no. więc to ja. tak sobie siedzę i siedzę i od dłuższego czasu czytam te wszystkie tematy i dochodzę do wniosku jak wiele takie pisanie może dać. bo już od samego czytania można nabrać jakiejś motywacji, co dopiero od własnego 'wywnętrzniania' ;)

no to pora na mnie. od jakiegoś roku czuję się dość kiepsko ze swoją wagą. raz tyłam raz chudłam. po okresie wielkiego obżarstwa przychodził czas diety i odwrotnie. z 64 kg spadłam do 56, potem przytyłam do 58 a ostatnio przez dwa miesiące zrzuciłam jakieś 3kg i..niestety tu samozaparcia zabrało. do wymarzonej wagi zostało jeszcze jakieś 2 kg, niby to mało a jednak ciężko!
siedząc wczoraj i opychając się pizzą i czekoladą stwierdziłam, że tak nie może być. trzeba wziąć się za siebie ale z rozsądkiem i powoli. nie żebym kiedyś tam stosowała jakieś głodówki, wyniszczające diety itp. nie mam zaufania do ułożonych przepisów 'jak schudnąć', nie wierzę w te wszystkie kopenhaskie i SB. może i dają wiele, ale pewnie nie dla mnie ;) dla mnie jedyną dietą jest MŻ - czyli po prostu Mniej Żreć :D i tego trzeba się pewnie trzymać.
nie mam nadwagi dlatego jakies szczegolne ograniczanie jedzenia nie ma chyba większego sensu, bo po jakichs dwoch tygodniach pewnie znowu mialabym moment zalamania. muszę jesc wszystko w rozsądnych ilosciach i więcej się ruszać. po prostu. to łatwe.
po wczorajszym załamaniu, paradoksalnie, dziś mam więcej siły do 'walki'. nie musi byc szybko, na silę, za kołnierz. wystarczy czysty zdrowy rozsądek. ograniczac słodycze (kiedys probowalam calkowicie wyeliminowac, ale czy mialo to sens.. jak się tak zastanowić - to też dla ludzi), dużo się ruszać i jeść w zasadzie to, co jadłam zawsze - warzywa owoce ciemne pieczywo kasze (ktore uwielbiam ;) chude miesko..
dwa kilo to naprawdę nie duzo, prawda? wierzę, że jeśli zrobię to powoli i z głową rezultat będzie trwały. i mam nadzieję że ktoś mi tej wiary jeszcze doda.. bo najważniejsza jest motywacja. dlatego jestem tutaj. żebyś wiedzieć, że ktoś będzie mnie wspierał.
i że ja będę mogła wspierać jego.

pozdrawiam :)