Wątek: Mam 38 lat. Teraz już 39.

Dziękuję Kasiu, o rybach będę pamiętać.
Niestety mam problem z ilością jedzenia. Udaje mi się nie podjadać między posiłkami (ewentualnie jabłka, rzodkiewki, trochę rodzynek-musiałam) ale za to zjadam olbrzymie ilościowo porcje. Tak to nie schudnę.
Jakoś chcę się zabezpieczyć , jem więcej niz powinnam, aby wytrzymać do następnego posiłku. To w psychice siedzi. Przecież mogłabym tylko pół porcji, ale nie, coś mi podpowiada aby więcej, więcej, do syta.
Muszę z tym skończyć! Porcje mają być małe i już. Tak mówi rozum, ale emocje mówią coś innego. Czemu jestem taka emocjonalna?
Idę na rower. Dziś jadłam wielkie porcje więc nawet nie chcę pisać co jadłam.
Poprawię się jutro.

Na pewno się poprawisz
Pozdrawiam cieplutko :P

Wcale sie nie poprawiłam. Jest mi z tym bardzo źle. Nie wiem czy to wszystko ma sens. To zaczynanie a potem upadek. A tyle miałam optymizmu i wiary w to, że się uda.
Z jednego się cieszę- zaczęłam jeździć na rowerze, maszerować i wogóle więcej się ruszać. Niestety opycham się juz nawet między posiłkami.Istny horror!!!!!!!!!!!!!!

Po co się opychasz?????
Z głodu? jeśli nie, to szkoda żołądka, rozepchasz go sobie i będziesz jeść jeszcze więcej....

Fajnie, że się ruszasz, ale nie podjadaj

Dlaczego ja tyle muszę jeśc? Mam jakiś przymus wewnętrzny- jeść, jeść!
Całe szczęście, że piszę ten swój pamiętnik i czytam Wasze listy. Dzięki temu chociaż staram się wybierać do jedzenia to co zdrowe. Niestety, za dużo tego jest. I nie daję rady z trzema posiłkami. Około 12 robię się super głodna i wrzucam "co nieco".
Potem obiad ok.14, bo dłużej nie wytrzymam taka głodna. Oczywiście 16-17 też jestem głodna. Ńajłatwiej nie zjeść mi dużej kolacji. Na prawdę wystarczy coś malutkiego. Ale to pewnie dlatego, że cały dzień dużo jadłam i wieczorem nie jestem już głodna.
Czasem łapię się na tym, że wcale nie jestem głodna ale jem bo czuję się zdenerwowana, napięta wewnętrznie. Może powinnam coś na uspokojenie zażywać (ziólka sobie dziś kupię- melisal albo neospasminę, 4 butelki od razu wezmę i będę pić 3 razy po łyżce. Jeśli to mnie nie ukoi, to chyba psychiatra zostaje).

Psychiatra to może nie ale psycholog??
Ciekawe czy jest w stanie pomóc? ?

Zamieszczone przez aann

I nie daję rady z trzema posiłkami. Około 12 robię się super głodna i wrzucam "co nieco".

Ojej, a kto by dał? Dlaczego katujesz się tylko 3 posiłkami???? Przecież najzdrowiej jest jeść 5-6 małych posiłków w odstępach nie dłuższych niż 3 godziny.
Jedząc w ten sposób, chronisz siebie przed napadami głodu, utrzymując stały poziom cukru we krwi.

Skąd wzięłaś te 3 posiłki? Chyba bym zwariowała, jak bym miała jeść tylko 3 razy dziennie

Zjadaj śniadanie, potem II śniadanie, obiad, podwieczorek i kolację

A psycholog na pewno by pomógł, psychiatra jak najbardziej też, skoro czujesz, że masz zaburzenia odżywiania, to pójdź koniecznie do specjalisty!

Pozdrawiam

Kochana, rozumiem CIę doskonale... miałam ten sam problem i zaczęłam tracić to, co już osiągnęłam. Na szczęście forum mi pomogło, dostałam super motywację i na razie się trzymam. Ja zawsze zjadam 5 posiłków, trzy sprawiają, że jestem strasznie głodna i rzucam się między nimi na jedzenie. Jak sobie rozłożysz kcal na 5, topowinno być lepiej. Co 3 godzinki planowo coś sobie zjadam i jest znacznie lepiej wytrwać. Co prawda czasem jestem głodna po godzinie, ale piję zieloną herbatkę, ewentualnie kawkę i jakoś doczekuję do kolejnego posiłku.
Jeżeli chodzi o przymus jedzenia, to jest to objaw nerwicowy i jeżeli jest Ci z tym źle, to naprawdę możesz gdzieś pójść. Ludzie często na samą myśl o pomocy psychologicznej albo psychiatrycznej czują się strasznie zawstydzeni i męczą się sami. Możesz zacząć od psychologa, ale takiego, który zna się na zaburzeniach żywienia albo nerwicach, bo można trafić tak, że wydajesz kasę na nic nie wnoszące rozmowy. A psychiatra to nie taki człowiek, który zajmuje się najcięższymi przypadkami schizofreników. Do psychiatry można pójść, jak masz nawet łagodną depresję, albo właśnie napady jedzenia. Tylko psycholog z Tobą pracuje rozmową, a psychiatra przepisze leki. Są takie leki nowej generacji, które są b. łagodne, działają delikatnie antydepresyjnie i przeciwlękowo i działają też na różne czynności przymusowe (w tym jedzenie). Przyznam się, że biorę takie leki - miałam jakis czas temu lekką depresję, dostałam je i przy okazji przestałam mieć napady jedzenia. Taki bonus Pomyśl o tym, bo można sobie pomóc właśnie w ten sposób.
Pozdrawiam CIę i całuję, wiem, że sobie poradzisz!

.... ja przez 2 lata leczyłam się z depresji, chodziłam do psychiatry, na sesje psychoterapeutyczne do psychologa, to żaden wstyd!!!!
Przez 2 lata brałam leki, wyzdrowiałam :P teraz zresztą też biorę, ale w minimalnej dawce i tylko na noc

To lekarz, jak każdy inny!

Pójdź koniecznie, po co się tak męczyć!

No nareszcie zdrowe podejście!
Gratuluję, Kasiu, wszystkiego: wyjścia z depresji i PRZEPIĘKNEGO ciała (zawsze jak patrzę na Twoje posty, to podziwiam zdjęcia ) aann, słuchaj mądrej kobiety!
Pozdrawiam!