Witaj!!!!
Właśnie zaczęłam myśleś o tym jak siebie postrzegałam. I nie było tak źle, wiedziałam że jestem gruba, ale wydawało mi się że wyglądam przyzwoicie. Teraz widzę, że skrzętnie unikałam luster pokazujących całą sylwetkę. W sypialni mam garderobę, w drzwiach której jest duże lustro. I zawsze siadam do niego tyłem, a jak już zdażało mi się w nie spojrzeć, byłam tym widokiem przerażona. I wtedy mówiłam sobie, że musze coś z tym zrobić. Ale kiedy odchodziłam od lustra..........pozostawała tylko ta kobieta w mojej głowie, a z nią nie było tak źle. Tak samo jest ze zdjęciami, nie pozwalałam ich sobie robić. Jedyne na jakich mnie widac to te gdzie majaczę się gdzieś w tle. Wczoraj znalazłam jedno, tak z października 2005 i patrzę na nie z przerażeniem. Chyba wcześniej go nie widziałam.
Teraz na moim biurku stoi moje zdjęcie sprzed roku. Patrzę na nie często i staram się nie zapomieć jak wyglądam i dlaczego się odchudzam. Do tego z października dojrzewam. I chyba jeszcze nie jestem gotowa. Prawda jest zbyt smutna.
Ale za to często wracam do twojego wątku, patrzę na twoje zdjęcia i wierzę, że jeśli się bardzo chce to można zrobić wszystko. I za to chciałam ci podziekować.
Pozdrawiam!!!!!!