Wątek: Małżeńskie odchudzanie

Witam.
Zdecydowałam się (kolejny raz zresztą) na ostateczne rozstanie ze zbędnymi kilogramami. Tym razem, nie sama. Wspiera mnie i przy okazji też odchudza sie mój mąż.
O ileż łatwiej jest razem! Wspieramy się na wzajem, a chwile załamania przychodzą dość często. Wiem, początki sa trudne. Ale mam przy boku męża, a on ma mnie! W chwili kryzysu potrafimy sie zmobilizować! A poza tym, łatwiej jest przyrządzać jednakowe posiłki dla mnie i dla niego, a nie męczyć się, patrząc jak druga połowa wcina przysmaki gdy nam burczy w brzuchu.
Na razie nie jest najgorzej! Od 2 kwietnia spadło mi 5 kg, a mąż zgubił 6kg.
Będę wpadała co dzień i dzieliła się z wami naszymi wzlotami i upadkami. Liczę na wasze wsparcie. Może ktoś był w takiej sytuacji i gubił wspólnie kilogramy? Może jakieś rady na dobry początek.
Pozdrawiam wszystkich xxl

Witaj
Gratuluję pomysłu na odchudzanie z mężem.
Ja niestety nie mogę się z moim współmałżonkiem odchudzać
bo on jest szczypiorkiem i strasznie chudy z urodzenia
Często się śmieje, że mu kiedyś w nocy oddam parenaście kilo.
Szczęściarz z niego wcina wszystko, czipsy, pistacje, kotlety, boczki, pizze
i nic waga ani drgnie ciągle wskazuje 65kg.

Życzę Wasm wytrwałości
pozdrawiam i zapraszam na mój wąteczek

Witam! Bardzo fajnie, że oboje zdecydowaliście się razem na dietkę Ja nigdy z kimś sie nie odchudzałam, ale napewno jest lepiej, bo każdy się nawzajem pilnuje. Fajnie, że są następne osoby z Ełku

No to dobry pomysł i powodzenia w diecie

witam ewa
swietnie ze jestes z nami
bedziemy cie wspierac jak sie tylko da
trzymam za was kciuki wspaniale ze moz ci pomaga
moj tez mnie wspiera jak mozee tyle tylko ze on jest chudziutki jak patyczek
hehhe

buziakii
pa

Witaj Ewa.
Najpierw gratulacje dla Ciebie i męża za już stracone kilogramy. Super!!! Trzymaj tak dalej.
A co do wspólnego odchudzania to bardzo fajny pomysł. Na pewno jest łatwiej. Mój mąż jest bardzo szczuplutki, ale wspiera mnie bardzo i to mi pomaga.
Będę trzymać za Was oboje kciuki.

Dzięki za słowa wsparcia! Widzę, że większość z Was ma mężów chudziaszków, ja mam miśka i nigdy mi to nie przeszkadzało. Pamiętam doskonale czasy, kedy to on ważył 80 kg a ja 55. Lata mijają i proszę co się z nami stało: on startował z wagi 122, ja - 114.Takie dwie kulki.
Na szczęście mamy już pierwsze sukcesy i to dodaje nam skrzydeł. Zmieniliśmy zupełnie styl odżywiania. Zero białego pieczywa, ziemniaków i makaronów. Za to dużo sałatek, a z mięsa tylko drób. Ja najadam się w zupełności, ale mąż często jest głodny. Pracuje fizycznie i bardzo odczuwa niedostatek kalorii. Czy to się zmieni? Czy się przyzwyczai do lekkich posiłków? Jak długo to może potrwać? Nie chciałabym, żeby przez głód zrezygnował z diety.
Pozdrawiam wszystkich XXL