WIELKI POWRÓT ANTESTOR :D

Taaaa.... Cierpliwość to jest chyba coś, czego nam brakuje ;)

Ja jak mi sie wydaje, że nic sie nie zmieniło, myślę sobie: jak na tę sytuację zareagowałabym parę lat temu? Czy dzisiaj byłabym z kolesiem, który będąc kilkanaście lat ode mnie starszy był jednocześnie mniej dojrzały? Czy uważałabym, że sie do niczego nie nadaje i jechała po sobie jak mi sie coś nie udało? NIE! A więc chyba dużo się zmieniło... :lol:

Prowadzę też dziennik, i to mi daje możliwośc oceny postępów. Czasami jak patrzę na moje stere wpisy, to aż się zażenowana czuję. O co mi schodziło wtedy? Dlaczego nie potrafiłam o siebie zadbać? Jak to się stało, że aż tak opuściłam siebie? I wtedy widzę, że naprawdę dużo się zmieniło, pomimo tego, że i teraz czasem jest ciężko.

A poza tym dojrzałam. wiem, że mogę sobie zaufać. No i pokochałam siebie... :P

Buziaki. I życzę Ci, żebyś była dziś szczęśliwa :P

Dzisiaj chyba przed zbliżającą się przypadłością miesięczną mam straszną zwałę... nic mi się nie chce, mogłabym tylko leżeć i co najgorsze jeść (ale nie dam się). Mam nadzieję, że jakoś przetrwam ten dzień, ale jest mi wyjątkowo ciężko.
Dzięki Wam za odwiedziny :D Na razie z dietą się trzymam zgodnie z założeniami, w środę miałam kryzys i doszłam do 1800, ale byłam na aerobiku, więc raczej się nie odłoży :oops: Poza tym trzymam się w ramach 1500 i ćwiczę. Nie mogę się już doczekać widocznych efektów, ale co to pisałyśmy o cierpliwości :wink: :?:
Kurczę, ledwo 14, a ja już mam za sobą 1000, mam nadzieję, że jakoś wytrwam.
Na razie kończę pozdrawiam Was mocno i postaram się później do Was wpaść.

Aimko, super się czyta o Twoich postępach i o tym, jak długą drogę już przeszłaś :D Ja w sumie dopiero zaczynam sobie radzić sama, bez terapii, czasem czuję dużo siły w sobie, czasem (jak dzisiaj) jestem jak sflaczała dętka. Ale mam nadzieję, że przyjdzie dzień, w którym napiszę tak jak Ty, że mogę sobie zaufać i że się lubię (kocham to strasznie dużo powiedziane :wink: ). Dziękuję za wszystko! :*

Dominiczko, postaram się zaglądać codziennie, chociaż przez kilka ostatnich dni fizycznie mnie nie było w domu i ostatnio jestem trochę zagoniona (co jest dość dziwne, zwłaszcza, że nie pracuję, ale okazuje się, że jak człowiek wraca do życia, to ma dużo do zrobienia :) ). Dzięki za troskę :D :*

Fatti, dzięki :D strasznie przytłaczające to szukanie pracy i trochę odbiera wiarę w siebie... optymizm jest, tylko na chwilę wyszedł na spacer, ale wróci :wink: Ściskam CIę!

AleXL, kiedy przeczytałam to, co napisałeś, to stwierdziłam, że nie ma szans, nie będzie żadnych kryzysów i nic się nie sypnie :oops: No i nie musiałam długo czekać, żeby się przekonać, że jednak miałeś rację. I właśnie to mi pomogło - że to normalne i że są osoby, które mnie w tym wspierają. Czyli mam się do kogo zwrócić :D A jeżeli chodzi o profesjonalną pomoc, to uznali, że już sobie poradzę, gdyby jednak było dużo gorzej i nie poradziłabym sobie, to poszukam czegoś. Jeszcze raz dzięki :D

Paula, oczywiście, że Cię pamiętam :D Ty wymiataczko fitnessowo - dietowa i współtowarzyszko w kompulsach... bardzo się cieszę, że wróciłaś, był moment, że Cię nie było, a ja tu zaglądałam i martwiłam się o CIebie. Widzę, że waga wróciła, ale tylko po to, żeby znowu odejść :D Trzymaj się dalej! Wpadnę zobaczyć jak Ci idzie. :*

Anestorku kochana:)Cieszę się, że zajrzałaś:)Ja wstawiłam łososia do piekarnika więc mam chwilke na forum :P
Mnie też przytłacza myśl o szukaniu pracy, wkońcu kończę w czerwcu studia :roll: I coraz bardziej mnie kuszą studia doktoranckie na uniwersytecie na florydzie, tam przynajmniej ciepło :lol: lub Islandia, hehe będę pracować przy obróbce ryb :wink: .
Szukasz czegoś konkretnego?

3maj się, buziaki:)

Pani też czeka na @ ? Wrrr... bo u mnie waga w miejscu stoi i denerwuje mnie to nieziemsko. ;p

Dobry wieczor :))...ja tam ..mam nadzieje ze udalo CI sie jakos w miare zmiescic w limicie:)...ja tez oczekuje na @..tylko ze ja mam zawsze tak ze tuz przed miesiaczka mam takiego strasznego powera do cwiczen...wiec dzisiaj to wykorzystalam...;)
Dziekuje Ci ze wspierasz mnie, bo to dla mnie wazne :) tym bardziej ze doskonale wiesz jak ciezko jest mi walczyc z kompulsami...

Witam wszystkich :D
Dzisiaj oczekiwania na @ ciąg dalszy, ale czuję się jakoś lepiej niż wczoraj. Wczoraj się pięknie zmieściłam w limicie i jeszcze godzinkę popedałowałam :D A dzisiaj pojechałam z mężusiem (zapalonym bikerem :D ) na rowerek, zrobiliśmy jakieś 27 km, ale strasznie wymiękłam, bo od tygodnia jem dietowo, a rano zjadłam na śniadanie mniej niż spaliłam jeżdżąc. Po powrocie do domu złapał mnie potworny ból brzucha i dreszcze (uwaga na przemęczanie organizmu ćwiczeniami podczas diety... :cry: ), ale już przeszło. Dzisiaj też będzie w limicie, zostało mi 250 kcal na kolacyjkę :D
Tak sobie pomyślałam, że trzeba zmienić nastawienie do diety (uwaga, czas na moje wywody filozoficzne, ratuj się kto może :wink: ). Weszłam wczoraj na wątek o tym, czego najbardziej brakuje podczas diety i co jest w niej najgorsze i jak przeczytałam o tych wszystkich słodyczach, pizzach, naleśnikach i chałwach, to nagle zachciało mi się tego wszystkiego i pomyślałam, jaka to masakra, że nie mogę. A potem wzięłam jogurcik light i pomarańczę i pomyślałam, że to przecież pyszne i sprawia, że czuję się super, w przeciwieństwie do tych wszystkich tłustych pyszności, po których zazwyczaj czuję się koszmarnie... i pomyślałam, że dieta sprawia mi przyjemność :D I że mogę się cieszyć tym, co jadam :D I że nie przeszkadza mi, jeżeli już zawsze będę musiała liczyć kcale i uważać na to co jem. Po prostu przestałam czekać, aż skończę dietę i zacznę "normalnie" jeść. Dobra, wystarczy tego katowania, mam nadzieję, że jest to w miarę zrozumiałe :D

fatti, no ja może mam powera do ćwiczeń, ale moje ciałko mówi NIE i koniec :wink: Jak sobie pomyślę o kompulsach, to przechodzi mnie dreszcz... masakra... wydaje mi się, że nie są warte nawet najpiękniejszej figury... na szczęście takie naprawdę hardcorowe mam już za sobą... czego i Tobie życzę :D

hari, dzięki za wizytę :D Jak się zorientowałam o co chodzi, że waga stoi, to postanowiłam, że będę miała tydzień bez ważenia, bo oszaleję :D Jak @ przejdzie, to wtedy z przyjemnością zobaczę niższy wynik, a teraz nie będę się frustrować :wink: Pozdrawiam!

Dominiczko, ale pyszności jadasz (łosoś, mmmmm) :D Bardzo mi się podobają Twoje plany na przyszłość :D Ja też bardzo chciałam wyjechać, nawet zgłosiłam się do rekrutacji na stewardessę, ale w końcu stwierdziłam, że głupio bym zrobiła zostawiając męża w Polsce... no i w sumie muszę zawęzić marzenia i poszukiwania, ale myślę, że warto :D Sytuację zawodową mam BARDZO skomplikowaną, być może uda mi się znaleźć pracę w HR, albo coś takiego, ale kiepsko jest z osobami, które nie mają w tej branży doświadczenia. A ja mam w innej, do której nie wrócę, choćby się waliło i paliło (szkoła :x ). Ściskam!

Brawo , naprawde gratuluje CI takiego podejsci...ja na razie jeszcze nie za bardzo jestem w stanie sobie wmówic ze wcale nie mam ochoty na te wszystkie slodycze i wogule...ale mam nadzieje ze mi rowniez sie uda :)
ale ladnie sie rozpedzilas z tym dietkowaniem :))

Anestor ty wariatko, jeździłaś w połowie stycznia na rowerze na świeżym powietrzu :?: Dobrze zrozumiałam :?: Pokręciło cię :lol:
A twoje wywody jak najbardziej mnie cieszą, sama mam takie podejście :lol:

O stewardeesie też myślałam:)i nie wykluczam, chociaż niewiem czy już za stara nie jestem :wink: Męża na szczęscie nie mam, a swojemu chudemu ciągle powtarzam, że nie chce się angażować bardziej, bo niestety będzie się trudniej rozstać :roll: A nie po to kończę 2 kierunki studiów, żeby pracować w polsce na 1200zł, a robotnik na budowie zarobi 3tyś, paranoja :roll: Czas pokaże. Ale wolałabym zostać w Polsce jeśli by sie dało :wink:
A ty napewno teraz szybko znajdziesz pracę :P

Cytat:

---

Zamieszczone przez antestor

... Tak sobie pomyślałam, że trzeba zmienić nastawienie do diety (uwaga, czas na moje wywody filozoficzne, ratuj się kto może :wink: ). Weszłam wczoraj na wątek o tym, czego najbardziej brakuje podczas diety i co jest w niej najgorsze i jak przeczytałam o tych wszystkich słodyczach, pizzach, naleśnikach i chałwach, to nagle zachciało mi się tego wszystkiego i pomyślałam, jaka to masakra, że nie mogę. A potem wzięłam jogurcik light i pomarańczę i pomyślałam, że to przecież pyszne i sprawia, że czuję się super, w przeciwieństwie do tych wszystkich tłustych pyszności, po których zazwyczaj czuję się koszmarnie... i pomyślałam, że dieta sprawia mi przyjemność :D I że mogę się cieszyć tym, co jadam :D I że nie przeszkadza mi, jeżeli już zawsze będę musiała liczyć kcale i uważać na to co jem. Po prostu przestałam czekać, aż skończę dietę i zacznę "normalnie" jeść. Dobra, wystarczy tego katowania, mam nadzieję, że jest to w miarę zrozumiałe :D

---

Brawo! O to chodzi! Ja na dietę patrzę bardzo podobnie, życiowe przedsięwzięcie, wziąłem się za siebie i już! I nie ma powrotu do nieprzekontrolowanego objadania alno innych skarajności ... Ja nie mam nic przeciwko pizza (miałem świetną wczoraj) czy innym przyjemnościom o ile wiem ile mnie to "kosztuje" - jak to Heinlein i inny ujęli TANSTAAFL aka "There Ain't No Such Thing As A Free Lunch" - nie ma nic za darmo i ostatnio czuję, że lepiej rozumiem to, i te przyjemności lepiej smakują gdy wiem ile kosztują :)

dokładnie. ;) niezdrowe pyszności satysfakcjonują tylko na chwilę, a potem zostają ogromne wyrzuty sumienia aby. ;/