Wątek: duzo mnie...za duzo

witam. mam na imie Hanan
mam malego cudnego synka ktory niedlugo skonczy 10 miesiecy
mam 25 kg minimum do zrzucenia aby "miescic" sie w normach, waze 95
mam bulimie od prawie 8 lat, we wrzesniu bedzie osiem...
mam siebie dosyc...
i co mam zrobic??


moja najwieksza waga, w wieku ok 16 lat to 112kg, schudlam 35 kg, przez kilka lat udawalo mi sie utrzymywac mniej wiecej wage....dzieki mojej "przyjaciolce" co mnie teraz wykancza

potem ciaza i.... 30kg wiecej i teraz nadal jakies 15kg do wagi przed ciazy...do "szczesliwej" 80, no bedzie juz ok...i juz nie mam sily...

przepraszam za wyzalenie sie

tak długo masz bulimie? jak to się stało?
postaraj się odchudzac stopniowo...załóż pierwszy cel...nie większy niż 15kg by czuć radość z dojścia do niego :P
może spróbuj zacząć jeść chrom?

Powodzenia życze

Jesli tak długo masz bulimię to moze skonsultuj to z jakims lekarzem...
jesli uda Ci sie wyjśc z bulimii to uda Ci sie efektowniej schudnąc

powodzenia

Witaj na forum.

Bardzo dobrze, że zdecydowałaś się do nas dołączyć - to miejsce ma magiczne własności i pomaga w różnych trudnych momentach .

Co do Twojej choroby - czy w jakikolwiek sposób ją leczysz, jesteś pod opieką lekarzy? Jeśli nie, to moim zdaniem pierwszym miejscem, w które powinnaś się udać z prośbą o pomoc, jest jakieś centrum leczenia zaburzeń odżywiania. Bo mimo wszystko z takim problemem forum nie pomoże Ci się do końca uporać - tutaj potrzebni są specjaliści, którzy będą wiedzieli jak się Tobą zająć.
Choćby ja sama nie mam żadnego własnego doświadczenia z bulimią. Natomiast mam jedną dziewczynę w bliskim otoczeniu, która cierpi na "odmianę" tej choroby i od kilku już lat jest pod opieką psychologa i jakoś to kontroluje.

Jak sama na pewno już wiesz, bulimia to żaden sposób na schudnięcie. Toteż bardzo fajnie, że postanowiłaś schudnąć z forumkami grunt, to żeby zachować w tym procesie dobre zdrowie.
Ja po swoich doświadczeniach z dietowaniem wiem już, że podstawą jest ruch i dieta. Regularne spacerowanie na początek wystarczy, a w diecie warto zawrzeć dużo warzyw, trochę owoców, pełnoziarnistego pieczywa, do tego wszystkiego chudy nabiał, serki, jogurty i zdrowe mięsko - kurczak, ryby. Wszystko da się zrobić

Życzę Ci powodzenia i trzymam kciuki, aby udało Ci się pokonać wszelkie problemy.
C.

MĄDRE SŁOWA ŻE MUSISZ ZACZĄĆ OD WYLECZENIA BULIMI

witam
dziekuje za te slowa...pomagaja

praktycznie jakies 2 iesiace temu zrobilam jeden krok na przod aby sie pozbyc, albo raczej wylaczyc bulimie (bo bulimiczka bede do konca zycia) - powiedzialam mojej mamie o tym...byla w szoku...ale powiem ze to naprawde pomoglo...przez ostatni miesiac nie polecialam do toalety ale ostatnie 5 dni...koszmar...

tez mysle ze powinnam isc do specjalisty, obecnie mieszkam w Uk, wiec musze pierw do lekarza pierwszego kontaktu sie udac...on mam nadzieje mnie pokieruje...ale musze pierw pokonac wstyd i strach...mam nadzieje ze sie uda...

Dobrze Cię rozumiem. Ja mam odwieczną awersję, strach i wstyd przed lekarzami.. Nie wiem w sumie dlaczego, w życiu raczej spotykałam się z takimi miłymi - jak już musiałam.. Ostatnio też się w końcu przemogłam (a zbierałam się do tego od pół roku) i jestem umówiona na wizytę..

To prawda, bulimiczką jest się na całe życie. Jak uzależnienie, prawda? Można to jedynie wyłączyć i pilnować, żeby nie wróciło.. Ważne, że potrafisz się do tego przyznać i chcesz powalczyć z problemem.

A czy ktoś jeszcze z Twojego otoczenia wie o chorobie? Poza uświadomioną Mamą? Nie wiem kogo jeszcze masz blisko, więc dopytywać nie będę . Opowiedz nam coś więcej o sobie, to będzie się milej rozmawiało!

Pamiętam, że kiedyś na forum była tu dziewczyna z takim problemem. I forumki naprawdę starały się ją wspierać, ale mimo to miała napady - wydaje mi się, że bez pomocy lekarza naprawdę ciężko coś takiego opanować. Więc im wcześniej przezwyciężysz swój strach i wstyd, tym lepiej. Zresztą co ja Ci będę mówiła - wiesz o tym już. Tu w grę wchodzi Twoje zdrowie, a przecież masz dla kogo żyć (maluszek ), więc i zadbać o siebie trzeba .

Ach, no i w poprzednim poście zapomniałam napisać - nie przepraszaj za wyżalanie się, od tego właśnie jest forum. Na takie żale nie ma lepszego miejsca, niż to - bo tu znajdziesz wyrozumiałość, cierpliwość i ciepło od osób, które Cię rozumieją..

Mam ogromną nadzieję, że Ci się uda!
C.