Wątek: Zrzuciłam 12 kg,ale nie poprzestanę na tym! ;-))

to gratuluje
czuje ze tym razem mi sie rowniez uda-jestem zdeterminowana Poraz pierwszy zaczelo mi na tym tak naprawde zalezec! Czemu? Bo nie chce byc dluzej sama -ze swoimi kilogramami... tak,wiem wyglad to nie wszystko , ale mezczyzni sa tak skonstruowani , ze najpierw patrza...a patrzac na mnie widac co prawda mloda,ale otyla, zmeczona kobiete. Nie chce tak dluzej wygladac i kropka! Schudne i kropka!

Pozdrawiam ciepło i trzymam mocno kciuki za "uśmiech zwycięstwa " na twarzy na zakończenie kolejnych etapów odchudzania!!! Każda z nas ma inne motywacje ....ważny jest efekt końcowy a bedzie dla nas wszystkich taki sam!!!! MNIEJ NAS

tak, tak..ja też trzymam kciuki.
miłej niedzieli

zastanawiam sie nad silownia? tylko skad wziac plan treningu? moze ktoras z Was mi pomoze?

zaczelam chodzic na aerobik- co prawda bola mnie wszystkkie miesnie , ale czuje sie wspaniale PONADTO NA CZAS FERII WYSZPERALALM W NECIE "8 MINUTE ABS,LEGS,ARMS,BUNS" bARDZO DOBRE CWICZENIA czuje , ze tym razem mi sie uda ... ponadto wczoraj skusilam sie na kostke bialej czekolady - doszlam do wniosku , ze kazdy tydzien bede nagradzac kostka czekolady ( nie myslic z tabliczka ) .... pozdr!

oo aerobik ćwiczonka plus dieta to efekt murowany na bank sie nie poddasz! my do tego nie dopuścimy! miłego dalszego dietkowania pozdrawiam

Wyszperałam ciekawy artykuł - Farmakologiczne leczenia otyłości

Częstość występowania otyłości i nadwagi w krajach rozwiniętych stale wzrasta. Badanie NATPOL PLUS wykazało, że nadwagę lub otyłość stwierdza się u 16 mln dorosłych Polaków. Nadwagę stwierdza się u co 3. dorosłego Polaka; otyłość dotyczy natomiast blisko 20% populacji polskiej.
Otyłość a ryzyko sercowo-naczyniowe
Otyłość jest niezależnym czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia. Wzrost wskaźnika masy ciała o 30% powyżej normy 2-krotnie zwiększa ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej. Wzrost ryzyka sercowo-naczyniowego przypadający na każdy kilogram przyrostu masy ciała po 25. roku życia wynosi 5,7% w przypadku kobiet i 3,1% w przypadku mężczyzn. Badania autopsyjne młodych ofiar wypadków komunikacyjnych wykazały, że otyłość w bardzo istotny sposób nasila występowanie zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych. Związek między otyłością a nasileniem procesu miażdżycowego mógł być jedynie w 15% wytłumaczony przez klasyczne czynniki ryzyka – hipercholesterolemię, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę i palenie tytoniu. Otyłość okazuje się niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia takich powikłań sercowo-naczyniowych, jak przerost lewej komory i mikroalbuminuria. Relatywny wpływ otyłości na ryzyko wystąpienia przerostu mięśnia lewej komory u chorych z nadciśnieniem tętniczym jest większy u kobiet niż u mężczyzn. Nie można zapominać, że otyłość jest czynnikiem ryzyka wystąpienia nie tylko nadciśnienia tętniczego, ale również cukrzycy typu 2. W porównaniu z osobami z optymalną masą ciała, otyłość 30-krotnie zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2 u kobiet i 40-krotnie u mężczyzn.
Farmakoterapia otyłości
Otyłość coraz częściej traktuje się nie jako defekt kosmetyczny a chorobę, zwłaszcza że jest ona jednym z głównych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Podkreśla się, że analogicznie do nadciśnienia tętniczego, cukrzycy i hiperlipidemii, otyłość wymaga przewlekłego leczenia. Niefarmakologiczne leczenie otyłości jest zwykle niewystarczające. Po pierwszych sukcesach, jakim jest redukcja masy ciała, z czasem zwykle dochodzi nie tylko do powrotu do wagi wyjściowej, ale i przyrostu masy ciała (efekt jo-jo). Pomocne wtedy może być leczenie farmakologiczne. Wskazaniem do włączenia terapii farmakologicznej jest wartość wskaźnika BMI >30 kg/m2 lub BMI >27 kg/m2 u osób z towarzyszącymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego bądź z współistniejącymi chorobami układu sercowo-naczyniowego, u których nie powiodło się leczenie dietą i wysiłkiem fizycznym. Obecnie w Unii Europejskiej zarejestrowane są 3 preparaty wspomagające leczenie otyłości – orlistat, sibutramina i rimonabant. Dwa pierwsze dostępne są w Polsce, rimonabant zostanie wprowadzony na rynek w najbliższym czasie. Orlistat jest lekiem działającym obwodowo przez inhibicję lipazy żołądkowo-jelitowej, hamując wchłanianie tłuszczów z przewodu pokarmowego w ok. 30%, w konsekwencji skutecznie obniżającym masę ciała. Wykazuje najwyższą skuteczność w połączeniu z dietą niskokaloryczną (rycina 1.). W 4-letnim wieloośrodkowym badaniu XENDOS (Xenical in the Prevention of Diabetes in Obese Subjects) stwierdzono zwiększenie ubytku masy ciała w grupie leczonej orlistatem w porównaniu z placebo; odpowiednio 10 vs 6%. Wykazano również, iż terapia tym lekiem prowadzi, oprócz zmniejszenia masy ciała, do obniżenia ciśnienia tętniczego, korzystnie wpływa na gospodarkę węglowodanową, obniża stężenie cholesterolu. Preparat ten jest szczególnie zalecany otyłym w młodym wieku, u których występuje hipercholesterolemia i zagrożenie wystąpienia cukrzycy de novo bądź cukrzycy typu 2. Ponieważ orlistat jest lekiem działającym obwodowo, jest stosunkowo niewiele przeciwwskazań do jego stosowania, głównie choroby jelit. Jednakże ze względu na działania uboczne często bywa nieakceptowany przez pacjentów. Najczęściej zgłaszane działania uboczne to biegunki (u 50% chorych), wzmożona perystaltyka (u 50%), nagłe parcie na stolec (u 42,9%), oleiste stolce (u 42,9%), oddawanie gazów z plamieniem (u 28,6%). Przy stosowaniu adekwatnej diety niskotłuszczowej, objawy te zwykle ustępują. Lek ten uczy właściwych nawyków żywieniowych. Zaleca się stosowanie orlistatu 3×120 mg/dobę, przyjmowanego z głównymi posiłkami. Dawka może być pominięta w razie posiłku niezawierającego tłuszczu. Orlistat powinien być podawany w połączeniu z umiarkowanie niskokaloryczną dietą (deficyt 500–800 kcal), zawierającą do 30% tłuszczu. Sibutramina hamuje wychwyt zwrotny monoamin, głównie serotoniny i noradrenaliny, a co za tym idzie – przyczynia się do nasilenia poposiłkowego uczucia sytości (pobudzenie ośrodka sytości i zahamowanie ośrodka głodu w podwzgórzu), wzrostu termogenezy (zwłaszcza w tkance tłuszczowej trzewnej) (rycina 2.). Oba te mechanizmy prowadzą w konsekwencji do redukcji masy ciała przez zmniejszenie ilości tkanki tłuszczowej, zwłaszcza trzewnej, co jest korzystnym zjawiskiem, gdyż to właśnie z ilością tkanki tłuszczowej trzewnej korelują powikłania sercowo-naczyniowe. Skuteczność leku w redukcji masy ciała i utrzymaniu wagi wykazano w 2-letnim badaniu STORM (Sibutramine Trial of Obesity Reduction and Maintenance) (rycina 3.). W czasie pierwszych 6 mies. stosowania sibutraminy w dawce 10 mg dziennie, średni ubytek masy ciała u 605 leczonych pacjentów wynosił 10 kg, a w dalszej 2-letniej obserwacji sibutramina pomagała utrzymać zredukowaną masę ciała. Poza obniżeniem i utrzymaniem zredukowanej masy ciała, u osób leczonych sibutraminą obserwowano znamiennie niższe stężenie trójglicerydów i wyższe stężenie HDL-cholesterolu, niż w grupie leczonej placebo. U chorych otyłych z cukrzycą typu 2 w czasie kuracji z zastosowaniem sibutraminy odnotowano poprawę kontroli cukrzycy wraz z obniżeniem masy ciała. Ze względu na korzystny wpływ na zaburzenia metaboliczne, globalnym efektem leczenia sibutraminą może być zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego. Wpływ redukcji masy ciała podczas leczenia sibutraminą na chorobowość i śmiertelność sercowo-naczyniową w grupach chorych dużego ryzyka obecnie ocenia się w badaniu SCOUT (Sibutramine Cardiovascular Outcomes Trial). To wieloośrodkowe badanie kliniczne, w którym 5-letniej obserwacji poddanych zostanie ok. 9 tys. pacjentów. Celem badania jest porównanie wpływu sibutraminy, stosowanej wraz ze standardowym leczeniem otyłości z placebo przy równoczesnym standarowym leczeniu otyłości, na zaistnienie incydentu sercowo-naczyniowego, takiego jak przebycie zawału mięśnia sercowego, udaru, śmierci z przyczyn sercowo-naczyniowych. Badani są chorzy z nadwagą i otyłością z grupy ryzyka wystąpienia incydentu sercowo-naczyniowego, m.in. po zawale mięśnia sercowego, z udokumentowaną chorobą sercowo-naczyniową, chorobą naczyń mózgowych i obwodowych czy z cukrzycą typu 2 ze współistniejącymi czynnikami ryzyka. Działania niepożądane występujące po sibutraminie to najczęściej utrata apetytu, zaparcia, suchość w ustach, bezsenność. Ze względu na wpływ na metabolizm monoamin, u niektórych pacjentów na początku leczenia można zaobserwować wzrost ciśnienia tętniczego bądź akcji serca. Jednak w dłuższej obserwacji, po uzyskaniu redukcji masy ciała, ciśnienie tętnicze i akcja serca obniżają się. Dlatego też sibutramina nie jest przeciwwskazana u chorych z dobrze kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, jednak należy zachować czujność w pierwszych tygodniach terapii tym lekiem. Obserwowano średni wzrost skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi w zakresie 1–3 mmHg, a średnie przyspieszenie częstości tętna wynosiło 3–7/min. Ze względu na możliwość działania presyjnego i wpływu na częstotliwość rytmu serca, podczas stosowania sibutraminy należy często kontrolować ciśnienie krwi i częstość pracy serca. Inne działania niepożądane to rozszerzenie naczyń, nudności, schorzenia odbytu (żylaki), zawroty głowy, potliwość. Nie powinno się stosować sibutraminy u chorych z zaburzeniami rytmu serca i źle kontrolowanym nadciśnieniem oraz u osób przyjmujących leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki, leki przeciwmigrenowe, opioidy; cierpiących na jaskrę, ciężką niewydolność wątroby i nerek. Terapię sibutraminą rozpoczyna się od 10 mg/dobę; w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 15 mg/dobę. Rimonabant to najnowszy preparat pozwalający zredukować masę ciała. Preparat dostępny jest w większości krajów Unii Europejskiej, w najbliższym czasie również w Polsce. Ponieważ terapia tym lekiem przyczynia się nie tylko do zmniejszenia masy ciała, ale również lepszej kontroli współwystępujacych chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia czy gospodarka węglowodanowa, rimonabant przeznaczony jest dla osób ze współistniejącymi czynnikami ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych. Lek ten działa przez blokadę układu endokannaboidowego. Receptory układu kannaboidowego CB1 zlokalizowane są w wielu tkankach i narządach w organizmie, m.in. podwzgórzu, tkance tłuszczowej, mięśniach, wątrobie czy układzie pokarmowym. Natomiast efektem blokady receptorów CB1 jest redukcja masy ciała, zmniejszenie ilości tkanki tłuszczowej, zwłaszcza trzewnej, zmniejszenie insulinooporności, a co za tym idzie, poprawa metabolizmu węglowodanów i profilu lipidowego (rycina 4.). Skuteczność leku potwierdzono w cyklu badań III fazy pod wspólną nazwą RIO. Były to badania RIO-Europe, RIO-North America, RIO-lipids i RIO-diabetes, dotyczące odpowiednio populacji europejskiej, północnoamerykańskiej, pacjentów z dyslipidemią i cukrzycą. W badaniu RIO-Europe średnia utrata wagi w obserwacji 2-letniej wynosiła 7,2 kg, natomiast w RIO-North America 7,9 kg. Wykazano również, iż po odstawieniu leku nie występuje efekt jo-jo (rycina 5.). Jak wynika z przeprowadzonych badań RIO (Rimonabant in Obesity), rimonabant wpływa korzystnie na wszystkie składowe zespołu metabolicznego. Następuje zmniejszenie obwodu pasa, wzrost poziomu cholesterolu HDL, spadek poziomu trójglicerydów, obniżenie skurczowego ciśnienia tętniczego, obniżenie poziomu HbA1C (rycina 6.). W konsekwencji osiągnięto znamienną statystycznie redukcję częstości występowania zespołu metabolicznego w porównaniu z grupą placebo. Najczęściej występujące objawy niepożądane to depresja, nudności, zmiany nastroju, lęk, zawroty głowy. Rimonabant stosuje się w jednorazowej dawce 20 mg/dobę. Lek przeznaczony jest dla osób o podwyższonym ryzyku wystąpienia incydentu sercowo-naczyniowego. Trwające właśnie badanie CRESCENDO (Comprehensive Rimonabant Evaluation Study of Cardiovascular ENDpoints and Outcomes) ma na celu ocenę częstości występowania incydentów sercowo-naczyniowych (udaru, zawału mięśnia sercowego bądź zgonów z tych przyczyn) u osób otyłych i obarczonych wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym. Skuteczność preparatów wynosi od 50% w przypadku orlistatu do ponad 60% w przypadku sibutraminy i rimonabantu (rycina 7.). Ocenia się ją odsetkiem pacjentów uzyskujących 5-procentową redukcję masy ciała po 1. roku terapii. Natomiast redukcja obwodu talii po 2 latach leczenia wynosi ok. 9,2 cm w przypadku sibutraminy, 8,5 cm (RIO-Europe i RIO-North America) w przypadku rimonabantu i ok. 5,1 cm w przypadku orlistatu.
Podsumowanie
Otyłość okazuje się najważniejszym czynnikiem predysponującym do wystąpienia nadciśnienia tętniczego. Skuteczność niefarmakologicznych metod leczenia otyłości i nad- ciśnienia tętniczego jest ograniczona. Leczenie farmakologiczne prowadzi do znaczącej redukcji masy ciała i zmniejszenia stopnia zaburzeń metabolicznych u chorych z otyłością. Obecnie dostępne na rynku preparaty – orlistat, sibutramina zmniejszają skutecznie wagę o ok. 5–10% przez 2 lata, podobne działanie wykazuje rimonabant.

co do farmakologicznego leczenia to nie czytam tego artykułu bo...
w te wakacje wpadłam na "genialny" pomysł a raczej podsuneła mi go znajoma , która się an tym odchudzała. otóż załatwiłam sobie recepte na Meridie- lek stosowany w leczeniu otylości. jak poczytałam efekty uboczne to głowa mnie rozbolała- ale pomyslałam a co mi tam! no i jesz jedną tablekte która działa na OUN na ośrodek sytości chyba jakos tak to bło. no i efekt taki,że nie chce się jeśc.. więc niby gites. potem na praktykach jedna lekarka zauważyła co ja tam wpierdzileam dokawy i o mały włso mnie nie zabiła! wszystkie to środki powinny stosowac osoby z wysokim BMI, które mimo diety i ćwiczeń nie traca na wadze! a nie osoby, które jedza bo lubia! to po 1. po 2 te środki działają jak amfetamina- powodują lekko euforyczne stany a w połączeniu z akwa człowiek zapierdziela jak mały samochodzik - wiem wypróbowałm na sobie przed kolosem.wiec po tygodniu zaniechałam zabawy z merida a efekt był taki,że okres przez 2 miesiace się nie pojawił a po odstawieniu tabletek szczescia miałam migrenowe bóle głowy i wilczy apetyt.. więc nie polecam takich cudów!
jak juz cos stosowac to jakieś l-karnitynki w celu wspomagania diety a do ćwiczeń fat bunery ale nie czystą farmakologię!!

moze i tak , wsumie nie pisze sie na to

NIe myslalam, ze utrata wagi na tych lekach to tylko 5-10% w przeciagu 2 lat ... ja musze schudnac wiecej i szybciej... ale ciesze sie,ze przeczytalam ten artykuł... pozdrawiam Was gorąco! Przecz z farmakologia!