Wątek: Schudłam! I co dalej?

Jak nie stracić tego , co kosztowało tyle wysiłku i wyrzeczeń?
Moje odchudzanie stało się stylem życia, ale nie bedę przecież chudła w nieskończoność. Zamierzam zwiększać stopniowo dawkę kalorii o 100 miesięcznie do 1500, a poza tym dalej jeździc na rowerze, ale boję się, że w końcu pójde do sklepu i kupię to wszystko, czego nie mogłam , a tak bardzo chciałam i wchłonę jak odkurzacz. Czuję się jak narkoman po odwyku, który mimo wszystko..., a jednak..., tylko troszeczkę...
CZy ktoś wie, co zrobić.

hmmm....zeby nie bylo jojo radza co tydzien zwiekszac sobie dawke pozywienia o jakies 150-200 kcalorii, az dojdziesz do swojego zapotrzebowania. do tego wysilek fizyczny, nie musi byc jakis ogromny ale systematyczny -rower np, tak jak mowisz.
a kwestia psychiczna? nie wiem za jakis czas bedziesz mogla juz zjesc batonik czekoladowy i nie odbije sie to od razu na Twojej wadze przeciez, ale wazne, zeby z tego stylu zycia wyciagnac to, co najwazniejsze-uwaz, co sie je i wiedziec, ze nie mozna sie opychac a jesc tylko tyle, zeby nie byc glodnym. wiesz, dzis szlam przez miasto i mijalam cukiernie, kebaby, delikatesy ze slodyczami. mialam w kieszeni pare zlotych. dawniej wydalabym je od razu wmawiajac sobie, ze to pysze dobre i wlasnie mam na to ochote. ale dzis tak szlam i patrzylam i nic! myslalam sobie, ze wcale tego nie potrzebuje. i to jest wazne! jak bedziesz miala smaka, to pewnie-zjedz. ale prawdziwego smaka, a nie- jesc bo jest na stole i sie zmarnuje, nie- jesc bo przeciez czestuja, nie -jesc bo wyglada apetycznie. ja sie ciesze, bo wreszcie dziala u mnie glod i sytosc, ktore chyba swoimi zwyczajami zywieniowymi zabilam niemalze. jadlam bo bylo, bo wygladalo, bo ktos jadl i mi zapachnialobo bo, bez zadnych zahamowan. a teraz wreszcie,d zieki diecie widze, ze jedzenie jest fajne, ale gdy sie je z pcozuciem wolnosci. brzmi gornolotnie, ale dla mnie to ogromnie wazne. umiem juz odmowic czekoladki jesli sama nie mam na nia ochoty itp.
mysle ze to ejst wazne, i wtedy nie ma sie co martwic ze zaprzepasci sie wszystko. trzeba tylko pamietac jak bylo, i do czego to doprowadzilo -ile zbednych kilogramow. pamietac, jak sie walczylo z tymi kilosami...zawsze pamietac!

A ja z innej beczki!!! Co Celebriannko robiłaś? Ile schudłaś i w jakim czasie!!!!
Pozdrawiam i trzymam kciuki aby waga stała w miejscu!!!

Schudłam ok.12 kg od 15 kwietnia. Teraz ważę 52 kg. Wcześniej wyglądałam... eh , co tu mówić, każda wie jak. Teraz jest świetnie, tylko mam stracha, że sobie odpuszczę (wkrótce urlop), że stracę (albo raczej przybiorę)to co wywalczyłam. Mój sposób jest prosty i tendencyjny: (ok) 1000 kcal i ruch. Zmieniałam intensywność ćwiczeń zmniejszalam kalorie od 1200. Od czerwca pracuję, więc zmieniłam system jedzenia. Wcześniej jadłam 3 posiłki (8.30, 13.30, 17.00) Teraz 4-5 (6.30, 10.30, 14.30, 18.00) ale mniejsze (pyszne i niskokaloryczne są sucharki Wasa Malt, albo otręby żytnie ze śliwką) Znalazłam sposób na słodycze... zawsze jadlam jakis deser po obiedzie, a teraz czekam ok 10 min. i okazuje się, że tak naprawdę wcale mi się nie chce. A jeśli się chce to zjadam 2 śliwki suszone (błonnik) i jest mi błogo. Wcześniej ćwiczyłam 1h calanetics o 7.00 rano, a teraz wieczorem o 19.00 na zmianę z rowerem. Zimą przerzucę się na stacjonarny. No właśnie, boję się, że zimą nic nie będzie mi się chciało ćwiczyć.
Ale narazie podnoszę sie na duchu patrząc w lusto. Niedawno wybrałam sie kupić sukienkę na wesele znajomej i odczuwałam niesamowitą przyjemność z przymierzania wszystkiego, co tylko mi sie podobało, bez obaw, że sprzedawczynie pękną ze smiechu. Nigdy do tej pory czegoś takiego nie czułam!
A teraz parę słów optymizmu dla naśladowczyń!
Uwierzcie mi, że można schuść, a poza tym jak cudownie się wtedy czuje. I nie wierzcie tym , którzy mówią,że jesteście i tak piękne z nadwagą, bo KAŻDA z nas wie co tak naprawdę czujemy w sercu, gdy wszyscy wokół wydają się lepsi bo chudsi. Chudnijcie dla siebie, swojego samopoczucia, nie dla innych.

Ja mam ten sam problem, jeszcze się odchudzam, ale powoli szykuje się do zakończenia diety...myślałam żeby przez jakiś tydzień jeść 1000 ale już nie ćwiczyć a potem zwiększać...czy tak też może być?? Czy moze ćwiczenia do końca życia muszą być?

Proponuję zwiększanie kalorii ale nie przerywać ćwiczeń. Ja zamierzam robić to co lubię, czyli jeździć na rowerze ok 1h, ale mniej intensywnie, (czyli nie na najwyższych przerzutkach) i raz w tygodniu calanetics. Jak się uda to w sobotę rower 2-3h. W tygodniu niestety zwykle jestem padnięta po pracy, a wracam w miare późno. A jeszcze nie mozna cwiczyć zaraz po obiedzie, więc jeżdżę o 20.00. Co to będzie jesienią?

A mam jeszcze pytanie? Ile powinno się zjadać kalorii, żeby nie przytyć? Przy załozeniu: 50 kg, praca biurowa. W różnych źródłach podają 2300-2800 kcal. Toż to kosmiczna ilość kalorii. Pewnie znalazłoby sie tam miejsce i dla tortu czekoladowego co dzień. No to jak jest?