Wątek: 12 lat i odchudzanie???

Solitude, twoja historia jest naprawdę ciekawa i szczerze mówiąc mnie trochę przestraszyła. Ale ja niestety jestem strasznie uparta i zawsze muszę się przekonać sama. A co do psucia dzieciństwa to i tak już jest zepsute.
Twoje przeżycia dały mi dużo do myślenia. Lecz jak narazie moja dieta będzie taka jaka jest. Teraz postanowiłam przez tydzień się nie ważyć i nie mierzyć. Jeśli naprawdę nic nie zejdzie ze mnie żaden cm ani żaden kg. To spróbuję 1000kcl dzennie. Ale narazie jest ok.

Bizia, dobrze trzymam Cię za slowo, jak Ci nie pójdzie z tym odchudzaniem po Twojemu, to przerzucasz sie na 1000, ja tu będę zaglądać i sprawdzać.

Na 1000? Przecież to będzie o jakieś 1500kcal mniej niż wynosi zapotrzebowanie energetyczne dla dziewczyny w wieku Bizi... A prawidłowo powinno się zmniejszyć o 300-500!

Już teraz, Biziu, jesz za mało - trzy maleńkie posiłki dziennie, przecież energia z nich pochodząca to chyba tyle, co na diecie kopenhaskiej, która jest często niepolecana nawet dorosłym, a co dopiero osobie w Twoim wieku! Zaczynasz się rozwijać, pewnie niedługo będziesz szybko rosnąć... Rozumiem, że chcesz schudnąć - pierwsze próby odchudzania (za zgodą i wiedzą mamy, polegające praktycznie na niepodjadaniu) miałam mniej więcej w Twoim wieku - i wtedy ładnie straciłam 2kg w ciągu dwóch tygodni, gdy po prostu zamiast dwóch kromek zjadłam jedną itp... (potem zazwyczaj wyjeżdżałam na jakieś kolonie czy coś, i dlatego nie traciłam więcej - moje odchudzanie zaczynało się wtedy, kiedy przestawałam się dopinać w spodniach, a po odchudzaniu już się normalnie zapinałam ) Jeśli tak sposób odżywiania nie pomoże, to może znaczy to, że masz problemy z tarczycą? Może powinnaś zrobić jakieś badania?

Moja waga nie ma raczej nic wspólnego z tarczycą. Pamiętam jak byłam mała to za dobre zachowanie czy pomaganie dostawałam coś słodkiego.
Mi jak narazie wystarcza siły i energi. Dzisiaj pływałam ze cztery godziny i było ok. Nauczyłam się skakać do wody i sił mi nie brakło. A potem i tak jeszcze dużo biegałam.
Myślę, że będzie ok.

oj Bizia uparta jesteś niesamowicie! A co na twoje dietkowania mówi mama? nie buntuje się??
Jeśli na prawdę chcesz schudnąć to głównie śłodycze i fast foody idą weg. Tylko nie oszukuj i nie rezygnuj z kromki chleba z serem czy szynką na rzecz batonika!!

A jeśli już na prawdę nic do ciebie nie dociera (zadne nasze słowa) to przynajmniej obiecaj nam że jeśli nadal tak będziesz jeść to zrobisz sobie jakies badania, żeby sprawdzić czy na 100% wszytsko jest ok.

Mama buntuje się to proste. Już miałam i zakazy na kompa i na wychodzenie na dwór i raz wyciągnięta zostałam za uszy, ale to przez moją siostrę, a nie mamę. Czasami moja mama to normalnie chodządzy wulkan. Ale jakoś żyje, he he... Mama jeszcze przejdzie ale siostra to ma trochę niepokolei. Naopowiadała mamie bajek, że jak jestem głodna to piję wodę itp. I teraz jak chce mi się pić to mama wydziera się na mnie i każe mi napychać się. Trochę mnie nie było bo byłam zrodzicami na weekend nad jeziorem białym. Boże myślałam, że tam zwarjuję. Wszędzie gdzie się nie popatrzę to fast foody. Miałam z mamą gyrosa na pół bo powiedziałam, że nie będę jadła. Ale i tak później mama dokończyła mojego gyrosa, a szczególnie frytki.
A uparta jestem straszliwie. Jak mam cel i postanowienie to nikt i nic tego nie zmieni.
Hmmm badania??? Nie ma mowy. Jak narazie wszystko jest pod kontrolą. Jestem w pełni radości i zdrowia. Badania to by się przydały, ale mojej, przewrażliwionej siostrze...

Zamieszczone przez Bizia

Hmmm badania??? Nie ma mowy. Jak narazie wszystko jest pod kontrolą. Jestem w pełni radości i zdrowia. Badania to by się przydały, ale mojej, przewrażliwionej siostrze...

...jasnowidzem jesteś ? Z punktu widzenia dietetyki twój jadłospia to tragednia i głodówa do kwadratu. Ale to tylko taka notka

ja też uważam, ze za mało jesz, ale moze sie nie znam.

Grzibcio łatwo ci mówić. Nie wiem ile masz lat, ale wiem, że w tali masz o 18cm mniej odemnie. I ty mi mówisz, że nie warto się odchudzać??????? Tobie jest prosto, jesteś chuda jak patyk w przeciwieństwie do mnie.
Postaw się na mijscu dwunastolatki która w tali ma 80 cm. Nie jest prosto żyć komuś kto tak wygląda. jutro jest przymiarka mundurków. I co???? I mam ochotę się zapaść pod ziemię, bo się boję, że mundurek się nie zapnie na mnie. To nie jest łatwe. Mam już dość obcinania spodni. Koszulek które są szersze niż dłuższe. Nie chcę już tak. Czy naprawdę tak trudno to zrozumieć????

To mi wygląda jak prowokacja