Wątek: animkowe zmagania :)))

Hej kochana
To ja powiem tak:
chłopaków to ja już wiedziałam że masz zaczepistych a przy swoich prezentach to już w ogóle wyglądaja siuper
cio do firanek. po prosty boskie. Jak Ty jest tak zrobiłaś... Jak bym chciała mieć taki zdolności... Heh.. ja mam problem z kupieniem własnie jakiś fajnych firanek do mojego pokoju... bo to pokój z oknem normalnym i balkonowym... to wszystkie fajne są krótkie.. a mój pokój jest dość "duży" w sensie wysoki... i mam problema
Ale może się skuszę, żeby coś stworzyć własnego

pozdrawiam serdecznie

cześć Martuś!

fotki super,

tapety super,

a firanki jeszcze lepsze

nie lubie szyć, wole inne robótki

mam nadzieje, że nic Ci nie wyskoczyło, i poszłaś dziś na basen?

Faktycznie, firanki extra, ja muszę coś wymyślić do mojego okna, ale na razie kaski brak

Basenik dopiero na 20.00 i chyba pójdę , muszę pójść , choć juz się nie chce...
Dzień spędziłam znowu w rozjazdach .Jedna duża wizyta u lekarza i mam już dość
A muszę mieć siłę , dużo sił............
Tylko czy podołam Boję się strasznie.
Ale to temat nie na forum. I muszę go sobie "ułożyć w głowie'"
Całuję na razie!
Odezwę się póżniej

Witaj Animko

No i jak??Poszłaś na basen??Mam nadzieję,że tak i zapomniałas choć na moment o problemach

Dziękuję za foteczki- masz tapety w moich ulubionych ciepłych barwach!!!!A chłopcy jak malowani

Animko ,słonko co sie dzieje????Co powiedział lekarz???Martwie się Jeśli mnie potrzebujesz - napisz na priva

Głowa do góry

Proszę o pozytywną energię , bardzo jej teraz potrzebuję.
Dietkowo ok. I basenik był.

Animko przesyłam Ci tyle pozytywnej energii ile tylko potrafię

Dziękuję Lunko ,że o mnie pamiętasz !
Wiem ,że na Ciebie zawsze mogę liczyć Dziś już lepiej , choć smutek w sercu został...
Teraz już inaczej patrzę na niektóre sprawy.Z innymi się już pogodziłam. Czas działać , tylko ja taka bezradna jestem Od czego zacząć? Najchętniej obudiłabym się z tego snu , ale nie ma tak łatwo.



Los mi podarował pięknego anioła...

Anioł ktorego znam.

Noc biała , styczniowa
Anioł szedł puszysto pióry.
Skrzydłami owinięty ,
gwieździste oczy otwierał szeroko.
Na świat biało srebrzyście rzeźbiony .
Miał długie złotawe włosy a ponad głową
sterczały mu końce pierzastych skrzydeł.
Stopy w śniegu zanurzał bezszelestnie,
bo pod anielskimi skrzydłami śnieg nie skrzypi .
Przyszedł ze szczytu świata,
drogą miedzy oświetlonymi domami .
Chętnie by przysiadł,
w gwieździste niebo popatrzał .
Podziwiał się cudom białych drzew
domy spały rozłożyste ,drzwi zamknięte
jedne tylko drewniane otwarte stały.
Wiec wszedł ,okazało się ze na imprezę.
Stanął przy ścianie i patrzył na bawiących
się ludzi nikt go nie zauważył.
Dostrzegłam anioła sylwetkę,
wstałam zdziwiona mile zaskoczona.
Nagle tyle myśli przebiegło przez głowę.
Spotkały się spojrzenia oczu niebiańskich i moich
podeszłam, przywitałam anioła .
ooo nie zauważyłem ciebie –odpowiedział.
I zobaczyłam ten czarujący uśmiech ,
jego spojrzenie … tęskniłam za nim od dawna
Bo gdy się uśmiechasz wygląda to tak
jakby nikt nigdy dotąd naprawdę nie robił.
Anioł uśmiechu ucieszył myśli
otulił dobrym słowem ,
moje rozedrgane serce
Dawno, dawno temu
gdzieś zgubione skrzydła anielskie.
Nie zabrano mi ich ,
oddałam sama.
Nie ma dla mnie nieba.
Za wysoko.
Nie dolecę .
Nie sama …
skrzydeł mi potrzeba.
Moje skrzydła noszą twoje imię
każde słowo to piórko.
Tak nie wiele ,ale choć przez chwile
pozwalają latać
Anioł pierzasty przymknął oczy, był tak uroczy.
Musze już lecieć, bo mało mam czasu – powiedział
Żegnaj -odpowiedziałam
do zobaczenia- wyszeptał cudnie

Animko
Posylam dużo energii z samego serducha
Buziaki