Wątek: nAGO ;]

witajcie

mam pytanie do Was wszystkich.. (?) napiszcie prosze, co stanowi dla Was mobilizacje do zrzucania zbednych kg, co jest tym motorem napedzajacym dzialanie, jak przelamujecie samych siebie, jak oszukujecie pokusy i jak z nimi walczycie.. macie swoje metody? jakies super extra triki, dzieki ktorym Wasze mysli kraza gdzie indziej, a nie tylko wokol jedzonka? a moze jest cos o czym wiecie Wy, a mogloby pomoc nam - reszcie, ktora ciagle toczy boj ze slaba wola? sciskam i czekam :**

heh...ja to kiedy poprostu stalam przed lustrem i widzialam to co mi sie potwornie nie podoba... wiec chcialam to zmienic..
to mnie mobilizowalo...

najlepsza mobilizacja - wzrok faceta, ktory cie rzucil dla szczuplejszej dziewczyny, albo wogle, ten wzrok facetow pelen podziwu eh
ja bym chciala chudnac tylko dla siebie, a tak naprawde to mniej wiecej 70% to dla siebie, dla zdrowia, a 30% jednak przez facetow, ktorzy sa bezlitosni
no bo jak slysze tekst, ze jestem gruba to sie zalamuje
i dla mnie jeszcze motywacja jest to, ze dam rodzince popalic, ze schudlam, choc oni byli nieprzychylnie do tego nastawieni. I te boskie zamale o 2 numery spodnie, ktore wisza w szafie od pol roku... marzenia..

Mobilizacja sa dla mnie komplementy, czesto tez mobilizuje sie gdy zjem za duzo, za kolejny dzien wychodzi idealnie, wtedy jestem taka z siebie dumna ze potrafie:]
Ciuchy ktore wraz z utrata kg staja sie coraz luzniejsze.
Faceci rowniez, a szczegolnie kiedy slyszy sie ze dobrze wygladam:] Chcoiaz jesli komus na nas zalezy to mowi takie komplementy nawet kiedy nie jestesmy szczuple:]
Kiedy widze moja szczupla przyjaciolke, ktora nigdy se nie odchudzala, ale od kiedy pamietam pilnuje sie z jedzeniem, takie ma nawyki, ze nie je slodyczy czy bardzo kalorycznych rzeczy, wyglada bosko!
Oczywiscie mobilizuje ogromnie mnie to forum i z racji tego ze w diete weszlam z biegu, staram sie nie swirowac na jej punkcie, abym nie mala jak wczesniej sie zdarzalo zadnej obsesji , dawno bym ja rzucila gdyby nie tutejsze dziewczyny.Jestescie naprawde kochane:*
Czasami przyda sie tez taki niezbyt mily komentarz, kopniak itp aby zmobilizowac do dalszej walki:]

A dla mnie chwile na zapomnienie o jedzeniu to trening, ktory trwa czasami bardzo dlugo , nawet kolo 5 godzin. W ogole kiedy jestem w ruchu to jakos nie mysle ze chce mi sie jesc, tylkoze grozi to tym, ze jesli dlugo nie jem (bo mi sie nie chce, zapomne) to jem pozniej zbyt duzo.

xxx

dzieki Słonka kochane Ja probuje od jakiegos czasu, ale ni cholery mi nie wychodzi.. juz raz udalo mi sie schudnac 13 kg, ale efekt jo-jo dal znac szybciutko o sobie.. katowanie dieta trwalo 2 miesiace, a powrot do wagi wyjsciowej 1 miesiac ( porazka( i gdzie tu jest sprawiedliwosc?! chyba dlatego z mobilizacja to u mnie ciezko.. przestalam wierzyc, ze utrzymam upragniona wage. Podswiadomie wiem, ze przyjdzie dzien kiedy nawrzucam tyle jedzenia w siebie, ze szlag trafi cale tygodnie wyrzeczen( a ja niestety nie potrafie sie zatrzymac - jak wpadam w cug jedzenia (Rany jak alkoholik:>) to jem za dziesieciu bez umiaru.. eeehhh w dupsko powinien mi ktos nakopac ( ajjaaj Zycze Wam duuuuzo silnej woli:****

Hej, mnie motywuje wizja nocy Sylwestrowej i takiej krotkiej spodnicy, obcislej bluzki. Hehe no i zdanie takiego jednego. Zgadzam sie tutaj z Agas89, ze 70% dla siebie a 30% dla facetow . No taka prawda, nie da sie ukryc

Pokusy, pokusy...hmm... jak mam jakas to pije wode i mysle, ze nie po to tyle sie mecze, zeby jedna glupota zakonczyla to, co osiagnelam teraz. Oczywiscie wizja nowych ciuchow i w ogole to co wszystkie dziewczyny

A ja w 100% dla mojego Kotka. On i teraz uważa mnie za najpiękniejszą i nawet nie wie, że się odchudzam. Ale ja chce schudnąć kiedy mam tylko te 3-4 kilogramy do zrzucenia, niż potem męczyć się kiedy będzie ich 15, a przedewszystkim nie chce dopuscić do tego, aby było ich zbyt dużo.

Jeszcze jakies pytania

Motywacja...tak?:)
Dzis zaczęłam dietę, jestem u znajomych i dzwoni do mnie mama. Jest z rodzinką na grilu, ,pyta, czy mi zostawić kiełbaskę. Ja z rozpędu odpowiadam, że tak, dwie...ale coś mnie oświeciło i prtzypomniałam sobie, że przecież dieta! I bohatersko po raz pierwszy odmówiłam. Po raz drugi dziś, kiedy nie zjadłam tłustego obiadu u znajomych.
Jaka była motywacja?
Nie po to się męczę, coś poświęcam, żeby jedno potknięcie zapoczątkowało lawinę. Dziś szłam ulicą i widziałam siebie w wyobrazźni za jakiś czas: szczuplejszą i zdrowszą, w fajnym ubraniu. Wiem, że warto zamiast na chwilę sobie ulżyć i zjeść batonika, pomyśleć o celu, jaki się osiągnie za kilka miesięcy. Marze o chwili, kiedy wejdę do sali wykładowej po dłuższej nieobecności i wszyscy zaniemówią:)) Czyż nie warto się postarać?
Serdecznie pozdrawiam i życzę wytrwałości. Ja wiem, że mi się uda.