Wątek: Moja walka!

Oj mam nadzieję, że wizyta w szpitalu przeminie szybko.
Ja jeszcze etapów porobionych nie mam, no ale będę musiała je zrobić

Miłego dnia!

ja nawet nie nazwalam sswojego suwaczka etap 1 czyli 117-85 mimo ,ze jest to etap pierwszy...,ale nie chce sie dolowac jak jakos dowloke sie do 85 to zmienie docelowa wage pozdrawiam

@adrianko, jakie dowloke, skoro lecisz na tej diecie jak burza?
Powinnas napisac "jak juz smigne do 85".

@brzuchatku, mam nadzieje, ze ta operacja to nic straszliwie powaznego, ale tak czy siak uwazaj z dieta i cwiczeniami, zeby sobie krzywdy nie zrobic. Waga niestety nie zajac i zaczeka, najwazniejsze jest twoje zycie i zdrowie. Uhh...
Jak juz wyzdrowiejesz, bedziesz szybciej chudnac bo sobie stopniowo bedziesz dodawac ruch i w ogole, wiec sie niczym nie martw, wszystko bedzie dobrze. Najwazniejsze, zebys byla zdrowa, no. :*

Dziękuję Wam Dziewczyny!
Z tymi etapami to Lisia ma racje. Zaraz sobie dopisze taki podział i już nie mogę się doczekać aż zaznaczę że któryś zakończony

Co do mojego szpitala to może od razu napisze, bo przymusowo będę musiała zniknąć z forum na jakieś 2 tygodnie, ale potem napewno do Was wróce. Mam raka i muszę się z nim uporać raz na zawsze. Ale DAM RADĘ! Trzymajcie za mnie kciukasy, proszę

Dzisiaj trzeci dzień (taki na serio) diety i jakoś idzie (tfu tfu odpukać)
Jeszcze mnie nie ciągnie do czekolady (ale obawiam się że Święta będą ciężkie )
Ja jeszcze nie umiem tak sprawnie sobie policzyć kalorii, jakoś mam z tym problem, nie wiem czemu. Muszę nad tym popracować.

A co sądzicie o głodówkach oczyszczających? Stosujecie takowe? Jak często? Jak to u Was wygląda? Bo ja nie mam wyrobionego zdania, nic na ten temat nie wiem a chciałabym się dowiedzieć czegoś ale nie z gazet czy artykułów tylko od osób które to stosują bądź stosowały.

A póki co miłej nocki wszystkim życzę

Witam serdecznie!!!

Święta Zmartwychwstania Pańskiego niech będą dla nas czasem powstania ze śmierci obżarstwa, czasem świadomych wyborów- przede wszystkim pożywienia które nam ma służy do życia.

Doris Witam w moich skromnych progach

Dzisiejszy dzień jakiś taki mocno zakręcony był. No i niestety troszke grzeszków na sumieniu mam
Cały dzień biegałam po mieście (chyba muszę od taty wyciągnąć krokomierz żeby posprawdzać ile kalorii po takim dniu jestem do tyłu albo do przodu )

A jutro rano znów biegnę na komisje wojskową Ciekawe co mi tam powiedzą, aczkolwiek nie uśmiecha mi się 3 miesięczny pobyt w jakichś koszarach i czołganie się z karabinem w jakichś okopach. Błeee

Podsumowanie dnia:
Ruch: mogło by być znacznie lepiej, ale nie było też całkiem źle
Dietka:

Eeee.. Jezu, Jezu, chyba sie pogubilam. Jakiego raka? Jakie wojsko?

Jejku, tak mi przykro.. Az nie wiem co powiedziec... Ale kurcze widze ze sie nie poddajesz i walczysz... Podziwiam cie za to, naprawde... I oczywiscie bede trzymac kicukasy, bardzo, bardzo mocno.

Cześć Ciasteczkowa!

Chyba się nie pogubiłaś a z tym wojskiem to dodaję że jestem podobno kobietą i płci nigdy nie zmieniałam ale miesiąc temu na mój adres przyszła informacja że kraj mnie potrzebuje i mam się stawić na komisję wojskową
Najlepiej bawił się mój tata, miał ze mnie polewkę przez kilka dni, to samo mój szwagier (oni oboje unikneli woja )
Dzisiaj pan z jakimiś paskami i gwiazdkami na ramionach w WKU chyba się załamał bo stwierdziłam że najlepszą obroną będzie jak pójdę tam na totalną blondynkę i chyba się udało chyba kraj już tak bardzo mnie nie potrzebuje jak przed miesiącem
ALe cała sprawa się rozsztrzygnie jutro
A z tym rakiem to dam radę, tylko znowu blizna więcej Błeeee!!!

Ja wogóle się staram mieć do tego wszystkiego podejście jak Pollyanna - szukam wszędzie tej lepszej strony. Doszłam do wniosku, że może ten rak jest mi potrzebny do tego żeby w przyszłości być lepszym lekarzem, żebym ja nie traktowała pacjentów tak jak mnie potraktowano na onkologii. Teraz już wiem jak to smakuje i wiem jak ten przestraszony i zagubiony pacjent czuje się po drugiej stronie.
Ja to trochę odbieram jak jakieś doświadczenie na mnie.

Ale mi to strasznie filozoficzne wyszło, aż się sama wystraszyłam

Słoneczko... dobry wieczór przede wszystkim Jasne, że dasz radę. Mocno trzymam za Ciebie kciuki: i w walce z rakiem i w walce z kilogramami. A jak wrócisz, to piszaj szybciutko co i jak
Buziaki i wesołych świąt :*

kurcze.. no to mamy watek baaardzo dzielnej dziewczyny! gratuluje Ci tego, ze podejmujesz walke ze wszystkim co Ci sie "nie podoba" w zyciu! trzymam kciuki! :*