Wątek: Szukam osób które ważyły 100 kg i więcej

Witam! Jestem tu po raz pierwszy... Mam 25 lat i przy wzroście 165 ważę 100 kg, gdy waga pokazała magiczną trzecią cyfrę załamałam się... Boję się o swoje zdrowie i nie poznaję siebie w lustrze... mam 1,5 rocznego synka, nie chcę by za parę lat odwiedzał mój grób... lub patrzył jak nie potrafię sama wstać z fotela... Moim największym problemem jest brzuch... Nie stać mnie na drogie diety... proszę o rady, jeśli można opiszcie swoją historię jak walczycie lub zwalczyliście tak ogromną nadwagę... może być w wiadomościach prywatnych

za niemiłe komentarze dziękuję

Witaj!
Myślę, że najgorsze, co mogłabyś teraz zrobić, to własnie te drogie , modne lub sezonowe diety.Ja też milion razy podchodziłam do przeróżnych diet i za każdym razem efekt był ten sam - schudłam 5, przytyłam 7 kg. Podstawą do tego, żeby schudnąć jest uświadomienie sobie, że nie da się tego zrobić szybko, modnie i bez wyrzeczeń. Rok temu wchodząc na wagę zobaczyłam na niej 117 kg, to był koszmar. I wtedy właśnie uświadomiłam sobie, że nie wystarczy schudnąć, muszę zmienić swoje życie raz i na zawsze, nauczyć się żyć w zgodzie ze sobą. I pomogło. Znalazłam sport, który sprawia mi przyjemność, nudną i stresującą siedzącą pracę zmieniłam na taką, w której ruszam się przez 8 godzin, unikam wszystkich tych rzeczy, których nie potrafię odstawić w trakcie jedzenia ( jestem maniaczką słodyczy, niestety).
Zamiast topić kasę w diety " na czasie" i drogie suplementy polecam wizytę u dietetyka, koszt może i niemały, ale pomoże Ci znaleźć dietę odpowiednią dla Ciebie i mocno Cię zmobilizuje. Mi to pomogło, teraz walczę sama, jem mniej, odstawiłam niezdrowe żarcie ( ale raz na jakiś czas pozwalam sobie na coś słodkiego bądź niezdrowego, życie jest zbyt krótkie, żeby wszystkiego sobie odmawiać całkowicie), a w chwilach słabości i stresu idę na spacer, nie do lodówki Przede mną jeszcze 15 kg, ale i tak uwazam, że wyglądam nieźle, mieszczę się w rozmiar 44, czasami 42, mam wreszcie talię i czuje się świetnie we własnej skórze. Trzymam kciuki za Ciebie.

Hej ciesze się że napisałaś. Nie sugeruje się żadnymi dietami. Obejrzałam Bosacka cudnie chudnie i postanowiłam jeść tylko na małym talerzyku, niestety nie starcza mi czasu i jem tylko 3 posiłki dziennie lub 4 góra... staram się pić tylko wodę i zieloną herbatę max 2 razy dziennie. Staram się zobaczymy co z tego wyjdzie , jestem z dzieckiem w domu , niestety muszę jakoś dać radę mimo że mały mi nie daje bo wszędzie go pełno a gdy zaczynam ćwiczyć płacze i ciągle chce być na rękach lub ciągnie mnie do zabawek więc na razie nie ćwiczyłam, bo o tego jeszcze jestem teraz przeziębiona. Ale ma zamiar na początek odkurzyć rowerek stacjonarny. i zastanawiam się nad tym żeby rowerek robić od poniedziałku do piątku i ćwiczenia z Chodakowską ,,Sukces" o najmniej 2-3 razy w tygodniu. mam nadzieję że starczy mi an to wszystko sił bo będę musiała ćwiczyć wieczorem jak mały zaśnie. Co do dietetyka mam zamiar pójść na początek na darmowe spotkanie z dietetykiem w natur house zobaczymy co tam mi powie i zobaczymy... wiem ze tam zaraz chcą dać suplementy itd. ale mam nadzieję że nie dam się naciągną.
Co do diety to kiedyś jadłam mnóstwo chleba i to białego zwykłego, teraz pozwalam sobie na 2 góra 3 kromki chleba ProBody, zmieniłam też wszystkie tłuszcze na olej kokosowy, choć staram się nie smażyć tylko gotować lub piec zobaczymy mam nadzieję że dam radę. Najbardziej chciała bym się pozbyć brzucha a to niestety nie jest takie łatwe... jeśli możesz i masz ochotę napisz wiadomość prywatną chętnie dowiem się więcej o Tobie i Twoim odchudzaniu.

hej,
ja też widziałam tą magiczną cyfrę, która mnie zmotywowała do zmian. Na początku byłą tylko dieta bo na ruch byłam za gruba po prostu. Zrezygnowałam z panierek, zainwestowałam w teflonową patelnię aby smażyć bez tłuszczu lub na dosłownie lyżeczce, ziemniaki poszły w odstawkę za to wróciły kasze, ryż i ciemny makaron, zamiast śmietany jogurt. Słodkości były ale tylko z rana i nie aż mnie zemdli, bo jestem mega łasuchem i wiedziałąm, że nie dam rady odstawić ich całkowicie. Gdy schudłam do 75 kg dołożyłam ćwiczenia i tak zleciało kolejne 10 kg
Obecnie jestem maniaczką ruchu - ja która go nienawidziła - biega, chodzę na siłownię oraz trenuję
Życzę ci załapania bakcyla, łątwo nie będzie ae gdy zaczynasz widzieć efekty to nabierasz motywacji.

Hej Laski.
Ciesze się ze znalazłam ten wątek odbiła powyżej 108 kg. Nie pamiętam kiedy tak dużo ważyłam... wyglądam nienj lepiej. W planie mam dietę oddietetyka- która stosuje juz 5 dzień i ruh. Zamiast autobusu spacer do pracy 2.4 km w jedna stronę. I mnóstwo ruchu.

Wspierajmy się. Razem latwiej

Hej. Sam kiedyś ważyłem 156kg i też do odchudzenia zmotywowało mnie posiadanie dwójki dzieci. Tez się bałem co to będzie jak nie będę się mógł z nimi bawić. Wcześniej próbowałem dużo różnych diet łącznie z tymi oficjalnie zalecanymi typu "zero tłuszczu", "tylko chude" ect. Pomogła jedna, bardzo wyśmiewana dieta, która to niby niszczy zdrowie.... Obecnie ważę 114kg. Schudłem w 1,5 roku 42kg. Pozbyłem się cukrzycy i nadciśnienia. Odzyskałem swoje życie a mój synek i córka odzyskały ojca. Zacząłem jeździć na rowerze, biegać, pływać... żyć. Tyle i aż tyle...

Hej. Pierwszy raz jestem w takim miejscu, choć zrzucić zbędne kilogramy próbuję już któryś raz z kolei. Raz nawet miałam moment, że dobrze mi szło, ale się wykruszylam... No i teraz wyglądam jak wyglądam. To znaczy jak? Osobiście nie umiem bez wstretu patrzeć na swoje odbicie w witrynach sklepowych, zresztą nawet w domu wolę tego unikać jak tylko się da. Pierwszy raz się do tego przyznam- mam 25 lat, waze około 112 kg przy równie imponującym wzroście 180 cm. Mało kobieco, co nie? :P

W zasadzie zawsze byłam pulchna, ale od końcowego momentu burzy hormonów zaczelo się strasznie pogarszac, a od ponad roku, gdy przez miesiące mialy miejsce staszne problemy emocjonalne, z którymi wciąż się borykam- to juz szczegolnie. Przy normalnie wyglądających dziewczynach czułam się jak wielki, niezgrabny niedźwiedź . Nie mówiąc już o tym, że zwyczajnie nikomu sie nie podobam. No bo jak?

Czas wolny spędzam na czytaniu, a stresy zajadam niezdrowymi pysznosciami. Nie muszę być głodna - wystarczy sama perspektywa chrupiących frytek czy innego fast foodu, bym sobie poprawiła humor. A niestety charakter mam niełatwy, ciągle się czymś smuce i martwię. Nie wspominając już o tym, ze od ponad roku coraz rzadziej się uśmiecham, a znajomi namawiają mnie na psychologa obawiając się, że mam depresję (tak, jest ku temu przyczyna, niestety nic z tym nie mogę zrobić ). Niezawodne, łatwe lekarstwo na to wszystko? Jedzenie. Żeby to chociaż owoce jakieś były. A gdzie tam...

Teraz znowu zaczynam. Ale nie chcę, by moją motywacją było po prostu - schudnąć, żeby być ładna, żeby wreszcie się komuś spodobać. Podobno to najsłabszy rodzaj... Także tego... Trzymajcie kciuki, ja za was trzymać je na pewno będę

Jak postępy? Ja mam dwójkę małych dzieci i zaczęłam ćwiczyć w domu. Jeden 45 minutowy trening trwa około 1-1,5h, ale nie odpuszczam.Co prawda dopiero zacznę 3 tydzień, ale już widzę zmiany. Najgorszy jest słomiany zapał, ale lato za oknem a to mobilizuje do ruchu

Ja startuję ze 132,6. Witam w gronie powyżej 100. Oby nam się je szybko udało opuścić

Zamieszczone przez halfling

Ale nie chcę, by moją motywacją było po prostu - schudnąć, żeby być ładna, żeby wreszcie się komuś spodobać. Podobno to najsłabszy rodzaj

to był mój powod Skutecznie mnie zdyscyplinowalo