Wątek: WIARA W SIEBIE ZDZIAŁA WIELE 2 !!!!!

kath
czemu nie zaglądzasz skarbie na swoj pamiętnik, hm ciom sesja czy co czasu nie masz czy moze z lenistwa ciom ja ci dam zaraz lenistwo jak tylko sie zjawisz juz ja ci pokaze ja cie zmobilizuje miśq

ooo prosze i gosza jest tez na forum


aaaa niech czeka:P mialas mi fotke wyslac


kat!! gdzie jestes?!?!?!

Hej
Matko... ja ostatnio przeżywam depreasje.... wszystko mnie rozwala do głębi...jakieś głupie słowo a ja już wariuję... Czuję się zmęczona i wogóle wypalona od środka...
A w tym tygodniu będę chodziła na kurs kolonijny... więc wizja zajęć dzień w dzień od 8-21 mnie poprostu przeraża
Co do mojej diety to istnieje w wymiarze: ograniczanie... Z całą pewnością nie jest to dzień w dzień 1000 kcal... a mniej więcej co drugi dzień jest tysiaczek W pozostałe dni jak nie mam już cierpliwośći przestaję sie kontrolować i jem sporo... ale pilnuję żeby to nie był biały chleb ze smalcem tylko np. gotowana kapusta, 2 serki wiejskie light, albo coś tam innego co nie ma jakoś dużo kcal....
Oczywiście zdażały się momenty totalnej słabości, zajadane piernikiem i innymi niedozwolonymi produktami... ale trudno się mówi...
Przyjełam teraz inną technikę w tej diecie... Kiedyś jak zjadłam coś sweet miałam cholerne wyrzuty sumienia, które prowadziły w końcu to przerwania diety. Teraz staram się tym nie zamartwiać.. myślę: zjadłam coś co nie powinnam- trudno, świat się nie zawali... ale to nie jest powód aby przerwać dietę I tak brnę dalej....
Co do wagi to stoję w miejscu, ale tym też się nie zamartwiam specjalnie...


Ogólnie czuję siecoraz gorzej i mam ochotę rzucić to całe odchudzanie w cholere wiem jednak że zrealizowanie tej decyzji w niczym mi nie pomoże, a wręcz przeciwnie....
ratunku

Zamieszczone przez katharinkaa

Oczywiście zdażały się momenty totalnej słabości, zajadane piernikiem i innymi niedozwolonymi produktami... ale trudno się mówi...
Przyjełam teraz inną technikę w tej diecie... Kiedyś jak zjadłam coś sweet miałam cholerne wyrzuty sumienia, które prowadziły w końcu to przerwania diety. Teraz staram się tym nie zamartwiać.. myślę: zjadłam coś co nie powinnam- trudno, świat się nie zawali... ale to nie jest powód aby przerwać dietę

kath, ze słodkościami to jest tak, że nie da się na siłę mówić sobie, że nicanic słodkiego nie mogę. kurcze, niestety słodko-wstręt nie jest osiągalny przez nikogo a czasami lepiej osłodzić sobie paskudny dzień i później np. poskakać trochę po schodach, a nie chodzić wokół szafki ze słodkościami, ba, albo i w sklepie w dziale "słodycze" i terroryzować samą siebie powtarzając "nie mogę jeśc nic słodkiego, nie mogę jeść nic słodkiego..."

Ogólnie czuję siecoraz gorzej i mam ochotę rzucić to całe odchudzanie w cholere wiem jednak że zrealizowanie tej decyzji w niczym mi nie pomoże, a wręcz przeciwnie....
ratunku

na szczęście niedługo już cieplej się zrobi to i może więcej optymizmu będzie. na pewno. bo dlaczego rzucać w cholerę, hm? przecież już jakieś spadki wagi są i głupio byłoby to marnować, prawda?
będę trzymać kciuki mocnomocno. damy radę, no jak nie my to kto, hm?

WITAJ !!!
TRZYMAM KCIUKI ZA CIEBIE.

POZDRAWIAM

kath
nie poddawaj się kotku nie możesz mi tego zrobić z kogo będę brała przykład obiecałam sobie, że jak jeszcze do świąt schudnę co najmniej 3 kg, to zjem w święta ogromny kawał placka o nazwie "gagarin". to placek na grysiku ;p nie wiem czy robię dobrze czy źle, ale jak się za siebie wezmę, to czasam należy się mi nagroda, prawda taka jedna, malusia, maulteńka.
kochanie, ja za ciebie trzymam kciuki, więc nie możesz zawieść młodszej kolezanki, jaki dajesz przykład wiem, że to trudne, bo sama się z tym borykam, ale na prawdę warto

Nie poddawaj sie, my wierzymy w Ciebie! Wyobraz sobie, jak zakładasz super kiecke, idziesz na basen publiczny w lecie, wszyscy patrzą na Ciebie.. Ale w ich oczach widac RESPECT a nie ironiczne usmieszki! Wyobraz sobie, ze kazde super tuczące danie, to są na nim tysiące wrednie usmiechających sie zółtych i obslizgłych tłuszczyków, a Ty im dajesz kopa i jestes dumna, ze Ci sie udało! :*

kath
nanami ma w zupełności rację pomyśl też o nas, twoich przyjaciołach, którzy cię wspierają i chcą, żeby ci się udało, tak, jak nam sie udaje wszyscy cię tu kochamy moja droga. ja też miałam małą deprechę, ale jakoś sobie poradziłam i teraz jest dopse na początku miałaś w sobie tyle optymizmu i energii do walki przypomnij sobie, a na pewno ci sie uda
lowuję cię i buziam

NIe udało się... Praktycznie już od ponad tygodnia nie dietuję... i najgorsze że nie wiem nawet dlaczego.. poprostu od tak.. jakoś wyszło.. umknęło między palcami zaganianego życia...
A najgorsze że znów się załamałam... Stwierdziłam że to bez sensu.. że i tak nikomu nie zależy na tym aby mi się udało... że nawet nie mam z kim świętować drobnych zwycięstw ...

Nawet nie miałam siły tu przyjśc i się przyznać... Bo i tak pewnie powiecie że jestem zajebiście beznadziejna...

Więc pytam się: po co to wszystko Po co to mi było Bo juz nie wiem... nie pamiętam.. a moze nawet nie chcę juz pamiętać....
Żal... smutek... nostalgia...

oj kat kat!!!
czemu mowisz z enie dietujesz?? moze dietujesz ale jeszcze o tym nie wiesz co??
nie warto sie zalamywac malymi podknieciami powiinnas olac to cieplym moczem i isc przez to wszytsko dalej!!
nie zalamuj sie bo nie warto naprawde!!
nie warto smucic sie takimi "drobiazgami" sa waznuiejsze rzeczy zeby byc smutnym przez nie!!
wiec glowa do gory!!
pocieszaj sie tym ze za niedlugo wiosna a po wiosnie nadejdzie lato a to sa najlepsze chwile na odchudzaniebo rowerek oi wogle nie ma sie czasu mzslec o jedzeniu wiec mloda glowa do gorz!!!!!!!!!!
pOzdrooooOOoo!!!!