Okrzemko - super rady skorzystam następnym razem, bo dopiero dziś to czytam Ale też - myślę - nieźle sobie poradziłam. hihi.
Sama nakładałam sobie porcje na talerz (więc tu odłożyłam makaronu od rosołu, tam ziemniaków), surówki kopiate ilości. Więc talerz miałam pełny (tyle że innej zawartości niż wszyscy). Do kawki jakoś udawało mi się nie brać ciasta, na pytania które dobre mówiłam że wszystkie pyszne (hihi) a w poniedziałek postanowiłam się przełamać i spróbowałam ciasta. Smakował mi tylko pierwszy kawałek. Dwa następne zjadłam chyba tylko z łakomstwa. Tym bardziej że znałam ich smak z dawnych czasów. Jeden był za suchy (koniec świąt) a drugi zbyt perfumowany. Żałowałam, że zjadłam te dwa niepotrzebne kawałki, ale wiedziałam, że jak już zjadłam, będę miała spokój sama ze sobą. I tak było rzeczywiście. Na tym koniec. Zakończyły się moje pokusy plackowo- ciastowo-słodyczowe. Dostrzegłam wady w tych plackach, nieładny kolor sernika, wyschnięte brzegi i poodpadane brzydko fragmenty miodownika. I się wyleczyłam ze zjedzenia ich.

Można, jak się tylko chce. I w wielkanoc i w poneidziałek u teściów późnym wieczorem ćwiczyłam sobie moje weiderki, a co? Wszyscy już spali hihi. Muszę znaleźć sobie inne ćwiczenia bo te mnie juz trochę nudzą. Zakończyłam 6 weidera jeszcze przed świętami, ale nadal ćwiczę żeby mój brzuch nie sflaczał, i żeby nie zaprzepaścić tego, co już osiągnęłam w jego wyglądzie.
Dzisiaj na wodne aero, jakże się cieszę!!!