Wątek: Nie cierpię swojego ciała!!!

Czy ktoś czuje się równie okropnie jak ja patrząc na siebie w lustrze?
Nienawidzę siebie! Jestem obrzydliwie gruba!
Mam całą garderobę ciuchów a nie mam co na siebie włożyć.
Gdyby nie moje małe dzieciątko to chyba psychika by mi już dawno wysiadła.
Beczeć się chce!!!

Nie ty jedyna jestes tak uprzedzona do wlasnego ciala kazda z nas w miejszym luzb wiekszym stopniu ma taki problem bleee ale co zrobic trzeba schudnac i wowczas bedziemy sie sobie podobac.Powodzenia

a moim zdaniem to nie jest tak ,ze schudniemy i bedziemy siebie automatycznie kochac. niestety tak nie jest. trzeba sie nauczyc akceptowac siebie w kazdej sytuacji. oczywiscie jak bedziemy szczuplajesze bedzie latwiej, ale trzeba siebie polubic juz teraz

Anturio!!!

uczucie obrzydzenia swoim cialem, i samej mysli o tym jak wyglądam i że jest beznadziejnie towarzyszy mi od wielu lat. Rozumie cię w 100% i wiem jak trudno jest z tym żyć. Ale wszystko można zmienić, nad wszystkim można popracować-wystarczy odrobina silnej woli i chęci- a przecież masz te chęci bo gdybyś ich nie miala nie napisalabys na tym forum, szukasz wsparcia- ja ci je dam możesz do mnie podbijać pokonamy to uczucie, ja pomoge tobie a ty mnie zobaczysz od razu poczujesz się lepiej wierz mi Damy rade! i zobaczysz za niedługo wspolnymi silami i dzialaniami wygramy NASZE WYMARZONE SYLWETKI!!!

Witam
Ja kiedyś też myślałam, że jak schudnę to zaakceptuję siebie. ALe to nie jest prawda. Bo ciagle chcesz od siebie więcej i więcej, i nigdy nie zaakceptujesz siebie bo nigdy nie będziesz doskonała. Powinnaś akceptować swoje ciało w każdej sytuacji, gdy masz 20kg za dużo, czy 10 za mało. Zawsze możesz znaleźć dobrą stronę.
I nie objadać się dalej, bo jesteś beznadziejna i nic się nie zmieni. Zacznij dietę, cwiczenia a napewno będziesz szczęśliwsza

no to ja też się dołącze. jesli chodzi o ciało to kiedys byłam nawet z niego dumna, nie byłam nigdy chuda, ale przy wzroscie 160 i kobiecych kształtach kolezanki zazdroscily mi ze w kazdym ciuchu wygladam fajnie. A teraz mam ponad 10 kg nadwagi i omijam kazde lustro z daleka. Moj chłopak nie moze dotykach mojego brzucha, ramion a szczegolnie drugiego podbródka. Ale nie ciało jest moim znienawidzonym wrogiem, wiem ze jak sie zmobilizuje to bedzie znowu wygladac fajnie. Najbardziej nieznosze mojej twarzy. I tu chocbym schudła nawet 30 kg to nic nie pomoze poprostu jest straszna, żaden jej element nie jest godny zainteresowania i nic do siebie nie pasuje. Kiedy moj mezczyzna zbyt długo na mnie patrzy robie mu wyrzuty i odwracam sie plecami. I codziennie sie zastanawiam co on robi z taka szkarada
kiedys jakis facet powiedzial ze to jakas reguła ze jak dziewczyna jest chuda to najczesciej brzydka, a jak twarz ma ładna to znowu jest gruba. A ja sie nie mieszcze w żadnej grupie

Ech, niedobrze jest nie lubić swojego ciała. Bardzo niedobrze. Destrukcyjnie nawet. Nie lepiej kochać je - i z miłości do niego chudnąć, żeby było jeszcze piękniejsze?