Wątek: POMÓŻCIE!!!

21 sierpnia skończyłam 20 lat... Tańczę, w zeszłym miesiącu udało mi się podpisać umowę. Treningi na czas wakacji ustały szybko więc zaczęłam nadrabiać utracone w zeszłym roku kilogramy Pokazy zaczynamy się we wrześniu a ja, jakby to ująć... Nie wyglądam za dobrze. Myślicie-tancerka... Wyobrażacie sobie pewnie szczupłą, wysoką laskę-panikarę. No, mam nadzieję, że z Waszą pomocą będę mogła tak o sobie myśleć i mówić. Piszcie do mnie, proszę! Bardzo potrzebuję wsparcia osób, które mają pojęcie o tym jakie to uczucie kiedy trzeba powiedzieć STOP! A na lodówce czas najwyższy powiesić napis "minuta jedzenia = godzina na siłowni"... Wierzę, że się uda (połowa sukcesu)

hasło z minutą jedzenia jest boskie chyba sobie takie zamontuję na własnej lodówce, aż mnie ciarki przeszły
trzymaj się kochana, dasz radę, wszystkie musimy jakoś dać

dzięki śliczne nie spodziewałam się odp tak szybko! SUPER! TERAZ WIEM, ŻE NIE JESTEM SAMA JA TEŻ ŻYCZĘ POWODZENIA!

Nie ma sprawy, musimy sobie pomagać, bo kto nam pomoże, jak nie my same sobie i nawzajem???

Ciekawa z tym sprawa. Właściwie moja tusza jest moją tajemnicą, nikt (oprócz rodziny i Misia) nie wie, że mi to przeszkadza. Świetnie się maskuję, a przynajmniej tak mi się wydaje. Z jednej strony zgrywam zadowoloną z siebie i to dziala, bo wszyscy myslą, że świetnie sie sama ze sobą czuje i mi to pomaga. Nikt mnie nie dyskryminuje. Nikt nie widzi mojego użalania się nad sobą. Ale jest też drugie dno - nie mam z kim o tym pogadać, nie mam sie kogo poradzic. Troche mi wstyd, ze sie tak zapusciłam, wstydzę sie przyznać przed innymi. Stad znalazam się tutaj. Tu jest fajnie, bezstresowo. Zawsze ktoś pocieszy albo huknie, jeśli trzeba.
Wiem, wiem, to żałosne ale cóż na to poradzę, że tak już mam.
Pozdrawiam i idę już spac.