Wątek: Szukam osób które ważyły 100 kg i więcej

Hej. Sam kiedyś ważyłem 156kg i też do odchudzenia zmotywowało mnie posiadanie dwójki dzieci. Tez się bałem co to będzie jak nie będę się mógł z nimi bawić. Wcześniej próbowałem dużo różnych diet łącznie z tymi oficjalnie zalecanymi typu "zero tłuszczu", "tylko chude" ect. Pomogła jedna, bardzo wyśmiewana dieta, która to niby niszczy zdrowie.... Obecnie ważę 114kg. Schudłem w 1,5 roku 42kg. Pozbyłem się cukrzycy i nadciśnienia. Odzyskałem swoje życie a mój synek i córka odzyskały ojca. Zacząłem jeździć na rowerze, biegać, pływać... żyć. Tyle i aż tyle...

Hej. Pierwszy raz jestem w takim miejscu, choć zrzucić zbędne kilogramy próbuję już któryś raz z kolei. Raz nawet miałam moment, że dobrze mi szło, ale się wykruszylam... No i teraz wyglądam jak wyglądam. To znaczy jak? Osobiście nie umiem bez wstretu patrzeć na swoje odbicie w witrynach sklepowych, zresztą nawet w domu wolę tego unikać jak tylko się da. Pierwszy raz się do tego przyznam- mam 25 lat, waze około 112 kg przy równie imponującym wzroście 180 cm. Mało kobieco, co nie? :P

W zasadzie zawsze byłam pulchna, ale od końcowego momentu burzy hormonów zaczelo się strasznie pogarszac, a od ponad roku, gdy przez miesiące mialy miejsce staszne problemy emocjonalne, z którymi wciąż się borykam- to juz szczegolnie. Przy normalnie wyglądających dziewczynach czułam się jak wielki, niezgrabny niedźwiedź . Nie mówiąc już o tym, że zwyczajnie nikomu sie nie podobam. No bo jak?

Czas wolny spędzam na czytaniu, a stresy zajadam niezdrowymi pysznosciami. Nie muszę być głodna - wystarczy sama perspektywa chrupiących frytek czy innego fast foodu, bym sobie poprawiła humor. A niestety charakter mam niełatwy, ciągle się czymś smuce i martwię. Nie wspominając już o tym, ze od ponad roku coraz rzadziej się uśmiecham, a znajomi namawiają mnie na psychologa obawiając się, że mam depresję (tak, jest ku temu przyczyna, niestety nic z tym nie mogę zrobić ). Niezawodne, łatwe lekarstwo na to wszystko? Jedzenie. Żeby to chociaż owoce jakieś były. A gdzie tam...

Teraz znowu zaczynam. Ale nie chcę, by moją motywacją było po prostu - schudnąć, żeby być ładna, żeby wreszcie się komuś spodobać. Podobno to najsłabszy rodzaj... Także tego... Trzymajcie kciuki, ja za was trzymać je na pewno będę

Jak postępy? Ja mam dwójkę małych dzieci i zaczęłam ćwiczyć w domu. Jeden 45 minutowy trening trwa około 1-1,5h, ale nie odpuszczam.Co prawda dopiero zacznę 3 tydzień, ale już widzę zmiany. Najgorszy jest słomiany zapał, ale lato za oknem a to mobilizuje do ruchu

Ja startuję ze 132,6. Witam w gronie powyżej 100. Oby nam się je szybko udało opuścić

Zamieszczone przez halfling

Ale nie chcę, by moją motywacją było po prostu - schudnąć, żeby być ładna, żeby wreszcie się komuś spodobać. Podobno to najsłabszy rodzaj

to był mój powod Skutecznie mnie zdyscyplinowalo

Ja się też kiedyś przeraziłam liczbą trzycyfrową po czasie, gdy byłam chyba 2 lata obrażona na wagę. I w te 2 lata poszłam w górę baaardzo. Potem w dół i znowu trochę w górę teraz znowu w dół. Na razie na liczniku 92. Ale mój niechlubny rekord życiowy to 106

Zamieszczone przez halfling

Teraz znowu zaczynam. Ale nie chcę, by moją motywacją było po prostu - schudnąć, żeby być ładna, żeby wreszcie się komuś spodobać. Podobno to najsłabszy rodzaj... Także tego... Trzymajcie kciuki, ja za was trzymać je na pewno będę

Wg mnie to najlepsza motywacja! Mnie kiedyś dopędziła az do 65 kilo, a tez mam 180 cm wzrostu i zaczynałam od prawie setki. Wiesz jak fajnie jest, kiedy nagle faceci zaczynają się oglądac za Tobą, koledzy komplementują, a koleżanki patrzą z zazdroscią? Niech to będzie Twoją motywacją, oby skuteczną.

Dobry wieczór. Mam nadzieję, że wątek żyje, bo potrzebuję motywacji...

Chyba wszyscy uciekli z forum .............................

Cześć,

ja zaczynałam od 121 kg. Mam nadzieje, że forum ożyje!