Wątek: Moja historia - potrzeba wsparcia i mobilizacji.

Opowiem Wam po krótce moją historię. Mianowicie, po świętach i Sylwestrze oraz w ramach noworocznego postanowienia uznałam, że czas najwyższy wziąć się za siebie. Zwłaszcza po tylu latach wahania się między normalną wagą, a nadwagą. W dzieciństwie podejrzewano u mnie astmę i brałam tabletki, które pobudzały apetyt ;/ Teraz, patrząc na wszystkich dookoła, którzy swoim wzrokiem ciągle mnie zjadają i pewnie myślą sobie 'o rany, ta to jest gruba' (tak, to jest już obsesja) postanowiłam zmienić coś w swoim życiu. Od dnia 1 stycznia 2008r. stosuję dietę ok. 1000kcal. Z reguły tego nie przekraczam. Odrzuciłam w zasadzie wszelkie słodycze i słodkie napoje zastępuje je wodą, herbatą (bez cukru) oraz sokami pomidorowymi. Nie jem białego pieczywa, ewentualnie sucharki (jeśli chodzi o białe pieczywko).

Niestety w moim działaniu brak mi mobilizacji. W przeciągu miesiąca schudłam 4.5kg w ten sposób, ale nie widzę większych zmian. Co zaczyna mnie załamywać mimo że waga ciągle spada. Ćwiczę codziennie, staram się rozciągać, robić brzuszki itp. od wiosny zaczynam biegać ;P

Mam nadzieję, że ktoś tu wejdzie i będzie mnie wspierać w dążeniu do celu
Pozdrawiam i w zamian za pomoc ja także służę pomocą *nawet bezinteresownie..

witam kolejną towarzyszkę w naszym gronie

nie martw się tym co mówią inni, a rób swoje. znam to, bo do pewnego czasu bałam się jeśc przy ludziach, albo raczej wstydziłam. wolałam umrzec z głodu niż iśc coś sobie zamówić w restauracji czy gdzieś.

będę Ciebie wspierać jak mogę i życzę powodzenia. trzymam kciuki! :*

dzieki dzieki :*

nie, ja nigdy nie miałam takich sytuacji.. zawsze chętnie chodziłam gdzieś coś jeść po restauracjach mimo późniejszych wyrzutów sumienia.
miałam faceta przez prawie rok i on mi pomagał, wiedziałam, że on tak o mnie nie myśli i wierzyłam, że inni też tak na mnie jednak nie patrzą, ale teraz sie skonczyło, no i trzeba walczyć..

ja miałam taką sytuacje, w święta. walczyłam o faceta, on dał mi nadzieję, a potem ją odebrał. płaszczyłam się jak nigdy przed nikim. zero dumy. nic nie jadłam praktycznie, nie dałam rady. motylki i te sprawy. a potem zrobił mnie w konia. teraz on się płaszczy, bo mu się odminiło, a ja już nie czuje takiej chemii do niego. fajnie.
czas zająć się sobą, dla siebie! to dopiero będzie satysfakcja...

faceci są niewarci takiego zachodu lepiej zrobić to dla siebie
tylko boję się, że wymięknę a chciałabym mieć ekstra ciałko i nosić rozmiar S (teraz noszę M, ale jedynie w górnych partiach :P )


OK pora na podliczenie dnia.. :P

Śniadanie: (ok. 150 kcal)
Razowa bułka z pasztecikiem z indyka + herbatka ziołowa (bez cukru)

II śniadanie: (ok. 170 kcal)
Grahamka z szynką z indyka, pomidorem i ogórkiem (takie sprzedają w szkole i raczej ciężko jest dostać coś bardziej dietetycznego niż to.. :P )

Obiad: (ok 220 kcal)
pierś z indyka + ziemniaki i 1 marchewka

Podwieczorek: (ok 30 kcal ?)
1,5 bezcukrowego biszkopta xD eeh.. :P tak, wiem, puste kalorie
i duuużo wody :P wypilam w 30 minut butelkę wody dużą :P


no a kolacja mnie czeka.. ;P ale pewnie to bedzie jogurt Activia (ok 125 kcal)



uff no i jestem po części ćwiczeń :P stepper itd

troche mało tych kcal ^^ imo, oczywiście

1,5biszkopta to nie danie,więc podwieczorku nie było, kcal ekstremalnie za mało - rozwalasz sobie metabolizm. Nie widać jedynego owocu, prawie zero nienasyconych kwasów tłuszczowych.

no wiem, że to nie danie :P ale generalnie zjadłam wiec trzeba było doliczyć.

jednak na kolacje zjadłam porcję sałatki z kapusty pekińskiej i tuńczyka.

obiecuję poprawę
nie chce zrobić sobie tym odchudzaniem krzywdy więc wszystko musi być przemyślane

pewnie że będziemy Cię wsperać a 4,5 kg to i tak ładny wynik
pozdrawiam życzę wytrwałości i diecie

dzięki za wsparcie na pewno mi się przyda i czekam też na jakieś bardziej i mniej krytyczne zdania, bo to mnie mobilizuje