Wątek: Teraz Ja:)

Witaj Szakalko!!!

Gratuluje nowej pracy!!! To bardzo duży sukces w obecnych czasach.
Cieszę się razem z Tobą. Bardzo dobrze zrobiłaś, decydując się na powrót do pracy.
Staniesz się aktywna zawodowo, niezależna finansowo, będziesz częściej spotykała się z ludźmi. Same plusy. Teraz Twój M ma Cię tylko dla siebie. Jesteś zawsze gdzieś blisko.
On boi się, że to się zmieni. Wiesz koleżanki z pracy - babskie spotkania
Boi się, że będzie miał więcej obowiązków.Znam takie typowe zdanie facetów: "Ja jestem zmęczony - byłem w pracy, a ty cały dzień siedziałaś w domu". Bo pranie, sprzątanie, gotowanie, opieka nad dziećmi to przecież sam relaks
Mam koleżankę, która 6 lat siedziała w domu, bo mąż tego od nie oczekiwał.
Dwa miesiące temu ją zostawił. Została bez pracy, bez doświadczenia zawodowego z dwójką dzieci w kompletnej depresji Mąż znalazł sobie aktywną bizneswomen
Oczywiście Tobie taka sytuacja nie grozi ( mam nadzieję ) Ale lepiej dmuchać na zimnę.
Walcz o siebie realizuj się.

Mam nadzieję, że to co napisałm nie zabrzmiało jak frustracje wściekłej feministki Jestem zwolenniczką takich samych praw kobiet jak i facetów No tak mam.
Moje Kochanie to zaakceptowało - nie miał innego wyjścia

Ciesz się swoim sukcesem i niech wszyscy zobaczą, że ty też potrafisz.

Pozdrawiam cieplutko

[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

Ja osobiscie w ogoole nie wize takiej sytuacji ze zostane w domu i bede sama zajmowac sie tylko domem. Moj narzeczony pierze, sprzata itd. W sumie mi pozwala tylko gotowac bo sam nie najlepiej to umie robic chociaz sam sie wyzywi Kto wie co sie zmeini po slubie ale jak narazie jestem pewna ze nie pozwoli mi bym zmarnowala te lata na studiach inromatycznych po to by siedziec w domu. Nie po to tak sie meczylam na studiach W koncu niedlugo bee pani inzynier Zreszta u nas to tez tak jest przez to ze on nie ma matury jeszcze :/ (5 lat przerwy w nauce-przez powazna depresje) wiec bardziej szanuje moje ambicje zawodowe.

uh a niech mezulek zolniez sie przyzwyczaji do swojej bizneswomen przeciez ile mozna siedziec w domu przy grach. Skonczyly sie czas "zona 3 kroki za mezem z torbami" ;]
Zreszta mnie tez smieszy takie zachowanie, ale niestety wiekszosc mezczyzn ma takie podejscie. Najwaznejsze zeby samiec zarabial kase i to najlepiej duzo wiecej od samicy jesli ona juz musi pracowac Wiec proponuje awansowanie na stanowisko kierownicze

Witaj Madziulku

i ja dołączam do osób gratulujących Ci nowej pracy!! Uważam ze to super!
moim zdaniem same plusy z tego będą, nawet to, ze mężuś troszkę Ci pomoże w domowych obowiązkach!

Madziu gorąco Cię pozdrawiam i życze miłego dnia i całego weekendu!! buziaczki

Rewolucjo
w pełni cię popieram. Spełniłam się jako matka, żona a teraz jako kobieta pracująca chcę się rozwijać. Bo ostatnimi czasy miałam wrażenie ,że się cofam. Może dziwnie to zabrzmiało, ale tak jest(było). Myślę,że takie "kury domowe" nie są w pełni szczęsliwe i brak im samorealizacji. Wiem,że są dumne z dzieci, domu i tak dalej, ale sądzę,że potrzeba posiadania pracy, która zaspokaja nasze ambicje i potrzeby ma tylko pozytywny wpływ na całą rodzinę. Myslę,że po dłuższym siedzeniu w domu czułabym się niespełnioną, sfrustrowaną, roztrzepaną kobietą, która co tu mówić gdera, narzeka a co się z tym wiąże jest mniej atrakcyjna. Więc przykład Twojej znajomej jest często spotykany-niestety. Znalazł sobie ciekawą osobowość, która się nie satara nim "opiekować". Mimo to strasznie jej współczuję, bo wiem,że odebrała to jako porażkę życiową, bez perspektyw, doświadczeń i samorealizacji jest jej bardzo bardzo trudno.Ja nie chcę pozwolić sobie na "odpuszczenie" własnych planów zawodowych ale za Matim i tak koszmarnie będę tęskniła, ale on już jest dużym "mężczyną" i wim,że poradzi sobie w przedszkolu, a M musi poradzić sobie ze swoimi obawami, nie będę go pocieszać , bo niestety jego obawy staną się faktem

Foczko mój mąż dopiero w tym roku "dorobił" się maturki i mam wrażenie,że ma pewne kompleksy z powodu mniejszego wykształcenia. Ale ja w rzaden sposób nie daję mu odczuć,że mi to przeszkadza, bo nie przeszkadza. Wiem,że w głębi duszy kibicuje mi i jest dumny, tylko ta zwnętrzna "treposko-męska" powłoka niepozwala mu okazać tego w inny, cieplejszy sposóm. Jestem pewna,że Twój mężczyzna jest z Ciebie dumny, i będzie dopingował Twój plan zawodowy

Aniu wielkie dzięki, on i tak ma obowiązki w domku, ale teraz przybedzie ich kilka na pewno:P
buziaki

Ha ja to wiem ty to wiesz Napewno nie umie okazac tego innaczej. Oni tka juz maja w wiekszosci. A szkoda.

Foczko
no szkoda, ale może taki jego urok...choć czasem mnie wnerwia totalnie ,to nie wyobrażam sobie jego nieobecności w moim zyciu.

Szakalko

Cieszę się, że twrdo stoisz na ziemi i starasz się walczyć o samą siebie.
Z czasem Twój M przywyknie do nowej sytuacji, a Mati będzie dumny z piękne, szczęśliwej i samodzielnej mamy Trzymam kciuki, żebyś wszystko sobie poukładała i żebyś była szczęśliwa.
Jeśli chodzi o moją koleżanką - wszyscy staramy się jej pomóc, ale ona teraz najbardziej potrzebuje pomocy...samej siebie. Musi się podnieść i iść dalej. Walczyć o siebie i swoje dzieci. Pokazać mężowi i całemu światu, że da radę i że jej się uda!!!

Pozdrawiam

[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

Rewolucjo
na prawdę bardzo dużo siły będzie potrzebowała by dac sobie radę. Dla kobiet to jest ciężkie, traumatyczne przeżycie, po którym tak jak mówisz ona sama musi walczyć, znaleźć motywację i ruszyć do przodu. Niestety przed tym wyzwaniem jest czas użalania się, rozczulania i lamentów(oczywiście tego nie krytykuję-bo rozumiem. Ważne jest żeby w odpowiednim momencie podnieść się i udowodnić samej sobie,że ON popełnił błąd i ona będzie szczęśliwsza a nie odwrotnie:0

Mam nadzieję, że się podniesie. Już zrobiła pierwszy krok. Uznała, że życie toczy się dalej.
Teraz pomogę jej znaleźć pracę, bo od czegoś trzeba zacząć. Ma dwoje fajnych dzieci - także dla nich musi walczyć.Mężuś z czasem znudzi się nową panią i pewnie zechce wrócić, ale mam nadzieję, że do tego czasu ona będzie na tyle silna, zeby kopnąć go w d...

[link widoczny dla zalogowanych Użytkowników]

Rewelko
ja mam nadzieję,że ona tego nie zrobi i bynajmniej nie dlatego ,że jej nie życzę dobrze, ale dla mnie miłość Ci wszystko wybaczy jest troszkę mniej aktualne, to w jaki sposób odwdzięczył się jej za poświęcenie, nie jest w stanie byc zapomniane, bo wybaczone i owszem. Taka sytuacja mająca miejsce raz, moze się powtórzyć. A jestem pewna, że jak tylko się podniesie, zacznie nowe życie wtedy zrozumie,że on nie jest tego wart. Nie powinna miec żadnych wyrzutów sumienia, poniważ to on wybrał. Ona może wyciągnąć konsekwencje( a raczej powinna) i pozwolic sobie samej na szczęście!