Wątek: Dziennik bucika II - Zemsta kilograma

Noo buciku kochany nie łam się. Tatuś wyzdrowieje na pewno i tylko to jest ważne, a mój kolega tydzień temu stracił do połowy dwa palce i już nie zdołali ich przyszyć więc wiem jak się teraz czujesz bo ja go znam od malutkiego i jak brata traktuje.

Wiesz mi, że nie będzie tak żle i najgorsze co możecie zrobić to sie użalać nad tatusiem. Nie pozwólcie żeby myślał, że jest żle Musi uwierzyć, że życie jest piękne bez względu jak się wygląda - to w sumie tyczy się też nas grubasków - musicie go wspierać, ale nie użalć się nad nim

Widzisz ja nie mam tatusia bo zginął kilka lat temu, a wszyscy żyjemy dalej. w końcu zdrowie jest ważniejsze niż paluszek

A z tymi ogóreczkami to teżsię nie łam bo mizeria w końcu pyszna jest. Może poproś mamę żeby zrobiła ją nie ze śmietaną a z kefirem, albo jogurtem naturalnym i będzie luzik

A do tego przecież ona jest taka zimna - idealna na upalny dzień i zdrowa i mało kaloryczna więc bedziesz sie mogła nią zajadać, że hej

No mam nadzieję, że ci się humorek poprawi niedługo i wszystko będzie w porządku już tylko musisz w to uwierzyć

Trzymam mocno kciuki za Ciebie, tatusia i całą rodzinkę

oj bejbe bejbe nie umiem pisac takich poematoe jak Justynia ale ona ma racje najwazniejesze ze tato zyje i bedzie razem z wami fakt to musi byc dla ciebie szok ale ty jestes przeciez twrada Musimy byc mocne, bo jak nie my to kto??

Widze ze zmienilas avatarka hihi fajniusi lubie motylki, namalowalam sobie nawet jednego na scianie hihi na pocieszenie wysylam buziaka :* trzymaj sie laska pamietaj ze na nas mozesz zawsze liczyc :P

dzięki dziewczyny

a nad tatą sie nikt nie użala... on już zresztą nie takie rzeczy przechodził

a ja całe życie , olciuś, jestem "ponurakiem" , trudno mi życ z samą sobą i tyle, nie akceptuje w sobie ani jednego cm kwadratowego. i nie umiem tego zmienic

jesli moge Wam to napsac to przygnębienie dzis znowu wzięło góre i z dietą sie żegnam, teraz rycze, ze znowu sie poddałam, nie wiem co teraz zrobie

Buciik obawiam się ze dopuki nie pomyślisz chociaz troszke pozytywnie na swój temat to dietę będziesz ciągle zawalac albo pogrązysz się w jakiejs chorobie. Ja tez siebie nie akceptuje ale miewam dni, sytuacje kiedy ubiore sie, umaluje i popatrze w lustro i nawte sobie pomyśle "o, nawet wcale nie jestem takim brzydactwem" . Chociaz troszeczke spróbuj polubic siebie

Wiesz, ja sobie na 2 tygodnie przed początkiem diety wyznaczyłam datę - początek (czyli 24 czerwca, ale to nie ma tu znaczenia ). Te 2 tygodnie jadłam sobie co chciałam i jak chciałam, po 00 i bardzo kaloryczne rzeczy, ale miałam świadomość, że "jeszcze tylko kilka dni możesz jeść". W każdym razie takie miałam pożegnanie z fast foodami i słodyczami etc. :]
Nie przejmuj się, tylko idź biegać, albo na rowerek czy coś. I nie dołuj się, bo nie ma sensu. Grubsi ludzie są z natury weselsi niż chudzi.
Pozdrawiam i nie poddawaj się!!

Grubsi ludzie są z natury weselsi niż chudzi

o kurna, to mnie pocieszyłaś....

teraz to w ogóle, no ale nie bede wam pisac o moim użeraniu się sama sobą, mam duzo problemów, ale kto ich nie ma... tyle ze ja juz nie daje sobie z nimi rady.

A ja przyznam ze się troche zmienilam. Kiedys byłam fajniejsza mimo ze duuzo grubsza. Szkoda mi tamtej Ewy ....

kieydś sie soba nie przejmowałam

teraz? krótkich spodenek nie miałam na sobie od 2 lat... nawet po domu sie wstydze tak chodzic... wstydze sie siebie i swojego ciała, nianawidze go
pomijam wychodzenie na basen czy nad jezioro... nawet z koleżankami nie wychodze, zresztą.... malo ich zostało... jedzenie niszczy mi życie, sama je sobie zniszczyłam...

Buciik nie łam się dziewczyno, bo nas jeszcze masz Jak w siebie uwierzysz i w to, że nie wygląd świadczy o człowieku

Tutaj Cię przecież wszyscy lubią więc myślę sobie, że to tylkow Twojej biednej główce siedzi i tak się z tym męczysz. Musisz się otworzyć.

Ja np. zawsze byłam uważana za atrakcyjną dziewczynę i nie miałam problemu ze zdobyciem chłopaka itp, ale i tak do tej pory mam problem z nawiązywaniem kontaktów. Zawsze się taaak bardzo wstydzę wogóle się odezwać ale staram się przełamywać i... pomaga. Mam coraz więcej znajomych itd. To chodzi tylko o psychikę

Buciiku kochany jak sie raz przełamiesz i z kimś pogadasz to następne będą już szły łatwiej. Pomyśl sobie w takim momencie, że przecież nie masz nic do stracenia.

Ja np jestem z moich wszystkich znajomych najgrubsza, a wszyscy mnie lubią i na to uwagi nie z wracają

A poza tym znam niektóre dziewczyny, które ważą naprawdę dużo np pk 90 kg, a są duszami towarzystwa

Postaraj się przełamać Zacznij np od chłopaka swojej koleżanki, albo od jakiejś znajomej którą przypadkowo spotkasz i postaraj się z nimi pogadać. W ten sposób nauczysz się po prostu rozmawiać z innymi.

My jesteśmy z Tobą i ja wogóle nie pomyślałam, że mozesz mieć taki problem No ale od czego masz nas OD WSPARCIA Więc Cię wspieramy wszystkie razem i każda z osobna. Na nas zawsze możesz liczyć

No wlasnie, ja kiedys byłam duszą towarzystwa a teraz jakos niewiele mam do powiedzenia. Nie mam pojęcia co się ze mną stało, czasami az sama sie sobie dziwie