Wątek: MVR kontra otyłość.

Jestem wygadaną i wyszczekaną personą, a totalnie nie wiem od czego zacząć.
Otyłość to moja zmora. Poradziłam sobie z wieloma trudnymi rzeczami w moim dosyć krótkim życiu, a nad wagą nie jestem w stanie zapanować. Może inaczej.. nie jestem w stanie przestać robić sobie na złość i.. przestać się karać kolejnymi kilogramami. Może to irracjonalne, ale z dziką satysfakcją psuję sobie wszystkie możliwe sukcesy i wpadam w coraz to większą rozpacz. Dlatego.. ratunku..

Napisz coś wiecej o sobie Tu znajdziesz wiele życzliwych osób które z chęcią Ci pomogą, wiem co mówie boja znalazlam pare bratnich duż już Widze że w sumie niedaleko od siebie mieszkamy Ja też nad swoimi KG nie umiałam zapanować, odchudzalam sie i tyłam, aż w końcu dostałam motywacji, niewiem skad - chyba z niebios Zaufaj dziewczynom i chłopakom z forum oni ci chętnie pomogą, zawsze bedą służyć radą i rękawem do wypłakania sie

Miałam trochę podobnie...teraz jest ciut lepiej,ale urazy są tak głębokie,ze cięzko zapomniec...dlatego walczę co sił,by juz nie być grubasem...no własnie-napisz coś więcej-wiek/wzrost/plan dietkowania...

O rany, dziękuję - jakoś od razu poprawił mi się humor po Waszych odpowiedziach.
Hm, o mnie.. mam 23 lata, 176cm wzrostu, waga tak jak poniżej, czyli ok. 113kg.
Dieta.. zazwyczaj jem wieczorem, głównie z tego powodu, że wychodzę o 15:00 na uczelnię i wracam koło 21-23.. i wtedy jem obiad (sic!). Jeszcze we wrześniu ważyłam 103kg.. ale potem nagle odeszła mi chęć na chudnięcie i nabrałam 12kg..
Moją zmorą są słodycze, które czasami jem niczym odkurzacz. Od 3 tygodni chodzę 3 razy w tygodniu na bieżnię w kapsule z podciśnieniem - skóra mi się poprawiła, tłuszcz pod nią nieco się wyrównał, ale wagowo prawie bez zmian, bo jem normalnie.. :\

no widzisz-a nie mówiłam,ze wiele nas łączy?ja też mam do bani plan na uczelni,ze wracam ok 19-20...nocne jedzenie,słodycze...i tak dobiło do 102...wzrost 177...lat 25...
ale jak się chce to wszystko mozna-tylko trzeba się więcej nakombinowac,by np tak jedzenie planowac,by do 18 tylko bylo(czyli przyrządzamy wczesniej i bierzemy ze sobą na uczelnię na przykład...)
ale uwierz-to JEST mozliwe!sukces to nie tylko szcuplejsza sylwetka...to zmiana zycia,zmiana w Twojej psychice,wyjście do ludzi,radość...widze to po sobie-powoli nieśmiało już nie boję się,ze ida ulica usłyszę 'gruba beka' czy 'oblesny tłuścioch'..nie chcę już nigdy doświadczyć takiego bólu jak w tamtych momentach...dlatego walcze...damy radę prawda???pozdrawiam

No właśnie - dobrze napisałaś - wyjście do ludzi. Mam z tym duże problemy, mimo, że znam wiele osób i jestem dosyć otwartym na ludzi człowiekiem ,ale.. jakoś nie ufam, gdy mówią, że mnie lubią. Do tych wielkich kompleksów spowodowanych tuszą doszło załamanie kilka lat temu i choroba.. ale to wszystko nie jest tak wielkim hamulcem mojego rozwoju jak właśnie WAGA.

Hm, to chyba mój dobry dzień - od razu siostrzaną duszyczkę znalazłam. ;-D

Bedzie dobrze-zobaczysz!odchudzanie potrafi wnieść w nasze zycie wiele radosci-uwierz mi-gubienie wagi to wcale nie musi byc katorga-mozna to zamienić na super przygodę odkrywania nowej siebie-tej ukrytej pod tym cholernym tłuszczykiem...zmiana wyglądu,przyjemnośc z dbania o siebie,o jedzenie,o ciało,świadomość prowadzenia zdrowszego trybu zycia,nwoe pasje-np sport,ktorego się kiedyś wręcz nienawidzilo,ale i zmiany w psychice-wyjscie do ludzi,wieksza pewnosc siebie i poczucie wlasnej wartosci...to wszystko wymaga pracy i cierpliwosci-nie ma co sie oszukiwac-ale dla tych rezultatow warto ten trud podjac!
pzdr!!!

W 2006 roku miałam kilka takich zrywów, gdy dbałam o to co i kiedy jem, pielęgnowałam swoje grube ciałko, chudłam.. a potem jakiś problem, mały upadek (tak jak pisałam - wychodzę z kilkuletniej depresji po załamaniu) i.. wszystko pada, jest mi obojętne co się dzieje.. a potem znowu wielka, czarna rozpacz.

W domu mam chodzący przykład - starsza siostra sporo schudła i teraz naprawdę dobrze wygląda. Gorzej - ona wygląda 100x lepiej ode mnie, mimo, że jest starsza o 14lat. Nie marzę o chudości, ale o normalnej wadze, która nie będzie mnie ograniczała ani odbierała godności. Bo chwilowo waga odebrałam sobie tyle przyjemności.. kiedyś byłam ruchliwa, wysportowana, energiczna, ciągle w ruchu, ciągle gdzieś, u kogoś.. a teraz.. 17 marca organizuję imprezę, przyjeżdżają ludzie, których dawno nie widziałam i jestem w stresie, bo.. sama rozumiesz. :S

Mam 1,5 miesiąca, by przynajmniej troszkę schudnąć i sprawić, by ubrania, które jeszcze we wrześniu leżały idealnie, a teraz są obcisłe znowu leżały jak we wrześniu. ;)

Uroczy poranek - wieje strasznie, ale ubieram sportowy strój i pędzę na vacufit. ;->

Mvr to fajnie,że teraz chcesz wszystko zmienic i walczyc od nowa.Kosztuje to wiele wyrzeczeń ale pozniej jak znajomi Cie zobacza w nowym "wcieleniu"to pekna z zazdrosci i napewno Cie nie poznaja Jak ja lubie takie momenty Powodzenia Ci z całego serca życze
Agniecha tez wierze w Ciebie
Dacie wszystkie dziewczynki rade
[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]
wiek 22 lata
wzrost 176cm