cel - nigdy więcej nie utyć ;) do zrzucenia: 6 kg.

Hybrisku, a ja po prostu życzę Ci kilku dni troszkę większej radości, bliższej bliskości, lepszej dobroci i bardziej uśmiechniętego uśmiechu naokoło Ciebie.

Tak sobie myślę, że skoro jest takie święto, które sprawia, że ludzie chcą dawać sobie ciepło i jak najlepiej sobie życzyć, to... super, że jest, niezależnie od naszych przekonań religijnych. :) To trochę tak, jak ze spotkaniem w Warszawie - mój przyjazd stał się pretekstem do tego, że poznałaś osobiście kilka super dziewczyn ze swojego miasta. Pewnie i tak w końcu byś je poznała, ale może nie tak szybko. :) Podobnie jest moim zdaniem z tymi świętami - oczywiście, że ludzie powinni dawać sobie ciepło i dobro bez okazji, ale jeśli jest coś, co daje im do tego dodatkowego "kopa", to... cieszę się, że jest, choć sama Katoliczką nie jestem.

Ściskam Cię i taką sympatyczną dziewczynę w Warszawy Ci wklejam :D :D :D - ten kubek herbaty naprawdę do Ciebie pasował :) ."Enjoy happiness" :D

http://i147.photobucket.com/albums/r...DSCF0199-1.jpg

http://i147.photobucket.com/albums/r...DSCF0188-1.jpg

http://i147.photobucket.com/albums/r...DSCF0167-1.jpg

http://i147.photobucket.com/albums/r...DSCF0129-1.jpg

pozdrawiam serdecznie
piękne fotki :P

http://www.bulcards.com/resources/ca...ew_year018.jpg

W Nowym 2007 Roku
życzę Ci
12 miesięcy zdrowia,
53 tygodni szczęścia,
8760 godzin wytrwałości,
525600 minut pogody ducha
i 31536000 sekund miłości.

Na Nowy Rok życzę Ci pomyślności, potęgi miłości, siły młodości, samych spokojnych, pogodnych dni i mnóstwa cudownych i wzniosłych dni

http://www.kartki.bej.pl/kartki/mari...ester_duza.jpg

Życzę Ci zabawy do białego rana, najlepszych piosenek, pysznego szampana! Choć nie jestem z Tobą w noworoczną noc, pamiętaj też o mnie przez następny rok!

http://www.szamotuly.pl/miasto/kartki/NowyRok1.jpg

Życzę Ci kochana :

Dużo uśmiechu, siły i wytrwałości
w dążeniu do celu, wielu sukcesów
tylko słonecznych dni, przyjaźni,
miłości i wielu buziaków i aby ten
Nowy Rok uskrzydlił Cię

http://ww1.dieta.pl/clipart/nowy_rok.jpg

Co tam u Ciebie kochana słychać? Widzę,że kwitnąco wyglądasz :P

Pozdrawiam w tę cudowną NOC :P :lol: :D

Wracam do siebie, Dziewczynki ;) To znaczy jest to moja kolejna próba powrotu tutaj - coś mi te powroty ostatnio nie wychodziły... A teraz? Teraz zaczyna się nowy rok, w który weszłam z kolejnym mocnym postanowieniem, że do wielkiej majówki dokończę moje odchudzanie.
I pomyśleć, że minął kolejny rok. Bardzo się cieszę, że minął, bo był dla mnie bardzo trudny: kłopoty w pracy, ze zdrowiem, odchodzenie moich bliskich, mnóstwo zawiedzionych marzeń i oczekiwań. Kilka osób, na których bardzo się zawiodłam. A z drugiej strony - rok wielkiej przemiany. Pokonałam swoją otyłość - weszłam w rok 2006 ważąc 117 kg, zakończyłam go na 75 (@ niestety). To zmieniło moje życie. Przestałam uciekać w siebie, zaczęłam wreszcie wychodzić z mojego ciepłego kokonu. Uwierzyłam, że też mogę być atrakcyjna. Moja powierzchowność przestała być dla mnie murem, oddzielającym mnie od świata. To moje wielkie szczęście. Poza tym? No oczywiście wyszłam za mąż i na razie nie wychodzi mi to jeszcze bokiem - zobaczymy co będzie dalej. Zrealizowałam kilka moich wielkich marzeń - parę takich na "mieć", parę na "być", choć w tych ostatnich mam nieustanny niedosyt. Całe szczęście, że teraz cały kolejny rok przede mną - chcę się wreszcie moim życiem nasycić. Parę dni temu przyjaciółka podesłała mi świetny cytat (chociaż nie mamy pojęcia skąd on pochodzi...), który śmiało mogę potraktować jako moje nowe motto:

Zycie nie powinno być podróżą do grobu (...) Jest raczej slizganiem się z boku na bok z czekoladą w jednej dłoni, winem w drugiej, ciałem gruntownie wyeksponowanym, totalnie wyczerpanym i z krzykiem: Cholera, ale jazda!

Oczywiście wspomnianą czekoladę należy potraktować jako gruba przenośnię literacką, ale reszta... świetna jest :)

Dziękuje wam wszystkim za życzenia. Choć - jak zawsze - ja w okresie świątecznym zakopuję się głęboko w swojej gawrze i nawet czubka nosa nie wyściubiam - zawsze byłam nieświąteczna i chyba tak już mi zostanie.

Triskelku, najserdeczniejsze dzięki za zdjęcie. Powiem szczerze, że już dawno moja paszcza nie podobała mi się tak bardzo, jak na tym zdjęciu z kubeczkiem. I napis adekwatny, masz rację :) Kolejna myśl przewodnia :) Nie obrazisz się, jak sobie z tego zdjątka zrobie avatarek? :)

Właściwie na tym mogłabym zakończyć, ale ponieważ wierzę w sprawczą moc słowa, ku pamięci swojej i nie tylko ;) umieszczam moje noworoczne postanowienia:
1. do wielkiej majówki schudnę do 62 kg.
2. będę oszczędzać, choć trochę, żeby wyrobić w sobie nawyk nierozpirzania całej posiadanej gotówki ;)
3. będę regularnie stepperkować (już mi wolno, dziś mija 4 tyg od operacji!!!! :lol: )
4. będę dbała o cielsko jak dotychczas, a nawet jeszcze bardziej
5. nie będę bić piany bez sensu i irytować się zupełnie nie dotyczącymi mnie bzdurami.
6. będę regularnie pisała na forum (o! :D )

ściskam wszystkich noworocznie i nie tylko :))

http://www.ecardje.nl/cards/images/7/Champagne%201.jpg

Witaj w nowym roku :D
wszystkie Twoje postanowienia są jak najbardziej godne wykonania, ale mnie najbardziej podoba się punkt szósty... z czysto egoistycznych pobudek :wink: poprostu zawsze lubiłam czytać to co tu piszesz :)
odkąd mogę kojarzyć tekst pisany z konkretną buzią, sprawia mi to jeszcze większą frajdę... więc pisz, pisz jak najczęściej :D
pozdrawiam ciepło :D

dziękuję za Toje słowa
Pozdrawiam w Nowym lepszym 2007 Roku
pamiętaj czasem o mnie :lol:

No i pierwszy dzień za mną :) Pomarudzę teraz, bo rano nie ma szans, początek roku będę miała nie mniej zajęty niż końcówkę.

Dzień minął wzorowo. Nie wiem, skąd mi się to bierze, ale chodzę jak nakręcona. Zrobiłam dziś w domu masę rzeczy, na które nie miałam czasu/siły/ochoty przez ostanie dni, tygodnie i miesiące. Zaprowadziłam w końcu względny ład i porządek w mojej szafie z ciuchami, z której od dawna wszystko się wysypywało ;) Wreszcie skończy się poranne nerwowe przekopywanie zawartości w poszukiwaniu tego właściwego swetra czy golfa. Dietetycznie? Tyż super. Mijają właśnie 4 tygodnie od operacji, moje menu jest już całkiem urozmaicone. Już się na własnej skórze przekonałam, że jeśli tylko będę unikała rzeczy tłustych (teoria) i kwaśnych (praktyka), to będzie cacy :) Oczywiście, eksperymentuję tylko wtedy, kiedy nigdzie nie wychodzę, ale dziś np. spróbowałam oliwek, za którymi tęskniłam okrutnie, i - odpukać - nic mi nie jest. No i jadłam ostatni raz ok. 18.30 co też poczytuję sobie za mini sukcesik, bo przez ostatni miesiąc zawsze przed snem jeszcze coś skubałam, żeby nie chodzić spać z pustym żołądkiem... ale chyba już nie muszę :)
Poza tym - wreszcie sobie połaziłam na steperze. Nie wiecie nawet, jak mi tego brakowało! Na razie delikatnie, 2 razy po 15 minut, ale z tygodnia na tydzień po 5 minut będę sobie dodawała. W końcu postanowienia noworoczne trzeba wcielać w czyn ;)

Bike, tak oto praktycznie realizuję pkt. 6 ;)

Mejdejko, a Ty się trzymaj i nie znikaj z forum, tylko zawalcz o siebie.

dobranoc!

Witaj Hybris!

Jesli chodzi o awatarek to popieram! - zdjecie z kubeczkeim super bedzie wygladac - mysle ze Triss na pewno wyrazi zgode, ja juz sie zgadzam na umieszczenie mojego kubeczka w awatarku :lol:
Tylko moze zaczekaj na mojego maila ze zdjeciami bo poprawilam ci te slicznie pasujace do bluzeczki oczeta na mniej wapirze ;)

Jesli zas chodzi o zdrowko i dietke - ciesze sie ze juz sobie mozesz urozmaicic jadlospis i pomalu wlaczac sport :) To dobrze ze tak szybko wracasz do formy, a przy udziale steperka pojdzie na pewno jeszcze lepiej. Dodatkowo zamieszczam rade przedswiateczna od mojego chirurga - regularne uprawianie sportu zapewni ze robiace sie czasami (bo przeciez nie zawsze) zrosty (u ciebie pewnie nie ma o tym mowy bo przeciez nei mialas tradycyjnego ciecia) sa mniej uciazliwe.

Podobaja mi sie twoje noworoczne postanowienia - ja swoich jeszcze nie sformulowalam na pismie, ale mniej wiecej mam juz je w glowie. Natomiast w twoich zastanawia mnie brak BASENU!?
A moze tylko zapomnialas go dopisac? ;)
Na priva wyslalam wskazówki jak ja znalazłam swoj kostium kapielowy rok temu - tez w srodku zimy BTW ;)

Pozdrawiam i zycze odhaczenia wszystkich postanowien jako zrealizowane pod koniec 2007 roku :)

Urodzaj widzę na noworoczne postanowienia :)
Mogłabym się pod nimi podpisać w całej rozciągłości (szczególnie pod punktem 5, bo on się chyba najbardziej daje mi we znaki w domku - pod koniec roku zrobiłam się straszna magiera) :)
Ale już odżyłam i od dzisiaj wracam :) rok bez pięciu dni po tym jak zaczęłam
I tym razem skończę :D

Hej, hej! Najlepszego w Nowym Roku! :) Hybris, oglądałam zdjęcia i muszę powiedzieć, że wyglądasz super. I dobrze, że zdecydowałaś się na operację. Za trzy miesiące będziesz mogła jeść praktycznie wszystko, na co masz ochotę (przyobserwowałam na czterech osobach - rodzinę mam "woreczkowców", tylko czekam, kiedy mnie trafi ;)) I trzymam kciuki za postanowienia!!

PS. Ja znów zaczynam od początku roku z naiwną nadzieją, że tym razem dotrzymam. :oops:

http://www.wcgardens.org/images/Upda...er%20power.jpg

Hybrisku, bardzo się cieszę, że trzymasz się regulaminu, a zwłaszcza cieszy mnie Twoje przywiązanie do punktu szóstego :D :D
aaa, mówiłam Ci już, że przypominasz mi moją Przyjaciółkę :?: też ma króciutkie włoski, nosi okulary i na dodatek ma coś takiego w uśmiechu, co masz i Ty... coś nieokreślonego takiego... wiem tylko, że nie jesteście siostrami, bo akurat dobrze znam jej siostrę :lol: :lol:
pozdrawiam :D

Hybris,witaj!
Tyle czasu mnie bie było, że nie wiem od zego zacząć...
No ale na początek to chciałam Ci pogratulować figury! Kobieto, Ty już jak słowo daję jesteś Laską! :shock: Gratulacje! (to nie pohlebstwo, to prawda!)

Eh, mam nadzieje że dolegliwści woreczkowe są już pernamentną przeszłością a steperkowanie i ogólnie wprowadzanie pewnych elementów sportu wpłynie tylko na korzyść.
Nowy rok,nowe plany..ja również realizacji kilku się podjęłam. Nic wielkiego- a jednak: wyzwanie!
(Oczywiście dietowanie tez jest w nich zawarte)
No nic... to póki co żegnam się! Miłego popołudnia!

Hybrisku , oczywiście masz rację .Dobrze mnie podsumowałaś , tylko jak wyjść z tego dołka? Jak zacząć dbać o siebie ?
Zawsze , kiedy robię coś dla siebie , coś co pochłania mnie czasowo , lub finansowo mam ogromne wyrzuty sumienia.Może powinnam sobie życzyć , abym potrafiła być taką trochę egoistką? Kiedyś napisałaś , że narcystycznie kochasz siebie, strasznie mi się to podoba, bo przecież kochając siebie , będąc zadowoloną z siebie można jeszcze więcej z siebie dać.Człowiek zadowolony z siebie , a nie tak jak ja wiecznie zdołowany , jest bardziej przydatny innym ludziom.
A Twoje zdjęcia...Wyglądasz pięknie , jesteś przesympatyczna!
Czuję , że płynie do mnie pozytywna energia!Zaczynam się ładować!

Popołudnie... głodna jestem jak cholera. Nie lubię końcówek świąt mniej lub bardziej ustawowych, bo wtedy moja lodówka świeci pustkami i nic konstruktywnego nie można z tym właściwie zrobić. Nie daj boże jeśli jeszcze przy okazji człowiek musi się dietetycznie odżywiać. Dobra, ten cały wstęp tylko po to, żeby zeznać, że dzisiaj moje śniadanie składało się z 2 naleśników. Ale wierzcie - nic innego, co mogłabym bez obaw zjeść przed wyjściem z domu, nie miałam. Co nie znaczy, że te naleśniki obciążają kamieniem moje dietetyczne sumienie, a i dobre były przy okazji :twisted: Po prostu gdybym miała wybór, to bym ich nie zjadła. Koniec kropka ;)

Teraz zresztą też tu stukam, żeby się czymś zająć. Przed chwilą wróciłam do domu, a z powodów jak wyżej nie mogłam wcześniej przygotować sobie na dziś mojego menu bazowego czyli gotowanej kurzej piersi z marchewką. Wspomniane danie właśnie sobie siedzi w garze, a ja łypię co jakiś czas w jego stronę coraz bardziej łakomie, no ale przeca surowego jeść nie będe. To będzie dłuuuuugi post :twisted:

EMKR, ależ oczywiście, że jeśli na basen to tylko z Wami :) Przeca ktoś musi mnie ratować, jak się zacznę topić. Wprawdzie podobno pływania się nie zapomina, ale ja ostatnio pływałam w jakiejś 5-6 klasie podstawówki, więc jakieś...eee... 15 lat temu :D Poza tym w dużej mierze wszystko zależy od tego, czy uda mi się kupić kostium kąpielowy. Dzięki za priv! Wybieram się dokładnie do tego samego sklepu i też mam nadzieję nie zostawić tam fortuny ;) Z tym, że nie wiem, czy uda mi się dopaść model, który dla mnie jest niestety sine qua non - muszę po prostu mieć kostium z fiszbinami pod biustonoszem. Niestety, na moim odchudzaniu najbardziej ucierpiał mój biust, więc w innym modelu nie da rady. Przeglądałam do tej pory oferty sklepów internetowych, żeby zorientować się, co w ogóle jest i w jakich cenach - i tam nic nie znalazłam. Zobaczymy, co znajdę w sklepie. Zdam relację po powrocie :)

Pyzula, jak miło Cię widzieć :lol" no pewnie, że urodzaj, trzeba jakoś zacząć ten rok. Od wysokiego C najlepiej ;) A potem za rok się z tego ze sobą rozliczyć... Ja coś czuję, że najgorzej będzie u mnie z ograniczeniem zakupów, bo cholera, za dużo rzeczy lubię mieć. No, uwidim :)
Pyzunia, cieszę się strasznie, że wróciłaś i tak jak ja będziesz teraz finiszować. Nie ma to jak stare sprawdzone towarzystwo :) A w to, że skończysz nie wątpię. Przecież już nie raz udowodniłaś, że potrafisz... No to do roboty :)

LillyRush, widzę, że i Ciebie Nowy Rok sprowadził na Forum - bardzo się cieszę. Ale błagam - nie pisz o jakichś "naiwnych nadziejach" - podaj mi jeden powód, dlaczego miałabyś oszukać samą siebie i zrezygnować z czegoś, co robisz tylko dla siebie i na czym Ci naprawdę zależy? Nie zakładaj porażki. Nie zostawiaj sobie furtki. Zawalcz. Zobaczysz, że potrafisz ;)
A co do operacji - prawdę mówiąc teraz to ja żałuję, że zdecydowałam się dopiero teraz ;) A dieta pooperacyjna? Ona nie jest straszna. Zwłaszcza w tym momencie, kiedy już powoli zaczynam ograniczać węglowodany na rzecz gotowanych warzyw, mięsa, owoców, niewielkiej ilości nabiału... Właściwie jeszcze trochę i postaram się ograniczyć węgle do sucharków noszonych w torebce "na wszelki wypadek", a resztę jadłospisu wypełnić czymś bardziej wartościowym.

Bike, jesteś już kolejna osobą, która mówi mi, że zna kogoś bardzo do mnie podobnego ;) Czysty zbieg okoliczności :) Rodzeństwa nie posiadam, jestem jedynaczką od zawsze i tak już raczej pozostanie ;)

Katharinkoo, widzę, że początek roku i Ciebie sprowadził na Forum, mam nadzieję, że na dłużej tym razem ;) Dzięki za komplementa ;) Bardzo cieszę się, kiedy słyszę/czytam takie rzeczy - może dlatego, że sama odbieram siebie o wiele bardziej krytycznie, niż ktokolwiek z zewnątrz. Ale tak to jest - każdy ma pewną wizję swojej osoby i stara się przekuć ja w obraz rzeczywisty. Moja wizja jest taka, że naprawdę mogę się sobie podobać za jakieś 12 kg? Czy mam rację? Nie dowiem się, jeśli nie schudnę ;) Jak to kiedyś się dość mądrze wypsnęło Szymborskiej - "tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono" Myślę, że autoweryfikacja jest wkalkulowana w cenę tego biletu ;) Zaraz zajrzę do Ciebie bo ciekawa jestem, z jakimi postanowieniami i planami wracasz ;)

Dorciu, wiesz co? Myślę, że dotknęłaś sedna. Tzn. bardzo trafnie określiłaś, co jest podstawą mojej obecnej postawy. Tak, jestem straszna egoistką. Tak, nadal "narcystycznie kocham siebie" ;) I nigdy nie mam ani grama wyrzutów sumienia, że robię coś dla siebie, kiedy mogłabym zrobić coś dla innych. Dlaczego? Tu chyba wychodzi ze mnie mentalna jedynaczka - zawsze żyłam w przekonaniu, że jeśli ja się o siebie nie zatroszczę, to nikt tego lepiej nie zrobi. To raz. A dwa? W pewnym momencie zaczęłam zdawać sobie sprawę z upływającego czasu. Z tego, że mam już 27 lat i nigdy więcej nie będę miała 27 lat po raz drugi i że czas się dla mnie nie cofnie. I że każdy dzień jest tak samo ważny. I że życia nie da się odłożyć na później, można się długo oszukiwać, że "jak schudnę zacznę być szczęśliwa". Ja tak zmarnowałam 3-4 lata mojego życia. Uświadomienie sobie tego bardzo bolało. Ale zaowocowało przekonaniem, że jeśli nie wykorzystam mojego TU i TERAZ, to mogę po prostu drugi raz nie mieć na to szansy. A ja nie chcę stracić niczego, co życie chce mi dać. Bo życie mam jedno. I siebie mam jedną.
Przepraszam, że znowu o sobie :oops: Ale to tak tylko dla przykładu. Dlatego że wydaje mi się, że pokochanie siebie samej to podstawa do zrobienia czegokolwiek dla siebie. Mnie zaczęło się udawać, kiedy zaczęłam uśmiechać się do siebie. I mówić sobie, jaka jestem fantastyczna bo wytrzymałam 1 dzień. A potem że już dwa dni. A potem byłam pełna podziwu dla siebie, że wlazłam po schodach na moje 5 piętro. Jeśli siebie lubisz, jeśli doceniasz to, co robisz, jeśli jesteś dla siebie ważna - każde z pozoru ograniczenie można sprytnie przerobic na kolejny sukces i kolejny pretekst do tego, by mieć powód do dumy z siebie. A to bardzo fajne uczucie. Spróbuj... :)

kura ugotowana, idę jeść :)

Dzień zakończony pozytywnie. Jeszcze nie łaziłam na stepperku, ale mam zamiar ;) Z nowych wyzwań - kupiłam sobie chleb Kołodzieja - wiecie, taki z mnóstwem pełnych ziaren, bo mi się śnił po nocach normalnie. Dziś zjadłam jedną kromkę na próbę, resztę zostawiłam, niech się suszy (uwielbiam czerstwe pieczywo). I zobaczymy :twisted:

W sumie ze wszystkich moich postanowień najgorzej będzie z tym oszczędzaniem, podejrzewam. Należę do osób, których pieniądze nie trzymają się w ogóle - szybko zarabiam, szybko wydaję i nie mam we zwyczaju sobie odmawiać... Eh, wiem, to paskudne. Dziś na moim niezastąpionym Allegro upolowałam kolejne przepięknej urody uprawki Alain Mikli, mojego ukochanego projektanta, za ok. 1/5 ich ceny rynkowej. Żyć nie umierać ;) Chyba powinnam do postanowień noworocznych dorzucić także reglamentację okularów - bo jak ostatnio mąż zobaczył moja kolekcję to stwierdził, że psychoanalityk byłby zachwycony ;) Złośliwiec jeden. Co nie zmienia faktu, że mam ich sporo...

Pozaglądam jeszcze trochę do Was i do roboty.

Wiem coś o wydawaniu szybszym niż zarabianie.... Nie zarabiam mało w standardach krajowych ale i tak ciągle się zastanawiam gdzie to wszystko idzie :)
Szczególnie, że posiadaczem wielkim nie jestem... mam dwie buteleczki perfum, dwie pary okularów... i raczej nic nie chomikuję... chyba jestem jeszcze gorszy przypadek :)

Witaj Hybris!

Trzymam kciuki za owocne zakupy kostiumu :)
ja wprost przeciwnie - nie znosze fiszbin :( tak wiec nawet nie pamietam czy takowe kostiumy tam byly (dla mnie najlepszy model to sportowy).
Zauwazylam jedno - na basenie nikt sie nie patrzy tylko zajmuje plywaniem.

Odnosnie ratowania - ja sie nie podejmuje bo sama kiepsko plywam i tylko dlatego ze Rewolucja swietnie plywa odwazylam sie na basen - bez niej czuje sie bardzo niepewnie :(
Tak wiec takie ratowanie mogloby sie zle skonczyc dla nas obu ;)

Pozdrawiam

Dzień do kitu. Na szczęście ogólnie, a nie dietetycznie. Znowu przez pogodę. Co ja mam poradzić na to, że jestem chodzącym barometrem: ciśnienie spada, ja zdycham. Dosłownie. Mam zawroty głowy, mroczki przed oczami, muszę się pilnować, żeby trzymać pion. Męczy mnie to. Przy okazji przyplątała się @, co oczywiście w żaden sposób nie poprawia mojej kondycji. W związku z powyższym nawet nie mam specjalnych wyrzutów sumienia, że dzisiaj stepowanie się nie odbyło - bo raczej wolę nie ryzykować skręcenia karku przy okazji zlecenia z machiny... Ok, ok, wiem że marudzę. Ale nie lubię takich dni.

O, jeszcze o czymś chcę Wam opowiedzieć. Właściwie o małym zwycięstwie nad sobą i - bądź co bądź - moim kretyńskim krytycyzmem. Musiałam załatwić coś dzisiaj w okolicy Galerii Centrum i przy okazji wdepnęłam do H&M. Nie, po nic konkretnego, po prostu chciałam się rozejrzeć. Biorąc pod uwagę dzisiejszy poziom mojej percepcji - nic specjalnego nie wpadło mi w oko, poza jednymi spodniami, które zostały sklasyfikowane jako interesujące/w porywach do "przyzwoite". Znalazłam rozmiar (40 wydawała mi się dosć mała, więc wzięłam 42) i skierowałam się w stronę przymierzalni... Znalazłam jedną wolną, przebrałam się i...
I tu następuje dygresja :) Kupowanie spodni to był od zawsze mój największy koszmar ubraniowy. Bywały takie okresy, kiedy chodziłam w spódnicach i marzłam tylko dlatego, że nie chciałam/nie potrafiłam/nie byłam w stanie kupić sobie spodni. W przymierzalniach odbywały się sceny iście dantejskie, ilekroć jakaś dobra dusza chciała podnieść mnie na duchu przekonując, że wyglądam znośnie bądź nie wyglądam tragicznie. A ja patrzyłam w lustro, wyłam z bezsilności i byłam skłonna zamordować każdego, zwłaszcza tego, kto próbował mnie pocieszać - w końcu WIDZIAŁAM siebie i to, co widziałam, doprowadzało mnie na skraj rozpaczy. (koniec dygresji ;) )
... spojrzałam w lustro. Trzeba było przyznać, że leżały tak sobie: były opięte na udach (co przy modelu z kantem jest pierwszym powodem do dyskwalifikacji), były za długie i luźnawe w pasie... ale ja wyglądałam w nich znośnie. Po raz pierwszy od wieków po spojrzeniu w przymierzalniane lustro nie miałam ochoty popełnić rytualnego harakiri na miejscu. Muszę wam powiedzieć, że samą mnie to zaskoczyło dość mocno. I ucieszyło. Pewne rzeczy docierają do mnie z dużym opóźnieniem - ale dobrze, że docierają. Do mnie dotarło dziś, ile mam za sobą. Nie popadam z tego powodu w samozachwyt, ale jakoś mi lżej. I dobrze mi to robi na motywację ;))
Aha, spodni summa summarum nie kupiłam, bo raz ten kant a drugie to było bardzo niskie biodrówki... za niskie. Niw wyglądały dobrze. Ale efekt terapeutyczny dały pierwszorzędny :lol:

Pyzunia, cóż z tego, że nie jesteś jak mówisz wielkim posiadaczem - niestety człowiek ma to do siebie, że jak chce, to sobie znajdzie coś na etacie "skarbonki". I wtedy ciężej lub lżej zarobiona mamona fruuuunie :) Pół biedy jak się zlokalizuje "wroga". Potem jeszcze trzeba z nim powalczyć. A przynajmniej spróbować. Chyba do moich noworocznych, niedietetycznych postanowień dopiszę: max. 1 flaszka perfum i 1 nowe oprawki miesięcznie. Zdaję sobie sprawę, że to i tak o wiele więcej, niż przypada na przeciętnego śmiertelnika, ale doskonale znam swoje możliwości i wiem, ile potrafię kupić jak się rozkręcę... Na szczęście z perfumami już się opanowałam, teraz trzeba i w temacie oprawkowym popracować nad soba :oops: ...

EMKR, z tym ratowaniem to był żart oczywiście, acz nie ukrywam, że obecność świetnie pływającej Rewolucji trochę podnosi mnie na duchu ;)
Na wyprawie pokostiumowej jeszcze nie byłam, szanowny mąż nie ma czasu ze mną pojechać, a ja mam podstępny plan załatwienia za jednym razem i mojego kostiumu i jego spodni & koszuli, dlatego jest mi niezbędny ;) Aż sama jestem ciekawa, co tam na mnie czeka...

I tyle mojej realizacji pkt. 6 na dziś. Idę się położyć zaklinając cały panteon grecko-rzymski, żeby jutro było choć odrobinę wyższe ciśnienie...

Hybris,

z tego co czytam odnosze wrażenie, że to jednak był udany dzień :). Spojrzeć na siebie z sympatią i pewna akceptacją, co u nas forumowiczek jest sukcesem! Jak słusznie zauważyłaś razem wyczekujemy majówki. Oby nam się uało :)

Wracając do zakupów,ok. 2 lat temu miałam podobną sytuację w przymierzalni H&M. Z niecierpliwością czekam na jej powtórkę ;)

buziak

Cytat:

---

Zamieszczone przez hybris

Dzień do kitu. Na szczęście ogólnie, a nie dietetycznie. Znowu przez pogodę. Co ja mam poradzić na to, że jestem chodzącym barometrem: ciśnienie spada, ja zdycham. Dosłownie. Mam zawroty głowy, mroczki przed oczami, muszę się pilnować, żeby trzymać pion. Męczy mnie to.

Po raz pierwszy od wieków po spojrzeniu w przymierzalniane lustro nie miałam ochoty popełnić rytualnego harakiri na miejscu. Muszę wam powiedzieć, że samą mnie to zaskoczyło dość mocno. I ucieszyło. Pewne rzeczy docierają do mnie z dużym opóźnieniem - ale dobrze, że docierają. Do mnie dotarło dziś, ile mam za sobą. Nie popadam z tego powodu w samozachwyt, ale jakoś mi lżej. I dobrze mi to robi na motywację ;))
.

---

Witaj Hybris :D
przeczytałam pierwsze słowa Twojego postu i aż spojrzałam jeszcze raz na nick, bo nie byłam pewna czy to przypadkiem nie ja sama napisałam :wink: ... opisałaś dość obrazowo to, co ja sama czuję przy spadającym ciśnieniu :shock: całkiem niedawno miałam taką kilkudniową jazdę, że bałam się wychodzić sama na ulicę :| a że na dodatek jestem człowiek solarny, no to wiadomo jak się czuję w czasie tych ostatnich szarzyzn :wink:
A teraz z innej beczki... ja też kiedyś myślałam wielokrotnie o dokonaniu jakiegoś sepuku w przymierzalniach :lol: spocone, czerwone na twarzy babsko usiłowało się z rozpaczą wyplątać z ciucha, w który minutę wcześniej się wcisnęło na siłę w nadziei że będzie pasował :twisted: koszmar, który wprawdzie nie śni mi się po nocach, ale na samo jego przypomnienie tracę apetyt na wysokokaloryczne dania :wink:
tak więc ucieszyło mnie ogromnie Twoje zaskoczenie, oby w tym roku spotykało Cię jak najwięcej takich pozytywnych zadziwień :)
pozdrawiam serdecznie :D

A mi tylko pozostaje życzyć by następnym razem te spodnie w kancik się za bardzo na udach nie opinały :) a raczej nie opinały się wcale... :D

Witam po dłuugiej mojej nieobecności...
Wiesz-co do spodni-to dla mnie ich kupowanie to tez zawsze koszmarny problem-przed dietką,jak miałam te swoje okropne 102 kg to jak szłam do sklepu panie zazwyczaj podawały mi spodnie..z męskiej półki..:(nie musze chyba mówić ,ze wygladałam w nich tragicznie..wiec często ratowała mnie odiez wysyłkowa..choć i tu zdarzały sie porażki w wyborze..teraz jest już lepiej,ale to jeszcze nie to o czym marze i długo nie bedzie..najgorsze jest to,ze jestem wyskoa(choc dzieki temu tak moich kg nie widac0ale wszystkie spodnie sa na mnie za krótkie i musze odwijac nogawki..
Ale ostatnio kupiłam sobie pikna spudniczke i wiesz co-jak się zobaczyłam w lustrze pomyślałam sobie to,co Ty...nawet było nieźle he he;)
Pozdraiwam serdecznie i życze jak najwięcej takich radosnych chwil przed lustrem :)

Ciesze sie ,ze choc powoli, to zaczyna docierac do ciebie ,ze odwalilas kawal dobrej roboty :)

To ja, to ja... Wydobywam czubek nosa spod zawalającej mnie roboty, bożżże, chyba nigdy się z tym nie obrobię. Ale jak mi się zachciało poleniuchować w listopadzie i grudniu, to teraz nic dziwnego, że mam nawał pracy. Ehh...

Bynajmniej nie uciekam z forum. Po prostu po spędzeniu kilku godzin przy kompie uciekam od niego jak tylko mogę najdalej, poza tym moi uczniowie znowu sie "obudzili" przed kolejną sesją, semestrem... Sama radość.

Dietę trzymam. Kalorii nie liczę, jem to, na co mam ochotę z zachowaniem elementarnych zasad przywoitości, tzn. jak najmniej węgli, ile się da mięska, warzyw i owoców, do tego dziecięce kaszki (mniej) i deserki (więcej) i jakoś idzie. 1 stycznia ważyłam 75,8 kg, oczywiście to efekt @, a dziś było już 74,5. Nie wiem, kiedy uda mi się wreszcie ugryźć mój suwaczek, może juz za tydzień. Cały czas liczę na to, że przy dalszym takim pilnowaniu się wreszcie ruszy do przodu. Wieczne oscylowanie między 75-74 mnie już mi się znudziło. Zdecydowanie.

Perspektywa basenu z EMKR i Rewelacją ;) jak na razie odległa. Szukałam kostiumu kąpielowego, jak na razie bezskutecznie. Jestem w takim idiotycznym momencie odchudzania, że jestem już za szczupła według rozmiarówek dla XXL-ek, a za gruba na rozmiarówkę normalną. Jeśli doda się do tego moja fanaberie pt. fiszbiny... robi się niezły pasztet. Muszę się trochę obrobić i znowu wybrać na zakupy. A... i jeszcze jedno, tym razem sukces: zachęcona przeżyciami w przymierzalni H&M skorzystałam z okazji, że kupowaliśmy jeansy dla mojego męża i sama nabyłam sobie zgrabne Wranglery. Yessss... Wprawdzie jest to rozmiar 32 (jeansowy), więc jeszcze trochę przede mną, ale leżą ładnie, nie opinają się, są wygodne i fajne :) I bardzo, bardzo się z nich cieszę :)

Maniutka, ja już odliczam tygodnie do majówki - zostało ich 16 ;) Nie ma dosłownie momentu w roku za którym tęskniłabym bardziej :)

Beatko, niestety pogodę można podsumować krótko: niezłą jesień mamy tej zimy. Ja osobiście od takiej aury wariuję, głównie ciśnieniowo, brak słońca jestem w stanie przeżyć, ale niskie ciśnienie, a jeszcze lepiej skoki ciśnienia mnie dobijają. Tak mam niestety i trzeba z tym żyć, ale sama wiesz, że łatwo nie jest. Dlatego tak bardzo lubię okres między kwietniem a październikiem, kiedy aura jest już w miarę konkretna i bez szaleństw, ba! nawet zniosę upały, no problem. Na dobrą sprawę powinnam jak niedźwiedź: zakopać się na zimę w gawrze i przespać. Co dobre - po takiej kilkumiesięcznej drzemce niedźwiadki wychodzą mocno odchudzone. Krótko mówiąc: same plusy :D

Pyza, trochę cierpliwości i do kancika dojdę :) Aktualnie wierzę w to niezłomnie :lol:

Agnieszko, jak miło Cię widzieć! :D Ostatnio przeglądając przepisy znalazłam opis nadziewanych papryczek Twojej babci i tak sobie westchnęłam, kiedy znowu będę sobie je przyrządzała, bo sa boskie absolutnie :)
Co do reszty - grunt to optymizm i konsekwencja. I zapatrzenie w cel :) Jeśli wiesz, do czego dążysz, to nawet koszmarek pt. widok własnej osoby w lustrze, nie przeradza się w obsesję. Pamiętam, z jaką radością chwaliłam się tu na Forum w okolicach lutego/marca, że wbiłam się (powtarzam: WBIŁAM) w jeansową spódnicę rozmiar 36 (czyli jakieś 46 normalne), i wtedy to był mój wielki sukces. A teraz tamtą spódnicę zdejmuję bez rozpinania przez biodra. Kiedyś - być może pisałam już o tym na Forum - znalazłam w internecie bardzo mądrą myśl i chyba powoli uczę się wdrażać ją w życie: Nie rezygnuj z niczego tylko dlatego, że upływa czas. On i tak minie, a tylko od ciebie zależy, czy go wykorzystasz. W zeszłym roku moją "życiową tragedią i porażką" było to, że nie zdążyłam schudnąć na majówkę i że wiele spraw potoczyło się nie tak, jak to sobie wymarzyłam. Ale potem zdążyłam dostać niejedną rekompensatę tamtego zawodu, a przy okazji też i niejednego kopa, żebym sobie dobrze zapamiętała i utrwaliła, co to znaczy porażka czy tragedia. I chyba dobrze odrobiłam te lekcję, bo widzę, jak z każdym rokiem nabieram dystansu. Eh, rozgadałam się znowu. Ale Tobie tego dystansu i spokoju w dążeniu do celu właśnie życzę :)

Katsonku, a żebyś wiedziała :D Bo życie bywa piękne, trzeba tylko ubrać właściwe okulary :D

Okulary oczywiście najlepiej z różowymi szkiełkami :)
U mnie też nawał roboty i jak w pracy odchodzę od komputera, to już ten w domu z lekka omijam... :) a przynajmniej się staram w kwestii pracy w domu, wystarczy te 8 godzin w firmie... :) Dzień zbyt krótki, popołudnie również... zbyt mało czasu na wszystko, a po pewnym czasie i nie chce się już ciągle siedzieć nad robotą, niezależnie od tego jaka frapująca jest. U mnie nadszedł ten moment, że najchętniej zmieniłabym branżę na coś bardziej spokojnego i wyważonego, bo mam już dosyć szaleństwa i wielotorowości... ale po dwóch tygodniach spokoju pewnie bym ze spokoju zwariowała.... więc pozostanę przy swoim szaleństwie :D
A Tobie Hybrisku obrobienia się ze swoją robotą tak, by trochę częściej tu zaglądać i donosić co na froncie słychować :)
Co do steperka czuję się na nim w miarę stabilnie - pierwsze ćwiczenia były w butach bo mi nogi zjeżdżały... i po 1000 krokach padłam... Wczoraj 1500 bez butów, w skarpetach, bez jednego zachwiania równowagi... z hantelkami przez 1/4 ćwiczeń w łapce (bo mi jakoś linki nie bardzo podchodzą) i było świetnie... :) filmik bardzo dobrze mi się oglądało... potem jeszcze 200 dowaliłam po kilku minutach i wyszło mi razem cosik koło 37 minut...

Już już się zamykam... uśmiech jeszcze tylko w ten słoneczny wiosenny dzień przesyłam... i nie ma mnie :D

He he-no ja miałam podobnie-w szpitalu zostawiłam sobie spodnie jeansowe,w których przyjechałam,ale szpital opuszczałam juz w ...dreskach bo tylko w nie się zmieściłam...ale teraz już lepiej jest:) dziękuje za ciepłe słowa:)
A jak Ci sie nie uda ugryżć suwaczka-to ja chętnie pomoge i tez go ugryze więc moze w koncu ruszy he he:) pozdrawiam:)

http://universe-review.ca/I07-12-Sun.jpg

Hybrisku, dziś chyba byłyśmy obie zadowolone :?: :wink:
słonko wyszło po bardzo, bardzo długiej przerwie i naprawdę można byłoby powiedzieć że piękną wiosnę mamy tej zimy :D
nie narzekaj moja droga na mały spadek wagi, to i tak jest duża zmiana :shock:
ja swoj metabolizm jakoś tak zepsułam, że waga stoi mimo usilnych moich starań :wink:
pozdrawiam

Puk Puk :D, czy można?

To znowu ja :) Przyczłapałam się do Twojego wątku piękny (!!!) Hybrisku, bo wskazówka wagi mi się zaczęła odchylać w prawą stronę i stwierdziłam, że początek roku wydaje się być idealnym momentem by znów wpaść w rytm dietowy i stracić kilka kilo... No a jak juz zobaczyłam w tytule Twojego wątku "majówkę" to stwierdziłam, że to głos z góry mnie przyzywa tutaj :D
Przez ostatnie pół roku przybyło mi kilka kilogramów. Ważę teraz 68,8 (ważenie z ostatniej soboty) i mam zamiar schudnąć do 60 kg. Zgubiły mnie tylko i aż słodycze, jestem totalnie uzależniona, no koszmar. Na szczęście juz tu jestem, mam dobre chęci i myślę, ze jeśli będę się Ciebie trzymać to w końcu dojdziemy do celu. Od soboty staram sie jak mogę ;-) i nie wkładam do ust nic co mogłoby powodować odkładanie sie tkanki tłuszczowej na moich biodrach, pośladkach i brzuchu :D
Moje postanowienie: zero słodyczy w tygodniu, dyspensa na jedno COŚ małego w niedziele. Myśle, ze to powinno wystarczyć, bo wszystko inne raczej u mnie gra :)
No i oczywiście troszkę ruchu :) dostałam na urodziny orbitreka to mam na czym skakać :lol: niestety, mogę tylko w weekendy, bo stoi w Częstochowie u narzeczonego. U mnie nie miałam gdzie go postawić. Przydałby sie stepper :roll:

Pozdrawiam serdecznie!
Gosia

http://www.choosing2lose.com/tickers...weightloss.png

Hybrisiu :D gdzie sie podziewasz? Podciągam Twój wąteczek, bo za daleko opadł :)
Pozdrawiam!

http://www.choosing2lose.com/tickers...weightloss.png

hybrisku, ja szczerze to zaglądam nie za często do ciebie...ale dziś coś mnie tchnęło, zaczęłam od tego foto od trini i że pod wrażeniem jestem to chyba pisać nie muszę, bo to jasne :wink:
ale twoje słowa są jak miód...(ale w pozytywnym znaczeniu, bo sama za nim nie przepadam, hehehe), chodzi mi o to że czytam i uzmysławiam sobie pare rzeczy...mijający czas, to że mogę zawalczyć, zrobić coś tak jak ty to pięknie piszesz tylko DLA SIEBIE....super się to czyta, to buduje i motywuje...a wizja majówki uskrzydla, już nie mówię o spodniach o rozmiarze 32 które leżą w szafie i czekają na lepsze (stare) czasy, a mam tam dwie piękniste pary w których widzę się oczyma wyobraźni...

hybrisku pisz tak dalej...

buziaczki

Witaj Hybris!

Cos wydalo mi sie znajome - mianowicie to leniuchowanie w listopadzie i grudniu a teraz full roboty i jeszcze ci studenci ;)

Szkoda ze nie udalo sie kupic kostiumu :( znaczy sie w piatek jeszcze do nas nie dolaczysz? A moze jednak sie uda?

Podziwiam za wytrwalosc dietkowa - trzymanie stalej wagi to tez nie lada sztuka - mi to niestety tak srednio wychodzi :oops:

Pozdrawiam

Jestem już, jestem :)
Z jednej strony zarobiona po uszy, z drugiej - znowu na własne życzenie wkopałam się w kolejna emocjonalna babraninę. Im dłużej żyję, tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że mam po prostu talent do wyszukiwania sobie osób (delikatnie mówiąc) niestabilnych emocjonalnie, oczywiście cały czas tkwiąc w idealistycznym przeświadczeniu, że coś pozytywnego da się z nich wykrzesać. I przeważnie, Moje Drogie, dostaję za to w d... aż furczy. Aktualnie jestem właśnie w trakcie takiego emocjonalnego łomotu, więc nastrój mam - jakby to powiedzieć - kiepski. Minie.

Dietetycznie nadal ok. Wreszcie udało mi się zejść trochę poniżej tego, co na suwaczku, ale jeszcze go nie będę zmieniała. Oficjalnym dniem ważenia jest w tym roku poniedziałek, więc jeśli spadek wagi się utrzyma, a nawet - tu się rozmarzam - pogłębi, to się pochwalę. Najbardziej cieszę się z tego, że na nowo udało mi się uwierzyć w to, że jeszcze potrafię zawalczyć i nie jestem skazana na życie powyżej 70-tki ad mortem defecatam. Trochę optymizmu w dość mało optymistycznym świecie dobrze mi robi na cerę - również aktualnie kiepską :p:

Pyza, okulary z różowymi ktoś mi bezecnie podwędził i teraz mam takie lekko przyciemniane, jak widać powyżej. Ale i te drugie się znajdą, mam nadzieję, niedługo :)

[muszę przerwać pisanie, a nie chcę kasować tego, co już wystukałam - dokończę wieczorkiem]

cdn :)

Anieszko, jeśli mowa o gryzieniu suwaczka, to aż mi się zachciało zmienić jego design na te pierniczkowe ludziki :D Ale nie, nie czas i miejsce, taki look będzie się utrzymywał aż do 70-tki, a potem chyba wrócę do pierwszego, najprostszego i chyba najbardziej ulubionego - z trawką i tulipankiem. A swoja droga to niezła zabawa z tymi suwaczkami :) Mam nadzieję, że w poniedziałek moje żabsko dostanie solidnego kopa :twisted:
Co zaś się tyczy różniastych hospital-story to ja miałabym niejaki problem z wyjściem w spodniach od piżamy, więc byłam bardzo zdeterminowana, żeby się w moje jeansy wpakować :lol:

Bike, ja wcale na nic nie narzekam! Mówię tylko, że koło tych 75-4 kręciłam się już tak długo, że prawie straciłam wiarę, że kiedyś jeszcze zawalczę o upragnioną "6". A teraz ta wiara w jakiś cudowny sposób do mnie wróciła. Jeśli chodzi o metabolizm, to możemy sopie podać łapki - mój też jest udręczony totalnie i niziutki - niestety nasze szanowne organizmy maja taki "feler", że pamiętają czasy "głodu", jakie im serwowałyśmy - aż dziwne, że nie pamiętają okresów obżarstwa :?: :?: :?: ;) Ale to się daje przewalczyć - dziś przynajmniej tak mi się wydaje, bo zobaczyłam juz 73,9 na wadze, zobaczymy, jaka perspektywe przyjme jutro :D Tak czy inaczej życzę i Tobie takiej lepszej perspektywy :lol:

Gosiu :!: :!: :!: zawsze można i zapraszam w moje skromne progi! :lol: Niesamowicie cieszę się, że mi się znalazłaś - mam nadzieję, że mój umajony wątek przywabi Cię na dłużej ;) Ty i Analena jesteście dwiema osobami, które w pewnym momencie się zapodziały i za którymi najbardziej tęskniłam. A teraz nowy rok, nowe motywacje, postanowienia, nadzieje... Tym razem to juz będzie mój maj i nic nie stanie na przeszkodzie moim marzeniom. Nie tym razem.
Powiedz, jak Twoje kolanowe historie, jak się czujesz? Co w ogóle u Ciebie słychać, poza tymi 68 kg, o których nota bene ja teraz marzę :P Mam nadzieję, że nie zostanie to jednak moją wieczną mrzonka :D

Korni, dzięki, że zajrzałaś. Za komplementa także dziękuję, strasznie miło to słyszeć ;)
A co do moich przemądrzałości - wiesz, odkrycie faktu, że można siebie lubić, kochać, dbać o siebie, etc było jednym z największych przełomów w moim życiu. Głównie dlatego, że wcześniej żyłam w stanie wiecznej wojny z sobą samą: nie potrafiłam siebie docenić, pochwalić, nagrodzić, umiałam za to stawiać sobie kolejne wymagania i popadać w histeryczna irytację, złość i rozpacz, kiedy ich nie spełniałam. Na porządku dziennym było to, że myslałam o sobie źle, nie wspominając juz o tym, co mówiłam. I właśnie z tej walki wynikały napady obżarstwa, a dalej nadwaga, bo w końcu skoro sama sienie nie lubię, to co będzie złego w tym, skoro napcham sie jeszcze ten raz (moje ulubione określenie), a że przytyję? To przeciez przytyje ta moja znienawidzona powierzchownośc, bo przecież ja, ta w środku, jestem szczupła. Przez zbyt długi czas żyłam niemal bez kontaktu ze swoim ciałem, patrzyłam w lustro i widziałam tam obcą osobę. Jak dobrze pisac o tym w czasie przeszłym ;)
Spodnie w rozmiarze 32 to super sprawa, mówię Ci. I warto o nie powalczyć. Ale przede wszystkim warto powalczyć o siebie. Gdzieś ostatnio usłyszałam w formie pointy znanie: "Warto się postarać". Niby takie trywialnie proste, a przy tym cholernie mądre :)

Ewuniu, jak na razie kwestia kostiumu leży i kwiczy. W tym tygodniu jej nie załatwię, bo jeszcze do kompletu szanowny małż raczył się rozchorować, więc mam na głowie sprawy swoje i jego - w tym kontekście latanie po sklepach odpada. Za radą Rewolucji może w sobote wybiorę się do Kapp Ahl'a (czy jak on sie tam pisze) i może znajdę coś adekwatnego. O ile w sobotę nie pojawią się kolejne atrakcje... i tak w kółko. Nie lubię stycznia pos względem zawodowym :(

Zajrzę jeszcze do was i spać, bo jutro pobudka o 5.40, i walka o numerek u laryngologa dla Piotrka, kocham ten sport po prostu :evil:

Hybrisku, a pewnie, że wykorzystaj to zdjęcie na avatarek. :) Ja zresztą też dzisiaj swój zmieniłam, na zdjęcie zrobione mi przez Rewolucję podczas tego samego spotkania. Jakiś taki avatarkogenny był to wieczór. :)

Nie rozpieprzanie pieniędzy powinnam chyba też dopisać i do swoich noworocznych postanowień. Ciuchy, kosmetyki, akcesoria do tańca brzucha, herbaty... dać mi fortunę i z uśmiechem na ustach ją na nie przepuszczę. :roll: Spośród wszystkich żywiołów, to właśnie z Ziemią mam największe problemy (nie z jej przejawami w świecie naokoło mnie, bo przyrodę uwielbiam, ale z jej aspektami - a raczej ich brakiem - w mojej osobowości. Praktyczna, racjonalna czy twardo stojąca łapkami na ziemi to ja jakoś być nie potrafię).

Życzę, by wymarzony kostium z fiszbinami jak najszybciej Cię znalazł i już awansem zazdroszczę (ale tak pozytywnie) Wam tych wspólnych wyjść na basen.

Uściski :)

Hybrisiu :* Wielki buziak dla Ciebie za gościnność i dobre serduszko:* Ja też się za Tobą stęskniłam, od czasu do czasu Cię podczytywałam, wiem wszystko. Mam nadzieje, ze czujesz sie coraz lepiej po zabiegu. Coś się nas chirurdzy uchwycili ;-) No i przede wszystkim - wyglądasz pięknie!

U mnie w miarę w porządku, kolano narazie działa (odpukać w niemalowane), ćwiczę sobie od czasu do czasu na moim orbitku. I tak jak Ty szukam fajnego kostiumu kąpielowego i też mam z tym problem, bo takie zwykłe spłaszczają mi biust i wyglądam jak foczka. Mówisz fiszbiny.... Muszę sprawdzić :idea:

Jeśli chodzi o stan cywilny to nic się nie zmieniło, wciąż jestem panna :) Jakoś trudno nam się zorganizować ;-) Może i lepiej, bo gdy zrobiło sie tak mega poważnie to sprawy mieszkaniowe sie pokomplikowały.(...)
Muszę znaleźć pracę!!! To moje zadanie na najbliższy czas.

Hybrisku, 6 jest już w zasięgu Twojej ręki, niebawem ją ujrzysz. Ja staram się trwać w postanowieniach, ale dziś troszkę się złamałam. No ale nie szkodzi, podnoszę się i od teraz koniec słabości. Obie dotrzemy do naszej majówki! Dużo wcześniej przed jej nadejściem!!

Myślę, że będę teraz Twoim stałym gościem. Taki mam plan :D Razem jest łatwiej i przyjemniej! Będzie dobrze.

Słowo o pogodzie - KOCHAM NOWĄ POLSKĄ ZIMĘ!!! :D Jest cudownie, i tak bezpiecznie ;-)

Pozdrawiam i życzę dobrej nocki :) Gosia

http://www.choosing2lose.com/tickers...weightloss.png

hybrisku, doskonale wiem o czym mówisz pisząc że patrzałaś w lustro jak na obcą osobę, w środku czując się szczupła...odczuwałam dokładnie to samo, teraz staram się siebie uczyć, swojego odbicia i wsłuchiwać w swój organizm...szukam tego kontaktu :wink: powoli zaczyna mi wychodzić....zobaczymy....

znam również owo emocjonalne zaangażowanie sie w problemy innych, ale tu dla mnie wzorem jest mój d. czasem myślę że jest bezduszny i egoistyczny, ale jak sobie przeanalizuję zyski i straty takiego angażowania się to dochodze do wniosku że to on ma rację żyjąc własnym (co najwyżej naszym) zyciem, a nie życiem innych....ale tego tez się trzeba nauczyć :wink:

miłego dnia....i upoluj wreszcie ten kostium 8)

W Warszawie potworny wiatr. Zmienia się ciśnienie, co - jak już mówiłam - uwielbiam. Od rana zaliczyłam kilka bezdyskusyjnych sukcesów, a największym z nich było złapanie dla Piotrka numerka u laryngologa, co ciekawe w spółdzielni lekarskiej, czyli nie żaden NFZ, tylko za prawdziwa żywa gotóweczkę. Inna sprawa, że to temat powtarzający się od lat - we wszystkich prawie spółdzielniach i prywatnych klinikach można zarejestrować się telefonicznie, na konkretny dzień i godzinę, w wersji full-wypas dodatkowo dzwonia do ciebie i przypominają ci o terminie wizyty. Sama radość. Tam - nie. Inna rzecz, że lekarz jest genialny i wala do niego tłumy, więc zdobycie numerka wymaga warowania pół godziny przed otwarciem rejestracji, a w sezonie grypowym nawet to nie jest gwarancją. Ufff.. najważniejsze, że mi się udało.

Piotrek chory globalnie, tzn. dziś już nawet nie wstaje z łóżka, całą noc kaszlał - zła jestem, że nie pogoniłam go do lekarza wcześniej, tylko pozwoliłam żreć ApApy i wmawiać całemu światu, że mu przejdzie. Jak widać nie przeszło. Boże, jaka jestem śpiąca :(

Aha, nie wytrzymałam i zmieniłam suwaczek - z jednej strony pozazdrościwszy tym z was, które maja takie ładne, wyliczające BMI, a z drugiej - bo 73,9 pokazało się drugi dzien z rzędu. Czyli już raczej moje i chcę się nim nacieszyć :) Chciałabym jak najszybciej zlikwidować tę "7" z przodu, chociaż już wiem, że przy moim aktualnym odchudzaniu określenie "jak najszybciej" jest dość niekonkretne i często gęsto się rozmywa ;) Dlatego nie wyznaczam sobie żadnych terminów tylko cieszę się, że wszystko idzie w jedynie słusznym kierunku :)

Triss, tak, zauważyłam, że zmieniłaś zdjęcie w avatarku, ale nie wiedziałam, że to fotka od Rewelki ;) Zamierzam zmienić swój jak tylko się dokopie do komputera mojego męża, bo tutaj nie mam Photoshopa, żeby zmniejszyć obrazek.
W rozrzutności widzę w Tobie bratnią duszę :lol: Zresztą wierzę święcie w to, co zwykła mawiać Marilyn Monroe, że same pieniądze szczęścia nie dają, a zakupy - owszem :) Nie jestem typem wolnociułacza, dlatego sama fortuny raczej się nie dorobię. Za to lubię używac tego, co sprawia mi przyjemność, lubię mieć dobry kosmetyk, o perfumach nie wspomnę, fajny ciuch - wolę to niż kolejne zero na koncie. Może fajnie byłoby mieć i to i to, ale gromadzenie na bliżej nieokresloną przyszłość, albo na tzw. czarna godzinę za bardzo kojarzy mi się z odkładaniem życia na później: ja wole tu, teraz i intensywnie. Może i zmieni mi się kiedyś optyka... nie wiem :)

Gosiu, teściowie przyszli, obecni i byli to przeważnie temat na epopeję. Ja wprawdzie w momencie naszego ślubu nie miałam już teściowej ani teścia, ale dostałam od nich co moje już wcześniej. Jestem nawet skłonna powiedzieć tak: gdyby moja niedoszła teściowa pożyła dłużej, ja i Piotrek raczej nie bylibyśmy małżeństwem, bo robiła wszystko, żeby nas skłócić a nasz związek rozbić. A mój P, niby taki niezależny i samodzielny, ale był w duzym stopniu od swojej zapatrzonej w niego mamusi uzależniony. Nie emocjonalnie - raczej pragmatycznie. Mamusia zawsze wysłuchała, zawsze pochwaliła, zawsze przyklasnęła, zawsze miała czas i okazywała zainteresowanie. Ja nie byłam ani nie jestem "aż" taka dobra, ba! nawet śmiem stawiać przed Piotrusiem wymagania, i nie traktuję każdej przewalczonej przez niego pierdółki jako miarowego kroku w dziejach ludzkości. Taka jestem niedobra... Ale jakoś całkiem nieźle nam się to wspólne zycie układa, a P przez ostatnie 2 lata mocno się zmienił - nie jest to już enfant terrible a la Piotruś Pan, może jeszcze chce jak najwięcej z tego zachować, ale powoli widzi, że tak się nie da żyć.
Gosiu, czy ja dobrze rozumiem, że nie mieszkasz jeszcze w tej "sekcie"? :) A jak do planów rodziców odnosi się Twój narzeczony, czy jemu taki model odpowiada? Rozmawialiście o tym?
I naprawdę mam nadzieję, że zadomowisz się w moim wątku :) I to z pobudek czysto egoistycznych: bardzo lubię Twoje towarzystwo to raz, w kupie raźniej to dwa, a trzy: podobna drogę mamy do przebycia, ale Ty jesteś parę kroczków do przodu, więc mogę Cię bezecnie wykorzystać jako mojego zająca-ścigacza :D Sama natomiast dołożę wszelkich starań, żebyś czuła mój charci oddech jak najbliżej, co też ma w założeniu motywowac Cię do szybkiej ucieczki... Jak Ci się podoba mój patencik? :twisted:

Korniku ;) co do zaangażowania emocjonalnego to ja mam w otoczeniu najbliższym, choć od dość dawna zyjemy dość daleko - dosłownie i w przenośni - od siebie: moja matkę. Ona jest niemal transparentna. Stanowi idealne tło dla świata - sama niczym nie chcąc sie wyróżniać czy wybiegać przed szereg jest jednocześnie az do bólu otwarta na innych: na ich potrzeby, problemy, kaprysy i fanaberie. Dla innych jest w stanie zrobić wszystko, dla siebie prawie nic, bo nie widzi potrzeby. Kiedyś, w młodości, bezczelnie to wykorzystywałam, teraz, ilekroć o tym pomyślę - żal mi jej. I zdecydowanie wolę swój egoizm. Bo ona mimo swojej pozornej wesołości i twartości jest w środku bardzo smutna i zgorzkniała.
I dzięki za to ostatnie zdanie o kostiumie :) Rzeczywiście - na razie krązy on głównie z sferze werbalno-życzeniowej... a ilez można chrzanić o niczym. Dobra, stanę na uszach a w piatek za tydzień pójdę z Emkaerka i Rewelka na basen a moim kostiumie :)

pozdrawiam!