START w chudsze życie-> walczę z centymetrami !!!

Ehh, cuś mi to mówi, kiedy takie koleżanki wiek 21lat - wzrost 161cm i 50kg wagi, lub 170cm wzrostu i 51kg wagi mówią mi co ja się tak ciągle zamartwiam swoją wagą kiedy tak strasznie dobrze wyglądam :evil: !!!!! A piernika wiedzą co to jest mieć 72cm w talii, kupować rozmiar 40, lub L zamiast S i XS...
Rzuć poza głowę docinki, bo nie jesteś na skraju anoreksji żeby ciągle zamartwiać się krytykami na temat zrzuconych kilku kilogramów!!! Coś prawdy na tym, że zła chyba jak nara była twoja dietka, kiedy tak tobą zaruszało ostatnio i psychicznie i fizycznie, jest, ale faktycznie nawet jedząc wszystko prawie można zrzucić te kilogramy, dotrzeć do 50 iluś kilosów, czuć się i wyglądać dobrze :wink: .
Dużo silnej woli i słoneczka w te szarobure dni. Buźki :*

tak, tak, tak - zgadzam sie i z Toba i z pozniejszymi komentarzami; mnie tez strasznie wkurza jak ktos mi sie wtraca w zycie i probuje za mnie nim sterowac... :evil:
takze nie jestes nienormalna!!!! gratuluje, ze nie wybuchlas przy tej pielegniarce - bo ja pewnie bym na nia tak nawrzeszczala, ze nie wiedzialaby gdzie sie schowac ;)
po prostu nie lubie - i juz i calkowicie Cie rozumiem!!!
trzymaj sie mocno - dasz jej rade ;)
powodzenia w nowym starcie...

ojoj.. wiem co czujesz.. Pamiętam kiedys, jak moja mama wtrącała sie do tego co jem, w jakich ilosciaach, kiedy, czy nie wyyrzuam.. Ehh koszmar....Współczuje Ci straszniue, bo widze ze u Ciebie to już wielka przesada... Rodzice powinni wiodzieć ,że same sobie krzywy nie zrobimy!! No bo kto chce na Własne zyczenie cierpieć, męzyczyć sie, chorowac .. prawda mocco??

Pozdrówka buziaczki 3maj się cieplutko i nie daj się!! Udowodnij że umiesz!:*

Wielkie dzieki dziewczyny!!!

Dzieki, ze rozumiecie o co mi chodzi, co czuje. Choc przyznam sie, ze sprawy jedzeniowo-dietowo-wyglądowe zdominowaly moje zycie. To znaczy nie w zupelnosci, jednak w duzym stopniu. Powoli lapie sie na tym, ze mysle, ze warta jestem tyle jak wygladam, swoja wartosc buduje na odbiciu w lustrze, zaczynam watpic w jakies swoje duchowe, niematerialne zalety. Jeszcze 2,3 lata temu mialam o sobie wyzsze mniemanie, wiedzialam, ze jestem cos warta, bylam jedna z lepszych uczennic w szkole, otaczaly mnie osoby, ktorym na mnie zalezalo, na ktore bardziej lub mniej, ale zawsze moglam liczyc. I mimo tego, ze nie mialam wymarzonej figury fajnie mi sie zylo.
Teraz moj swiat ogranicza sie do czterech scian pokoju, do telewizora, do ogromniastych marzen...i ciaglych porazek. W szkole jestem jedna z najslabszych, stare znajomosci sie powykruszaly, nowych nie mam odwagi, nie umiem, boje sie zawierac, zatracam sie w samotnosci, w przekonaniu o swojej beznadziejnosci. Fakt, ze czasem mam takie zrywy, ze stawiam sobie ambitne cele i naprawde wierze, ze stac mnie na to, aby sobie poradzic...jednak to nie zdaje sie na nic.

Czesto mysle sobie, ze chcialabym zdac juz ta mature, wyjechac gdzies daleko na studia, dotychczasowe zycie zamknac a rozpoczac nowe zycie od zupelnego zera. Ale zaraz przypominam sobie, ze tak samo mialo byc od rozpoczecia liceum, od Nowego Roku...
Bo ja chyba nigdy nie bede szczesliwa, nigdy, chyba, ze uporam sie ze soba, ze swoimi lękami i kompleksami.

A najgorsze jest to, ze ja teoretycznie wiem jak i co robic, a nie umiem...


:roll:

Czeka mnie paskudny tydzien, bo poza 5 sprawdzianami w szkole, badanie krwi i innych plynow :wink: , wizyta u alergologa,a w przyszly poniedzialek ginekolog :? .
Kilka razy zdarzyly mi sie tak ogromne bole brzucha, ze nie moglam zwlec sie z lozka i bralam duze ilosci srodkow przeciwbolowych, zeby przeszlo. Koszmar.

No nic, jak zwykle nie o diecie napisalam, ehhh. Ale powiem szczerze, ze tesknie za skrupulatnym liczeniem kalorii i komponowaniem posilkow. I ta dziwna radoscia co wieczor, gdy okazuje sie, ze znow sie udalo!

Pozdrawiam.

oj, biedactwo jestes :( ja tez tak mialam, chcialam zaczac studia i wyjechac daleko, daleko - zeby wszystko zaczac od nowa... i siedzialam tylko w domu taka zdolowana.. ale po dluuuugich namyslach stwierdzilam, ze nie bede uciekac - tylko stawie czola temu wszystkiemu... po czesci sie udalo - ale kompleksy mam nadal; jak ktos juz zacznie miec to chyba zostaja do konca zycia :x
trzymaj sie mocno - jestes silna babka ;) wierze w Ciebie :*

a niedlugo wyjdzie sloneczko i odrazu zycie wyda sie piekniejsze - bo te sniegi przybijaja :(

heh....widze że życie nam się podobnie układa,ja też przez to głupie obsesyjne myślenie o figurze,uzależnianie wszystkiego od tego jak wyglądam czuje że marnuje wszystko co mam,pogarszam się w nauce,sama buduje wielki mur wokół siebie i nikomu nie pozwalam przez niego przejść,boje się że kiedyś zostane zupełanie sama i niekochana !

hej hej!!!

sniadanie: pietka od chleba - 50kcal (zoladek wielkosci paznokcia-nerwy??)
IIsniadanie: bulka z szynka, salata, ogorkiem i pomidorek- ok.300kcal
gigamicha zupki pieczarkowej z makaronem- 200kcal
mala miseczka budyniu- 200kcal
a na kolacje bedzie salatka grecka

Ogolnie moze byc jak na pierwszy (!) dzien dietki.

Glam, dlaczego to tak jest? Dlaczego to cale zarcie wywiera na nas tak wielka presje, dlaczego wpadamy w takie doły, dlaczego sie boimy...? Tez obawiam sie samotnosci, bo to chyba najgorsza rzecz jaka sie moze czlowiekowi przytrafic. Po czesci czuje sie samotniczką, choc z drugiej strony mam przeciez rodzine, mam jakis tam znajomych, brata, mam Was...Ale CZEGOŚ brakuje....ehhhh

Powoli nastawiam sie na basen! Potrzebuje ruchu, a ze plywac kocham, to supersprawa!Zbieram sie powoli, moze jutro pojde po karnet. A poki co licytuje stepperek na Allegro i ruszam w domu :wink:

Pozdarwiam!!!

Zachęcam do zapoznania się:

Regulamin Forum Dieta.pl

Dzis dieta walentynkowa- czekolada i lizaki, zagryzanie smutku i zalu...Zalosne!
14 lutego to dla mnie nic innego, jak swieto samotnosci, co roku spedzane tak samo, co roku z nadziejami, ze nastepnym razem nie bedzie samotne...
Chodzac dzis po miescie, wsrod serduszek, kwiatkow i czerwonych balonikow obserwowalam ludzi. Byly to 2 grupy: usmiechnieci, szczesliwi, zakochani polaczeni w pary i samotni, sprawiajacy wrazenie obojetnych na to co widza, a, jak mi sie wydaje, w srodku teskniacy za KIMŚ dla siebie...

Pozytywy dziesiejszego dnia to to, ze nakupywalam dzis sobie troche kosmetykow, m.in. zel antycellulitowy (za kase przeznaczona na dzinsy, ale mniejsza z tym), humor mi sie poprawil :roll:

Moze jutro bedzie lepiej..

Ps, spotkalam dzis kilka znajomych osob z gimnazjum, kazda byla ze swoja sympatia...A ja ciagle stoje w miejscu, ciagle czekam...I wciaz zadaje jedno pytanie: co jest we mnie tak odpychajacego innych, ze wciaz jestem sama....

Cytat:

---

Zamieszczone przez mocca88

14 lutego to dla mnie nic innego, jak swieto samotnosci, co roku spedzane tak samo, co roku z nadziejami, ze nastepnym razem nie bedzie samotne...
...

---

jakbym słyszała samą siebie...jak jechałam na dodatkowy angielski to się prawie popłakałam,taaaak mi się smutno zrobiło (te romantyczne piosenki w radiu)...pocieszam się że już jutro będzie po wszystkim. Mam taaaaki złu humor że dziś chyba pójde pobiegać,endorfina (przynajmniej nie tuczy:) )...