Wątek: I nic mnie nie powstrzyma!!!!!!!!!!!!!!!!!

Jestem jestem

Takie sobie wolne zrobiłam , ale już sumiennie wracam do pisania U mnie no nic nowego, choc coraz lepiej trzymam sie dietki, ale co ciekawe (a zarazem cudowne) od wczoraj mam jakis jadłowstręt, co pomyslę o jedzeniu to aż mi niedobrze. nawet sobie wyobrażam różne pyszności, ale to nic nie pomaga Okropnie sie z tego cieszę, bo może oznacza to, że zaczęłam już traktować jedzenie jako środek do zdobywania innych celów, czyli dostawcę energii, a nie jako cel sam w sobie. Wiceie, ja do tej pory żyłam by jeść, większość czasu byłam albo przed, albo w trakcie, albo po jedzeniu . No mam nadzieję, ze to podejście się nie zmieni.
Lecę do Was, więc buziaczki

Hej Kochana p
Cieszę się razem z tobą - tym bardziej że u siebie obserwuję podobne zjawisko. Jak pomyślę o jedzeniu w takiej postaci jak kiedyś - to mnie totalnie odrzuca. Z czego bardzo się cieszę
Przesyłam uściski i dietkuj dalej dzielnie.

No dziewczyny, czyżbyśmy w końcu dojrzały do odchudzania?

Jak pomyślę ile razy zaczynałam i jak szybko kończyłam....echhh

Ważne żeby w końcu się opamiętać i znaleźć dietę właściwą dla siebie

Oj Glimmy mam nadzieję ze tak
Zreszta coraz mniej uwagi poświęcam odchudzaniu, tzn. nie wpadam w panikę jak zjem czekoladkę, ale również nie tykam się tłustych rzeczy. Wczoraj robiłam obiad dla znajomych i faszerowałam warzywa - część serem, a część mięsem, gdyby im moje nowości nie smakowały i jak smażyłam to mięso to mnie takie obrzydzenie wzięło, ze długo juz nie zjem mięsa mielonego. Z 5 razy odlewałam tłuszcz jaki sie wytopił, a i tak było okropne innymi słowy bleeeeeeee. Zresztą staram się zyć "normalnie" ale niskokalorycznie. Jak mi zaproponuja wyjście na piwo to idę, na pizzę również, ale zjadam wtedy połowę tego co zawsze . A na codzień jem waqrzywka i inne pyszności
Nie mam teraz wagi, ale jeżeli się okaże że przez ten czas schudłam to będę najszczęśliwsza na swiecie, bo oznaczało to by, ze schudłam bez wyrzeczeń

Fajnie masz - ja niestety narazie żadnego obrzydzenia nie mam - za to jak coś szykuję to nie umiem się opanować by choć trochę nie spróbować

Ty jestem: TAKIJA z 116 chcę mieć 64
36 lat – 164 cm wzrostu
Start 03.07.2006 – 116 kg – BMI 43,13 – otyłość
Planowana meta 03.09.2007 – 64 kg
Ostatnie ważenie: 16.08.2006 – 109 kg – BMI 40,53

POWOLI, POWOLI NAWET SŁOŃ DOJDZIE NA METĘ

no coś podobnego mam ostatnio, jak robię obiadki mężowi - on, człowiek pracujący fizycznie, wymaga troszkę tłuszczu, więc dziś do pierogów z kapustą i grzybami (kupne) robiłam zasmażkę ze smażonej cebuli, kiełbasy i boczku... niedobrze mi było, jak to obrabiałam... sama zjadłam 4 pierożki na sucho z ogórkiem gruntowym, a całą zasmażkę polałam tylko mężowi...nawet wiórka cebulki nie chciało mi się wziąć do buzi..

na tym polega też sukces - umieć "odchudzić" codzienne potrawy, a nie jeść inne dziwolągi niż inny, gotować po dwa obiady - dla siebie i innych, bo na dłuższą metę się nie uda - w ten sposób zawsze można jeść to co inni, ale bez dodatków w postaci sosów, chlebów, ziemniaków - no bo tak naprawdę to one były sprawcami naszej udręki obecnej...

Zamieszczone przez magpru

na tym polega też sukces - umieć "odchudzić" codzienne potrawy, a nie jeść inne dziwolągi niż inny, gotować po dwa obiady - dla siebie i innych, bo na dłuższą metę się nie uda

Dać jej wódki, dobrze gada

To w takim razie Magpru nie pozstaje mi nic innego jak zaprosić Cie na wódkę - termin i miejsce do uzgodnienia
Tak sobie pomyslałam, że może jak się juz odchudzimy i będziemy slicznymi szczuplaczkami to może gdzieś spotkamy się na wódkę albo jakiś inny napój Wiem, że łatwe to nie będzie bo rozsiane jesteśmy po całym kraju, ba po całym swiecie nawet, ale może kiedyś się uda - byłoby extra!!!!
U mnie lipa trochę - wczoreaj strasznie późno wróciłam do domu i byłam strasznie głodna i zaczęłam jeść i przeraził mnie sposób w jaki to robiłam - strasznie szybko jakby miałmi ktoś wyjąć z gardła to jedzenie, normalnie sama się przestraszyłam. To tak jakby mnie jakas czarownica w prosie zmieniła Później oczywiście ból brzucha z przejedzenia i wyrzutów sumienia.
Ach ciężkie to życie odchudzaczki.....
Buziaczki

Oj ciężkie - skąd ja to znam - na szczęście teraz mam trochę unormowany dzień, ale pamietam czasy jak wracałam z pracy o 19.00 i rzucałam sie na jedzenie straszne to było. Mam jedną nadzieję że już we wrześniu jak będę mieć wiecej obowiazków - bedę już nie robiła takich błędów.

Ty jestem: TAKIJA z 116 chcę mieć 64
36 lat – 164 cm wzrostu
Start 03.07.2006 – 116 kg – BMI 43,13 – otyłość
Planowana meta 03.09.2007 – 64 kg
Ostatnie ważenie: 16.08.2006 – 109 kg – BMI 40,53

POWOLI, POWOLI NAWET SŁOŃ DOJDZIE NA METĘ

Widze że wódeczka Ci w głowie.
Troche jednak będziemy musiały poczekac
Na suwaczku w tej chwili mam y taka samą wagę, szykujemy sie powoli do 7.
Oj oby to już nastąpiło szybciutko

a do tej lodówki taka głodna nie sięgaj bo tam kusi