Będę jak skała.

Do Belli, tym razem u siebie

Napisałaś: ( jeszcze nie umiem cytować ):oops:

„Zawsze podchodziłam mocno emocjonalnie do wszystkiego, dlatego może tak bardzo przeżywam swoje porażki, dlatego też właśnie dzięki tym emocjom chcę się poczuć silniejsza i chcę walczyć o swoje prawo do bycia szczupłą kobietą, a to prawo muszę wywalczyć u samej siebie.”

Otóż to , używajmy naszych zalet do walki, każda z nas ma je inne, i tu przypomniało mi się zdanie, które gdzieś czytałam i które zapadło mi w pamięć:
"Ogród pełen róż zakwitnie różami, ogród pełen fiołków zakwitnie fiołkami"
Zakwitajmy więc, a im bardziej różnorodnie, tym piękniej.:D :wink:

Chociaż ja więdnę raczej, ech, upał to nie mój klimat, nie moja bajka ...

I rozpisuj się ile chcesz, a zapiski przydadzą się nie tylko mi, Tobie, forumowiczkom, ale i potencjalnie wszystkim na całym świecie, którzy znają język polski. :wink: Prawdę mówiąc świadomość, że moje wpisy idą przecież na cały świat, bardzo mnie na początku paraliżowała...


Jeśli chodzi o czytanie podczas jedzenia, to słuchałam kiedyś w radiu wypowiedzi słuchaczki, która twierdziła że jest takim czytelniczym maniakiem, że gdy czyta to zapomina o całym świecie, w tym także o jedzeniu!:shock:
Gdybym ja tak miała, szczególnie w młodych latach, to by mnie chyba już nie było. Dla mnie książka plus jedzenie to był raj, czułam wówczas pełnię szczęścia, ech, złudne to było , złudne :evil:

Wiesz, Kefa, ściągnęłam sobie od Ciebie Twoje godziny jedenia - czekam właśnie na 8, by zjeśc śniadanie :D
na drugie poczekam do 10.30 :lol:

nie będę przy tym czytać..
i wbiłam sobie do głowy, że sprawa jedzenia dotyczy mojej psychiki, a nie zołądka - nie jestem jego niewolnicą :twisted:

tylko myślę o jednym, bo dzisiaj wyjątkowo mam dyzur w nocy w pracy - i co, mam zjeśc ostatni posiłek o 18, a dalej nic? czy ja wytrzymam całą noc?
rano potem pójdę spać, więc jutro te godziny będą poważnie zaburzone - masz jakąś propozycję?
myślałam, żeby w nocy co 3 godziny pić tylko jakiś kefir czy sok...wcześniej się nie przejmowałam, bo nie odchudzałam się i brałam słodycze, kanapki
:shock:
ale teraz tak nie można... :?

Magpru, a gdzie to Twój wąteczek, hę?:wink: Ja też chciałam powspierać Ciebie na Twoim, a tu co? Dwa rozpoczęte zobaczyłam, historyczne już, z późnej jesieni :twisted: No ładnie, to nieźle się urządziłaś, sama biegasz po wątkach, a Ciebie to nie ma kto kontrolować, żadnych pasków wagi, żadnych raportów, nie musisz tłumaczyć się z wpadek, cwane, cwane... :lol: Zachęcam do ustatkowania się i zapuszczenia korzeni, bo przy takim niezobowiązującym bieganiu po forum,, forumowy urząd kontroli i prewencji nie będzie mógł do Ciebie się dobrać :twisted:

Patent na lodówkę zamkniętą po 18.00 radzę sprzedać, będziesz pławiła się w luksusie :lol:
Tylko jeszcze powinni także porozwieszać we wszystkich sklepach spożywczych nasze zdjęcia z podpisem: " tej pani nie obsługujemy " :twisted:
Ja zauważyłam, że im więcej zjem przed południem, tym mniejsze mam napady wieczorem, i jakoś mnie to na razie trzyma.

Ojej, już ósma, lecę na śniadanko! Jak zwykle godzina posiłku przychodzi wtedy, gdy miło mi się pisze, ech, co za złośliwość... :roll:

Witaj.
Ja tez zawsze tak miałam że przy czytaniu lubilam podgryzać.
Ale teraz to już przeszłość.
No i staram sie przestrzegać godziń posiłku.
I już nigdy nie zapominam o śniadaniu.
Kiedys do 3 mogłam nie jeść, a później robiłam z brzucha śmietnik.
Teraz po śniadanku czuję sie dobrze i mam energię do pracy.
Zapominam tylko czasem o kolacji, ale to chyba przeciez dobrze :lol:

Buziaki
kasia

Magpru, w czasie gdy pisałam do Ciebie, przyszedł Twój nowy post, już na niego odpowiadam.
Ja wiele lat pracowałam w systemie: dzień, noc, dwa dni wolne. Pomimo tego problem jedzenia w nocy dla mnie nie istniał, ja jestem tak zaprogramowana, że mniej więcej od 22.00 do 8.00 w ogóle nie chce mi się jeść, jakby ktoś guzik wyłączył. Organizm przestawia się na tryb „spania”. Mogłam zrobić sobie kolację w pracy o 21.00, i jeżeli w tym momencie nie mogłam zabrać się za jedzenie, to gdy wracałam do niego po 22.00 jadłam na siłę, bez smaku, albo wstawiałam do lodówki. Moi współpracownicy jadali i po kilka kolacji do samego rana, oczywiście szczupli. No ja nadrabiałam w dzień.
Myślę jednak, że nie musisz zjadać ostatniego posiłku już o 18.00, jeżeli w nocy pracujesz. Idea niejedzenia po 18.00 ma sens wtedy, gdy idziemy spać o normalnej porze, bo chodzi o to żeby gdy śpimy bardzo mało spalamy. Im później kładziemy się spać, tym późnej możemy zjeść kolację. Ja na twoim miejscu śmiało zjadłabym o 22.00, mając na uwadze także i to, że śniadanie będzie duuużo później. Nie wiem czy pracujesz w nocy regularnie, czy tylko od czasu do czasu, Stały system nocnych zmian wymagałby specyficznego rozplanowania godzin posiłków, tak myślę.


Kasiakasz:), witam i dziękuję za wpis. Twoje słowa umacniają mnie w wierze, że wszystko z czasem się unormuje, i nie będę tak się miotać i szarpać. Początkujący „odchudzacz” często myśli, że takie problemy będą towarzyszyć mu przez cały czas diety, i bywa, że działa to bardzo demobilizująco. Ale ja nastawiam się, że „pierwsze koty za płoty” :wink:
Gratuluję Tobie dotychczasowego sukcesu, tak niewiele Ci zostało do osiągnięcia celu. Tym bardzej, że jesteś przed progiem szóstki na początku, magicznej liczby. Dla mnie sześćdziesiąt parę kilo jest symbolem w miarę normalnej wagi.


Buttermilk, dzięki za otuchę, że z czasem kierując się wyczuciem będę zjadała ile trzeba i kiedy trzeba. Teraz niestety wygląda to tak, że przedwczoraj, podliczając kalorie późnym popołudniem, byłam pewna, że jeszcze nie dobiłam do limitu, a tu wyświetliło się 1260kcal, rozwiewając moje marzenie o skubnięciu jeszcze czegoś. Wczoraj sytuacja odwrotna – na liczniku 665, a czułam się jakbym zjadła co najmniej 2000. To wina upału, ja im goręcej, tym bardziej tracę apetyt, bo metabolizm zwalnia.

O długie wpisy proszę nie prosić, bo ja cenię sobie swobodę wyboru tego jak, ile, i kiedy napiszę.:wink: Okresy, kiedy będę pisała monosylabami, nieuchronnie nadejdą. W szkole i na studiach bardzo mi to przeszkadzało, bo albo rozpisywałam się ponad miarę, albo z trudem rodziłam pojedyncze słowa i siedziałam nad czystą kartką papieru waląc głową w mur.:lol:




Od wczoraj strona trudem się otwiera, więc się „wycwaniłam” i piszę sobie w Wordzie, swobodnie i bez stresu, mając przy tym kontrolę nad literówkami i błędami, których czuję sie zobowiązana nie robić. Gdy forum zechce się w końcu łaskawie otworzyć dla mnie, to wtedy wklejam tekst. Z tego powodu mogą zaistnieć pewne niezgodności czasowe. Na przykład do Belli napisałam wczoraj wieczorem, a wysłałam dopiero dzisiaj.
:roll:

Oj, Kefa, aleś mnie zrugała :oops: :oops: :oops:
okropnie się czuję... :oops: :oops:
wiem, że nabroiłam... :oops:
musiałaś aż tak sprawdzać moją przeszłość? :?
w takim razie obiecuję , że dziś podczas dyżuru powstanie mój ostatni i skuteczny wątek :wink:
zapiszę w nim, jak się zachowywałam dzisiaj - mam mobilizację, żeby się pilnować :wink: :wink:

dyżury nocne mam bardzo rzadko - średnio raz na pół roku, dlatego nie umiem dobrze zaplanować, bo nie mam wprawy, za to postanowiłam zgodnie z twoją propozycją zjeść dzisiaj 6 małych posiłków co trzy godziny - w godz. 8, 11, 14, 17, 20 i leciutki ostatni o 23, potem wrócę do domu koło 8 rano i nic nie będę jeśc tylko pójdę spać
uda się? mam nadzieję :D

a na razie mam też nadzieję, że pojawi się pode mną tickerek, bo sobie robiłam.. :lol:
udało się? :wink:

witaj Kefciu :lol:

Bardzo podobają mi się Twoje dietkowe założenia . Jedzenie 5 posilków pewnie metabolicznie jest lepsze niz 4 , ja jednak na razie przynajmniej pozostaję przy tych drugich, 4 dziennie to i tak dla mnie prawdziwa rewolucja :P nie wspomne już o jedzeniu śniadania, Od lat na śniadanko pilam tylko kawkę, a pierwszy posiłek zjadalam po przyjściu z pracy.... i dopiero wówczas zaczynał się mój żywieniowy szał i czasami trwał do późnej nocy :cry:

Tak więc i tak uwazam, że jest już dobrze :lol: dla mnie 4 posilki są ok :lol:


Miłego weekendu
Buziaczki H

Udanego piątku :lol: :lol:
Miłego weekendu
Buziaczki H

Wczoraj coś mi się stało. W trakcie słuchania dosyć żwawej muzyki najpierw kiwałam w takt głową, potem zaczęła podrygiwać mi noga a plecy przechylać to w jedną, to w drugą stronę. „Biodra” im pozazdrościły i też tak chciały, ale były unieruchomione siedzeniem na krześle, więc w pewnym momencie zerwałam się od komputera i już tańczyłam bez skrępowania.
Ponieważ mi się spodobało , przypomniawszy sobie jedno z założeń mojego odchudzania odszukałam płytki z różnymi ćwiczeniami i zaczęłam je przeglądać, aby wybrać na początek najbardziej przystępne dla mych zastałych mięśni i obciążonych nadwagą stawów.
Mój wzrok przyciągnął tytuł „Gimnastyka z Cindy dla kobiet po porodzie”:wink:, uznałam, że kondycją od tychże chyba nie odbiegam i z ciekawości włączyłam, żeby przejrzeć tylko, czy się nadaje.
Pod wpływem widoku ćwiczących kobiet ( ale Cindy Crawford ma boską figurę :roll: ) i poleceń instruktorki nagle sama zaczęłam je wykonywać i ani się spostrzegłam jak popędziłam po dawno nie używane, zakurzone hantelki i już wytrwałam dzielnie do końca sesji nie ustępując kroku paniom na ekranie :shock:. Odpuściłam sobie tyko ćwiczenia mięśnia Kegla :D:i głębokie przysiady – moje stawy kolanowe nie nadają się do nich. Cała seria zaskoczyła mnie pozytywnie, bo podczas kolejnych ćwiczeń byłam święcie przekonana, że to dopiero rozgrzewka, a prawdziwy wycisk dopiero się zacznie, a tu nagle okazało się, że to już koniec. Zresztą przypomniało mi się, że tę płytkę kiedyś skopiowałam od koleżanki, która polecała ją dziewczynom nie lubiącym dużego wysiłku.
Na razie więc przy niej zostanę, dopóki nie zacznę odczuwać niedosytu. Wtedy przejdę na wyższy stopień zaawansowania.
Zmodyfikowałam tylko nieco ćwiczenia, dorzucając więcej ćwiczeń na mięśnie brzucha
.
Naśmiałam się też z siebie przy tej gimnastyce, że hej, np. przy poleceniu „leżąc na plecach przyciągnij nogę do brzucha”. Dziewczyny na płycie przy tej pozycji kolano mają mniej więcej przy brodzie, a ja w górze pod kątem prawie 90 stopni :?. Jakbym miała poduchę między tułowiem a tą nogą. O , albo to: „ połóż ręce pod żebrami i wciągnij głęboko powietrze”, ehm, w którym miejscu kończą mi się żebra? Położyłam na chybił trafił i poczułam tylko dobrze napompowaną oponkę. Mam nadzieję, że za parę miesięcy będę mogła „wymacać” swoje kości bez prawie że dziurawienia skóry od silnego naciskania ciała w poszukiwaniu tychże.:wink:

W każdym razie cieszę się, że nabrałam ochoty do gimnastyki, i to w taki upał. Wyraźnie czuję potrzebę ruchu i będę ją wykorzystywać, póki nie minie. A jak minie, to będę ćwiczyć „przez rozum”.:twisted:

Dzisiaj jak na razie regularność posiłków pod pełną kontrolą:
8.00 – dwa kawałki razowego chleba z pasztetem sojowym i pomidorem + kawa z mlekiem
10.30 - 250 gram bobu i surowa marchewka
13.00 – omlet z dwóch jaj ( z paroma łyżkami mleka i łyżką mąki graham ) z pomidorami i bazylią usmażony na łyżce oliwy z oliwek
15.30 – zamierzam zjeść pół kalafiora
18.00 – jeszcze nie wiem :)

Piję niegazowaną wodę mineralną oprócz tego, no i moją ukochaną kawę...Od niej zaczynam dzień, dwie godziny później piję drugą. Chciałabym zmienić ten zwyczaj, ale na razie kawa jest dla mnie najlepszym środkiem zabijającym niezdrowy apetyt. Gdy zdarza mi się zacząć „kombinować”, wypicie kawy otrzeźwia mnie i już tylko się dziwię, jak taka grzeszna myśl mogła mi przyjść do głowy.
Uzasadnione jest to zresztą fizjologicznie, czytałam, że gorzki smak zmniejsza ilość soków żołądkowych, a wiadomo, że im jest ich w żołądku więcej, tym bardziej chce nam się jeść. U mnie sprawdza się w stu procentach.

P. S. To jedzenie co 2,5 godziny jest boskie, jeszcze czuję smak omletu, a już muszę myśleć o następnym posiłku, który wymaga dłuższej obróbki termicznej :D

Najpierw nie chciało sie wysłać, a teraz dwa razy ,ech :roll:

Fiu, fiu - i cwiczonka doszly do ladnie zaplanowanej dietki - bardzo ladnie!
A wiesz, ja co rano przed wstaniem z lozka sprawdzam ktore kosci juz moge wymacac a ktore jeszcze kryja sie pod gruba pierzynka tluszczyku :D Oj, sporo jeszcze przede mna do okrycia :wink:
Tymczasem zycze milego weekendu, ktory miejmy nadzieje obedzie sie bez pokus :twisted:

Kefciu wielkie brawa ci sie należą za te ćwiczonka :P
Będę musiała wziąść z ciebie przykład bo ja poza spacerami nic nie ćwiczę.
Myśle o rowerku stacjonarnym ale na razie na mysleniu sie kończy :roll:
Życzę ci udaniego dietkowego dnia :P

http://img400.imageshack.us/img400/439/xw999181kb.jpg

Kefunia.. widzisz to coś pod tickerkiem??
to przez Ciebie :wink: :wink:

jesteś puella spontanella - i tak trzymać :D :D oby takich chwil było częściej w tygodniu - porywająca muzyka, tańczące nogi a potem... super :lol:
mnie się to też czasem zdarzało, ale ostatnio - nie pamiętam kiedy... najlepiej, gdy się jest samemu, hi hi, fajnie - muszę znowu to kiedyś przetestować :D :D

Hi Kefa, a jednak w ten upał nie wiedniesz, tylko w fanastycznym stylu rozkwitasz - to bardzo dobrze, że ćwiczyłaś. :P Oponki z każdym dniem będą coraz mniejsze, aż pewnego dnia ... znikną zupełnie i zapomnisz, że je miałaś. :wink: Skoro już podliczasz kalorie, zaczęłaś ćwiczyć, to jeszcze pamiętaj o pielęgnacji skóry. :wink: Bardzo się cieszę, że jest jeszcze na forum ktoś z innej bajki niż upalne dni :wink: , już zaczynam tęsknić za zimą. :wink: Kefa, Twoje dietkowanie rozwija się w odpowiednim kierunku, teraz trochę wytrwałości i już suwaczek będzie odzwierciedlał Twoje sukcesy wytapiania tłuszczyku. :wink: Pozdrawiam weekendowo. :P

Dzisiaj dzień ważenia, więc krótko, bo nie mam czasu :103,5 kg, czyli -2,5 kg

To był pierwszy tydzień, więc zeszła głównie woda, ale zawsze coś.


Lecę przesuwać suwaczek i jadę zrywać czereśnie ( w taki upał czysta przyjemność :wink: )

Bella, ja jestem z bajki jesienno - zimowej, to jest mój żywioł.

Miłego weekendu, pa!



Te nakładające się liczby są denerwujące, muszę szybko to zmienić :twisted:

To ja tez krotko: GRATULUJE!
woda, nie woda, wazne ze cos zaczyna sie dziac :wink:
Krotko, bo dlugich postow nie chce mi wklejac. Ciekawe, ciekawe...

Kefciu :!:
Bardzo, bardzo Ci dziekuje za taki mily wpis. :oops:
Z tym przekazywaniem doswiadczen jest tak, ze kiedy cos mi sie udaje w sposob lekki, latwy i przyjemny wprowadzajac mnie przy tym w stan euforyczny, to chcialabym dzielic te euforie ze wszystkimi, wszystkich uszczesliwic. Oczywiscie zdaje sobie sprawe z tego, ze to niemozliwe, ze jeden schemat w roznych okolicznosciach moze nie zadzialac, jednak ciagle to robie. Niech bedzie, ze to takie zboczenie. :oops:
Ty wierzylas w szczupla siebie, ja pogodzilam sie z mysla, ze to niemozliwe.
Ty czekalas aby zaczac zyc, ja tylko egzystowalam czesto myslac o smierci.
Ale nie o roznice tu chodzi, tylko o podobienstwa, bo w koncu obie doszlysmy do jednego wniosku, ze nie da sie byc szczupla bez odchudzania. :wink:
Wiesz, jesli sa wzgledy, ktore stoja Ci na przeszkodzie w jedzeniu 5 posilkow (ta 18.00 wcale nie musi byc taka sztywna cezura, jesli kladziesz sie pozno), to sie do tego nie zmuszaj. Bo najwazniejsze jest, zebys w diecie byla w zgodzie z sama soba, zebys sie dla niej poswiecala jak najmniej. Macie sobie nawzajem sprzyjac i lubic sie. :wink: wtedy efekty i to spektakularne przyjda blyskawicznie. :wink:
Zreszta, jak czytam, juz przyszly. :D Gratuluje. 8)
Bella, napisalas rzecz kardynalna - nie tyle o samo odchudzanie tu chodzi, ile o zmiane podejscia do siebie. Dlugo nad tym myslalam i dochodze do wniosku, ze kto wie, moze tutaj jest pies pogrzebany, moze to ten glowny, najistotniejszy mechanizm skutecznego odchudzania :?: :idea:
No bo dlaczego jednym sie udaje a innym nie :?: Musi byc tego jakies logiczne uzasadnienie...
Peszymistin Sloneczko (ciagle nie mam czasu odpisac Ci na priva - sorry) alez sie ciesze z Twoich rezultatow, nawet nie jestes w stanie sobie tego wyobrazic. :D
Wiesz, trudno czuc sie pelna godnosci, kiedy nieustannie siedzisz w domu, bo juz przejscie 10 metrow jest dla Ciebie wyzwaniem, kiedy nie mozesz wejsc do sklepu z odzieza, bo i tak nie bedzie w nim niczego dla Ciebie, kiedy nie mozesz wziac udzialu w spotkaniu klasowym (ze wstydu) albo w pogrzebie (nie wystoisz nawet 10 minut).
Wiec oparcie sie ciastku to dla mnie czesc wiekszej calosci, taki symbol walki o siebie daleki od doslownosci, choc w gruncie rzeczy do niej sprowadzony.
Kefciu Mam nadzije, ze nie masz nic przeciwko takim peszorzonym dysputom, ale jakby co, to protestuj, a ja sie natychmiast podporzadkuje dyrektywom. :wink:
Serdecznie pozdrawiam :D

Gratuluje spadku wagi i zycze dalszego powodzenia z walka z tluszczykiem :D

http://i73.photobucket.com/albums/i2...atulations.jpg

Peszymistin, witaj! :D
Na wstępie serdeczne gratulacje z uzyskania szóstki ( to w końcu najlepsza ocena :wink: ).
Twój list bardzo mi pomógł w umocnieniu nieśmiałej cały czas nadziei, że idę w dobrym kierunku. Jesteś żywym przykładem na skuteczność ruchu w czasie odchudzania, a skoro jeszcze do tego „wszystko robi się takie proporcjonalne i takie jakieś ładne”, no to nie ma zmiłuj, biedna podłoga i biedni sąsiedzi. :twisted:
Tylko na razie jestem ograniczona moimi stawami kolanowymi ( rodzinne, mama szczupła a problemy ma ), więc wyszukuję ćwiczeń, które ich nie obciążają, głównie takich w pozycji leżącej. A już biegi po schodach, czy stepper w ogóle nie wchodzą w grę. Mam nadzieję, że z czasem będę mogła to zmienić.

Druga wiadomość od Ciebie, która mnie bardzo ucieszyła, to informacja że 5 posiłków dziennie daje oszałamiające efekty. Miałam prawdę mówiąc opory przed jedzeniem częściej niż co 3 godziny. Bałam się, że takie częste jedzenie nie da mi wyjść z nałogu, i żołądek nie odzwyczai się od ciągłej pracy. Teraz przekonujecie mnie do tego coraz bardziej, zresztą od wczoraj tak jem i czekam na te efekty. :D

Co do liczenia kalorii, to oczywiście mam ustalony limit i wynosi on 1200 kcal, w praktyce między 1100 a 1300, przynajmniej na razie. Kalorie liczę, gdyż jeszcze nie mam tej miary w oku, i zdarza się, że jestem zaskoczona ich ilością po podliczeniu. Wyczucie, ile zjeść aby nie było za dużo, straciłam już dawno, o ile je w ogóle miałam. Najpierw muszę nauczyć się normalnie jeść. Wiem, że mogłabym określić, że na śniadanie jem tyle a tyle płatków, na obiad taką porcję surówki i taki kawałek mięsa, na kolację dwa małe kawałki chleba, itp. Problem w tym, ze wówczas jadłabym za mało; tak bywało dawniej, kiedy tych kalorii nie liczyłam. Poza tym daje mi to poczucie kontroli i uczy mnie oceniania wartości danego produktu, unikania pułapek, etc.

Szacunek do siebie samej mogę mieć wówczas, gdy postępuję zgodnie z własnym wewnętrznym systemem wartości, i gdy przekazując je innym nie zadaję kłamu swoim słowom. I gdy żyję tak, jak chcę żyć, a nie jak jestem zmuszona. Ja to tak rozumiem i czuję. No i podpisuję się pod słowami Devoree. Aha, i nie ma mowy, przynajmniej u mnie, o porównywaniu się z innymi. Ja po prostu nie czuję się w porządku sama wobec siebie. To tak jakbyś mówiła wszystkim, że np. kłamać czy kraść jest bardzo źle, a sama to robiła...

Devoree, i niech ta euforia nie mija :D. Niestety każdy musi dojrzeć sam do odchudzania. Pomoc z zewnątrz jest niewiarygodnie potrzebna, ale nigdy nie będzie podstawą. Ja często zamykałam się przed pomocą, miałam jakby pancerz na sercu, obojętnie potrafiłam słuchać właśnie takich euforycznych doświadczeń. Rozumiałam je, oczywiście, kiwałam głową, owszem, „zgadzam się, masz rację” a potem szłam jeść...
Bella trafiła w sedno, gdy napisała: „mam tylko głęboką nadzieję, że tym razem nie walczę o schudnięcie, lecz o nową wartość swojego życia”. Tylko my sami możemy to poczuć, musi to wypłynąć z naszego wnętrza , nikt za nas tego nie zrobi. I to przekonanie musi być silniejsze od chęci sięgnięcia po ciastko, tylko wtedy się uda.
Tyle na ten temat, bo zaczynam gubić wątek, cały dzień ciężkiej pracy zaczyna dawać mi się we znaki.:roll:
A system pięciu posiłków jak na razie mnie chyba lubi i ja go też :D

Devoree i Peszymistin . Piszcie sobie te poszerzone dysputy bez ograniczeń, ja bardzo lubię konstruktywną dyskusję i wymianę poglądów. Zresztą dysputy te wynikają z praktyki, co niezmiernie cenię, bo ja na razie mogę sobie tylko „poteoretyzować”. :wink:

Post ten pisałam w dwóch ratach, rano i wieczorem, więc część do Peszymistin dotyczy jej pierwszego listu. Coś się dzieje z forum :?

Skoro wysłało dwa razy, to podziękuję Ci Devoree za krem, który mi zaproponowałaś. Wypróbuję go na pewno, tylko chyba nie ma go w aptekach. Muszę zamówić go na stronie firmy.

Pozdrawiam 8)

Witam! :D
Niedziela upłynęła mi pod znakiem niedietycznego menu. Rodzinny obiad oraz imieninowa „kawa” czyli: kotlet z indyka w panierce, kawałek tortowego ciasta, słodki sok. Kaloryczność tych produktów sprawiła, że zjadłam trzy posiłki zamiast pięciu, nie czułam się wcale bardziej najedzona, i prawdę mówiąc od tego ciasta wolałabym owoce. Nie jestem nałogową „cukroholiczką,” słodycze spokojnie mogę jadać od czasu do czasu, „przy okazji” i nic złego nie ma prawa się stać. Piszę o tym dlatego, żeby nie było traktowane to jako wpadka, bo z pewnością co dwa tygodnie taka niedziela będzie chyba zawsze. Nie chcę zakazywać sobie wysokokalorycznych potraw od czasu do czasu. Obawiam się, że takie „zakazane owoce” stałyby się (po chwilowym złudnym poczuciu, że wcale ich nie potrzebuję), moim marzeniem. Męczyłabym się psychicznie siedząc przy stole popijając smętnie kawę i pożerając wygłodniałym wzrokiem zawartość deserowych talerzyków. Mam nadzieję, że nie zrobię nic niewłaściwego zjadając jeden kawałek ( albo po pół z dwóch rodzajów ciasta, jak było dzisiaj ), jeżeli jest to zamiast jednego posiłku, a nie oprócz. Jak ktoś uważa, że taki plan to zwykła fuszerka, a nie dieta, proszę mi to jasno wyłożyć bez cackania się. :twisted:

W sobotę, mając na uwadze ostrzeżenia, aby nie zaniedbywać od samego początku pielęgnacji skóry, wybrałam się na kosmetyczne zakupy. Co prawda w moim przypadku to i tak jest trochę musztarda po obiedzie, bo moje ciało to historyczny zapis przybierania na wadze. Zawsze jednak może być gorzej, więc chociaż te resztki jakoś da się może uratować :wink:. Wypatrywałam szczególnie preparatu na rozstępy, których już mam sporo i tego, że może ich być więcej, najbardziej się boję. Wcale nie ma ich tak dużo na rynku, musiałam wyszukiwać właściwego wśród całego stosu tych na cellulitics. Ale w końcu wyłowiłam „Galaretkę przeciw rozstępom” Dax Cosmetics. Żel przeznaczony jest min. do skóry „narażonej na szybką utratę wagi ciała”, czyli pasuje. Balsam, który wybrałam, to „odmładzające mleczko kokosowe” Bielendy z serii „Powitanie z Afryką” ( chociaż w tym upale wolałabym „powitanie z Arktyką” :wink: ). Wybrałam je tylko ze względu na zachwycający dla mnie zapach, bo nie wierzę prawdę mówiąc w żadne kosmetyczne odmładzania. ( Czy ja podając nazwy nie łamię regulaminu? Bo to coś w rodzaju reklamy może? :?)
Kupiłam też migdałowy żel pod prysznic specjalnie do kawowego peelingu, bo na myśl o zmieszaniu zapachu kawy z zapachem melona, bo takim aktualnie się myję, robi mi się niedobrze.
Peeling wykonałam i mogę powiedzieć tylko jedno: REWELACJA. Nie próbowałam jeszcze foliowania, myśl o poceniu się pod folią w tym upale skutecznie mnie odstrasza.

Co ja jeszcze.... aha! Nie ćwiczyłam w weekend – w sobotę zrywałam czereśnie z dużego starego drzewa nieźle się przy tym gimnastykując. Zajęło mi to bite 3 godziny, do tego jeszcze narażałam zdrowie i życie, bo drabina pode mną podejrzanie trzeszczała :twisted:. Stwierdziłam, że normę wyrobiłam, dziś ledwo zwlekłam się z łóżka i zrobiłam tylko 60 brzuszków ( 3x20 powtórzeń ). Ale jutro już normalna seria.


Peszymistin – gdy wybierałam nick i tytuł wątku, śmiałam się sama z siebie i uważałam to za niezły żart. Na razie przypominam raczej nie skałę, a miękką poduchę :wink:. Zresztą „Kefa” została przyjęta po kilku odrzuconych nickach, które na forum już istnieją. Oryginalna widać nie jestem. :roll:. Brzmienie tej „Kefy” za bardzo mi się nie podoba, ale co tam, nie nick najważniejszy.:)
I nie pesz mnie, droga Peszymistin :wink:, takimi dziwnymi wizjami :oops:. Na guru, nawet gdyby udało mi się schudnąć spektakularnie, kompletnie się nie nadaję.Nie tylko sukces jest tu potrzebny, ale i posiadanie cech, hm, może to szumnie zabrzmi, charyzmatycznej osobowości. Nawet w takim skromnym forumowym wymiarze.:wink: A ja takiej nie posiadam.Trochę zaniepokoiły mnie Twoje słowa. Dla mnie są sygnałem, że zaczynam uprawiać „przerost formy nad treścią”, a obraz mnie wyłaniający się z tego, co piszę, nie pokrywa się do końca z rzeczywistością. Minął dopiero tydzień od rozpoczęcia odchudzania i mojego pobytu na forum, takie proroctwa są przedwczesne i w ogóle bezzasadne :)..
Ale dziękuję za słowa baaardzo podnoszące na duchu i umacniające wiarę, że mi się uda.
:D

a mnie Twój nick i tytuł wątku od razu skojarzył mi się biblijnie... Kefas to aramejskie określenie skały, był to także przydomek Piotra nadany przez Jezusa...
czyli przekształciłaś męskiego Kefasa na Kefę....
to chyba nie był przypadek, co? :wink: Twardzielko :D

Witaj, kobieto ze skały ;)...jestem pod wrazeniem twoich serii brzuszkowych, nawet powiedzialbym ze czuje sie zawstydzony bo mi sie tyle by nie chcialo - pozdrawiam i zycze powodzenia w trzymaniu kalorii przez caly tydzien.

Kardloz

Ps.

W czasie diety zdecydowanie wole gdy jestem w pracy, nie wiem czy to normalne ale weekend to dla mnie zdecydowanie wiecej pokus, w tygodniu nie mam na nie czasu

Hi Kefa, gratuluję tych pierwszych zrzuconych kilosków, nie ważne, że woda, jednak spadek i to się liczy. Jeszcze kilka dni zrzucania wody, a potem bedziesz wytapiała tłuszczyk. :wink: Podziwiam za te akrobacje na czereśni. :lol: No ale dla tych owocy warto się z pewnościa poświęcić, aby potem czuć że się je zrywało. :P Szkoda, ze nie mam swoje działki, też bym poszalała w czereśniowym raju. :wink: Co do słodkości, to wiem, że jeśli tylko Ty się na nie świadomie godzisz w ramach swojego limitu, to znaczy, że tak ma być. Ważne, aby tak jak piszesz było to w rozsądnych odstępach czasowych. :wink:

Kefciu! zawzięłaś się i trzymasz się raz obranej drogi.Świetnie!
Ja mam problem z konsekwencją .We wszystkich dziedzinach życia .Np. dając dzieciom pewne kary , one i tak nie traktują tego poważnie , bo wiedzą , że ja sobie tylko tak gadam.I tak też jest z moim odchudzaniem .Ja sobie tylko tak gadam , a potem sama nie wiem czemu wchodzę na drogę tycia .Głupia jestem i tyle.
Tobie się napewno uda schudnąć .Ty jesteś konsekwentna.

Twoje BMI jest powyżej 25?? przyłącz się do Wirtualnego Clubu XXL!!!
jeżeli uważasz, że odchudzanie w grupie ma sens - zapisz się już dziś :)
Wirtualny Club XXL - wielka reaktywacja :)

Kefo, zgadzam sie w calej rozciaglosci - kazdy ma SWOJ czas...
Ten krem kupilam u mojej kosmetyczki. Jest przeznaczony m.in. dla diabetykow na stope cukrzycowa - leczy nawet glebokie rozpadliny skorne i dodatkowo rozpuszcza warstwe rogowa skory...
Dokladnie to mialam na mysli piszac o godnosci - zycie na warunkach, na ktore sie zgadzam, a nie do ktorych jestem zmuszona...

A Tobie Dorciu kategorycznie zabraniam wyzywania sie od glupich. :wink: Jak sobie czlowiek wmawia takie rzeczy, to mu sie w koncu zaczyna wydawac, ze rzeczywiscie taki jest, a od tego prosta droga do niskiej samooceny i wewnetrznej niemocy. Codziennie zaczynaj dzien od powiedzenia sobie, ze jestes madra - na glos - to sie nazywa neuro lingwistyczne programowanie i podobno dziala cuda... :)

Zmusiłam się trochę do pisania, bo nastrój mam dziś paskudny, a wtedy zazwyczaj nie chcę nikogo widzieć ani słyszeć – liżę rany w samotności. Z dietą wszystko ok., żeby ktoś nie pomyślał czegoś niewłaściwego :wink:.
Ale dopadła mnie jakaś „nadświadomość” tego, co ja z sobą zrobiłam... Czasami przychodzi do mnie takie wyostrzone widzenie, jakbym całe miesiące chodziła w uśpieniu bez kontroli nad tym co robię, a teraz nagle się obudziła i z przerażeniem zobaczyła w lustrze obcą osobę... Nie mogę dziś uwierzyć, że to JA sama, z własnej nieprzymuszonej woli, regularnie, dzień po dniu, dokładałam kolejne dekagramy sumujące się na to , co teraz na sobie dźwigam. Żyłam w świecie jedzenia jak w kokonie. Dlaczego dopiero teraz się ocknęłam, do cholery ( sorry :oops: )? Zawsze muszę się znaleźć na krawędzi, zawsze muszę czuć nóż na gardle, żeby wziąć się za konkretne działanie. Jestem zmęczona powtarzającym się schematem, rozżalona na siebie i przede wszystkim rozczarowana sobą, co chyba najbardziej boli.
Nie cieszy mnie na razie kolejny dobrze spędzony dzień na diecie, na wyświetlacz wagi pokazujący coraz niższą wartość patrzę z obojętnością... Bo to nie tak miało być, nie miałam tego lata znowu zbijać trzycyfrowej wagi i odgrywać się, że na następne już będę szczupła...
Jedyny plus z takiego nastroju to to, że nawet jakby mi ktoś włożył czekoladkę prosto do buzi, to bym ją wypluła ze wstrętem :wink:.
Muszę zacisnąć zęby i przetrzymać ten pierwszy okres. Jak poczuję po rzeczach i ludzie zaczną zauważać, że schudłam , wtedy nabiorę dopiero wiatru w żagle. Nie mam złudzeń, że to szybko nastąpi, pewnie gdzieś za 10 kilogramów, jak nie więcej, ale wtedy odchudzanie zacznie być dla mnie satysfakcjonujące.

Na razie kończę, idę ćwiczyć.

Pozdrawiam wszystkich.

Ale Cię dzisiaj złapało... :cry:
ale wiesz, że Cię rozumiem? miałam taki moment, że poczułam się strasznie źle i zła na siebie, że tak żarłam, oszukana przez samą siebie i przez jedzenie... zawiedziona i wogóle...
ale mam nadzieję, że wyjdziesz z tego silniejsza i mocniejsza :wink: z taką desperacją i niesłychaną motywacją, by to co znienawidzone jak najszybciej z siebie zrzucić...i nigdy do tedo stanu nie powrócić :lol:

czasem jak mnie ssie, szczególnie wieczorem, myślę sobie - co??? przez cały dzień się nażarłeś żołądku, to teraz żyw się tłuszczem! proszę się natychmiast przestawić na pobieranie z grubych nóg i pupy, tam masz żarcia, że ho ho, a nie czekać na tanie paliwo do żołądka...teraz dam Ci tylko herbatki..

Cytat:

---

Zamieszczone przez Kefa

Muszę zacisnąć zęby i przetrzymać ten pierwszy okres. Jak poczuję po rzeczach i ludzie zaczną zauważać, że schudłam , wtedy nabiorę dopiero wiatru w żagle. Nie mam złudzeń, że to szybko nastąpi, pewnie gdzieś za 10 kilogramów, jak nie więcej, ale wtedy odchudzanie zacznie być dla mnie satysfakcjonujące.

---

10kg jako jednostka szczescia :)...nawet sie nie obejrzysz jak tego doświadczysz..pomyśl jak szałowo bedziesz wyglądać juz jesienią a wiosną fiu fiu to dopiero bedzie szok dla twoich przyjaciół i znajomych :)

Zycze powodzenia w zmienianiu stylu zycia :) Ja swój zmienilem i kilogramy leca same w dół az nie moge w to uwiezyć :) Oby wszystkim szło tak łatwo :). A moja mamuśka startowala z podobnego BMI jak Twój i już schudla 20 kilogramów także powodzenia bo wszystko jest możliwe


Pozdrawiam Altek ! :)

Raz dwa raz dwa próba mikrofonu:)
Ciekawe jak forum będzie działać po tej przeprowadzce - podobno jest jeszcze gorzej :twisted:

Zaległości mam, że ho ho!
Dół mi powoli mija, a to dlatego,że dzisiaj mija 13-sty dzień mojej diety, czyli to już prawie dwa tygodnie. Zleciało potwornie szybko i jak tak dalej pójdzie, to masz rację Kardloz, że ani się obejrzę, a będzie fiu, fiu, szałowo :D . Dzięki za pocieszenie.

Hm, nie za bardzo mam o czym pisać...Dieta idzie dobrze, nie mam jeszcze kryzysu i czekam na niego uzbrojona psychicznie po pachy, a tu nic... Zdarzają się chwile, kiedy przemknie mi przez głowę jakaś zakazana myśl, ale nie ma ona żadnej siły przebicia. Bardzo ciekawa jestem, jak sobie z kryzysem poradzę z moim obecnym przygotowaniem. Taka ze mnie teraz wojowniczka, że odczuwam wręcz głód walki psychicznej z apetytem, starymi schematami i stylem jedzenia. A tu nic, na żarcie patrzę obojętnie :shock:

Mój nowy sposób spożywania posiłków przynosi efekty. Jem kulturalnie, przy stole ( żadnego jedzenia leżąc na kanapie z książką :roll: ), jedząc patrzę na to, co jem, smakuję, delektuję się ( albo i nie ), skupiam się na jedzeniu po prostu. Zaowocowało to ciekawymi dla mnie spostrzeżeniami. Gdy nie mam nic ciekawego do robienia oprócz jedzenia, zaczynam się zwyczajnie nudzić i niecierpliwić, kiedy wreszcie skończę jeść i wrócę do swoich przerwanych zajęć:!: Na śniadania w dodatku jadam pełnoziarnisty chleb Mestemacher, króry składa się z całych prawie ziaren sklejonych razową mąką, więc ciamkam go i ciamkam zanim te ziarna mi się w buzi zmielą i autentycznie mnie to nudzi! Ha! Więc jedzenie wcale nie musi być największą przyjemnością i najlepszym sposobem spędzania czasu. Przyzwyczaiłam się do tego, że jedzenie stanowiło tło, towarzyszyło mi praktycznie przy każdej czynności ( no może nie przy praniu :wink: ): czy się uczyłam czy pracowałam, czytałam, oglądałam, słuchałam, odpoczywałam, rozmawiałam – jednym słowem, jak tylko ręce miałam wolne.

Są też takie chwile, kiedy o jedzeniu zapominałam. Przy zwiedzaniu ciekawych miejsc, na wakacjach. Pamiętam do dzisiaj, jak biegałam po Krakowie od jednego muzeum do drugiego, a moja szczupła przyjaciółka biegła za mną tylko wołając z przerażeniem: “A obiad? Kiedy obiad!?”, a ja prawie zapomniałam, cóż znaczy to dziwne słowo “obiad” Ale to dawno było :wink:

Problem z pięcioma posiłkami nadal trwa. Jak jestem cały dzień w domu ( obecnie mam urlop ), to jest ok. Gorzej , jak gdzieś wychodzę, i to na dłużej niż 2,5 – 3 godziny. Albo jak wstanę późno. Cały czas nad tym pracuję.

Dorciu, to co napisała Devoree o neuro lingwistycznym programowaniu to święta prawda. Ja wcale nie jestem takim specem od konsekwencji. Ja tylko tak mówię, tak piszę i taki wymyśliłam nick i temat wątku - po to, żeby mnie programował na takie właśnie zachowanie. Gdy na przykład piszę, i codziennie czytam “będę jak skała”, to z tych napisanych wyrazów i czytanych na głos słów czerpię siłę, żeby taką być. Zaczynam w to wierzyć. Nie zawsze jest tak, że to , co o sobie mówimy, wynika z naszych czynów. Może być odwrotnie. Nasze czyny wynikają z tego, co o sobie mówimy. Mózg po prostu zaczyna wierzyć w to, co na siłę będziemy mu wmawiać. No więc mój jest bombardowany propagandą, że jestem silna, że się nie poddam, jestem dojrzała i wiarygodna, i umiem osiągać zamierzony cel. I mam nadzieję, że on to łyka :twisted:
I jeszcze jedno: jeżeli ja nie będę konsekwentna, nie mam prawa wymagać tej konsekwencji od innych. Między innymi od dzieci. A one uczą się zachowania od nas...

Magpru, jak ja lubię Twoje wewnętrzne monologi z żoładkiem i jedzeniem :D!Kiedyś czytałam twój post na 40-stkach i też mi się podobało, gdy obrazowo opisałaś, jak to ciasteczko kusi, by go zjeść a potem czyni spustoszenia w organizmie. :D I pięknie napisałaś, że słodycze to trucizna, która przybiera postać niewinną słodką i kuszącą !

Altek, dzięki za dobre słowo, gratuluję już zrzuconych kilogramów. Pogratuluj także swojej mamie ode mnie :).
Jest jeszcze parę rodzynków tutaj, musisz poszukać :wink:, Na przykład Kardloz.


Wrr, wrr, znowu znowu jest tak, żeb trzeba lecieć na górę strony, żeby przejść na następną :x

No masz ci los, Kefa, teraz to widzę, że przejrzałaś chyba całą moją przeszłość :wink:
aż tam mnie śledziłaś??? :wink: no cóz, ale to dzięi Tobie głównie mam wreszcie ten swój - naprawdę teraz skuteczny wątek :D

a te moje monologi, to.. taki mój sposób trochę na niejedzenie... czasem mąż się śmieje, jak leżę na kanapce wieczorem, jestem po (!) kolacji, a w brzuchu dalej burczy... wtedy gadam do niego - jeszcze? a czego? masz na pupie - proszę smacznego!!

ale się cieszę, że wychodzisz z dołka, trzymaj się dzielnie :D :lol:

Magpru, wcale nie śledzę, tylko przeczytałam przypadkiem. Ja sobie spaceruję po wszystkich podforach, nawet nastolatki podczytuję, jak też kwiat naszej młodzieży sobie radzi :wink:
A za to "chcesz jeść - masz na pupie" masz ode mnie medal :D :D

Pozdrawiam :P

http://img480.imageshack.us/img480/9...40364l08oj.jpg

Kefo, ciesz sie ze kryzys jeszcze nie nadszedl, choc z doswiadczenia wiem ze przychodzi znienacka, gdy nie jestesmy na niego gotowe. :P
Dla mnie, dziekowac niebiosom, los tez jak na razie jest laskawy, dotykaja mnie tylko czasem jakies glupawki ale potrafie im zaradzic i precz odegnac.
Ciesze sie, ze przekonujesz sie ze zarcie nie stanowi istoty zycia, ze mozna zyc jedzac normalnie a i rozne czynnosci wykonywac bez ruszania buzia. To wazne uswiadomic to sobie na poczatku odchudzania, bedziesz duzo lepiej przygotowana do rozmowy z sama soba gdy juz nadejdzie TEN CZAS :twisted:
Pozdrawiam i zycze milego weekendu!

no to zaraz każę mężowi zrobić sobie półeczkę specjalnie na medale.. :wink: :wink:

a tak sobie pomyślałam, że ostatnio zaczęłam bardziej wesoło podchodzić do dietki - i to jest fajniejsze niż poważne liczenie i czekanie z trwogą, co też waga pokaże.. idzie mi dużo lżej.. jak sobie pogadam na głos do żołądka, to mnie samej humor się poprawia i biorę się potem za inne rzeczy niż jedzenie.. :lol: :lol: :lol:

magpru hehe świetny pomysł rozmowa z naszymi żoładkami, może nawet uda sie im coś wyperwsadować :wink:


Co do kryzysu jeśli takowy nadejdzie trzeba go zwalczyć :). Wiem że jest to sprawa mega ciężka no ale trzeba znaleźć sobie technike dla siebie skuteczna. Ja naprzykład wychodzę z domu do kogoś znajomego i zapominam o wilczym głodzie w natłoku nowych i ciekawych informacji lub pozytywnej energi, jeśli pogoda pozwoli to oczywiście wyjazd do lasu na rowerze. Nie wiem jak z arbuzem ale to co w tabelach kalorycznych widzialem to to że ma ich bardzo malo a jest też on bardzo syty ( przynajmniej dla mnie ) kiedyś mi sie zdarzało jak jeszcze nie byłem na diecie że jak zjadłem duża połówke arbuza to później cały dzień juz nie miałem na nic innego ochoty ale nie wiem czy to jest dobre rozwiązanie :) niech się wypowie ktoś doświadczony proszę ale wątpie żeby od arbuza była jaka kolwiek możliwość przytycia ;)


Pozdrawiam Altek! :)

Straszliwie mi się podoba ten Wasz wątek!!! Wiele fajnych rzeczy tu piszecie nie tylko o diecie, ale życiu z dietą :)
Pozdrawiam Was wszystkich!!!!

PS. Magpru - za chcesz jesc masz na pupie powinnas dostac naprawde medal :)

Dziś dzień ważenia, a ja znowu krótko: 101,4 --- czyli -2.1kg od zeszłej soboty.
Zdziwiłam się bardzo, bo wczoraj wieczorem wypiłam dwa piwa :oops: :oops: .
Ale na wagę źle nie wpłynęły :D
Lecę zmieniać suwaczek, żeby mi się w końcu te liczby rozdzieliły, i uciekam, papapa!