Wątek: MÓJ OSOBISTY PRZYPOMINACZ

Tak moje odchudznie ma historię liczącą kilka lat i tak naprawdę możnaby napisać o nim książkę jakie były wzlity i upadki.Pewnie każda osoba z nadwagą ma podobne problemy i podobnie podnosiła się kilkakrotnie z klęczek by znów ponowić bój o lepsze,szczuplejsze i zdrowsze jutro.Ja chciałabym aby ta walka była już tą ostateczną ,ale zwycięską.Bardzo mnie zmotywował mój wygląd z ostatniego wypadu rodzinnego,gdy oglądałam siebie w ładnym ubranku i wydawało mi się że bardzo ładnie w nim wyglądam ,a tu widzę kobietę o drobnej twarzy całkiem jeszcze ładnej i reszta mocno niepasująca do tej twarzy,jakaś niewymiarowa ,ogromna.O mój panie to chyba nie ja ,ale niestety ,wiem że to ja.Od razu pytanie jak ja do tego dopuściłam, odpowiedź prosta-lenistwo.Wszystkie jedzeniowe wpadki sobie tłumaczyłam-a jakie ja mam przyjemności w życiu,siedzę i wychowuję dzieci .Użeram się z lekarzami,nauczycielami i urzędami ciągłe nerwy i poczucie niedocenienia,więc cóż choć zjem sobie coś dobrego,pocieszę się,a wypiję sobie piwko a co ja mam z tego życia.I w ten oto prosty sposób jedzenie i obżarstwo niepostrzeżenie mnie obejmowało w swoje władanie.Gdy pojawiały się przebłyski zdrowego rozsądku to podejmowałam kolejną próbę lecz gdy okazywało się że znów jakś wpadka że nie dam rady(tak to sobie tłumaczyłam), od razu sobie odpuszczałam i znów pocieszałam się w najlepszy i najlepiej mi znany sposób.Tak właśnie doszłam do tego okropnego wyglądu i tej wagi.Mam dzieci dorastające,mam przystojnego męża który zapewnia mnie o swojej miłości,ale jak może mu się podobać to co mi się nie podoba co nie jest estetyczne? Tak więc po raz ostatni -wydaje mi się,wzięłam się do roboty.Poszłam do lekarza przypisał mi prostą dietę oczyszczającą na początek a potem ciut rygorystyczną aby zmniejszyć mój żołądek i mmoje potrzeby wynikające z przejedzenia a nie z faktycznej potrzeby organizmu.Trzymam się mocno i mam nadal mozne postanowienie poprawy wyglądu, a jeśli choć ciut mnie bierze zwątpienie to włączam filmik i zdjęcia i już wiem że jestem na dobrej drodze.
Nie jest łatwo, ale jestem na wygranej pozycji ,codziennie rano wstaję z poczuciem zwycięstwa nad poprzednim dniem, i nad moim ciałem.Waga mnie tylko w tym upewnia gdy patrzę że kilogramy idą w dół.Oby tak dalej.
Napewno będę się tu spowiadać z moich dni i ewentualnych wpadek-choć wolałabym żeby tych drugich nie było wogóle.

Bardzo dobrze, zdarzają się porażki, ale ważne żeby iść dalej 3mam kciuki i pozdrawiam

i niech tak zostanie,dieta idzie mi wyśmienicie.Trzymam się planu i nie daję się.Wczoraj wieczorem bardzo ,ale to bardzo chodziła za mną paróweczka na ciepło z ketchupem ,ale nie dałam się.Dziś już mi
takie głupoty nie przychodzą do głowy . Waga nadal leci i niedługo doleci do równego 78 bo już tylko 300 gram brakuje-he,he ileż to radości potrafi przynieść . Cieszę się bardzo i to mnie motywuje do dalszej pracy nad sobą.Wieczorkiem mój mąż mówi wypij sobie lampkę winka-a ja na to że alkoholu w chwili obecnej nie ruszam,on -dlaczego, a ja że się potem źle czuję (guzik prawda,ale on nic innego nie zrozumie-a może inaczej nie weźmie na poważnie), ale chyba wyczuł co się święci, i mówi przestań się wygłupiać,dobrze wyglądasz-no teraz to chyba nawet lepiej.To mnie upewniło że nawet 3 kilo jak spadnie to widać-zresztą ja też widzę jak mój brzuch jest płaski(oczywiście na miarę możliwości), więc i on to zauważył tylko nie wie że to dzięki tym wygłupom.
Mniejsza o to cel jest szczytny,i zamierzam go osiągnąć tym bardziej że idzie mi całkiem nieźle.
No to dobrego dnia dziewczynki bo ja napewno będę taki miała

trzymam kciuki\
widzę, że masz podejście doskonałe i silną motywacje
niech wstrętne kilogramy odchodzą bezpowrotnie

miłego dnia
c.

Nigol, dzien dobry! Ja Ciebie bede i wspierac i gonic
Pozdrawiam.

bardzo się cieszę, że ktokolwiek do mnie zagląda,ja też poczytuję wasze posty i wiele mądrości z nich wyczytałam-a jak gdzieś będę mogła doradzić to też napiszę.Bardzo dziękuję za wsparcie i zapraszam do mnie częściej

Pierwsze kilogramy juz sobie poszły precz, kolejne tez niebawem pojda! Widze, ze motywację masz silną, wiec nie ma obaw o sukces

Krótko mówiąc, organizm chyba zaczyna się na dobre regulować.Metabolizm mi się ustabilizował co bardzo mnie cieszy-ja coraz mniej odczuwam jakiekolwiek braki-i dobrze i na dodatek dobrze mi z tym wszystkim.Wczoraj wieczorem co prawda przyjęłam zaproszenie na piwko od męża i jego znajomych, ale tylko dlatego żeby oni tyle tego piwka nie wypili i szybciej się rozeszli-a ja wzięłam kieliszek do wina nalałam do pół piwka i wyszłam niby że mi zimno(bo byliśmy w ogrodzie) do domku razem z butelką,chwilkę posiedziałam w domu piwo wylałam do zlewu(wiem że to marnotrastwo ,ale moja dieta więcej warta), i powróciłam do reszty towarzystwa po drugie piwo z którym postąpiłam podobnie.Uff ale się nakombinowałam, ale wiecie nawet jak zanużyłam usta to nie miałam ochoty-i dobrze.
Tak więc jestem z siebie dumna ogromnie, bo nie tylko pozbyłam się chęci do słodyczy ale do piwka co było moją wielką słabością również-HURRRRA.
Moje małe zwycięstwo nad samą sobą.Dziś oczywiście kontynuuję dietkę a na wagusię stanę w piątek żeby się nie uzależnić od tej wagi bo będzie źle.
Nio dobra kończę te wywody i ruszam poszukać sobie zajęcia MIŁEGO DZIONKA.

Hey no to już naprawdę sukces! mnie niestety tak łatwo odmawianie nie przychodzi, ale widać że jest to możliwe.. Tak trzymaj

Oj jatez nie umiem odmawiac... a szkoda.
W szczegolnosci zbyt czesto daje sie namowic mezowi na dobre jedzenie na miescie, albo na zamowienei pizzy... Jemu nie zaszkodzi, bo ma szybka przemiane materii, a mi owszem i to bardzo.