Wątek: lost in the supermarket

Halwaya
Wiiitaj )
Ja tez jestem za granica... a dokladniej - w Irlandii i przeraza mnie to jedzenie.
Nie to zebym byla jakas strasznie wybrzydzajaca - bo w Polsce to nawet jadalam za duzo ale tutaj... tutaj nie potrafie nic przelknac :// Lece na jogurtach, owocach i warzywach. Warzywa sa okropne, jakies zdrweniale, bez smaku. Jem ryby i ryz. Ciemny chlebek i tego typu pokarmy. Tutaj wszystkich to dziwi. Pytaja sie, czy w Polsce tak ludzie jedza. Dla nich normalny obiad to zupa z plastikowego pojemnika, spaghetti z worka do odgrzania, hamburgery i coca-cola. Niedobrze mi sie robi jak widze te przygotowane na tackach odbiady, ktore tylko trzeba wrzucic do mikrofalowki....
rozumiem tez Ciebie. Tutaj nie ma problemu z zakupem ubran... Normalnie bylam taka szczesliwa kiedy przeszlam sie po sklepach z odzieza. Nosze rozmiar spodni 42-44 w Polsce znalezienie takiego rozmiaru o mlodziezowym kroju graniczy z cudem. Tutaj rozmiary sa chyba od 34 do 52, i nawet wiecej... Czyli kazdy moze sie ubrac No i to jakos tak nie motywuje wiekszosci ludzi.. Grube [naprawde grube] dziewczyny siedza w McDonaldach, oblizuja ociekajacy z palcow tluszcz. Oczywiscie ubrane w obcisla bluzeczke z pepkiem na wierzu. W pepku obowiazkowo kolczyk. Po takim sniadanku/obiadku/kolacji w leca sobie kupic jakas szmatke i nie maja z tym problemu. Troche im zazdroszcze, ze maja takie podejscie. Ja przez to cale odchudzanie jestem juz lekko nienormalna. Dobrze , ze zdaje sobie z tego sprawe... )

Co do supermarketu to..
Hm... W niemieckim sklepie [LIDLu] sa taaaaakie tanie slodkosci. 0.30 euro za paczke ciastek [400gram] nadziewanych kremem waniliowym. i jak tu sie nie skusic? I to wszystko jest takie tanie...
Ale trzymam sie jakos Po prostu staram sie wyobrazac siebie nie w sytuacji kiedy schudne, tylko w styuacji jak bede sie czuc po zjedzeniu tej slodkosci...
No i chetka przechodzi ... ))

Pozdrawiam

No to ja się cieszę, że mnie ktoś rozumie.
W Anglii jest dokładnie tak samo jak piszesz.. ludzie nie przywiązują wagi do tego co jedzą i jak wyglądają - i też im zazdroszę - samopoczucia oczywiście, ale gdybym nie czuła się źle z moją wagą - nie miałabym motywacji niczego zmieniać.

Będąc tam też lepiej się czuję, bo na ulicach mijam osoby o większych gabarytach.. przy czym w Polsce mam wrażenie, że jestem słonikiem. Ale będę walczyć i po to tu jestem

Jesli chodzi o motywację, ja przez cały okres diety mialam na pulpicie komputera zdjęcie Salmy Hayek w mini spódniczce...Pomogło. Ważę 50kg. W schudnieciu pomogła mi choroba - zaszkodził mi jogurt - chyba nie pierwszej świerzości - z pestkami dynii. Cierpiałam bardzo, z wymiotami i biegunką trafiłam na pogotowie. Dlatego też radzę stosować sprawdzoną dietę, bez udziwnień, których bez diety nie zjadłabyś. Nie funduj żoładkowi zbytniego szoku...
Trzymam za Ciebie kciuki!!

jak na razie takie zdjęcie motywacyjne znalazłam
bez twarzy.. bo wyobrażam sobie siebie

p.s. dobrze, że mój chłopak nie widzi, że oglądam na necie zdjęcia półgołych kobiet

Eee tam Mój nie miał nic przeciwko, że zamieściłam Salme Bo sam sie w nią lubił wpatrywać A teraz mi mówi, że lubi patrzec na mnie...

Plan odchudzania:

1) dieta: powrót do Metody Monignac - bez żadnych moich modyfikacji i naciągnięć
co oznacza też odcięcie się od alkoholu - a ja często sobie drinkuję :/
i odcięcie się od słodyczy - moja największa pokusa i uzależnienie

2) czas start: diete rozpoczynam po powrocie z urlopu. Teraz jestem w kraju i wszyscy mnie rozpieszczają i dokarmiają: praktycznie to co chcę - to mi gotują. Jak mam się odchudzać - to przynajmniej z daleka od innych. Teraz zrobiłabym tylko przykrość bliskim, którzy dla mnie przygotowali bigosik, smalczyk, pierożki.. ah zrobię im niespodziankę jak przyjadę następnym razem.

3) motywacja: dziewczyny miały dobry pomysł z zastosowaniem zdjęć motywacyjnych, to chyba jedyna metoda, bym się opanowała przed otworzeniem lodówki.. albo moimi wypadami sprzed kompa do kuchni.. bo nie ukrywam - zdarza się

4) planowanie: często zakupy robiłam z dnia na dzień - kupując to na co miałam w danej chwili ochotę.. nierzadko wybierałam coś przypadkowego, gdy nie miałam pomysłu na obiad. Teraz opracuję sobie 2-tygodniowy plan żywieniowy i zakupy będę robić ściśle wg listy. Mój facet zaakceptował już ten pomysł (mówiłam wam, że on nie lubi kręcić się po sklepie )

5) ruch: w zasadzie w pracy mam zapewnioną niezłą gimnastykę, ale i tak czuję się, że spadłam z formy.. pomyślę nad jakąś formą ruchu.. może uda mi się kogoś namówić na basen.. albo po prostu poskaczę sobie troszkę w domu (pod nami nikt na razie nie mieszka)

6) cel: wyznaczam sobie 60kg - może powinnam działać metodą małych kroków, ale myślę, że jak będę świadoma ile kg mi ciąży - bardzej będę zdeterminowana się pozbyć niepotrzebnego balastu.. boję się też, aby nie poprzestać w połowie drogi, zadowalając się połowicznym rezultatem - tak jak to miało miejsce podczas mojej poprzedniej próby.

7) wsparcie: liczę na wasze wsparcie.. wam się będę wyspowiadać, wam się będę chwalić, wam się będę żalić.. dacie radę?


pozdrawiam wszystkie walczące dzielnie grubaski

BRAWO, plan realny i cel realny będzie dobrze! widzę że byłaś na tym wątku o odchudzaniu - teraz to już na pewno pójdzie dobrze
trzymam kciuki

Plan bardzo fajny i ma wieeeelkie szanse powodzenia.

Będziemy Cię pilnować

Grunt to rozsądek, a jak widzę w planie go nie brakuje

Uda się, zobaczysz!

No skoro wy we mnie wierzycie - to ja was nie mogę zawieść
Dzięki za wsparcie. Jesteście kochane