Wątek: Kolejna walka o przetrwanie

Witajcie Mam 26 lat i jestem tu już po raz nie wiem który, byłam dawno temu pod różnymi pseudonimami, ale tym razem mam za sobą pewien mały sukces i chciałabym, aby trwał on dalej.

Będę tu zaglądać, ale nie mogę obiecać, że codziennie będę pisać, ba! Nie mogę obiecać nawet tego, że codziennie będę tu wchodzić. Jednak chciałabym mieć na forum dodatkowy motywator, kopa, który sprawi, że unaoczni mi się to, czego dokonałam do tej pory i jeśli nadeszłaby chwila zwątpienia, to spojrzę na suwak i wszelkie złe myśli odejdą w niepamięć.

Dlaczego tym razem mi się udaje? A no dlatego, że mam przyjaciółkę, również z wagą 3-cyfrową (już na granicy dwucyfrowej), no i - prozaicznie - kiedy przeszła na dietę nie chciałam być gorsza. Nie chciałam znowu ponieść porażki, nie chciałam być tą, która demotywuje, która nawet nie próbuje walczyć, a wszystko od początku skazuje na porażkę. Zaczęło się niewinnie, myślałam, że nam zaraz przejdzie, jak i przechodziło wiele razy. Zaczęłam dzień z myślą, że dziś(wtedy) zjem tylko maślankę i serek wiejski. Następnego dnia zaczęłam zjadać swoje zamrożone zapasy, tzn.jakieś chude mięso mielone, trochę warzyw, kurczaka... Po 3 czy 4 dniach zdrowszego odżywiania stwierdziłam, że zaczynam Dukana. Już kiedyś na nim byłam, choć nigdy nie tak długo, jak teraz; tak długo nie byłam jeszcze na żadnej diecie.

Dlaczego Dukan? Powodów jest kilka.
Po pierwsze - byłam kiedyś na tej diecie i pamiętałam mniej więcej o co chodzi.

Po drugie, uwielbiam drób, kurczak jest moim ulubionym mięsem. Kocham też owoce morza i ryby (jeśli mnie akurat stać), indyka, wołowinę, jajka, lubię też serki wiejskie, jogurty, etc.

Po trzecie - nie znoszę liczenia każdej zjedzonej kalorii, ważenia produktów etc., zniechęciłoby mnie to, nie chciałoby mi się i już, poza tym przejmowanie się każdym kęsem czegoś bardziej kalorycznego, to dla mnie katorga.

No i po czwarte - nie znoszę być głodna; zdarzają mi się wówczas napady wilczego głodu, jedzenie kompulsywne - dla tych, co wiedzą, będzie to zrozumiałe, jeśli nie wiedzą, to niech poczytają , no i ogólnie będąc głodna czasem mam wrażenie, że jestem bliska omdlenia. Nie dałabym rady jedząc np. głównie warzywa, po nich jestem głodna, przelatuje to przeze mnie jak przez sito i nic nie daje.

Minusy diety? Nie zgadzam się z twierdzeniem, że można jeść ile się chce. Biorąc pod uwagę pojemność mojego żołądka i to, ile w nim się zmieści, nie polecam jedzenia bez ograniczeń. Oczywiście każdy ma inny organizm, ale gdy pewnego dnia zjadłam wieczorem np.1,5 piersi z kurczaka, oczywiście smażoną bez tłuszczu, na teflonie, zgodnie z zasadami etc., to waga poszła w górę, no i nieraz zauważyłam prawidłowość, że jednak jeśli jem dużo, to tyję. Jeszcze 2 miesiące temu potrafiłam pochłonąć dużego kebaba + frytki, a po powrocie do domu jeszcze talerz makaronu z sosem, no i dopiero wtedy czułam, że sobie pojadłam. Stąd też wiem, że taki poziom najedzenia, do przesycenia wręcz, nie jest dobry nawet na diecie teoretycznie bez ograniczeń.
No i wiadomo, dla niektórych proteinówka może się wydawać monotonną dietą, mogą źle reagować, jak każdy. Jednak w sieci jest tyle przepisów, że nieraz już sama nie wiem, co danego dnia zrobić, a kończy się i tak czymś zwykłym, bez szału, co i tak nadal niezmiennie mi smakuje.

Nie będę wklejać przepisów, jadłospisów z każdego dnia, bo nie o to tu chodzi. Jasne, czasem coś wrzucę, ale raczej nic nadzwyczajnego nie robię, więc po co. Jestem tu po to, aby mieć kolejną motywację.

Największy problem diety? Jak dla mnie - picie. Trzeba mnóstwo pić, im więcej tym lepiej. Nadal z tym walczę, nie chcę wykończyć sobie nerek, jednak nigdy nie piłam dużo i przyznam - muszę się zmuszać. Już się staram rano pić 0,5l herbaty + w pracy jakieś 1,5 litra wody, ewentualnie jakaś cola czy mleko (uwaga - ja po mleku tyję, choć niby mogę, jednak zalecam ostrożność). Dla mnie tyle picia to tragedia, ale jak mus, to mus, trudno.

Dietetyczne grzeszki? Jestem w bodajże 45.dniu diety, no i jeśli chodzi o grzechy jedzeniowe, to takowe były tylko raz - na Wielkanoc zjadłam 2 wielkie kawały przepysznego sernika, jakieś czekoladowe jajka i chyba udko z kaczki. Gorzej z innymi grzechami, bo jednak co tydzień, albo i 2 razy w tygodniu imprezuję, no i bez piwa/wódki się nie obejdzie... Więc w tygodniu zdarza mi się nawet wchłonąć 8 piw, co nie jest absolutnie powodem do dumy, ale przynajmniej pozwala mi to nie zwariować. Czemu nie zwariować? Leczę się na depresję i zaburzenia osobowości, no i czasem naprawdę trudno jest ze sobą wytrzymać, ogarnąć się i wyjść. Alkohol pomaga, no i na mnie działa tak, że gdy wrócę po alku, to już nie jem, nie mam napadów głodu, a w efekcie następnego dnia widzę spadek wagi Pewnie posypią się głosy krytyki, ale z tym też się trzeba liczyć.

No i na końcu najważniejsze - schudłam w ciągu tych 44 dni 18.1 kg, jeszcze trochę więcej niż 2 razy tyle, a będę wyglądać jak człowiek. Nie dążę do wagi 60kg, kiedyś mając około 80kg czułam się dobrze, więc zakładam, żeby mieć chociaż tyle, a czy zleci więcej - czas pokaże. Nie chcę się męczyć po to, aby wpasować się w jakieś kanony wagi, chcę się czuć dobrze ze sobą.

PS Lubię pisać, przepraszam Was z góry ^^

Jak na tak krótki czas to masz imponujący wynik.Gratuluję ! Sama kiedyś schudłam na Dukanie ale zabrakło mi sił na skończenie diety i dotarcie do wagi marzeń. Będę trzymać za Ciebie kciuki.

Dzięki, też za siebie trzymam a Ty teraz masz jakąś konkretną dietę, coś planujesz? Jejku, wszyscy mają cel około 60kg, tylko ja 80...

Dzisiaj jadłam mało jak na weekend, ale jestem jakoś zmotywowana spadkiem i bardziej boję się wzrostu wagi niż głodu...

Śniadanie - pół cycka z kurczaka + 2 jajka sadzone + korniszon

Obiad - drugie pół cycka zamarynowałam w jogurcie i przyprawach, no i zjadłam po usmażeniu na teflonie

Kolacja - jakieś 100g ryby, miało być więcej, ale jak się komuś tłumaczy żeby nie kupował najtańszej ryby, to nie rozumie... I tak z około 400g fileta zostało mi 100g, no i się jeszcze rozleciało, więc kolacji prawie nie odczułam.

Ale trudno, jutro może coś zjem więcej, muszę iść po chudy twaróg żeby sobie pastę z tuńczykiem zrobić do pracy, bo inaczej bieda będzie z jedzeniem w pracy. Ciekawe, co jutro będzie na wadze, choć wiem, że nie tędy droga żeby prawie nic nie jeść, ale boję się przytyć.

Jeszcze wmuszę w siebie 0,5l herbaty, bo mało dziś piłam, no i można spać :P

Witam serdecznie, jestem pełna podziwu ile schudłas przez miesiąc. Ja też waże tyle ile ty na początku 136.7 kg i szukam dla siebie jakiejś diety.też chodził mi po głowie dukan, którego nigdy nie próbowałam.Ja też mam problem z kompulsami i nienawidzę być głodna bo zaraz boli mnie koszmarnie głową.tak więc zachęcona twoimi sukcesami zaczynam od jutra dukana.pozdrawiam.

Co do picia- zbliża się lato, będzie gorąco więc organizm będzie dopominał się płynów.

O, jak miło, że ktoś tu zagląda!


Po kolei - babielato_ - sama jestem zdziwiona, że tyle mi się udało, ale to może dlatego, że jeszcze nie wytrwałam na diecie dłużej niż 2, ewentualnie 3 tygodnie. Tak 'porządnie' jeszcze nie dietowałam, ale w końcu jakoś idzie... Tobie też się uda, ale próbuj. Dużo daje przekonanie, że tak naprawdę nie jesteś na diecie, tylko zmieniasz swoje życie, zmieniasz nawyki, nie że musisz, a CHCESZ. Po prostu tego chciej Powodzenia, jeśli będziesz miała swój wątek, to czekam na informację


Kropladeszczu - dokładnie, dla mnie picie to katorga... Czuję, że aż mnie wydyma, gdy za dużo wypiję, ale jako że po prostu zapominam o tym, żeby pić, to naraz wypijam 0,5 l herbaty, więc nawet wielbłąda by wydęło po takiej ilości naraz :P ja właśnie się boję celu np.60 kg, bo nigdy w dojrzałym wieku tyle nie ważyłam i nie chcę się zniechęcać myślą, że to i tak nieosiągalne.... Wolę mieć chociaż 80, a później się pomyśli. Na razie mam mocne postanowienie, że jeśli uda mi się schudnąć, to nigdy, przenigdy nie chcę się już doprowadzić do tego koszmarnego stanu, wyglądu, czucia się niemal niepełnosprawną przez wagę i wygląd... O, fajny pomysł podsunęłaś z tym testem Dukana, niech no ja tylko znajdę chwilę o OXY też czytałam i brzmi zachęcająco, powodzonka Tak, najgorzej czuć się głodnym, bo później można się rzucić na byle co...


Voyager - właśnie niestety słyszałam, że im ktoś starszy, tym trudniej zrzucić, no i skóra już nie ta - dlatego chcę dać sobie szansę czucia się ładną, choć jeszcze przez chwilę. Doskonale znam uczucie, kiedy widzisz otyłą kobietę w lustrze, 8 podbródków, no i uciekasz przed aparatem, najlepiej pod stół... Ubierasz nie to, co chcesz, tylko to, co jakimś cudem uda Ci się kupić, bleh. Ale powoli do celu, 2 kg to też coś, lepiej wolniej, a stabilnie, niż szybko i z jojo, czego sama bardzo się boję...


Dzisiaj żywieniowo bardzo podobnie do wczoraj, nie bardzo miałam kiedy sobie przygotować coś innego.
Śniadanie - pół piersi kurczaka + jajko + 0,5 l herbaty
Obiad - pół cycka + korniszon
Kolacja - sznycel z piersi indyka + pół piersi z kurczaka


Ale udało mi się wypić ponad 2l herbaty i wody, więc chyba nie jest źle.


Znacie jakieś lekkie ćwiczenia na mięśnie brzucha? Boję się wiszącej skóry, a zwykłe brzuszki póki co mnie przerastają przy mojej wadze, bolą mnie plecy gdy leżę na ziemi, chciałam wczoraj coś spróbować, ale nic z tego, mam wrażenie że podłoga wchodzi mi w kręgosłup.

Tradycyjne ćwiczenia na mięśnie brzucha w moim przypadku też nie mają szans. Bardzo podobają mi się treningi Tiffany Rothe.Jeśli nie przeszkadza Ci że trening jest po angielsku to sprawdź 10 min Booty Shaking Waist Workout albo 10 Minute Booty Shaking Towel Workout właśnie jej. Filmiki z treningami sama autorka wrzuciła na youtube.

Też dopiero zaczynam z aktywnością fizyczną i faktycznie jest problem z czymś dla osób naprawdę dużych.Większość treningów jest zrobiona pod osoby już szczupłe/wysportowane.