Co do zupy to zjadłam jej naprawde dosc duzo! Tyle, ze prawie dostaje wyrzutów sumienia! Dzis wychodze do koleżanek, ale zamierzam trzymać żołądek na wodzy i nie jesc nic slodkiego, to moje przyjaciolki wiec wiedza ze mi na tym zalezy. Caly dzien slucham pozytywnej muzyki. Skakalam troche (jak na skakance podskakiwalam, tylko bez skakanki bo malo miejsca w domu), tanczylam przed lustrem i robilam wyskoki z przysiadu, poprostu nawet siedzac w domu staram sie nie siedziec ciagle w miejscu.


Mam plan zeby chodzic na 6 godzin wuefu w tygodniu (u mnie w szkole mozna sobie chodzic codziennie nawet, jak sie chce, byleby miec wyrobioną okresloną ilosc godzin w roku) i porozmawiam z nasza pania kotra prowadzi zajecia. To mloda i mila babeczka swiezo po studiach, chce ja prosic zeby pomogla mi z cwiczeniami i pokierowala mna troche w dobrym kierunku. Nie chce tylko schudnac, chce miec zdrowe wysportowane ciało, ktore nie męczy sie jak tylko przebiegnie 100 metrów do autobusu. Dodatkowo codziennie bede robiła brzuszki, przysiady i przede wszystkim bede sie rozciagala. Mam bardzo elastyczne cialo (nawet bardziej niz niektore sztywne chude kolezanki) lecz nadmiar tluszczu przeszkadza!

Wiem ze duzo pisze, najczesciej sama do siebie, ale tylko tu w swoim pamietniczku moge byc otwarta. jestem gruba i nieywsoka. Przyjaciolki oczywiscie zaprzeczaja, ale wiem ze robia to bo nie chca mnie zranic, ale kiedy lekarz mowi ze przydalo by sie schudnac, ze jest nadwaga, to wtedy ma sie pewnosc ze trzeba sie wziasc za siebie. W oczach ludzi ktorzy nas kochaja niewazny jest nasz wyglad, dla nich bedziemy zawsze piekni blaskiem wewnetrznym. Nam samym najbardziej przeszkadza nadwaga. Cale zycie prawie od momentu podstawowki bylam gruba. Nigdy wiecej nie chce tak o sobie myslec i mowic. Nigdy! Chce wejsc do normalnego sklepu i kupic sobie to co mi sie podoba, uzewnetrzniac swoj styl, nie wstydzic sie swojej fizycznosci! Ona jest przeszkodą! Czuje sie ospała, cięzka i tłusta. Ach...