcu biorę się za siebie, wtedy ograniczam jedzenie, zdrowo się odżywiam, potrafie odmówić sobie przyjemności (zapominam, że istnieją slodycze któe tak uwielbiam), ba! nawet ćwiczyć zaczynam i wiecie co wtedy się dzieje... zaczynam widzieć efekty - brzuszek robi się płaski, uda jakby węższe i ..... moja psychika siada w tym momencie - zamiast pełnej mobilizacji przychodzi odprężenie bo przecież widać efekty, mój słomiany zapał bierze górę i powraca czekolada, wieczorne objadanie sie przed tv, spodnie juz nie wchodzą tak lekko na pupę.. Powiedzcie mi co ze mną jest nie tak? Brak silnej woli i motywacji... Mam ogromną nadzieję, że tym razem będzie inaczej. W sumie nigdy bym nie pomyślała, że pisanie pamiętnika na forum może pomóc - ale miesiąc temu zaczela sie odchudzac z Wasza pomocą moja przyjaciolka i to działa!! Nic tak nie pomaga w trudnych chwilach jak wsparcie osób z podobnmi problemami. Więc do dzieła!!!

Może jeszcze na początek napisze kilka słów o moich celach. Obecnie ważę ok 89 kg, w ciągu 2 lat przytyłam jakieś 1kg - złożyło się na to: wyjazd z rodzinnego miasta na studia do Wrocławia, mieszkanie z chlopakiem (który też ma problemy z nadwagą i słabość do kalorycznych bomb) oraz 2miesięczny pobyt w szpitalu gdzie sługo nie mogli zdiagnozować bakterii która wywołała zapalenie płuc i faszerowali mnie różnmi atybiotykami, lekami na alergie - a po nich czułam, że potrójna porcja obiadu to za mało! Po wyjściu ze szpitala wszyscy martwili sie o moje zdrowie, nie pozwalali sie przemeczac wiec moja aktywnosc fizyczna spadla do poziomu krytycznego, a kiedy waga pokazala 9 z przodu wpadłam w przerażenie! Jeszczenie nigdy tyle nie ważyłam. Jedynym (choc marnym) pocieszeniem jest fakt, że jestem bardzo wysoka - 1.78 to zawsze byla moja zmora ale dzięki mimo tak dużej wagi ciało wyglada bardzo proporcjonalnie - mam pełny biust, uda, ładne wcięcie w talii - typowa klepsydra czy gitara jak kto woli
Najgorsze jest jednak to, że jak zaczynam tyc (tak jak teraz) to pierwsze co powiekszaja sie uda - potem pupa robi sie gigantyczna no i dochodzi do tego zwisający brzuszek. Jednak w moim ciele najbardziej nie lubie - ramion i pleców są moją zmorą - ramiona nie dość, że są bardzo szerokie to na dodatek trzesie sie na nich tluszcz jak galareta, no i plecki - jak stane wyprostowana to po bokach robia mi sie fały tłuszczu - okropne!!! Miesiąc temu zazela chodzic 2-3 razy w tygodniu na aerobik i troszeczke wydaje mi sie ze sie poprawilo, ale przez to moje obzarstwo i brak silnej woli nie ma efektow takich jak zakladałam.
Wiec jeszcze raz - od dzić obiecuje pełna mobilizację (teraz gdy zlożylam ta deklaracje publiczne trudno bedzie ja zlamac) .

Pozdrawiam Was serdecznie i życze słonecznego dnia.
Ania

Cześć Aniu, życzę powodzenia i oferuję swoje wsparcie, bo widze że jest bardzo potrzebne
Pisałaś, że chłopak ma nadwagę, może razem zaczniecie się odchudzać?zawsze raźniej No i silna wola jest bardzo potrzebna i samozaparcie.
3mam kciuki

Powodzenia Też zawsze miałam problemy z utrzymaniem diety. Najdłużej wytrzymywałam 2-3 tygodnie, a później jadłam wszystko na co miałam ochotę - bo skoro schudłam kilka kg to już można poluzować. Ale to forum baaardzo pomaga, dzięki niemu dietkuję już prawie 2 miesiące i mnie to nie męczy Mam nadzieję, że z Tobą też tak będzie

Czesc Aniu
Powiem Ci tylko tyle,z pomoca diety i cwiczen mozna wszystko. Tak wiele osobek juz w ten sposob schudlo...Proponuje Ci regularnie cwiczyc,bowiem cwiczenia przyspieszaja tempo chudniecia...Wiecej schudniesz-lepsza motywacja .
Poza tym,jak to moj instruktor powtarza, cwiczac i nie trzymajac diety nie schudniesz...tak wiec lepiej jesc zdrowo i cwiczyc-efekt gwarantowany.
Jesli chdozi o chwile zalamywania to kazdy je miewa. Trzeba umeic podnosic sie po upadku i dietkowac dalej...
Pozdrawiam Cie cieplo.
Moze namow chlopaka na wspolne odchudzanie??.,cwiczenia??.
Tusiaczek.

Dziękuje dziewczyny za miłe słowa na dobry początek - to naprawdę działa cuda!
A moj chlopak hmm, on też co jakiś czas ma takie napady odchudzania jak ja (ale sie dobralismy).
Spróbuje, może mi sie uda go przekonac, tylko wiecie co boje sie bo moim zdaniem on m taki problemy z waga przez swoich rodzicow - wiem, ze to straszne brzmi.. ale oni cale zycie za nim chodzili i liczyli kalorie, zamykali lodowke, ojciec nie chcial dac nawet 1zl do szkoly bo moglby sobie bulke slodka kupic - i wydaje mi sie ze Szymek tylko szukal okazji zeby sie brzydko mowiac "nachapac" jak oni nie patrzyli, ciagla presja i krytyka raczej ne mobilizuje - dlatego macie racje spróuje go delikatnie namówić do wspolnej "zabawy" wiadomo ze w grupie razniej

Aniu to Ty? To musisz być Ty to co, dalej sie razem odchudzamy

Hmmm,ale dlaczego tak postepowali??.
We wczesnym dziecinstwie mial problemy z nadwaga??,ze tak go pilnowali??.
Mozna jesc smacznie a z umiarem wiec postaraj sie go namowic na smaczne jedzenie w rozsadnych ilosciach,a wieczorkiem cwiczonka. Bedzie Wam razniej.

Ale niezła jazda z tymi rodzicami. Efekt odwrotny do zamierzonego.
Aniu zacznijcie się zdrowo odżywiać, koniec z fast fodami i wieczornymi kolacyjkami, do tego spacerki, może jakieś bieganie.
Bo jeśli jedząc np. 2800kcal dziennie naraz zaczniesz jeść 1000kcal, to organizm dozna szoku, lepiej zmniejszać powoli, żeby mógł się przyzwyczaić. Przynajmniej ja tak uważam..

Jezeli chodzi o rodzicow chlopaka to pewnie robili to z "milosci", efekt rzeczywiscie odwotny - taka tendencje do tycia mial od dziecka no i chcieli go ochronic, dobre checi to za malo..

I kończy się pierwszy dzień mojej walki z tluszczykiem - nie powiem zebym byla z siebie dumna bo wlasnie wyszly ode mnie kolezanki ktore ostatni raz widzialam w podstawowce, blo zalegle urodzinowe winko, chipsy i pierniczki - te male przekaski sa najgorsze - bierzesz jednego paluszka a zanim sie zorientujesz konczysz dziesiatego. Ale jestem z siebie tez dumna bo bylam na aerobku - fat burningu - i bylo rewelacyjnie!Prawie godzinny uklad, tempo w sam raz i w koncu czulam ze prowadzi to osoba ktora wie co robi, a nie chce tylko nas wykonczyc trudnoscia cwiczen i zabojczym tempem. Zycze wszystkim kolorowych snow i spokojnej nocy!!!