Heh, nie wiem nawet czemu tak długo tu nie zaglądałam, mozę dlatego ze moja dieta jak zwykle padła.
Nawet kupiłam sobie osławione "tussi", ale niestety na mnie to nie działa. Może i można na tym nie jjeśc nic 3-4 dni ale po tym czasie naszedł mnie głód psychiczny. No bo jak to tak, wróce do domu po zajęciach i nic nie zjem....

Jestem gruba. Niby czuje sie z tym normalnie. Jem normalnie, nawet nie tyję już w takim strasznym tempie, nie rzygam. Pójdę na uczelnie, pośmieję się bo mam fajnych znajomych, troche postresuje, no bo sesja, ale szczerze mówiac idzie mi całkiem dobrze i jeśli jeszcze troche z siebie wycisnę to od przyszłej środy będę miała juz wakacje, a jeśli wycisnę troszke więcej to na mojej karcie będą tylko trzy tróje i jedno 3,5 - reszta to same 4; 4,5 i 5. Nie wiem od kiedy stałam się takim kujonem któremu tak zależy na ocenach. Z resztą kiedy patrzysz w lustro i czujesz się jak zero no to (biorąc pod uwagę ludzką naturę w której zakodowana jest walka o przetrwanie) muszę się jakoś dowartościować.

Ale co z tego wszystkiego skoro w głębi duszy czuję się źle. Pójdę na uczelnie i na chwilę zapomnę o tym wszystkim. Wogóle na tygodniu jakos schodzi to na dalszy plan. Gorzej kiedy mam wolne.
Siedze w domu, nie wychodzę dalej niz za obręb własnego podwórka. Wstydzę sie. Poszłabym biegac ale jestem taka gruuba, wstydzę się ... a może mi się nie chce. Koleżanka chce mnie wyciągnać na disco ... nie chce, wstydzę się, nie mam sie w co ubrać, i tak wyglądam bezaziejnie.

Nie mam jakoks weny wziąć się w garść. Z resztą ilekroć zacznę to to przez pierwsze kilka dni jest ok, a potem jazda kiblowa by w ostatecznosci stwierdzic że to nie ma sensu.
W sumie to nawet wstydzę się sama przed sobą zacząć odchudzać bo to takie żałosne kiedy ruszasz z pełną parą a potem dópa z tego.

No, to tyle. Nie wiem kiedy znowu będe.

Trzymajcie się laseczki. Pa!